Tragedie en Komedie [Open]

Onderwerp: Re: Tragedie en Komedie [Open] vr jun 24, 2016 5:59 pm

Hij zag welke maatregelen de blondine ondernam en hij zette het meteen in zijn geheugen. Het enige dat hij kon bedenken was dat een water pokemon ze zou kunnen helpen. Die zou de apparatuur kunnen uitschakelen. Maar zelf had hij er geen. En van wat hij had gezien had Cecille er ook geen. Wat moesten ze nu? En toen kreeg hij ineens een idee. Hij tilde het meisje op en zette haar op zijn schouders. Vervolgens zei hij: "Ik heb een idee. Kom mee." En hij rende weer terug naar waar ze vandaan kwamen.

Onderwerp: Re: Tragedie en Komedie [Open] ma jun 27, 2016 4:09 pm

THEY’RE NOT TAKING US ALIVE.

Haar compagnon scheen een idee te hebben en hoewel Cecille dingen graag meteen tackelde, zag ze nu geen andere optie dan zich tijdig terug te trekken om Kenneth te volgen. De blondine rende achter hem aan en merkte dat ze terug naar de speeltuin liepen. “Wat is je plan?” vroeg ze nieuwsgierig aan hem, want ze zag niet echt het nut hiervan. Nadenken was niet echt haar sterkste kant, zeker niet als ze Kenneth zijn brein moest bijhouden. Het was haar al lang duidelijk dat hij het brein was en zij de spieren. Erg vond ze dat in ieder geval niet.

Onderwerp: Re: Tragedie en Komedie [Open] ma jun 27, 2016 7:56 pm

Zijn plan was niet direct het beste, maar het was wel de enige die hij kon bedenken nu. Het was het proberen waard. Cecille rende netjes achter hem aan. Ze konden eigenlijk ook al sneller lopen dan de zombie-achtige ouders, maar alle tijd die ze konden inhalen was meegenomen.

Al gauw kwamen ze weer aan bij de speeltuin. Hij keek in het rond om te zien of hij de Wartortle kon vinden. Die lag inderdaad nog in het gras. Hij rende er snel naar toe en zette het meisje met het knotje weer op de grond. De Wartortle leek nog steeds knock-out te zijn.. Hij keek vlug vragend naar Cecille, misschien wist zij wel iets. Een pokemoncentre was in ieder geval niet in de buurt.

Onderwerp: Re: Tragedie en Komedie [Open] di jun 28, 2016 9:32 pm

THEY’RE NOT TAKING US ALIVE.

Kenneth rende naar de uitgeschakelde Wartortle en bleef daar bij staan. Cecille hief vragend een wenkbrauw toen hij haar aankeek, niet precies begrijpend wat hij ermee wilde, maar het leek erop dat hij de pokémon wilde helpen. “Wil je hem helen?” vroeg ze aan Kenneth. Een potion had ze niet echt bij zich en een Oran Berry was sowieso al teveel gevraagd. Gelukkig had ze wel wat anders. Ze had namelijk een handige Lucario. Cecille draaide haar hoofd naar de rest van de aanwezigen toe en merkte Dahlia al snel op. “Dahlia, kom eens hier!” riep ze naar het wezen, wie gehoorzaamde en zich rustig naar hun zijde bevond. “Kun je je Heal Pulse gebruiken op die Wartortle?” vroeg ze, wijzend naar de uitgeschakelde schildpad. De Lucario knikte en ging al snel te werk.

Onderwerp: Re: Tragedie en Komedie [Open] wo jun 29, 2016 7:24 pm

Kenneth ging rechtop staan en zette een stap achteruit om de Lucario plek te geven. Met een gespannen blik keek hij toe hoe de Heal Pulse werd uitgevoerd. De volwassenen liepen namelijk hun kant op en het was nog niet eens zeker of de Wartortle wel zou willen helpen. Vanwege het gevecht van net enzo. Hopelijk bleven de volwassenen zo langzaam lopen. Maar hij vond het wel tijd voor een complimentje. "Goed aan gedacht Cecille." Zei hij terwijl hij zijn blik op de Wartortle hield. Ze was vandaag eigenlijk heel behulpzaam geweest. Ofja, dat was in ieder geval haar streven. Desalniettemin voelde het raar om een compliment te geven.

Onderwerp: Re: Tragedie en Komedie [Open] wo jun 29, 2016 10:52 pm

THEY’RE NOT TAKING US ALIVE.

Cecille keek om en zag dat de volwassenen langzaam naderden. Het leek net alsof ze naar een horde zombies keek in die ene serie waar iedereen het een tijd geleden over had. Zelf had ze er nooit echt de tijd voor gehad om te kijken, maar ze had één aflevering gezien toen en als ze eerlijk moest zijn, dan deed dit scenario haar heel erg eraan denken. Kenneth leidde haar af door haar een compliment te geven en ondanks de situatie bracht dit wel een glimlach bij haar teweeg. “Thanks,” sprak ze, haar glimlach voor een moment een grijns. Daarna kreeg ze een serieuze uitdrukking op haar gelaat. “Maar wat is je plan nou eigenlijk?” Dahlia's Healing Pulse had ondertussen zijn werk gedaan.

Onderwerp: Re: Tragedie en Komedie [Open] do jun 30, 2016 5:02 pm

De Healing Pulse had gewerkt en de Wartortle deed zijn ogen open. "Ik hoopte dat hij ons zou kunnen helpen." Hij stak zijn hand uit naar de Wartortle om deze overeind te helpen. "Zijn water aanvallen kunnen wellicht kortsluiting veroorzaken bij de koptelefoons." Ja.. dat was zijn geniale plan.. maarja, echt andere opties hadden ze nou niet echt in overvloed. Vervolgens sprong de Wartortle op zonder zijn hand aan te nemen en sloeg hem in zijn buik. "Oef!"

Onderwerp: Re: Tragedie en Komedie [Open] vr jul 01, 2016 2:13 am

THEY’RE NOT TAKING US ALIVE.

Kenneth wilde graag dat de Wartortle zou helpen. Cecille hief vragend een wenkbrauw, op het punt staand om te vragen hoe, maar hij legde het zelf al uit. Kortsluiting. Dat was best wel slim. “Dat zou kunnen wer–” De blondine kon haar zin niet afmaken, want de Wartortle kwam in actie en sloeg Kenneth tegen zijn buik aan. Een kwade frons verscheen op haar voorhoofd en ze wilde al naar de schildpad toespringen om hem bij de jongen weg te trekken, maar Dahlia was haar voor. De Lucario duwde hem weg en gromde waarschuwend. Ondertussen richtte Cecille zich op haar gezelschap. “Ben je oké?”

Onderwerp: Re: Tragedie en Komedie [Open] vr jul 01, 2016 6:26 pm

Hij kreeg even geen adem. Het was een goed geplaatste mep geweest. Cecille vroeg of het ging en zonder woorden te gebruiken, want dat ging niet echt, ging hij achterover hangen. Hij had wel eens gezien dat mensen dat deden als ze iets hards in hun buik hadden gekregen. "Gaat die ons nu niet helpen?" Vroeg het kleine meisje nog aan ze. Dit hele gebeuren moest Cecille maar even fixen, hij zelf kon nu niet veel.

Onderwerp: Re: Tragedie en Komedie [Open] za jul 02, 2016 5:13 pm

THEY’RE NOT TAKING US ALIVE.

Kenneth gaf geen antwoord en dat alarmeerde Cecille wel een beetje. Gelukkig ging hij zelf al achterover zitten om op adem te komen. Meer dan dat kon er nu even niet gedaan worden en bovendien waren er andere zaken gaande die ook aandacht nodig hadden. Het was het kleine meisje die Cecille daarop wees. De blondine keek van het jonge gezelschap naar de volwassenen die langzaam dichterbij dreigden te komen. Vervolgens liet ze haar blik vallen op de twee pokémon die een gromwedstrijd hielden. “Jawel hoor, maak je maar geen zorgen,” beantwoordde ze de vraag van het meisje. Als de pokémon niet vrijwillig wilde helpen, dan kon ze hem wel op een andere manier zo ver krijgen.

Cecille vertelde het meisje dat ze bij Kenneth moest blijven en rende vervolgens richting de groep volwassenen. Op een veilig afstandje draaide ze zich naar Dahlia en de Wartortle. “Hey! Wartortle!” riep ze naar de pokémon, haar rechterhand geheven om haar stemgeluid te versterken. Ze trok in ieder geval zijn aandacht. Cecille besloot zich toen als de ware volwassene te gedragen die ze was, trok haar ooglid omlaag en stak haar tong uit. “Van dichtbij durf je wel, maar vanaf daar niet meer, wedden?!”

Onderwerp: Re: Tragedie en Komedie [Open] zo jul 03, 2016 10:05 am

Na de geruststellende woorden van Cecille tegen het meisje kwam ze meteen in actie. Kenneth wist niet goed wat ze wilde totdat ze de Wartortle begon uit te dagen. Op die fiets dus. Het was waarschijnlijk niet wat hij zou hebben gedaan, maar als het effectief zou zijn vond hij het prima. Het was zelfs nog wel goed bedacht als hij even eerlijk zou zijn. Het lukte hem weer wat beter om adem te halen en hij ging rechtop zitten. De Wartortle was inderdaad geïrriteerd geraakt en vuurde en Water Gun op Cecille af.

Onderwerp: Re: Tragedie en Komedie [Open] zo jul 03, 2016 4:13 pm

THEY’RE NOT TAKING US ALIVE.

Het leek te werken, want de pokémon keek haar gefrustreerd aan en vuurde niet veel later een krachtige waterstraal haar kant op. Cecille grijnsde triomfantelijk, haast vergetend dat ze aan de kant moest wilde haar plan slagen, maar ze dook nog net op tijd naar de grond. Het water spoot, zoals verwacht, over haar heen. De blondine keek achterom om te zien of haar plan daadwerkelijk was geslaagd en zag dat de volwassenen inderdaad door het water werden geraakt. Ze werden zelfs zeiknat. Cecille wilde zich naar Kenneth en het meisje omdraaien en haar duim opsteken, maar de Wartortle had de koers van zijn Water Gun veranderd en spoot haar nu ook recht in haar gezicht.

Onderwerp: Re: Tragedie en Komedie [Open] zo jul 03, 2016 5:22 pm

De volwassenen werden helemaal nat. Alleen, Cecille nu ook zegmaar. Hij keek naar de volwassenen om te zien of het water het gewenste effect had gehad. Met een kritische blik koos hij één van de ouders uit om te kijken. Helemaal vergetende dat de Wartortle ook nog kort in de buurt stond. Zelfs met zo'n handige Lucario kon het nog gevaarlijk zijn. Hij had nog pijn en kon niet op staan, maar voor de persoon die hij observeerde leek het plan zeker te hebben gewerkt. Zijn aandacht werd echter gebroken toen hij een schreeuw hoorde. Hij keerde zijn hoofd naar het geluid. Hij had niet gezien hoe het precies was gebeurd, maar de Wartortle leek het meisje met het knotje te hebben gekidnapped.

Onderwerp: Re: Tragedie en Komedie [Open] zo jul 03, 2016 5:32 pm

THEY’RE NOT TAKING US ALIVE.

Dahlia was te druk met ondervinden of haar eigen trainer wel in orde was om door te hebben wat er in haar buurt gebeurde. Meteen toen het water staakte en Cecille weer adem kon halen, hoorde ze een gil. De blondine keek op, de volwassenen vergetend, om te zien dat het kleine meisje door de Wartortle werd meegenomen. Ze spuugde het beetje water uit dat ze binnen had gekregen, sprong overeind en trok een sprintje naar de twee. “Dahlia!” riep ze voor de zekerheid, niet zeker wetend of ze het zelf wel zou halen met kletsnatte kleding aan. De Lucario kwam direct in beweging en met een Extremespeed verscheen ze naast de Wartortle. Ze greep het meisje bij de arm vast en was van plan om met nog een Extremespeed terug naar Kenneths zijde te vertrekken.

Onderwerp: Re: Tragedie en Komedie [Open] zo jul 03, 2016 5:40 pm

Geschreeuw. Flits. Flits. Dahlia stond met het meisje aan haar hand naast hem. De Wartortle keek nu nog bozer. Waarschijnlijk omdat het drietal hem steeds te slim af was. Ook was hij zich nu aan het afvragen of het misschien niet slimmer was geweest om er voor te kiezen om met ze samen te werken. Kenneth voelde zich iets beter en stond op op dit moment van schijnlijke rust. Hij hield nog wel zijn arm tegen zijn maag. Het hielp niet dat hij mager was. De mep had niet eens een buffer van vet gehad. Hij keek kritisch naar de Wartortle, proberend in te schatten wat zijn volgende zet was. Of zou de eerstvolgende zet van Cecille zijn?

Gesponsorde inhoud

» [open] switching moods [ganzenopdracht] [open]
» [open] A new team member [open]
» Open lucht muziek [Open]
» [open]the one with a Quilava[open]
» [open] the one that falls [open]