Our new home |&Courtney

_{Het meisje stond op het dek van de schip, helemaal van voor over de rand naar het water te kijken. Ze stond er al een hele tijd en al enkele keren was er iemand wat aan haar komen vragen maar ze gaf geen reactie. Haar aandacht was te hard gefixeerd op het land dat steeds dichter bij kwam. Waglington -haar grote Gliscor- stond achter haar en hij hield de mensen die te dicht in de buurt kwamen weg. Aubrey had geen zin om te spreken, ze wou enkel maar van het schip af, want dat was waarom ze daar stond. Nooit in haar leven had ze een voet gezet op een schip, en ze leek er niet goed tegen te kunnen. De eerste helft van de boottocht was goed gegaan, maar het begon veel te lang te duren. Ze draaide zich uiteindelijk om en kwam met haar rug tegen de reling te staan. Automatisch hield de Gliscor zijn kop wat dichter naar haar toe en naar beneden zodat het meisje over de grote kop kon wrijven. Een glimlach verscheen op haar gezicht bij het zien van de vrolijke uitdrukking op haar pokémon zijn gezicht. 'Nog even en dan zijn we er.' en met die woorden draaide ze zich alweer om naar het land dat alleen maar dichter was. Als ze eenmaal aan land waren zou het een verstandig idee zijn van haar om Waglington weer in zijn bal te steken, maar de pokémon kon gerust volgen door de lucht. Jack kon er wel weer uit. Aubrey had de Croconaw in zijn bal gelaten omdat hij anders heel de tijd in het water zou springen. Hij moest nog maar even wachten en dan zou hij weer uit zijn bal kunnen.
Eenmaal het schip was aangemeerd haasten het meisje zich van de boot af. De Gliscor was alvast opgestegen en volgde zijn trainster vanuit de lucht. Een opgeluchte zucht verliet Aubrey haar mond wanneer dat ze eindelijk weer op het vaste land was. Door de lange toch had ze nog steeds een vreemd gevoel in haar benen maar dat zou wel over gaan. Verloren keek ze om zich heen. Wanneer ze thuis was vertrokken en ze op de boot zat had het allemaal een goed idee geleken, maar dat was opslag veranderd. Ze had geen idee waar dat ze heen moest en bleef staan op haar plek terwijl verschillende mensen langs haar heen wandelde. Het leek haar het beste om Jack ook maar in zijn bal te laten, want de pokémon zou enkel maar weglopen. Als hij daar zin in had ten minste. Aubrey had voor haar eigen doen al lang genoeg op dezelfde plek stil gestaan en besloot om zich gewoon om te draaien en te zien waar ze zou uit komen, enkel liep ze daardoor hard tegen iemand aan. Haar armen spreiden ze naast zich uit om hzo haar evenwicht te kunnen bewaren.}

_{De persoon waar dat Aubrey tegenaan was gelopen had zich geëxcuseerd en was vervolgens verder gewandeld. Een ander meisje was ondertussen wel naar haar toe gekomen en had gevraagd of ze wist waar dat ze waren. Ze had zelf geen idee waar dat ze was dus hoe zou ze ooit de weg moeten beschrijven aan iemand anders. Kort haalde ze dan ook haar schouders op. 'Geen idee.' was haar vrij korte antwoord. Haar blik gleed ondertussen naar Waglinton die hoog in de lucht boven de twee aan het cirkelen was. De pokémon leek Aubrey geen seconden uit het oog te verliezen. Het meisje richten uiteindelijk haar blik wel weer op de onbekende die dat voor haar stond. 'Waar wil je heen?' vroeg ze vervolgens. Als ze al wist waar ze heen wou kon Wag misschien wel zien naar waar ze konden gaan. Ook zou ze dan zelf een bestemming kunnen hebben. Aubrey wist niet waar dat ze heen zou kunnen gaan dus het zou handig zijn om alvast een doen voor ogen te hebben, anders liep ze toch maar doelloos rond. Niet volledig doelloos want ze wou bij de eerste gym geraken, maar ook dan moest ze de juiste weg weten te vinden. Een kaart kon op die momenten handig zijn, maar die had ze niet bij zich.}