Cold Days

Lucia liep over route 17, de gigantische kloof was bedekt met sneeuw, en het sneeuwde een beetje. Ze was blij dat ze een muts had gekocht, al was het ding niet haar favoriete voorwerp, nu hield het haar warm en dat had ze hard nodig. Lucy liep voor haar trainer, de Charmeleon was sinds ze was geëvolueerd wat uitbundiger. Ook al was het vreselijk koud, Lucy had op een of andere manier een goed humeur. Ze liepen al ruim een uur over het besneeuwde pad, al was de weg niet erg duidelijk zichtbaar, Lucia hoopte in elk geval voor het donker bij Anistar te zijn, in dit weer kamperen was dodelijk, voor haar dan, Lucy zou zichzelf wel kunnen redden. Nauwelijks merkbaar werd de sneeuw minder, Lucia merkte het pas toen het op hield met sneeuwen, haar voetstappen zonken niet meer zo diep weg in de sneeuw en hier en daar kwamen er al grassprietjes door, dat dat hier groeide. Lucy stond een heel eind verderop, de brunette had niet eens gemerkt dat de Charmeleon zo ver weg was gelopen. Nu stond de pokémon op een steen, brullend, Lucia zag dat Lucy ergens naar wees, snel liep ze verder door de sneeuw. Aangekomen bij Lucy keek het meisje naar de plek die ze aanwees, het einde van de kloof, dankbaar zuchtte Lucia bij het zien van de uitgang. "Laten we gaan," mompelde de trainster tegen haar pokémon. Lucy liep nu wat rustiger, maar de pokémon was duidelijk opgewonden, hopelijk was dat omdat ze hier uit konden komen.

Lucia liep door de tunnel, die was standaard aan bijna elke route vast. Aan de andere kant van het gebouw was Anistar City, snel liep ze door, weg van de besneeuwde hel. Anistar City was blijkbaar een stad aan, haast op, het water, een rivier. Snel naar het pokécenter, was de enige gedachte die door Lucia's hoofd schoot, opwarmen. Licht bibberend liep ze richting het pokécenter, het stond gelukkig aan het begin van de stad, Lucy liep nu dichter bij haar trainer, alsof ze iets verwachte. Lucia schonk er geen aandacht aan en liep verder over de brug, als het zo hete.

Eerste post Ace ^-^

Ace hield niet van koude en sneeuw, en hij was ook blij geweest wanneer dat hij de stad had weten te bereiken. In het pokémon center was hij nog maar net wat gaan eten en gaan drinken. Een koffie om op te warmen en het hielp wel. Hij was vrij goed gehumeurd en daarom liet hij maar eens zijn goede kant zien
Ace wandelde het pokémon center weer uit en liep daardoor bijna tegen iemand aan. Hij was neit echt aan het opletten maar hij wist nog op tijd stil te staan voor dat hij de persoon zou raken. 'Sorry.' zei Ace wanneer dat hij naar de persoon keek waar hij bijna tegenaan was gelopen en een bekend gezicht zag. General had zich meteen naast haar trainer gezet en keek de Charmeleon strak aan. Zo te zien was haar kleine hagedis geëvolueerd. Wel goed voor haar. 'Hej, dat is lang geleden.' zei hij met een vriendelijke glimlach op zijn gezicht. De laatste keer dat hij het meisje had gezien was niet meteen heel goed afgelopen. Ace had die dag meer rook binnen gekregen dan hij wou en zijn haat jegens de Hagedis die ze bij zich had hielp daar totaal niet bij. Zijn gedrag was ook meer geweest zoals hij normaal gezien was. Ace wist niet precies hoe dat hij zijn gedrag kon beschrijven, maar het kwam vaak wat aanvallend over en daar moest hij zelfs geen echt geweld oor gebruiken. Op dat moment leek hij enkel helemaal het tegenovergestelde. 'Ik zie dat je Charmander gegroeid is sinds de laatste keer.' Ace richten zijn blik even op de Hagedis die zich bij het meisje bevond. Nog steeds moest hij een grijns onderdrukken, maar dat was geen heel moeilijke klus voor hem. In ieder geval was hij zeer benieuwd naar de reactie die hij zou krijgen. De Luxio aan zijn zij bereide zich in ieder geval voor om de ergste reactie te krijgen.

Lucia liep bijna tegen iemand op, ze had naar de grond gekeken, deels om niet op Lucy's staart te gaan staan, nieuwe evolutie was nieuwe kracht, en veel zin in een ember had ze niet. De brunette keek op en zag tot haar verbazing, en ook wel wat irritatie de trainer uit het hotel. Fijn, dacht ze sarcastisch, maar niet vreselijk, Lucy's goede humeur daar in tegen was als sneeuw gesmolten, de laatste ontmoeting was niet erg prettig geweest voor de Charmeleon, en dat herinnerde ze zich goed. Lucy had haar ogen vernauwd en keek boos in de ogen van de trainer, ten minste siste ze niet. De Charmeleon had duidelijk niet op deze ontmoeting gerekend, en het was duidelijk het voor haar niet nodig was geweest. "Jij weer," Lucia reactie was nogal nors, ze stond nog na te rillen van de sneeuw en ze had het liefst zo snel mogelijk wat warms te drinken. En nu blokkeerde deze trainer haar toegang naar de warmte van het gebouw. "Kan ik naar binnen," het was niet echt een vraag, maar na het hotel had de brunette niet echt zin in pijnlijke polsen. Lucy had een verdedigende positie aangenomen, haar trainer keek even kort vanuit haar ooghoek naar de Charmeleon. Hopelijk luisterde Lucy na haar evolutie nog even goed naar Lucia als eerst, en anders... de gevolgen was op het ergst dat er iets verbrandde.

Zelfs een klein  kind zou kunnen zien dat ze niet blij was om hem te zien, en Ace kon het haar ook totaal niet kwalijk nemen. 'Ik weer.' zei Ace gewoon vrolijk met een glimlach op zijn gezicht. Ze wou naar binnen, en op haar reactie had hij op zoveel verschillende manieren kunnen reageren. Het eerste wat door zijn hoofd heen ging was om haar weg gewoon te blijven blokkeren en haar zeker niet naar binnen te laten. Andere mensen zouden hen dan wel storen maar dat had hem nog niet eerder tegen gehouden. Hij zou dan gewoon alles gedaan hebben om haar buiten te houden. Misschien dat hij haar dan zelfs zou hebben bedreigd maar dat deed hij niet. De gedachten en het idee was aanlokkelijk maar niet voor dat dag. Het meisje had een vreemd karakter, niet vreemder dan het zijne maar ze was op veel vlakken een uitdaging en Ace ging de uitdaging aan. Het was hem niet echt gelukt geweest om haar kwaad te maken of ervoor te zorgen dat ze zich ongemakkelijk voelde. Dat was zijn plan de vorige keer geweest maar nu zou hij voor iets anders gaan. Verwarring. 'Uhm ja natuurlijk.' zei hij met een kleine frons op zijn gezicht van wegen haar norse toon. Ace zetten maar een stap naar achter zodat hij haar door zou kunnen laten. 'Hoe gaat het eigenlijk met je?' probeerde hij dan maar. Gewoon vriendelijk blijven en niet te snel opgeven. Dat was wat hij moest proberen. De houding van de Hagedis was de Luxio wel niet ontgaan. Haar trainer mocht dan wel een toneeltje opzetten, zij ging er niet aan mee doen. Als het fout af zou lopen moest ze zien dat ze op tijd kon in grijpen. Tanden werden dan ook ontbloot naar de Charmeleon om aan te tonen dat die niks moest proberen. Wat bezorgd keek Ace uiteindelijk naar beneden naar General. 'Misschien moet je wat rustig aan doen meid, dat gedrag is toch nergens voor nodig?' sprak hij rustig. 

Lucia liep langs de trainer, de warmte van het gebouw deed haar kort rillen, Lucy was blijven staan, al volgde ze langzaam toen ze haar trainer naar haar zag kijken. Met de grootste afstand mogelijk tussen de deur liep de Charmeleon langs de Luxio en haar trainer, ze probeerde beide in de gaten te houden, niet dat het echt lukte. "Het gaat wel," zuchtte Lucia vermoeid als antwoord, ze had het gevoel dat er nog steeds sneeuw op haar jas lag. Ook had ze de muts nog op die ze had gebruikt, snel trok ze het ding van haan haren, die waren vast statisch, de brunette nam zich voor het ding zo snel mogelijk te verbranden. Toen de pokémon eindelijk bij Lucia stond keek ze om zich heen, waar was de kantine? De blik van het meisje bleef rusten op de PC, even keek ze naar Lucy, ze had het idee dat de Charmeleon wat eenzaam was, en ze had nog een Meowth in de PC. Lyra was haar verjaardags cadeautje geweest, zo'n typische team Rocket pokémon die uit Kanto kwam. Al was de pokémon niet echt gemeen, of iets in die richting te noemen, het was meer een schootkat, maar ze waardeerde de kat wel. Persians waren mooie pokémon in Lucia's ogen, al wist ze zeker dat Lyra niet echt zou willen trainen. Uiteindelijk nam Lucia de beslissing Lyra op te halen, misschien voelde Lucy zich dan ook wat fijner, vooral nu ze weer gezelschap hadden. Lucia keek even vanuit haar ooghoek naar de trainer. Rustig liep ze naar de machine, haar 'gezelschap' negerend, en na even viel er een pokébal uit het ding. Lucy had nieuwsgierig gekeken naar haar trainer, al hield ze nog steeds de helft van de tijd de groenharige trainer in de gaten. Er kwam een verbaasde uitdrukking op de Charmeleons snuit toen Lucia Lyra uit haar pokébal liet, de Meowth miauwde vrolijk en keek nieuwsgierig terug in de ogen van Lucy. "Hoe gaat het eigenlijk met jou," vroeg Lucia, wat vriendelijker dan eerst, ze had een wat vermoeide uitdrukking gekregen, rust, dat was wat ze graag wilde.

Zoals de eerste keer dat hij haar tegen kwam zat er niet al te veel vrolijke emoties in haar. Het was iets dat nog niet was veranderd maar daar zou hij niet meteen over wakker liggen. Een kleine frons kwam wel op zijn gezicht bij de zuchtende toon waar dat ze op sprak. 'Is er iets mis?' vroeg Ace op een vrij bezorgde toon terwijl dat hij ook naar binnen ging. Gevolgd door zijn Luxio die ook de Charmeleon niet uit het oog leek te verliezen. Binnen was het in ieder geval een pak warmen dan buiten en het was een aangename temperatuur verschil. 'Het is hier binnen wel veel beter dan buiten.' zei hij met een glimlach op zijn gezicht. Het meisje zei niet veel dus moest hij maar proberen om een gesprek te starten. Het meisje liep ondertussen naar de computers en Ace keek haar even twijfelend na. Het zag er bijna uit alsof hij niet zeker wist of dat hij wel moest volgens maar uiteindelijk besloot hij dat toch te doen. Hij was wel benieuwd wat ze zou doen. Misschien dat ze een pokémon weg deed of er terug één in haar team liet komen. Ze kreeg een pokébal terug, en uit die pokébal liet ze vervolgens een Meowth komen. 'Schattige pokémon.' zei hij. De pokémon was niet zijn type, en echt schattig vond hij hem ook niet maar ja, als je anders deed moest je ook andere interesse hebben.
Wanneer ze vroeg hoe het met iemand ging keek Ace heel even verward naar haar. De kans was zeer groot dat ze het tegen die kat van haar had en niet tegen hem. Eigenlijk was hij bijna zeker dat ze het tegen te kat had. 'Uhm...was dat tegen mij?' vroeg hij uiteindelijk maar. Wijselijk bleef Ace wel enkele meters uit de buurt van het meisje. Het zag er niet naar uit dat ze zijn gezelschap zo geweldig vond.

Lucia had de hele tijd geluisterd en niet echt gereageerd, dus toen er een reactie kwam kreeg ze een wat sarcastische glimlach. 'Uhm...was dat tegen mij?' Ze keek sarcastisch naar de trainer en reageerde droogjes. "Nee, ik had het tegen de Meowth," Lyra streek met haar kop langs de broek van haar trainster, het was zo een huiskat. Lucia bukte zich en pakte de kat op, Lyra keek met grote ogen naar het meisje en snorde. Lucia schudde even wat afkeurend haar hoofd en keek naar Lucy, de Charmeleon keek niet terug, ze had haar aandacht naar de enige mogelijke 'bedreiging' verplaatst. De kat werd weer op de grond gezet en Lyra keek even om zich heen. Uiteindelijk besloot ze de trainer die met Lucia had gepraat eens te onderzoeken. Iets zilvers viel op de grond, Lyra had het laten vallen recht voor de voeten van de trainer. Voor een moment geschrokken keek Lucia naar het ding wat op de grond lag, en toen naar haar pols. Haar bedelarmband. Lyra had die vast gepakt met haar liefde voor glanzende dingen. Het armbandje was niet heel bijzonder, haar naam stond op een klein plaatje en er hing een Charmander en een Meowth aan. Lucia had met Lucy's hulp de metalen vormpjes gemaakt en veranderde ze steeds, ze had besloten alle pokémons die ze bezat aan het armbandje te hangen, alleen moest ze de Charmander nog veranderen. De brunette herstelde zich snel, Lucy had ook gekeken naar het armbandje, natuurlijk herkende ze het en deed een paar stappen naar voren. Lyra zat zich te wassen, het armbandje had geen waarde meer voor de Meowth, waarom? Geen idee.

Dat hij genegeerd werd was echt duidelijk. Hij kreeg totaal geen antwoord van het meisje maar hij gaf echt niet op. Waneer ze sarcastisch begon te lachen om zijn opmerking en hem met dezelfde uitdrukking aan keek, keek Ace maar even de andere kant op. 'Ow.' sprak hij vervolgens zacht. Ongemakkelijk wreef hij met één hand over zijn andere arm terwijl hij  maar naar de Meowth keek. Nee, hij zou het meisje nu niet aan kijken. Hij kon ook geen rotte opmerking of zo maken. Daarom dat hij de pokémon maar in het oog hield. Deze had kennelijk een armbandje gestolen van haar trainster dat voor Ace zijn voeten op de grond viel. Het leek hem een goed idee om het bandje maar op te pakken dus zakte hij door zijn knieën om het vervolgens op te rapen. Zoals ieder normaal mens zou doen bekeek hij het bandje eerst voor dat hij het terug zou geven. 'Lucia?' vroeg hij terwijl hij het bandje weer overhandigde. 'Is dat je naam?' natuurlijk, ze wisten elkaars naam nog steeds niet want de laatste ontmoeting ging niet zoals een normale ontmoeting moest gaan. In het pokémon center leek het wel het ideale moment om elkaar eens voor te stellen. 'Ik ben Ace.' stelde de groen harige jongen zich glimlachend voor.

Lucia had niet echt het gevoel begrepen te worden, natuurlijk had ze het niet tegen Lyra gehad, maar ze reageerde ook niet echt, ze besefte een beetje boos te zijn op Lyra, maar die gedroeg zich altijd zo dat je haar moest vergeven. 'Lucia? Is dat je naam?' Ze kreeg het bandje terug, dit was anders dan in het hotel, niet dat dat echt 'normaal' was. 'Ik ben Ace.' Lucy was terug naar haar trainster gelopen en keek nu met toegeknepen ogen naar Ace. "Ik heet dus Lucia," mompelde de brunette terwijl ze haar armbandje weer omdeed, ondertussen wierp ze een dodelijke blik op Lyra, maar die begreep het natuurlijk niet. Domme kat. Lucia merkte dat ze het nog steeds ijskoud had, ze hate sneeuw, sneeuw was het enige ding erger dan in een spookhuis verdwalen en rare mensen tegenkomen, niet dat zij dat was wat je 'normaal' noemt.
Ze keek om zich heen om te kijken naar een plek om te zitten, pokécenters hadden altijd van die banken met tafels om aan te zitten, misschien kon ze ook wat warms drinken. Lucia rilde en dacht dat ze nog liever in het verlaten hotel was dan bij deze vreselijke sneeuwplek. Lyra was ook komen aanlopen en streek nu langs de benen van Ace, lopend op vier poten. De brunette zag een tafel en liep er rustig heen, gevolgd door Lucy, die nog steeds met een argwanende blik naar de groen harige keek. Lucia ging zitten aan de tafel en legde haar muts er op, verbranden zou ze dat ding, zodra ze het niet meer nodig had, hier wilde ze toch niet meer komen en veel sneeuw lag er anders niet door Kalos. Ze ging zitten op de bank, het was heel handig in een U-vorm, Lucia had liever een rechte bank, want áls Ace haar zou volgen, dan zat ze het liefst tegenover hem. Ze keek even om, Lyra was nog niet tot het besef gekomen dat haar trainster weg was gelopen en stond zich nu te wassen naast de PC.

Het meisje beaamde nog eens dat ze inderdaad Lucia noemde nadat Ace zich ook had voorgesteld. Dat was ten minste al een begin. Nu moest hij de facade gewoon aan houden en wie weet kon hij ervoor zorgen dat het meisje hem niet meer zo ging ontwijken. Niet dat hij het na een tijd niet meer opzettelijk zou verpesten want hij vond het maar niks om altijd vriendelijk te zijn. Dat was helemaal niks voor hem. Zodra dat hij iets tegen zijn been voelde kwam er een glimlach op zijn gezicht. De Meowth had zich er zacht tegen gedrukt en Ace zakten voor een tweede keer door zijn benen zodat hij de pokémon kon aaien. 'Misschien moet jij je trainster maar eens volgens. Straks laat ze je hier nog achter.' zei hij op een vriendelijke toon terwijl dat hij wees naar Lucia die ergens ging zitten. Het was Ace niet ontgaan dat de Charmeleon hem nog steeds niet moest. Zodra de pokémon dan ook langs hem heen kwam gewandeld keek hij de rode pokémon aan. Een grijns die meer bij hem paste kwam voor enkele seconden op zijn gezicht, maar die verdween vervolgens al snel weer.
Hij ging weer recht staan en liep naar de tafel toe waar Lucia was gaan zitten. 'Kan ik je anders trakteren op iets warm? Het is buiten namelijk niet de warmste temperatuur.' een glimlach kwam op Ace zijn gezicht terwijl dat hij over het meisje plaats nam. General volgde hem ondertussen en ging aan zijn voeten op de grond liggen.

Lucy had de blik van Ace gezien en siste boos in het voorbijgaan, het was duidelijk dat ze hem het liefst iets wilde aandoen. Lyra kwam uiteindelijk aangelopen en Lucia zuchtte even. "Ik zou willen dat ik een andere Meowth had gekregen," mompelde ze tegen de pokémon, het was half waar, Lyra had ook iets leuks, maar niet voor een team Rocket pokémon. "Ik moet mijn vader eens bellen en vragen voor vervanging," vervolgde ze hoofdschuddend, niet dat ze het zou doen, en Lyra begreep het natuurlijk niet. Ze krulde zich op en snorde tevreden. 'Kan ik je anders trakteren op iets warm? Het is buiten namelijk niet de warmste temperatuur.' Lucia keek even naar buiten, hier was geen sneeuw, maar dat kon niet lang duren, de winter kwam er aan en dan zou het hier ook vol liggen. Lucy zat op het uiteinde van de bank, zodat ze haar staart over de rand kon leggen, en keek Ace boos aan, niet eens dreigend, gewoon boos. "Ligt er aan wat," antwoordde Lucia nonchalant. Ze had de Charmeleon wel gemerkt, die vertrouwde de trainer voor haar natuurlijk niet, niet na het hele spookhuis gebeuren, waarschijnlijk kon ze zich nog herinneren dat ze was geschopt. En erg vergevings gezind was de pokémon niet. Niet hier in elk geval. Lucia keek weer even naar buiten, ze wilde verder. Aan de ene kant niet, hoe sneller ze reisde hoe sneller ze bij het HQ van team Rocket kwam, en dan moest ze zich daar uitsluitend op richten, of in elk geval de illusie wekken dat ze dat deed. En aan de andere kant wilde ze niet in het koude gebied blijven, Snowbelle lag nog voor haar en het hete SNOWbelle. Daar kon ze ook niet veel goeds van verwachten.

Het meisje begon van alles te zeggen tegen de kat die op haar schoot was gaan liggen. Ace had niet meteen het gevoel dat hij ertussen moest komen dus hield hij zich maar gewoon stil. Ondertussen keek hij om zich heen om te zien of hij iemand zag die de bestellingen zou komen afnemen. Eigenlijk had hij ook best wel dorst gekregen. Hij besloot uiteindelijk maar om Lucia iets aan te bieden om te drinken. Het zou een goede start zijn om haar vertrouwen op te wekken. Al ging dat nog een heel moeilijke opgaven worden. Hij moest het in ieder geval proberen zodat hij het nadien weer zou kunnen verpesten. In ieder geval sloeg het meisje zijn aanbod niet meteen af. 'Kies maar.' gaf Ace als antwoord. Hij ging haar toch zeker niet dwingen om iets te drinken dat ze niet wou drinken? Ze kon gerust zelf kiezen. Zelf zou hij in ieder geval kiezen voor iets van thee, of chocomelk kon ook als het maar wat warm was.
Ace zijn blik gleed weer even naar de Charmeleon die hem nog steeds kwaad aan het aankijken was. Wat ongemakkelijk keek hij maar weer naar het meisje om zo de pokémon zijn blik te ontlopen. 'Volgens mij moet ze mij niet echt.' zei Ace met een kleine glimlach. De Luxio was het ook maar beu dat haar trainer heel de tijd van die blikken kreeg en ze greep haar kans zodra ze de staart zag hangen. Ze strekte haar nek wat om vervolgens in de Charmeleon haar staart te bijten, en als ze die beet zou krijgen, zou ze niet bepaald voorzichtig zijn. 

'Kies maar.' Lucia wist niet wat ze er allemaal hadden, dus kon ze het later wel aan de ober vragen of zo. Lucy gedroeg zich openlijk vijandig, ze wist wel waarom, en er veel tegen doen kon ze niet, het was maar kijken. 'Volgens mij moet ze mij niet echt.' Lucia keek op, op zijn minst, het kon veel erger zijn dan 'niet mogen'. "Moet ik haar ongelijk geven?" Vroeg Lucia na een korte blik op de Charmeleon, vooral om de reactie te zien, maar toch...
Opeens schoot de Luxio naar voren om in de staart van Lucy te bijten. De Charmeleon siste, er zat een ingehouden schreeuw achter, maar ze wilde haar pijn niet laten zien. Lucy reageerde door het eerste wapen te gebruiken dat ze had, haar extra lange klauwen, als ze een Charmander was geweest had het niet zo een pijn gedaan, maar ze was een Charmeleon en die hadden de gevaarlijkste klauwen van de evolutielijn. Lucy drong de klauwen diep in het vacht van de Luxio om zo veel mogelijk schade te doen, een slash. "Wat is dat met jullie, hebben jullie iets tegen Charmeleons of is dat alleen Lucy," met wat van afschuw in haar stem keek Lucia neer op de beide pokémon. Lucy kon moeilijk zijn, maar dat was meestal om hun te beschermen. Lyra was ook opgeschrokken en keek verbaast om zich heen, van geen kwaad bewust. De Charmeleon trok haar klauw terug en als de Luxio nog een aanval zou uitvoeren was het duidelijk dat ze iets van vuur over zich heen zou krijgen.

Ace had het allemaal zien aankomen. Hij wist wel dat Luxio iets zou doen zodra ze haar kans zag, en de jongen had haar speciaal niet tegen gehouden. Ze wist goed genoeg dat zij ook schade op kon lopen als ze wat deed maar dat was dan haar eigen verantwoordelijkheid. Het was zeker niet die van hem. Toen dat General in de staart beet en de Charmaleon nadien ook meteen reageerde keek Ace even geschrokken op. Al helemaal bij het horen van de commentaar van het meisje. 'W-wat?' vroeg hij wat verward terwijl dat hij de bal van zijn Luxio erbij nam. 'Zo iets doe je toch niet General, je gaat toch niet zomaar bijten in anderen hun staart?' zei Ace, die probeerde kwaad te klinken maar dat volledig zonder succes. Zijn luxio keek hem niet eens aan en was enkel aan het grommen naar de rode pokémon. 'Ik kan haar wel in haar pokébal doen als je wilt.' zei Ace die voorzichtig opkeek naar het meisje dat over hem zat. Twijfelend hield hij de pokébal van zijn pokémon in zijn handen maar hij liet haar toch niet meteen terug keren. Het was maar een kleine beet, zo veel kwaad kon dat toch niet? Het kon natuurlijk nog erger worden.
'Maar het is niet om te zeggen dat ik fan ben van Charmanders en de evoluties ervan...zeker niet van een Charizard.' zei hij maar terwijl dat hij wat aan het spelen was met de pokébal in zijn handen. General was nog steeds niet gestopt met grommen, en je kon zelfs de elektriciteit uit haar vacht zien komen op sommige momenten. Ace keek maar even uit zijn ooghoeken naar zijn pokémon. Precies alsof hij helemaal niet wist wat hij ermee moest aanvangen.

Lucia kreeg het gevoel dat eerder samenspannen was tegen Lucy, Ace was niet dol op de Charmeleon en zijn pokémon duidelijk ook niet. Lucy klom over haar schoot, na een boos gesis, en wierp nog een paar donkere blikken op de Luxio. Daarna klom ze op de tafel om zeker van te zijn dat ze niet nog eens gebeten kon worden en keek daarna boos naar degene voor haar. Er zou zeker niet snel een vriendschap opbloeien tussen die twee. Lucia keek even bedenkelijk naar haar pokémon, normaal was de Charmeleon erg rustig, en handelde ze alleen op bevel, maar Lucy leek op het randje van knappen te staan. De toon van Ace beviel de rode pokémon helemaal niet, Lucy bolde haar wangen op om een ember af te vuren, en die was waarschijnlijk niet op de elektrische pokémon gericht. Lucia verhinderde dat door een hand om de snuit van de Charmeleon te slaan en de pokémon waarschuwend aan te kijken. "Niet in het pokécenter," murmelde ze tegen Lucy, de vuurpokémon hield op en keek daarna met een vernietigende blik naar de trainer die haar mateloos irriteerde. Lucia had het idee dat scary face niet op mensen werkte, ook had ze géén zin weer naar buiten te gaan, de kou in, anders... had ze de Charmeleon misschien laten missen. "Vertel," zei Lucia nadat Ace had gezegd dat hij niet van Charmander evolutielijn hield, er zat een verhaal achter. Het deed de brunette denken aan alle keren dat Blaze thuis was toen zijzelf nog erg klein was, de Charizard zag haar meestal als speelgoed en hij speelde meestal wat ruw. Lucia was de tel kwijt geraakt van de keren waar ze gewond was geraakt bij de draak, ze had vast nog ergens wel een paar littekens. Naar haar idee kon Ace zijn verhaal niet erger zijn dan alles wat zij bij elkaar had meegemaakt. Zelf had ze geen hekel aan de evolutielijn van de hagedissen, al had het best gekund, misschien als ze Lucy niet had gekregen...