Now Your Life Is Free [+Claudia Leblanc]

i'm a pro at imperfections

Claudia had daar wel een punt. Daniel knikte daarom rustig instemmend, maar hij wilde niet dat ze zich slecht voelde hierover. “Het is nog niet te laat,” reageerde hij op net zo’n kalme toon. “Als u wilt kan ik u wel meenemen naar mijn huis?” Voor ze daar aankwamen had hij vast genoeg tijd om haar nog te waarschuwen over de hoe’s en wat’s. Hij wilde haar namelijk niet voor de Pyroar’s gooien, zelfs al kende hij haar net vijf minuutjes. Ergens deed ze hem wel aan Sara denken. Of dat invloed had op zijn gevoel was nog te bezien, maar ze deed niet vervelend tegen hem, dus dat was al genoeg reden om haar bij te praten over de gang van zaken bij de Sweets.

Claudia kreeg het zelfs voor elkaar om hem te laten glimlachen. Het was geen brede glimlach, eerder een subtiel trekje van zijn mondhoeken, maar het was genoeg om een hele prestatie genoemd te mogen worden. “Het spijt me, dat is me aangeleerd, maar ik zal erop letten,” reageerde hij op haar woorden. Het kwam niet vaak voor dat iemand hem daarover aansprak. Al helemaal niet een familielid.

and i'm best friends with my doubt