{Open} Seeking Refuge of the Rainy World

Met rustige passen wandelde het jonge meisje verder. Queen was uit haar Pokéball en oefende gewoon wat met vliegen. Ze had wel zo het gevoel dat de kleine Pokémon dat wel goed kon gebruiken, niet? Even grinnikte ze kort en keek ze naar de Bug Type, die even rondkeek. Ze had al best haar best gedaan de laatste tijd en dat maakte Tawn erg blij om te zien. Ze hield ervan als ze hun best deden. De gele Pokémon liet echter even een neerslachtig gezoem horen bij het voelen van een druppel op haar hoofd... Hoofden? Naja. Snel keek ze even naar de jonge Pokémon en wel meteen griste ze deze uit de lucht en hield ze de baby Pokémon tegen haar aan. Even was de Pokémon lichtjes geschrokken van haar snelle actie, maar dat was snel voorbij gegaan. Kort keek ze even naar de hemel en begon ze sneller te wandelen. Aquacorde was echter niet meer zo ver... Ze kon wel een beetje nat worden, maakte niks uit. Toen ze bij de bekende brug kwam, merkte ze meteen een klein, jong meisje zitten. Ze zat onder de leuningen van de randen van de brug, tussen die dingen waar ze niet echt een naam voor kon vinden nu. Naja. Ze keek even naar Queen. De kleine Pokémon knipperde nieuwsgierig met haar drie paar ogen en zoemde toen even blij. Sure, jij zat droog, stom beest. Rustig wandelde ze op het witharige kind af. "Uhm... Gaat het? Heb je hulp nodig?" Vroeg ze maar. Die moederinstincten kwamen de laatste tijd ook teveel opzetten hoor. Het begon iets vrij irritant te worden.

"Hallo!" zei hij jonge meisje. Ze zag er best schattig uit en dat maakte het niet echt makkelijker voor de zestienjarige om geen hulp aan te bieden. "Ik ben aan het schuilen voor de regen," vertelde ze en ze lachte even naar haar. Ah zo... Maar zou ze niet snel koud krijgen zo? Oh, dacht ze weer aan die dingen. Arceus, ze moest echt stoppen met zo bezorgd te zijn. "want ik heb geen paraplu" verklaarde ze. Even knikte Tawn naar haar. Dat snapte ze best. De regen was irritant. "Kom jij ook schuilen?" Ze keek even op naar de stad die niet al te ver was. "Ja en nee," zei ze. "Ik ga naar de stad," zei ze terwijl ze even terug keek naar de witharige. "Het is daar een stuk warmer," zei ze. "Denk je niet dat het beter is als je even gaat opwarmen?" Nee Tawn, af, geen moedergedrag.

Even stak ze haar koppie uit, maar dat duurde niet lang want al snel trok het kleine meisje deze terug en schudde ze haar hoofdje, waardoor druppeltjes in het rond vlogen. Zij was zelf ook al redelijk nat, maar ze was het nu al gewend geworden om van het ene moment op het ander natte kleren aan te hebben. Die ene keer dat ze bij Aiden in het water sukkelde en de andere keer dat ze in een gracht sukkelde met Lubbock... Jep... Ze kende het maar te goed. "Is het niet heel erg ver lopen naar de stad?" Ze keek even naar de gebouwen. "Zijn we dan niet heel erg, heel erg nat?" Even schudde Tawn haar hoofd, waarbij haar natte haren wat onhandig heen en weer vlogen. "Niet als we lopen," zei ze met een lachje. "Ik beloof je dat je niet zo nat zal worden als je denkt," zei ze vervolgens met een knikje naar het klein meisje.

Na even na te hebben gedacht knikte het jonge kind op haar belofte. Ze zou deze niet honderd percent na kunnen komen, maar met een volle tachtig zou ze wel toe kunnen komen. "Dan kom ik meelopen!" zei ze en ze knikte even, al lachend. De kleine Combee in de armen van de trainster zat lekker droog en tuurde over haar arm half mee naar het meisje, alsof ze het leuk vond mensen te bespieden. "Jij weet de weg, toch?" zei zen ze knikte even. Het kind had even onhandig gedaan en ze herkende haarzelf er zo in dat ze even moest lachen, ook gewoon omdat het te snoezig was voor woorden. Kort zuchtte ze en zette ze zich schrap waarna ze begon te wandelen, aan snel tempo. "Kom op, haast je!" Zei ze gewoon waarna ze nog een tandje bij zette, maar traag probeerde te gaan zodat dit kind mee kon.