Back and forth

Toen ze aan de nog onbekende jongen uitlegde waarom Sachi zo deed, zuchtte hij. Even had ze hem aangekeken met ogen die niet veel zeiden. Je kon er niet echt in zien dat ze zich ietwat gekwetst voelde door de zucht. Het was immers een probleem waar zij alle dagen mee moest omgaan en waar hij waarschijnlijk een keer in zijn leven mee geconfronteerd werd. “Jij bent de baas, niet zij,” Ja dat was makkelijk gezegd. Hoe kon zij de baas zijn over een Pokémon die vliegende sterren kon afvuren? De Eevee zou haar gemakkelijk kunnen overmeesteren als ze wilde en dat wist ze maar al te goed. Even keek ze nijdig naar de kleine Pokémon. Het was toch wel raar dat zo'n klein ding zoveel kracht kon hebben... Ookal was ze eigenlijk nog niet zo sterk. Ze trainde niet genoeg en dat besefte ze wel, maar ergens had ze gewoon geen zin om de Pokémon te trainen. Naja, geen zin was ook weer iets dat eigenlijk te ver gezocht was. Het was eerder het feit dat de Eevee soms zo koppig kon zijn dat Tawn gewoon geen tijd in haar wilde steken. "Ok, maar hoe?" gaf ze eerlijk toe. "Ze luistert toch niet en wat kan ik beginnen tegen haar aanvallen?" vervolgde ze waarna ze hem terug aankeek.
Nadat ze had gezegd hoe geweldig zijn Charizard wel niet was, grijnsde hij. Ze liet zelf even een klein lachje zien, maar hij was waarschijnlijk te klein om te zien. “Tyrion is al een jaar of vijf bij me, altijd als kleine Charmander en sinds kort zo… Gegroeid,” Ze keek even naar de grote Pokémon. Haar grijze ogen groot van verbazing. Ze hield van firetypes en ze was ook helemaal dol op dragontypes. Als men haar kende wisten ze eigenlijk wel wat ze van haar wilde. Daarom vond ze Charizard zo'n machtige Pokémon. Hij was een Firetype, toch leek hij op een dragon type. Hij was gewoon machtig... En vooral deze... Stiekem was ze wel jaloers, maar wie zou er nu niet jaloers zijn op zo'n Pokémon? Ze keek even naar haar Eevee, die ze al een jaar had. Wat zou er allemaal gebeuren in dat jaar? Zou ze sterker worden? Evolueren? Zou ze veel veranderen? Ze keek terug naar de jongen. Zou zijn Pokémon veel zijn veranderd? Vast wel.
Toen ze begon over dat ze nu eigenlijk wel spijt had dat ze geen starter was gaan ophalen, knikte de onbekende jongen. “Ik wist al voor ik er was wie ik wilde: het hebben van een Charizard leek me geweldig,” Ze knikte naar hem aangezien ze het volledig met hem eens was. Het hebben van een Charizard, wow! Dat zou toch wel geweldig zijn! Verder hadden ze nog Blastoise en Venusaur in Kanto, maar eerlijk gezegd waren die niet echt iets voor haar. Blastoise zag er nogal sloom uit met zijn schild en ookal had hij van die leuke kanonnen, een Charizard kon vuurspuwen. En tja, dat leek toch veel beter dan water afvuren. En Venusaur? Ze wist zelf niet wat hij moest zijn en hij zag er gewoon niet zo leuk uit als Charizard. “Al heb ik nu ook een Blastoise en ik moet zeggen dat… Dat niet tegenvalt,” Ze keek hem even aan. Hij had ook een Blastoise? Wauw, hij moest echt wel heel sterk zijn als het zou was. Ze had nog veel te leren, ze moest nog veel behalen. Maar wat Tawn wel zeker wist was dat zijn Charizard, die hij Tyrion noemde, zijn starter was geweest. Dat betekende dus dat hij de Blastoise minder lang had. “Hoezo ben je er geen op gaan halen, dan?” Ze keek even naar haar Eevee waarna ze terug oogcontact maakte met de roodharige jongen. "Ik had haar al gekregen van mijn broer als ei," zei ze terwijl ze terug keek naar haar Eevee. "Na een jaar heb ik toen besloten om naar hier te komen," vervolgde ze. "Ik wilde geen starter ophalen, ik wilde een Pokémon die ik ken en kan vertrouwen," Ze slikte even. "Sachi is een Pokémon die soms niet te vertrouwen is, maar je leert ermee leven," zei ze. Ja, het was zo geweest. Jaren aan een stuk had ze geprobeerd Pokémon te vangen zonder dat ze zelf een eigen Pokémon had. Het was haar grootste droom geweest om ooit zelf een Pokémon te hebben en toen ze uiteindelijk het ei van haar broer had gekregen, was ze echt superblij geweest. Sommige trainers zouden dit echter een stom argument vinden, maar dat kon haar echt niks schelen. Zij hadden ook stomme argumenten, dus ze moesten maar leven met haar argumenten.
Nadat ze het over de Pikachu had gehad, haalde deze zijn schouders op. “De zuster zei dat ze waarschijnlijk verkeerd behandeld is. Ik denk dat ze bescherming zoekt, maar niet meer dan dat,” Met een meelevende blik keek ze even naar de gele Pokémon. Het was best wel zielig als je wist dat Pokémon werden mishandelt. Toen ze zag hoe hij over de beetwonde veegde, keek ze er even naar. Dat ou Sachi nooit doen. Ookal had ze scherpe tanden, ze zou nooit bijten. Een tackle was het gevaarlijkste dat de Eevee ooit had uitgevoerd op een mens. Ze had zelfs nooit haar Swift aanval gebruikt op een mens, enkel op Pokémon. “Maar, het valt wel mee,” Ze keek hem even aan. "De Pikachu of de beten?" Vroeg ze. Het kon best zijn dat hij de Pokémon wel niet zo erg vond, maar dat zou waarschijnlijk niet zo zijn. Als een Pokémon haar zou bijten, zou ze waarschijnlijk heel erg nijdig worden. Ze had geen geduld om het dan af te leren en ze zou gewoon haar Pokémon gebruiken om een wilde Pokémon weg te jagen. Maar wat als die dan terug zou komen? Misschien had deze jongen dat ook geprobeerd en als ze bleef terugkomen dan zou het beteken dat ze zich thuis voelde bij hem. De Pikachu kon nog zo hard bijten als dat ze wilde, als ze terug bleef komen was dat een teken van respect. Ze beet vast om aandacht, omdat hij haar zo te zien wel vaak negeerde.

Even had de jongen een blik op haar Eevee gelegd en zij volgde zijn blik. Sachi hield de Charizard in de gaten, bang voor wat de grote Pokémon zou doen. Ergens voelde het wel goed dat de Normal Type op haar plaats werd gezet, maar aan de andere kant was het ook zielig... Neh, eigenlijk niet, ze moest het maar weten. “Een Pokémon begint niet veel zonder zijn, of in dit geval haar, trainer. Dat is waarom Tyrion zo makkelijk onder controle te houden is,” Ze keek hem even aan. En Pokémon's in het wild? Die konden het perfect aan. Ze legde nogmaals een blik op de bruine Pokémon. Haar random aanvallen op mensen was eigenlijk het enigste probleem. Wat het ergste was wat kon gebeuren in de gym was dat ze de gymleader aanvloog in de plaats van de Pokémon. Dan mocht zie die badge wel op haar buik schrijven. Daarom zou ze eigenlijk eerst een manier moeten vinden om de POkémon onder controle te krijgen zodat deze niet in een woede-aanval of zoiets mensen zou aanvallen. Het meisje knikte. “Iedereen heeft zijn eigen manier om zoiets aan een Pokémon duidelijk te maken, maar vroeg of laat zal een Pokémon moeten leren niet de baas te zijn.” Ze knikte nogmaals, een teken dat ze het volledig begreep. Sachi zou een heel erg speciale manier nodig hebben, maar ze zou het wel vinden, zoals de jongen ook zei. Misschien moest ze meer aandacht geven aan een andere Pokémon, misschien zou het dan wel lukken om de Eevee te overtuigen volledig naar haar te luisteren. "Bedankt, ik zal het onthouden," zei ze vervolgens waarna ze haar grijskleurige ogen nogmaals op de roodharige legde.
“Tyrion was gelukkig al vanaf het begin een vrij makkelijke Pokémon. Hij miste de felheid die je in veel vuurpokémon ziet,” Ze keek toe hoe hij de machtige Pokémon over de neus aaide en lachte even kort, maar al snel ebde die lach weg. “Al is dit wel te vinden tijdens een gevecht,” Ze keek even naar de oranje Pokémon. Ze knikte als teken dat ze het opnieuw begreep. Vele Fire Types waren nogal vurig van karakter, zoals het hoorde te zijn. Maar volgens hem was zijn prachtige Charizard niet zo, wat vast ook zo zijn voordelen had. Zo had elk karakter wel zijn voordelen. Ze keek even naar de draak en voelde een soort van bewondering voor de machtige Pokémon. Zoveel vertrouwen in elkaar en zoveel kracht. Wow, die twee waren wel wat ja. Hij was zo kalm en ook nog eens redelijk slim en aardig en zijn Charizard zag er geweldig uit. Stiekem wilde ze hem wel zien vechten, maar dat zou ze niet vragen. Het was zijn Pokémon hij mocht ermee doen wat hij wilde en ze zou ook niks voorstellen aan hem, dat lag niet in haar aard om te doen, noch om het echt te gaan voorstellen. Zelf zou ze ook nooit haar Pokémon showen aan iemand, aangezien ze wist hoe het was om jaloers te zijn op een ander met beter Pokémon.
“Garrett, mijn Scizor, daarentegen, kreeg ik omdat zijn vorige trainer hem niet aankon. Ik heb nooit problemen met hem gehad,” Ze keek op toen hij terug begon te praten. Een Scizor he? Ze had al over die Pokémon gehoord, maar ze had er nog nooit een gezien. Ze wist wel dat ze erg sterk waren en ze voelde de bewondering voor het team van de roodharige toenemen. "Een Scizor?" zei ze op een ietwat nieuwsgierige toon. "Die kunnen toch nog redelijk agressief zijn, toch?" Haar broer had het er wel eens over gehad, over de Pokémon die hem af en toe hadden aangevallen en ze had af en toe de naam van Scizor horen vallen, dus misschien was het van daar dat ze het idee had. het kon ook zijn dat de Pokémon eigenlijk heel rustig was en dat haar breor gewoon een verkeerde indruk van de soort had gehad toen hij ze voor het eerst was tegen gekomen, wie weet.

Toen ze het verhaal van Sachi had verteld, liet hij enkel een “Ah,” Horen, maar ze hechte er niet veel aandacht aan. Het was haar keuze geweest en ze was er met momenten erg blij mee geweest. Ze wilde nu ook weer niet met twee Pokémon starten, dat leek haar meer als vals spelen. Ze had niks gedaan voor de andere Pokémon. Maar goed, het was gewoon iedereen zijn eigen keuze. Toch had ze de neiging gehad haar mening te verdedigen, maar ze liet het voor wat het was, geen zin om een discussie aan te gaan. Ze keek even naar haar armen, die volledig in de jas van de jongen waren verdwenen en keek toen terug naar hem. Waarom zou ze ook een discussie opzoeken? Wat voor nut had dat nu weer? Hij was zo vriendelijk.
Toen ze vroeg over de Pikachu, antwoordde hij eerst simpel. “Beiden,” Ze keek hem aan. “Ik heb wel meer bloed in het leven gezien dan die kleine tandjes aan kunnen richten,” De grijns op zijn lippen leken misplaatst, alsof er meer was dan hij liet merken. Ze fronste even, maar negeerde de neiging om hem een vraag te stellen over de grijns. Ze kende hem nog maar een paar minuten, hem nu al overrompelen met privé vragen zou onbeleefd en raar zijn. “En de Pikachu… Als ze geen reden meer heeft om rond te hangen, zal ze vanzelf wel weer verdwijnen,” lachte hij verder. Ze keek hem terug aan aangezien die grijns nu al weg was. “Ik denk dat dat gewoon geduld vereist, iets wat ik in mijn reis toch heb moeten ontwikkelen,” Ze knikte aangezien ze het begreep. Ze leek wel zoveel te leren van hem, wat wel logisch was aangezien hij ouder was en waarschijnlijk al langer bezig met zijn reis dan haar, veel langer.
Ze keek even naar de Charizard. "Ik neem aan dat je team uit meer Pokémon bestaat dan enkel een Charizard, Blastoise en Scizor?" zei ze om het onderwerp wat aangenamer te maken. Hij leek echter ook al langer bezig met zijn reis, dus een groot team zou logisch zijn voor Tawn.