Tragedie en Komedie [Open]

THEY’RE NOT TAKING US ALIVE.

Tot Cecille’s genoegen ging de Wartortle ook neer. Ze sprong bijna een gat in de lucht, maar weerhield zich er nog net van. Wel gooide ze haar vuist euforisch de lucht in en grijnsde breed naar haar Riolu. Dit was immers zijn eerste gevecht en die had hij ook nog eens gewonnen. “Goed gedaan, Isak!” complimenteerde ze hem. “Je was geweldig!” Lang kon ze echter niet genieten, want Kenneth merkte iets op dat haar meteen zorgen baarde. “Huh?” floepte ze er als eerste uit, haar blik glijdend naar waar de trainers net nog hadden gestaan. Ze weerhield zich er net van om te vloeken in het bijzijn van de kinderen. De jongen naast haar draaide zich naar de kinderen toe, waardoor Cecille automatisch hetzelfde deed. Toen ze de kinderen in zicht kreeg, werd ze verrast door het beeld dat zich op haar netvlies brandde. Ze waren er nog wel, alleen… Ze zaten erg gevangen in een gigantisch net. Heel de speeltuin was ermee bedekt. Hè? Cecille’s ogen werden voor een moment groot van verbazing. Daarna voelde ze zich alleen maar ongemakkelijk. Waarom zou iemand zoiets doen? “E-Euhm…?”

OOC: Pokémon-anime stijl? :'D

"Waarom?.." Zei hij zacht. Hoe heeft hij dit niet kunnen zien aankomen? En hoe hadden die criminelen kunnen plannen dat er zo'n grote groep kinderen hier zouden zijn ineens? Nee.. kan niet.. de fout lag niet bij hem. Dit MOEST geïmproviseerd zijn van die criminelen. "Dat betekend dat hun plan misschien nog niet volledig af is." Maar veel kans kreeg hij niet om verder te denken. Van achter de speeltuin uit steeg een enorme Meowthvormige luchtballon waaraan het net aan de onderkant vastgebonden zat.

Hij uitte normaal niet echt emoties. Maar hier werd er iets getriggerd. "Wat heeft dit allemaal te betekenen?!" Riep hij als een primaat. Tja, dat krijg je als je ineens van 0 naar 100 gaat. De criminelen begonnen hem uit te lachen. "De knul denkt dat we bang voor hem zijn." Zei de man tegen de vrouw. "Jij weet niet met wie je te maken hebt hè?" Zei de vrouw vervolgens. En alsof de kalmte weer helemaal wedergekeerd was zei hij rustig. "Ohja? Wie dan?" Ondertussen was dit gewoon een truc van hem om enigzins iets meer info te verkrijgen over die twee. Over de volgende stappen had hij namelijk al nagedacht.

"Mag ik jullie even voorstellen?" Begon de man. "Om de wereld voor kinderen te behoeden." Ging de vrouw verder. "Om onze levens te kunnen beïnvloeden." Maakte de man af. "Om de kwaadaardigheid van jeugd aan te tonen." Riep de vrouw daarna. "Om dichter bij de Utopie te kunnen komen." Maakte de man wederom af. "Bessie." Zei ze. "En Sjeems." Zei hij. "Team Adultus nog sneller dan het licht." Begon zei weer. "Vecht als een volwassene of geef je over en zwicht!" Maakte de man uiteindelijk af.



OOC: gwn all the way pokemon anime stijl XD

Tja, als je het snelle brein van Kenneth had, dan kon jij je niet zo'n zorgen maken over wat er voor hen stond. Het was echter wel even noodzakelijk dat de tegenpartij niet wist wat hij wist. Hij liet zich op zijn knieën vallen en boog zijn hoofd voorover. En met zijn handen in het haar schreeuwde hij. "Wat hebben we gedaan Cecille!?" Het was op zich mogelijk dat de actrice zijn toneelspel kon herkennen, maar hopelijk team derp niet.
De kinderen keken geschrokken toe. "Nee meneer! Help ons!" Schreeuwde er een paar. Een enkeling begon te huilen en anderen waren verstijfd van angst. Ondertussen begonnen de twee 'volwassenen' hardop te lachen. "Ha! Jullie zijn geen match voor ons superieur intellect!" Joelde ze.



OOC: ook hier kun je gerust vanalles invullen

De criminele dufmusten bleven door lachen. Ook na Cecille's reactie. Hij kon echter niet goed inschatten of ze het meende of niet. Maar hij kreeg wel een geniepige glimlach op zijn gezicht toen hij hoorde dat het vuur onder de luchtballon harder werd gezet. Ze wilde gaan opstijgen. "Dit is dus wat ze geniaal idioot noemen.." Hij tilde zijn hoofd een beetje omhoog en zag hoe het net langzaam samentrok en van de grond wilde stijgen. Totdat het op een punt kwam dat de ballon niet hoger kwam. Het net kwam niet eens van de grond. Kenneth had al voorspeld dat de ballon niet sterk genoeg zou zijn om die enorme lading te dragen. Als hij gevoel voor humor had gehad zou hij hebben gelachen. Het enige dat hij nu deed was weer opstaan en zeggen: "Ons oordeel weegt zwaar." Hij keerde zijn apathische blik weer even naar Cecille om duidelijk te maken dat er niks ernstigs zou gebeurden.

"Ik heb een leuker idee." Reageerde hij. Hij leefde namelijk nu op straat eigenlijk. En daarom heeft hij een tent voor zichzelf geregeld. En als je een tent nodig hebt, heb je ook haken nodig om die tent aan de grond vast te maken. "Ik moet eerst even dit doen." Zei hij terwijl hij de haringen en de hamer uit zijn rugzak haalde.

Hij liep naar het net toe en begon aan de noordelijk, zuidelijke, westelijke en oostelijke kant van het net een haring te plaatsen. Op die manier zat het net stevig vast. "Laten we ze d'r maar uit helpen." Zei hij toen tegen Cecille waarna hij zijn rug begon te rekken. "Die sukkels zullen nu niet meer zo gemakkelijk weg kunnen vliegen."

THEY’RE NOT TAKING US ALIVE.

Kenneth had een leuker idee. Omdat Cecille nu nieuwsgierig was, wachtte ze geduldig tot hij zijn plan kenbaar maakte. Hij haalde, tot haar verbazing, een paar haringen en een hamer tevoorschijn, maar in tegenstelling tot veel andere dingen, begreep ze wel waarom hij die had gepakt nog voor hij ermee bezig ging. Huh. Slim. De jongen maakte toen duidelijk dat hij klaar was en dat zij in principe haar gang kon gaan. Grijnzend richtte ze haar blik op het net met de kinderen en haar pokémon erin. “Minnoo!” riep ze naar haar Blaziken. “Kun je het net open krijgen met een Slash, denk je?” Uitdagend keek ze naar de twee Team Adultus leden. Een net hield haar pokémon echt niet tegen.

OOC: Minnoo kan gegodmode worden c:

Het viel hem nu pas op dat er een Blaziken verstopt zat tussen de kinderen. Was die er altijd al? Waarom had hij dat niet gemerkt. Boos op zichzelf keek hij toe hoe Cecille uitdagend het commando had gegeven dat uiteindelijk tot de bevrijding van de kinderen en haar Pokémon zou leiden. Dit mocht hem dus echt nooit meer gebeuren dus. Hoe kon hij ineens die kinderen, het toneelspel en Cecille meer aandachtswaardig vinden dan een Pokémon?!

Hij zag toe hoe de Slash helaas mislukte. Daarna hoorde hij dat Cecille het iets harder wilde aanpakken. Hij schrok. "Wat?! Nee!" Riep hij. De kans was, in zijn ogen, te groot dat de kinderen zich zouden bezeren als ze dat zouden doen. En daarbij, zij waren niet degene die iedereen hoefde te bevrijden. Daar konden ze net zo goed iemand voor halen. Hij liep naar Cecille toe en zei: "Doe maar rustig." Hij liet zijn hele team uit hun pokéballs en droeg ze op om in een cirkel om het net heen te gaan staan. Vervolgens pakte hij zijn Holocaster en zei hij: "Ik bel de politie wel. En als ze proberen te ontsnappen kunnen mijn pokémon ze tegenhouden."Hij vond het belangrijker om de criminelen op te sluiten.

Mensen konden het niet altijd eens zijn met je plannen. En dit was zeker zo'n moment. Cecille vond maar dat ze iets moest doen. En met de Holocaster in zijn hand zei hij tegen haar: "Zolang het niet té gevaarlijk is, mag je van mij je gang gaan." Hij stak zijn hand in zijn zak. "Niet dat ik je kan tegenhouden.." Mompelde hij onduidelijk. Want hij was letterlijk niet sterk genoeg dacht hij zo. En dat was niet altijd fijn.