Heb je altijd al een Pokémon trainer, coördinator of breeder willen zijn? Of bewandel jij liever het gevaarlijke pad van een Team Rocket Grunt? Samen met andere leden schrijf jij het verhaal van jouw geheel eigen personage. Doorkruis regio's, vang je favoriete Pokémon en maak nieuwe vrienden onderweg. Laat het avontuur beginnen!
Onderwerp: The weather is annoying me. (Open) do okt 09, 2014 11:25 pm
De wind kwam van achter en blies de witte haren voor zijn paars kleurende ogen. Geïrriteerd veegde Vayne zijn haren weer naar achteren en slaakte een zucht. Ook al was het een mooie dag, de wind maakte het minder mooi, zeg maar vreselijk. Wankelend liep de jongen over stoep toen een hevige windvlaag hem bijna liet vallen. Wild zette hij zijn capuchon op en probeerde het weer te negeren, hij had betere dingen te doen. Een dag of twee geleden had Vayne ontdekt dat zijn ouders op reis waren gegaan, zonder hem. Het enige wat ze hem na hadden gelaten was een Pokémon. Met een kleine glimlach om zijn lippen haalde hij rommelend de glimmende pokébal te voorschijn. Hier in zat zijn eerste Pokémon, de 16 jarige puber had geen oog meer voor andere dingen, hij hield van Pokémon, en nu hij zijn eigen had wilde hij niks anders meer. Bijna vertederend keek hij naar de bal in zijn handen, zou hij hem er uit laten? Gewoon om te zien? Vayne had de Pokémon gister al gezien, had samen met hem hem appels geplukt, voor een picknick, ze hadden samen over een naam zitten denken en uiteindelijk kwam daar Ryuk uit. Zo heette de eerste Pokémon van zijn vader ook. Als die nog leefde. Vayne slikte en schudde zijn hoofd. Het was nu niet handig om een Pokémon vrij rond te laten lopen met zulk weer. Ryuk was nog vrij jong en zou niet eens op zijn poten kunnen blijven staan. Schouderophalend stopte de jongen de pokébal weer in zijn tas. Hij zou hem er later uit laten, als de wind zou gaan liggen.
{open}
Laatst aangepast door Vayne Weis op vr okt 10, 2014 7:23 pm; in totaal 1 keer bewerkt
Member
Cassie Tyrell
Punten : 385
Gender : Female ♀
Age : 16
Type : Breeder
Regions : Kalos
Icon :
Onderwerp: Re: The weather is annoying me. (Open) vr okt 10, 2014 5:43 pm
sometimes you have to be your own hero
Ondertussen was het alweer enige tijd geleden dat ze aan haar reis was begonnen, maar Kees vermaakte zich prima. Met de Frillish aan haar zijde, had ze al verschillende wilde Pokémon verslagen en kwam de allereerste echte uitdaging, Santalune Gym, steeds dichterbij. Nu ze eenmaal in de stad waren, wilde ze enkel nog een beetje oefenen voor ze er met haar Frillish naar binnen zou gaan en een poging zou doen om die gymbadge in haar zak te steken! En toen ging alles mis. De Frillish hield haar roze handen voor zich en schoot een bubble beam af op een onbekende jongen, waardoor de ogen van haar trainster direct groot werden en haar mond open viel van verbazing. “Nee! Mercy!” riep ze zeurend uit, voor ze de jongen naderde en hem aankeek met een hoofd alsof er ieder moment tranen over haar wangen konden gaan stromen. “Het spijt me! Ik wilde je niet nat maken! Mercy maakt altijd iedereen nat en het lukt me niet-” Wacht, wat? Nat maken? Oh Arceus, wat zei ze nou? “Oh, Arceus, het spijt me zo!” riep ze verward uit. Ze had niet eens de tijd genomen om te kijken of de aanval wel had geraakt, maar het feit dat deze was afgevuurd was waarschijnlijk genoeg om zich voor te moeten verontschuldigen, al was dat niet haar sterke kant. Sowieso was ze niet zo goed met praten, vooral niet als ze zich ongemakkelijk voelde. Dan begon ze te ratelen en dat eindigde nooit oké.
Onderwerp: Re: The weather is annoying me. (Open) vr okt 10, 2014 7:34 pm
Vayne liep kalmpjes verder maar stond stil toen zijn aandacht getrokken werd door uiteenspattende bal van water vlak naast zijn zwarte schoenen. Met een opgetrokken wenkbrauw keek hij achterom en zag een meisje dat hem vrij snel naderde. 'Nee! Mercy!' Een beetje verbaasd keek hij om zich heen, had ze het tegen hem? Het meisje dat licht bruine haren keek hem aan met een gezicht alsof het huilen haar nader stond dan lachen. 'Ehm?' Was alles wat Vayne uitbracht. “Het spijt me! Ik wilde je niet nat maken! Mercy maakt altijd iedereen nat en het lukt me niet-” Vayne bracht nu allebei zijn wenkbrauwen omhoog en keek het meisje verward aan. Wat bedoelde ze nou? Zijn paarse ogen gleden langs haar en hij zag een Frillish. Ah, zo zat het dus. “Oh, Arceus, het spijt me zo!” Vayne keek haar even aan en schudde zijn hoofd terwijl hij zijn hand naar zijn witte haren bracht. Langzaam maar zeker begon hij te lachen, zijn schouders schokte en hij probeerde zijn gezicht nog te verbergen. Vayne wilde niet de indruk wekken haar uit te lachen. Ze was alleen zo, zo energiek? Hoe ze daar stond, haar ogen bijna betraand en zich verontschuldigend. Uiteindelijk probeerde de jongen een zo serieus mogelijk gezicht te trekken en keek haar aan. Hij legde zijn handen op haar schouder en grinnikte. "Hij raakte me niet." Zijn woorden klonken koel maar toch vriendelijk te gelijk. Hij gebaarde met zijn hoofd naar de grond waar een grote natte plek zichtbaar was. Vayne liet haar los en draaide zich om, om zijn weg te vervolgen.
