Tragedie en Komedie [Open]

Onderwerp: Re: Tragedie en Komedie [Open] do jun 02, 2016 3:00 pm

THEY’RE NOT TAKING US ALIVE.

Cecille hoefde niet eens op te letten om door te hebben dat Kenneth niet in een goede bui was. Hij liet zijn Skarmory terugkeren en niet veel later een Ralts aan zijn zijde verschijnen. De blondine hief verbaasd een wenkbrauw toen ze zijn toon hoorde, maar daar scheen de pokémon niet al te erg mee te zitten. Kenneth sprak haar vervolgens toe dat ze haar eigen pokémon wel kon terugkeren. Cecille richtte haar lila ogen verbaasd op de jongen, waarna ze inderdaad haar team één voor één liet terugkeren. Zelf had ze daar nog niet aan gedacht, maar het zat haar niet lekker hoe zijn karakter nu opeens was. “Wat zit je dwars?” vroeg ze daarom aan hem. Misschien was het niets, maar haar grote zus mode™ kwam in haar naar boven.

Onderwerp: Re: Tragedie en Komedie [Open] do jun 02, 2016 7:20 pm

Hij reageerde niet direct op de vraag van Cecille en instrueerde de kinderen dat ze nu als nog de speeltuin in konden. Er waren maar enkelingen die daadwerkelijk gingen spelen. De rest ging eerst eventjes met zijn allen bij elkaar zitten. Het was immers best heftig geweest allemaal.

Het meisje met het knotje dat eerder wat aan Kenneth had gevraagd over de borden stond nu snikkend naast hem. "Ik wi-hil ma-ma.." Zei ze terwijl ze aan zijn mouw trok. Hij pakte haar handje vast en zei tegen haar: "Dan gaan wij wel even de mama's en papa's halen." Voordat ze gingen lopen draaide hij zich even naar Cecille en zei: "Dat weet ik pas als ik er over heb na kunnen denken. Als je mee wilt kun je het beste even een van je Pokémon op de kinderen laten letten." Vervolgens begon hij alvast te lopen. Het meisje had Kenneth aan de ene hand vast en Vinton aan de andere.

Onderwerp: Re: Tragedie en Komedie [Open] vr jun 03, 2016 12:40 pm

THEY’RE NOT TAKING US ALIVE.

Waar Cecille zich bekommerde om Kenneth, nam hij het heft in handen door zich over de kinderen te ontfermen. Dat had zij ook wel gedaan, als ze niet zo verward was door Kenneth zijn handelingen. Een antwoord op haar vraag kreeg ze niet. Nog niet. In plaats daarvan verscheen er een klein meisje snikkend bij hen, vragend naar haar moeder. Cecille kon dat heel goed begrijpen na alles wat er was gebeurd. Ze hoefde echter hier geen grote zus te spelen – de jongen nam de rol van grote broer al op zich. “Oh euh, ja,” mompelde ze wat afwezig. Ze liet haar team weer verschijnen en gaf ze de instructie om op de kinderen te letten. Isak herenigde met zijn ouders en focuste zich toen ook op de speeltuin. Cecille haalde toen Kenneth in om te helpen met zoeken.

Onderwerp: Re: Tragedie en Komedie [Open] za jun 04, 2016 10:56 am

Op een bepaald moment zag hij zijn Ralts voor hen verschijnen door middel van een Teleport. Hij had haar bewust nog even uit haar Pokéball gelaten. Ze had het na al deze heisa wel verdient om haar benen te strekken. Had ze die? Anyway, Cecille was ook bezig zich bij het kleinere gezelschap te voegen. Hij hoorde haar voetstappen en voor hij het wist liep ze al weer bij hen. Met zijn blik strak naar voren liep hij verder. Hij had een opdracht gekregen en die moest hij volbrengen.

Onderwerp: Re: Tragedie en Komedie [Open] za jun 04, 2016 5:29 pm

THEY’RE NOT TAKING US ALIVE.

Ze voelde zich een beetje eenzaam zonder Sivar aan haar zijde, maar aangezien het even niet anders kon, besloot ze daar niet veel aandacht aan te besteden. De blondine richtte zich in plaats daarvan op haar stille gezelschap; voornamelijk op het jonge meisje dat haar moeder wilde hebben. “Hoe ziet je moeder eruit, lieverd?” vroeg ze met een geruststellende glimlach aan het kind, al was dit niet alleen maar omdat ze geen flauw benul had wie nou de moeder kon zijn. Het was misschien ook een welkome afleiding voor het meisje.

Onderwerp: Re: Tragedie en Komedie [Open] za jun 04, 2016 11:18 pm

Hoe ziet haar moeder er uit? Prima vraag op zich. Zijn eigen plan was eigenlijk gewoon om te kijken wie van de ouders op een speciale manier naar het meisje zouden kijken. Maar dit werkte misschien ook wel. "Ze ih-his he-he-heel mooi." Zei ze snikkend toen ze de hand van Vinton los liet om een traantje weg te vegen. Waarop die reageerde door haar hand te aaien. Het was alsof hij haar gevoel op een bepaald niveau begreep. Maar Kenneth keek er wat anders tegen aan. Hoe moet hij nou weten wie mooi is?

Onderwerp: Re: Tragedie en Komedie [Open] zo jun 05, 2016 2:47 am

THEY’RE NOT TAKING US ALIVE.

Cecille had het antwoord dat ze kreeg al lang verwacht, dus was ze er ook vanuit gegaan en krulden haar mondhoeken daarom ook omhoog bij het horen van de woorden. “De mooiste van de regio?” vroeg de blondine geïnteresseerd aan het meisje. Deze knikte vlug maar duidelijk, aangevend dat ze haar moeder echt de mooiste vrouw die ze ooit had ontmoet was. Het deed Cecille alleen maar goed om te horen en het hield het meisje tenminste bezig. “Oké, dan moeten we haar sowieso vinden, want dan wil ik heel graag wat tips van haar,” grijnsde ze. Of haar jonge gezelschap precies wist wat ze ermee bedoelde kon ze niet met zekerheid zeggen, maar dat hoefde ze ook niet. De jonge Vinton scheen zich ook over het meisje te ontfermen, dus wat dat betrof was er genoeg afleiding voor haar.

Onderwerp: Re: Tragedie en Komedie [Open] zo jun 05, 2016 11:28 am

De emoties waren erg begrijpelijk, maar het was niet constructief. Met de informatie die gegeven werd kon hij dus absoluut niks. En hij kon er ook nog niet eens tussenkomen door Cecille die blijkbaar vond dat ze het meisje geëntertaind moest houden. Maar ach, als hij vragen was gaan stellen met zijn apathische stem was hij waarschijnlijk niet veel verder gekomen. Dus hij liet Cecille maar gewoon haar ding doen. In de verte zag hij dat de set afgebroken aan het worden was. Schijnbaar waren alle voorstellingen voorbij.

Onderwerp: Re: Tragedie en Komedie [Open] wo jun 08, 2016 12:06 pm

THEY’RE NOT TAKING US ALIVE.

Ze had wel gevraagd naar het uiterlijk van de moeder, maar echt een bruikbare aanwijzing kwam er niet uit. Cecille had wel een beetje spijt van haar capriolen. Toch gaf ze het niet op, zeker niet omdat in de verte een groepje volwassenen met elkaar stonden te praten. De blondine gokte dat de moeder van het meisje daartussen zat, dus dan liep ze er vanzelf wel op af als ze die had gespot, toch? Cecille wendde haar blik even af om te zien dat de set al werd afgebroken, wat betekende dat de voorstelling voorbij was – en zij misschien niet betaald ging worden. “Oh nee,” floepte ze eruit voor ze er erg in had, waarbij haar blik strak op het podium stond gericht. Er ging nog maar één herkenbaar woord door haar hoofd heen. Muk.

Onderwerp: Re: Tragedie en Komedie [Open] do jun 09, 2016 5:43 pm

Ze kwamen steeds dichter bij en hij hoorde Cecille iets zeggen. Waar haar opmerking precies naar gericht was wist hij niet helemaal, maar het moest wel over het afbreken van het podium gaan. Maar hier kon hij zich niet zo om bekommeren. Hetgeen zijn aandacht pakte waren de ouders. Die waren een beetje raar aan het bewegen en het leek er op alsof ze iets van koptelefoons op hun hoofd hadden. Kenneth fronste en tikte Cecille even aan. Om vervolgens naar de ouders te wijzen met een vragende blik.

Onderwerp: Re: Tragedie en Komedie [Open] zo jun 12, 2016 2:04 pm

THEY’RE NOT TAKING US ALIVE.

Ze was zo druk bezig met het bekijken van het afbreken van het podium, dat ze de ouders nog niet had opgemerkt. Pas toen ze werd aangetikt door Kenneth en er naar de mensen werd gewezen, zag ze dat er wel iets vreemds aan de gang was. Cecille had geen flauw idee wat ze aan het doen waren, maar dat had ze ouders nog nooit zien doen. De blondine keek de jongen vragend aan. “Euh, wat?” bracht ze als eerste uit, waarna nieuwsgierigheid het al snel overwon en ze op de volwassenen af wilde stappen. Niet per se om te vragen waar ze mee bezig waren, maar dat soort koptelefoons had ze nog nooit gezien…

Onderwerp: Re: Tragedie en Komedie [Open] ma jun 13, 2016 7:53 pm

Hij deelde Cecille's verbazing. Dit was ongekend. Volwassenen naar een stille disco? Nee, onmogelijk. Hij had nu het kleine meisje aan de ene hand en vervolgens probeerde hij Cecille aan haar arm te pakken om vervolgens naar voren te lopen. Wat het ook was, hij kreeg het gevoel dat het beter was om even bij elkaar te blijven. "Beter dat we samen blijven." Zei hij kalm. Het hing een beetje van Cecille af of zijn poging om vooruit te lopen zou lukken.

Onderwerp: Re: Tragedie en Komedie [Open] zo jun 19, 2016 4:30 pm

THEY’RE NOT TAKING US ALIVE.

De blondine stond net op het punt om een stap richting de volwassenen te zetten toen ze een hand om haar arm voelde wikkelen. Haar eerste reactie was uithalen geweest als ze zich niet op tijd besefte dat het waarschijnlijk Kenneth was. Vragend keek ze om. Hij scheen het meteen op te merken en vertelde haar dat ze beter samen konden blijven. Cecille knikte instemmend en zette samen met de rest koers naar de ouders. Fronsend keek ze naar de volwassenen. Het leek wel haast of ze zombies waren. Sure, ze bewogen, maar het leek er niet echt op of ze daarover nadachten. Het ging bijna als vanzelf. Cecille keek van de ouders naar Kenneth. “Heb jij dit ooit eerder gezien?”

Onderwerp: Re: Tragedie en Komedie [Open] zo jun 19, 2016 5:03 pm

"Ja en nee." Zei Kenneth onzeker. "Volwassenen doen wel eens vaker raar, maar niet op deze manier." En toen ze iets dichter bij kwamen merkte een aantal van de ouders hen op. Ze bleven raar.. uhm.. door dansen. Maar dat stopte toen ze het kleine meisje zagen. Het was ineens alsof alle ouders door dat beeld getriggerd werden. Plots keken alle ouders zeer gefocussed naar hun drieën.

Onderwerp: Re: Tragedie en Komedie [Open] vr jun 24, 2016 1:52 pm

THEY’RE NOT TAKING US ALIVE.

Kenneth gaf vaagjes antwoord, maar hij beargumenteerde het al snel. Cecille keek hem vragend aan. Oké, haar ouders deden ook wel eens rare dingen, maar die waren voor haar heel normaal geworden. Zoals dit had ze haar ouders nog nooit zien doen en die van Yara ook niet. De blondine spande haar spieren automatisch aan toen ze werden opgemerkt door een aantal van de volwassenen. Het vreemde dansje kon ze ook niet meer negeren – totdat het op magische wijze opeens leek te stoppen. “Euh…” mompelde Cecille toen ze de blikken van de ouders zag. “Denk je dat die Adultus gasten hierachter zitten?” Ze deed een stap dichterbij en bedacht zich dat dit vast moest komen door de koptelefoons, dus begaf ze zich naar de dichtstbijzijnde persoon en reikte naar het voorwerp op diens hoofd. Haar hand werd meteen weggeslagen. Cecille fronste en zwaaide met haar geraakte hand. “Okay. Niet aanraken dus.”

Gesponsorde inhoud

» [open] switching moods [ganzenopdracht] [open]
» [open] A new team member [open]
» Open lucht muziek [Open]
» [open]the one with a Quilava[open]
» [open] the one that falls [open]