Hey you! {Aiden}

Leo was het niet echt eens met de woorden die Aiden sprak, waardoor Lilium hem een correctie gaf. Aiden kon een grinnik niet onderdrukken, blij zijnde dat bij Tyrion de stem voldoende was om hem te corrigeren. Bij Kratos, de houndour, lag dit echter anders. Daar zou Aiden vast en zeker nog wel eens flink pissig op moeten worden voor deze leerde niet zelf de baas te zijn.
Ze had iemand een bloedneus geslagen. Vol trots hief ze haar vuist en Aiden keek haar verdwaasd aan. “Wat heb je nu weer misdaan,” zuchtte hij haar toe. Het was ook geen wonder ook dat ze steeds gepakt werd door rare TR-leden, als ze besloot mensen een bloedneus te slaan. Heck, als het zo doorging zou ze nog gerekruteerd worden ook. Zou ze daar staan, in haar Team Rocket-pakje.

“Je bent een dwaas,” zuchtte hij. Dit keer klonk het niet spottend, eerder… Vermoeid. Het meisje bracht zichzelf in zoveel problemen, dat hij het idee had dat ze niet te redden was. Ze zou vroegtijdig sterven, het stond gewoon bijna vast. Hij had immers altijd gedacht dat hij ongeluk had. Geboren van een Team Rocket-vader en een alcoholist als moeder, en zo was er wel meer dat niet op rolletjes had gelopen. Maar Lilium? Haar ongeluk was van een heel nieuw level - een hele nieuwe prestige, als ze het game-wise uitlegden. Het was gewoon niet meer oké.
“Weet je al voor welke Mega vorm je kiest?” besloot hij te vragen, knikkend naar Leo. Even blikte hij naar Khaleesi, wie dus de Y-vorm krijgen zou. Dit zou betekenen dat hij beide Charizardites in zijn bezit zou hebben. Best grappig, eigenlijk. Hij was benieuwd naar de Y-vorm.

“Het leven is in jouw geval inderdaad misschien heel kort, mits je zo doorgaat,” verzuchtte Aiden na de woorden van het blondje. Hij moest moeite doen om haar niet heel erg droog aan te kijken, waardoor hij zijn blik even afwendde naar de Charizard. Hij wilde toch echt nog eens een mooie battle doen met de twee, amar voor nu moest de Charizard maar even heelhuids blijven om het onhandige, suïcidale blondje in toom te houden.
“Klopt,” zei hij toen het meisje mompelde dat Charizards er twee hadden. “Ik heb de Y nog niet gezien, maar denk dat Khaleesi daar een perfect proefcharmandertje voor kan worden,” glimlachte hij. Hij was benieuwd naar de Mega Y. Maar, daarvoor moest hij het ding op zijn minst een halve maand bij zich hebben.
Hij kon in ieder geval niet ontkennen dat dit een zeer mooi cadeautje was geweest.

Het blonde meisje vertelde hem blij te zijn niet meer bang te zijn voor Charizards en aiden glimlachte droogjes. “En daar had je me nog wel voor geslagen,” zuchtte hij opnieuw melodramatisch. Leo zou haar wel bij die angst geholpen hebben, toch? Vast wel. Tyrion was zo groot dat die haar in het begin vast en zeker enkel meer angst had aangejaagd. Hij herinnerde zich nog wel hoe ze erop had gereageerd in de grot. En hoe grappig hij dit stiekem had gevonden.
“Laten we de Chars eens aan elkaar voorstellen dan,” merkte hij rustig op. Hij pakte de eerste ball van zijn riem en gooide deze hoog de lucht in, waar een rode straal omhoog werd gericht en een gigantische Charizard tevoorschijn deed komen. Om het nog beter te maken, drukte hij op zijn Key Stone en kleurde de Charizard naar zijn zwarte en blauwe kleuren, om vervolgens met een brul op de grond terecht te komen. De warmte afkomstig van de blauwe vlam op zijn staart en zijn gigantische lichaam, zorgde ervoor dat de sneeuw langzaam smolt. “Kijk eens,” knikte Aiden, terwijl de kleine Charmander verwonderd voor de gigantische Charizard ging staan.

Een zacht patsje tegen zijn wang, zorgde ervoor dat hij zijn oog aan die kant voor een moment sloot. Haar woorden deden hem licht glimlachen en hij merkte hoe ze terug naar achteren stapte, om terug onder de veiligheid van Leo te vallen. “Oh nee - niet meer!” zuchtte hij en hij hield zijn hand beschermend over zijn wang. Stel je voor. Nog een pats!
De woorden van Lilium deden Tyrion trots grommen, waarop de kleine Charmander direct reageerde. Waar Tyrion’s grom laag en intimiderend had geklonken, was die van haar hoog en was het meer een ‘gurr’ dan een echte grom. Schattig was het zeker en Aiden kon een lichte glimlach niet onderdrukken. “Lijkt er toch op dat hij zijn vadergevoelens mag gaan gebruiken,” mompelde hij. Tyrion was altijd al veel vriendelijker en behulpzamer geweest dan zijn trainer ooit zijn zou.