Seeking for something

Een Ekans gleed door het gras, verderop liep een witharige man, welke de trainer was van de Pokémon. Diverse mensen en Pokémon werden voorbij gelopen en gewoon genegeerd door de twee tot ze bij Coumarine City waren, Ren wist nog wel dat hij met de boot naar Kalos was gekomen maar deze was natuurlijk al een flinke tijd weg. Leunend tegen een bakstenen muurtje keek hij rustig naar de zee, toen de man nog in Hoenn leefde was hij - voor zover dat mogelijk was - amper richting de zee gegaan. Venenum gleed omhoog en wikkelde haarzelf rond zijn arm, de Ekans had echt rare gewoontes zeg, meerdere mensen keken de man vreemd aan maar hij trok zich er weinig van aan. De Snake Pokémon strekte haar lange lijf en keek met haar gele ogen mensen doordringend aan, zij leek er dus meer last van te hebben dan haar trainer. Ren haalde enkel zijn schouders op, het was niet haar fout, moesten mensen de twee maar niet zo gaan bekijken. Een enkele boot waarvan enkel de schim was te zien leek richting de haven te varen, het was nogal moeilijk te zeggen van de witharige zijn standpunt. Ne een tijdje leek zijn Pokémon genoeg te hebben van die gekke mensen en negeerde hun gewoon, maakte haarzelf los van Ren's arm en gleed ergens naartoe. Omdat hij niet weer hetzelfde 'ongeluk' wou hebben met Tygo toen deze nog een Bagon was er vaak ergens naartoe dwaalde draaide de man zich om en hield de Snake Pokémon scherp in de gaten, nu leek de Ekans wat meer oplettend te zijn met de ogen van Ren die in haar rug prikten. Het leek er gelukkig nog niet op dat Venenum van plan was om weg te gaan op haarzelf op een drukke weg te bevinden, want bij optie nummer twee was er natuurlijk altijd nog het gevaar dat ze geschopt kon worden door niet oplettende mensen die ergens naartoe liepen of gewoon rondjes liepen. Wist Ren veel wat andere mensen gingen doen in hun vrije tijd, hijzelf ging wat trainen, loungen of zelfs eten. Nu was de man echter aan het kijken of er nog waardevolle Pokémon in de oneindige stroom levensvormen zat, hier en daar had hij wel een Pikachu of Skiddo gespot maar de Pikachu was zo gewild dat het wezentje niet eens meer waardevol genoemd kon worden, Skiddo waren gewoon in het wild te vinden dus dat had ook weinig nut om te gaan stelen. De Ekans leek genoeg te hebben van wat ze aan het doen was, gleed terug richting Ren, gleed over het muurtje en wikkelde haar staart om haarzelf heen, waarschijnlijk was dat weer voor haar comfortabel. Tja, natuurlijk was een comfortabele positie voor iedereen wat anders, dus terwijl de Ekans het haarzelf gemakkelijk maakte bekeek de man weer de oneindige mensenstroom. Hier en daar waren wat spelende kinderen te zien, mensen die het een en het ander aan het babbelen waren in het midden van de weg terwijl ze stil stonden, spelende Pokémon, Coumarine was zeker een, een levendige stad. Zijn interesse voor andere mensen was bij Ren alweer gezakt en hij draaide zich om, starend met zijn rode ogen in het water. Oh wacht, rode ogen. Slim zeg, hij was vergeten zijn lenzen in te doen, geen wonder dat mensen hem zo raar aankeken. Venenum zag toen ook pas dat haar trainer rode ogen, dus de Snake Pokémon leek nogal te schrikken. Een glimlach vormde rond zijn lippen en rustig aaide hij de verwarde slang even, de ruwe, paarse huid schuurde onder zijn blanke huid, het was een vreemd maar toch vertrouwd gevoel, natuurlijk omdat de witharige geen enkele keer het nut had gezien om Vevenum te aaien en vertrouwd omdat de Ekans altijd rond zijn nek hing en dus en huid vaak langs zijn nek voelbaar was. Meerdere Wingull waren te zien die hoog in de lucht aan het zweven waren, over een tijd zou Tygo dat als een Salamence ook kunnen maar eerst moest hij nog goed trainen voor het zover zo gaan zijn.
De man ging rechtstaan, pakte de Pokéball van de Ekans die naar de zee aan het staren was, vergrootte het ronde ding en liet de paarse Pokémon terugkeren in haar Pokéball. Al lopend stopte Ren de rood met witte Pokéball in zijn rugzak, ritste deze dicht en slingerde het ding weer rond zijn rechterschouder. Het was niet dat de bang bepaald bang was dat zijn Pokémon werden gestolen, het was gewoon eerder dat Ren zich zorgen maakte dat als de dingen uit zijn rugzak stuiterden en hij het niet eens zou doorhebben. Zijn rode kijkers bekeken de omgeving, het allerliefste wou de man weer terug naar het hoofdkwartier zodat de witharige zijn lenzen kon indoen, natuurlijk was het een prettiger gevoel voor zijn ogen als deze voor de verandering een keer geen lenzen droegen maar de kleur van zijn ogen trok ongewilde mensen aan maar het enige probleem was, Ren wist de directe weg richting Lumiose City niet meer. Vroeger toen zijn ogen nog helderder waren dan op dat moment, bijna als bloed dat verdunt was, schrikte het mensen alleen maar af en dus kon de witharige zich nooit goed blenden. Op dat moment was het zelfde geval weer aan de hand maar nu, omdat Ren het gewend was, negeerde hij de vreemde, starende blikken in zijn rug. Kon hij er veel aan doen dat de man met rode ogen was geboren, al maakte hem het over het algemeen bar weinig uit maakt zijn 'reputatie' wel uit, Ren wou gewoon anoniem zijn, iemand waar je gewoon langsliep zonder er te veel aandacht aan te besteden. Vanaf dat moment dwaalde de man gewoon wat door de levendige havenstad, misschien dat hij nog de uitgang kon vinden. Na een geruime tijd viel het hem op dat een een treinstation was, niet iets wat Ren had verwacht te zien maar te zien van waar het spoor heen liep leek het erop dat df nog een ander deel van de stad was, zou daar een route zijn die naar Lumiose leid? Hij hoopte het maar van wel. Eenmaal het gebouw binnen werd hij begeleid naar de trein en veranderde het landschap langzaam van een haven in een bergstad, al snel werd er aangekondigd dat hij kon gaan uitstappen. Rustig liep de man het gebouw uit en begon te zoeken naar een route die zou leiden naar Lumiose City, waar hij per ongeluk tijdens zijn 'zoektocht' iegen iemand aanbotste.
[/color]

Words: 1084

Het viel Ren op dat hij tegen een jongen was gebotst, een stuk jongen dan hem maar ook niet bepaald in de categorie 'kind', de jongen had een een of andere spin op zijn hoofd zitten welke door de botsing eraf viel. "Sorry meneer, ik had u niet gezien." verontschuldigde de jongen zich, Ren's rode ogen lichtten even op, door de zon zogezegd. "Ik kan blijkbaar niet multitasken... Maar dat viel wel te verwachten, want ik ben geen vrouw." even haalde Ren zijn wenkbrauw op, de spinachtige Pokémon die de groenharige eerder op zijn hoofd had was verdwenen, juist ja. "Het kan gebeuren?" sprak de witharige nogal twijfelachtig, zou hij van die boot zijn gekomen welke de man eerder had gezien? Misschien maar veel moeite om het te weten deed de man niet, de Pokéball van Venenum begon wild te trillen in zijn rugzak wat krijgen we nou? dacht de man, terwijl hij het ronde, trillende voorwerp uit zijn tas haalde.

"Wire, kom eens van mijn rug af, je bent geen rugzak!" zei de jongen ineens, even haalde Ren een wenkbrauw op, wat gebeurde er nou? Even later haalde de jongen een Pokéball uit zijn zak en liet een Pokémon terug keren, zou het die spin van eerder zijn? Het werd best wel awkward want precies toen Ren Venenum's trillende Pokéball erbij haalde stopte de jongen zijn ronde ding terug, net alsof het was afgesproken. "Vervelende Pokémon." probeerde de witharige de huidige situatie uit te leggen. De Ekans leek al wat rustiger te doen maar nog steeds wou ze eruit, natuurlijk, ze was er altijd uit dus waarom op dat ene moment niet? De vingers van de witharige begonnen te spelen met de nog verkleinde versie van de Pokéball die Ren in zijn handen had, het rood met witte ding rolde rustig over zijn handpalm terwijl hij wachtte op enken teken van dat de jongen hem had gehoord.

De situatie werd erg ongemakkelijk, de jongen knikte even. "Nou, en.. Ik ga maar weer eens verder, denk ik." sprak de jongen met groen haar "Het spijt me van dat ik tegen u aanliep." was Ren nou zo oud dat hij al met u aangesproken moest worden? Viel dat niet mee of lag het gewoon aan hem? even wuifde de witharige zijn excuses weg en zei "Niet erg hoor, weet jij toevallig waar een route ligt die naar Lumiose City leid?" al was de jongen al weg gelopen hoorde hij Ren misschien nog wel en wist hopelijk ook nog het antwoord op zijn vraag, aan een kant verwachtte de man het niet want de boot die hij pasgeleden had gezien was in de haven beneden te bekennen en misschien kwam dat jong wel van daar.

Gelukkig leek het erop dat de jongen zijn vraag had gehoord, want hij stopte en liep terug naar Ren ,Eh..Daarvoor zou ik even moeten kijken op mijn kaart." de man knikte begrijpend en zodra de groenharige jongen een kaart uit zijn rugzak viste en het papieren ding openvouwde ging de witharige achter hem staan, gewoon zodat hij even gemakkelijker kon weten waar hij heen moest. Even haalde Ren een wenkbrauw op, al was het wel de map van Kalos, de jongen hield hem andersom maar dat werd gelukkig al snel 'verholpen'. Het grote middelpunt van Kalos was Lumiose, welke de oudere man al snel had gespot op de kaart, Coumarine city had Ren echter geen idee van waar dat lag. "Eh.. ik denk dat het die kant op is." sprak de jongen, hoe wist hij dat nou zeker? Dat was een vraag voor de man die hij niet kon beantwoorden. Even toverde hij een 'glimlach op zijn gelaat en zei "Bedankt! Ik ben trouwens Ren." achter die glimlach was een vreemde bui van de witharige, het liefste wou hij die liefdadigheid en dat soort dingen weg doen.

De groenharige stelde hemzelf voor als Lubbock, nog steeds hield de man zijn glimlach op terwijl hij 'vriendelijk' knikte. "Ren, zou u misschien een Pokémon gevecht willen houden met mij?" ach, waarom ook niet? Het zou meteen een goede training zijn voor Venenum, dus twee vliegen in een klap. "Natuurlijk!" zei Ren enthousiast "En je hoeft mij trouwens niet met 'u' aan te spreken hoor. Zo oud ben ik ook weer niet." de Pokéball van de Ekans die de witharige nog steeds in zijn hand had werd vergroot en de Snake Pokémon werd eruit gelaten, welke even siste. "Uitdager mag eerst." sprak hij met een glimlach op zijn mond terwijl Ren wat afstand nam om Venenum en de Pokémon van Lubbock hun gevechtsruimte te geven. De paarse slang maakte haarzelf gevechtsklaar en wachtte op de zet van de groenharige.

"Okay." klonk er van de jongen terwijl deze zijn Pokédex erbij haalde om Venenum te kunnen identificeren. Kort daarna liet de jongen zijn spinachtige Pokémon tevoorschijn en al kon Ren de Pokémon niet, hij wist wel dat het net zoals de Ekans een poison soort was, een kleine glimlach sierde zijn lippen, dat kon nog wel een interessant gevecht worden. "Wire, Fury Swipes." de witharige had Lubbock voor een reden eerst laten aanvallen, nee niet omdat hij de uitdager was, het voordeel van de verdedigende partij als de aanvaller zijn eerste zet ging maken dat deze het snel kon ontwijken. Geen instructies van haar trainer had de Snake Pokémon nodig, volledig op haar eigen houtje ontweek ze de aanvallen van de groene spin al kwam er een keer een stekel in haar staart, waardoor Venenum even kwaad siste maar de Pokémon. Normaal was Ren's tactiek om eerst de andere partij te vergiftigen maar dat zou niet een slimme keuze zijn, gewoon omdat de spin een Poison soort was, plannen veranderden en de man veranderde met ze me "Screech, daarna Bite." sprak de witharige voordat de Ekans helemaal niet meer in de buurt zou zijn van de andere Pokémon. Een vreselijk geluid verliet de bek van de paarse Pokémon, snelde terwijl ze dat deed op de spin af en probeerde het ding te bijten, waar het geluid stopte.

Even hield Ren zijn wenkbrauw op toen Lubbock zijn Pokémon om de Bite niet te laten ontwijken maar juist beval om de spin in String Shot te laten wikkelen. Wat was dat nou weer voor een tactiek? Het leek erop dat de happen van Venenum minder schade deden dan normaal, dus dat was zijn doel, de spin zichzelf te laten beschermen tegen de Bite van de paarse Pokémon, slim. Even greens de witharige toen hij bedacht dat die zet de spin alleen maar slomer ging maken, zelf al werd er bevolen om het draad door te snijden leek het ding nog wel slomer dan eerst. Een zelfde soort draad werd richting Venenum gespuwd en als Ren het nog goed wist knelde als de gevangen Pokémon zich met grof geweld probeerde te bevrijden "Blijf rustig en probeer je te bevrijden je Bite, beweeg rustig." even nam de Ekans geen acht op de vijand verderop maar maakte haarzelf druk met bevrijden van het knellende draad die om haar lange, dunne lichaam gewikkeld zat. Al ging het niet geheeld zoals plan en Venenum zeker schade kreeg was ze na kleine tijd bevrijd, mooi zo. "Wrap." zei de witharige tegen de Snake Pokémon vlak nadat zij was bevrijd en ze kwam weer op de spin af.