{ROUTE 10} What a lovely day!

Uitgeput leunde ze tegen een van de grote rotsen, en liet zichzelf naar beneden glijden. Ze had altijd graag op pokémon reis gewild, maar het vele lopen beviel haar niets. Af en toe kon ze kleine stukjes op Shayne's rug zitten, maar niet te vaak. Ze wilde haar pokémon absoluut niet uitputten. Shayne stapte naar haar toe, en ging tegen haar aan liggen. Glimlachend streek ze haar vingers door de witte vacht van haar pokémon. Kenji was ook naast haar komen zitten en had zijn ogen al gesloten.
Plots hoorde ze geritsel uit de struiken een meter of twee voor haar. Uit het struikgewas sprong een Eevee. ''Dag kleintje! Ik ben-'' Begon Alloira, maar de wilde Eevee zette een Tackle in richting het drietal. Alloira schrok en hield haar handen voor haar gezicht, maar Shayne stond al voor haar om te klap op te vangen. ''Bedankt, Shayne.'' Snel stond Alloira op en haalde Kenji erbij. ''Shayne, scratch! Kenji, Quick attack!'' Het tweetal knikte. Shayne sprintte richting de kleine pokemon, en haalde zijn klauwen langs haar buik. Kenji volgde de Absol, en voerde Quick Attack uit. Beide pokémon wachtten op hun volgende commando. De wilde Eevee voerde opnieuw een Tackle uit. Shayne wist deze te ontwijken, maar Kenji werd immers volop geraakt en knalde tegen een van de rotsen op. Alloira wierp een bezorgde blik naar haar pokémon, maar zag dat deze uiteindelijk opstond. Een vlaag van opluchting ging door haar heen. ''O-oké Kenji, g-goedzo!'' Haar stem trilde. Dit was de eerste keer dat ze daadwerkelijk moet battlen tegen een andere pokémon. Ze zag dat haar Sneasel niet helemaal in orde was. ''Kenji, het is goed zo, kom maar terug.'' Ze riep haar pokémon terug bij haar. ''Oké Shayne, Razor wind!'' Een kleine tornado begon zich om de Absol heen te maken. Oeps, ze was even vergeten dat Razor Wind wat langer duurt om uit te voeren. De Eevee wilde opnieuw aanvallen met een Tackle, maar gelukkig miste deze. Shayne vuurde Razor Wind af op de pokémon, en deze leek daar behoorlijke schade aan over te houden. ''Goedzo!'' Juichde ze, maar haar enthousiasme werd al gauw minder toen de pokémon redelijk snel weer opstond en in de aanval ging. Shayne werd tegen een van de rotsen aangeduwd, en hield hier ook redelijk veel schade aan over. De Eevee leek uitgeput, maar de Absol zag er niet veel beter uit. ''Oké Shayne, nog een laatste keer! Scratch!'' De Absol sloeg zijn klauwen uit richting de kleine pokémon, en deze viel op de grond. Snel griste het kleine blauwharige meisje een pokéball uit haar zak en gooide hem richting de Eevee. Shayne hijgde en was uitgeput. Ze voelde zich schuldig. Battles waren absoluut niet haar ding!

Teleurgesteld keek ze toe hoe de Eevee weer net zo snel verdween als ze gekomen was. Kenji trok bezorgd aan haar regenjas en Al keek de Sneasel aan. ''Geen zorgen, onze kans komt nog wel.'' Ze glimlachte naar de pokémon en gaf hem een aai over zijn kop. Vervolgens liep ze naar haar Absol en knielde naast hem neer. ''En jij ook goed gedaan, Shayne.'' Plots hoorde ze een stem. Het kwam van richting de bosjes. Al draaide zich geschrokken om. Er was een jongen tevoorschijn gekomen, jonger dan zij, maar waarschijnlijk van ongeveer dezelfde lengte. "Mispoes," Grinnikte de vreemdeling. Alloira werd rood. Ze had gehoopt dat niemand haar mislukking had gezien. "De volgende keer dan maar beter," Al knikte langzaam, maar was nog steeds geschrokken van de plotseling verschijning van de vreemdeling. ''D-dus je hebt alles gezien?'' Ze was al niet zo'n held op het gebied van socialisme, en in zon situatie al helemaal niet.