[PokéFair] All day fun~

Ze had eindelijk weer contact met Jace, nadat het een beetje moeilijk was gegaan omdat ze buiten Kalos had gezeten. Natuurlijk hadden ze wel contact gehouden, maar af en toe kwam het tot een laag punt als ze te druk bezig was geweest met haar trainingen en sporten. Maar voor vandaag had ze een leuke dag ontspanning georganiseerd op de Santalune City pokéfair, iets waar ze nou al een tijdje heen had willen gaan, maar telkens geen tijd had gehad. Uiteindelijk had ze maar gewoon haar trainingsschema aangepast, zodat ze een dag vrij zou hebben voor haar vriend.
Dus nu stond ze te wachten bij een van de ingangen van de pokéfair, gekleed in een sleeveless hoodie met een licht blauwe short, met een stel sneakers eronder. Casual as always. Ze grinnikte zachtjes, terwijl enkele jongens haar nakeken en sommige zelfs vloten. Maar ze deed er niets mee, haar hart was al lang en breed in bezit van een andere jongen. Diegene waarop ze nu stond te wachten.

[+Jace<3]

Jace zag Vivienne meteen staan en grinde bij de gedachte dat hij vaker deftige dingen zoals een pak droeg dan zij terwijl hij de jongen was in de relatie... Ongeveer. Hij liep rustig naar Vivienne en maakte een galante buiging terwijl hij zei: "Goede middag mijn liefste. Je ziet er stralend uit zolals gewoonlijk." Hij had gelukkig zijn gigantische tas bij een klein goedkoop hotelletje laten liggen, anders was deze buiging niet zo vlot gelukt. Met een grijns vroeg hij haar: "Zullen we schatje?"

Ze grinnikte toen een man in pak voor haar stopte en een buiging maakte. Met een grote grijns sloeg ze haar armen om zijn nek en trok hem mee in een vurige zoen. Toen ze hem los liet, keek ze hem met twinkelende oogjes aan en glimlachte. "Ik ben blij je weer te zien, schat," zei ze vrolijk, terwijl ze zijn hand pakte. Van alle dingen die ze had gedaan buiten Kalos, was ze toch wel het meest blij om haar vriend weer te zien. Lange afstandsrelaties waren een hel om in stand te houden, maar ze vond dat ze het toch nog aardig voor elkaar had gekregen. Ze knikte vrolijk toen hij vroeg of ze maar eens zullen gaan. "Weet je al waar je in wilt?" vroeg ze, terwijl ze zijn hand stevig vast pakte en haar enthousiasme een beetje in toom probeerde te houden.

In een nieuwsgierige stroom aan gedachten, vroeg ze zich af of ze inmiddels sterk genoeg was om Jace te kunnen verslaan in een potje armpje drukken. Misschien zou ze hem vanavond een keertje uitdagen, als ze hem wist mee te lokken naar haar hotelkamer ofzo. Ze knikte vrolijk toen hij aangaf dat ze misschien beter eerst even konden rondlopen en rondkijken, voordat ze een besluit zouden nemen over waar ze precies in wilde. "Klinkt goed," zei ze op een rustige toon, terwijl ze haar hoofd op zijn schouder liet rusten. "Ik heb jou ook gemist," zei ze zachtjes, terwijl ze keek naar de lichtjes die dichter en dichter bij aan het komen waren. "Het spijt me dat ik zo opeens vertrok, ik had je willen inlichten, maar geen idee waarom ik 't niet heb gedaan," zei ze daarna zachtjes, terwijl ze zachtjes op d'r lip beet.

Vivienne's blauwe ogen waren vastgeplakt aan de grond, ze had het idee alsof ze de grootste fout had gemaakt in haar leven. Ondanks alle dingen die al een keer fout waren gegaan natuurlijk, dit was toch wel de ergste dan. Ze beet op d'r lip en zuchtte zachtjes. "Het spijt me zo erg," mompelde ze zachtjes, maar ze wist niet zeker of Jace het zou verstaan. Ze had gewoon een seintje moeten geven, verdomme! Ze kon zichzelf wel slaan.
Een suizend geluid liet d'r opkijken, maar het enige wat ze zag was een pijl op het voorhoofd van Jace en een jochie van niet ouder dan 10 jaar, die angstig ernaar stond te kijken. Vivienne kon niet anders dan in de lach schieten en rekte zich uit om de pijl van zijn voorhoofd af te halen, terwijl ze hem ondertussen een kus gaf en reikte de pijl daarna uit naar de jongen. Die griste hem snel uit dr handen en rende weer weg. "Gekkie toch," zei ze zachtjes tegen haar vriend, terwijl ze hem met een klein glimlachje aankeek. Hopelijk konden ze deze dag nog een beetje gezellig maken.

Vivienne grinnikte zachtjes en gaf Jace een kusje op d'r voorhoofd. Daarna stak ze d'r duim in d'r mond en wreef over de rode vlek op zijn hoofd. "Ziet er naar uit dat je een doelwit bent geworden, lieverd," zei ze zachtjes grinnikend en pakte zijn hand weer. "Kom, ik wil eens kijken of ik beter kan schieten dan dat jochie van net," zei ze vrolijk, terwijl ze hem mee trok naar de Archen Archery.
Rustig legde ze een pijl in de boog en sloot haar linkeroog, aangezien rechts haar dominante oog was, en mikte in de roos. Jammer genoeg vond de pijl het leuker om in een van de buitenste ringen te landen en ze kreeg een handje vol muntjes in haar handen. Nou ja, het was beter dan niets. Al had ze wel iets van verlies gedraaid nu.

De zachte woorden in haar oor lieten d'r blozen, maar zorgde er wel voor dat ze eindelijk eens een beetje goed mikte. Ze grinnikte zachtjes, legde de boog op de toonbank en sloeg haar armen om dr vriend heen, terwijl ze hem een zoen gaf. "Ik hou ook van jou," mompelde ze zachtjes, terwijl ze zich grinnikend omdraaide en haar prijs in ontvangst nam. Kijk, nu had ze tenminste winst gemaakt. "Zullen we verder gaan?" vroeg ze op een zachte toon, maar haar maag kwam tussendoor zetten en liet een grommend geluid horen. "Of nou ja, eerst wat te eten halen, denk ik zo," zei ze met een licht blos op haar wangen. "We hebben sowieso heel wat bij te praten," concludeerde ze daarna zachtjes.

Gegrild ... vlees. Vivienne begon er bijna van te watertanden, dat klonk meer dan heerlijk. Ze had honger genoeg om een koe op te kunnen. Een zacht gegrinnik was te horen, terwijl ze Jace meetrok naar de kraampjes. Met een grote glimlach op haar gezicht plofte ze neer bij een kraampje dat heerlijk rook en keek eventjes om zich heen. Waarschijnlijk was het zelfbediening, maar voor nu wilde ze eerst eventjes met Jace gaan zitten. "Zullen we zo gaan halen, of wil je nu meteen halen?" vroeg ze aan haar vriend, terwijl ze naast zich klopte om aan te geven dat Jace naast haar mocht komen zitten. Ze had hem zo veel te vertellen, van alles wat ze had meegemaakt in Unova. Al kwam daarbij ook een steek dat ze alles had beleefd zónder hem, en dat zat haar nogal dwars. Meer dan ze zou willen toegeven waarschijnlijk.