The Waves Underneath Will Soon Be My Home

Aela speldde haar groene, verkleurde slaapzak opgerold en wel boven op haar zware rugtas en deed hem om. Ze veegde haar voorhoofd vermoeid af. Het lente zonnetje was uitzonderlijk warm vandaag. Dat was erg goed te merken aan bos Pokémon die om haar heen meer naar buiten kwamen dan gewoonlijk. Ze had gekampeerd in Santalune Forest met als eindstop Aquacorde Town. Ze had gehoord dat daar een Poké ball shop zat en enkele jonge trainers die enkel korte broekjes droegen hadden haar wijs gemaakt dat er mogelijk speciale Pokéballs te koop waren. Aela was ervan overtuigd dat het vast dan wel zo moest zijn. Toen ze was opgestaan liep ze niet meteen weg maar haalde ze de miniatuur versie van een Pokéball eruit. Ze vergrootte hem en klikte op het middelste knopje. Totodile materialiseerde voor haar en keek meteen alert om zich heen. Ze ontweek zijn kaken die meteen instinctief naar haar been wilde en wenkte hem. “Kom op, Khan” Khan had de neiging om je plotseling te bijten uit blijheid als hij uit zijn Pokéball mocht. Hij bedoelde er geen kwaad mee en wilde enkel zijn affectie tonen. Helaas wist hij niet echt goed hoe sterk zijn kaken nu al waren. Het blauwe reptiel zoefde langs haar heen en kwetterde vrolijk wat woordjes in de gebruikelijke Pokémon spreektaal. Niet snel daarna werd hij afgeleid door een Weedle die vlug over het pad kroop. Aela schudde haar hoofd grijnzend. Khan was van begin tot eind één bonk pure energie. Als je hem niet bezig hield ging hij zelf zoeken naar verrijking. In de meeste gevallen liep dat nooit goed af. Voor hij kon verdwijnen in de struiken riep ze hem streng terug. Khan rende Aela’s kant op en liep weer naast haar op het pad. Aela droeg een kort spijkerbroekje met een azuur blauw halter topje waar een zwarte ster op stond. Ze droeg stevige gympen en had haar roze haar opgestoken. Helemaal klaar voor het aankomende zomerse weer! Terwijl ze verder liep vermaakte Khan zich in de tussentijd door bellen te blazen en weg te schieten naar bewegende blaadjes. Het einde van het bos kwam al in zicht en ze meende enkele mensen die kant op te zien rennen. Opgewonden begon zij ook mee te rennen. Khan rende opgewonden achter haar aan en leek enorm in zijn sas met de plotselinge wending van hun langzame tred. Toen ze het einde van het pad bereikte bleef ze staan. Voor haar lag een brug die over helder fonkelend water lag en daar achter stond het kleine stadje Aquacorde Town. “Daar is het, Khan! Aquacorde town” “Totodile ..” Beaamde Khan plechtig. Aela greep de riemen van haar rugzak steviger vast en liep de brug over. In het water zag ze wat Magikarp rond zwemmen. Een enkeling sprong uit het water en had meteen Khan’s aandacht. Voor ze hem tegen kon houden was hij al over de balustrade gesprongen en hoorde ze niet veel later een luide plons. “Khan!” Riep ze hem achterna en ze keek naar het water. De Totodile zwom als een kleine speedboot door het water en probeerde zo te zien wat kleinere Magikarp te vangen. Het meisje besloot om hem maar te laten en liep de brug weer af. Ze vertrouwde dat hij toch wel nergens heen zou gaan. Achter andere Pokémon aanzitten was altijd een van de dingen die hem erg lang bezig kon houden. Toch was ze een tikkeltje nerveus toen ze Pokéball shop in liep. Ze liep naar de toonbank en wachtte af. De kassier was druk in gesprek met een jongetje die een kort broekje aanhad en erg geagiteerd leek. Toen hij haar aankeek wendde ze haar blik weer af. Ze wilde niet dat ze dachten dat ze hen afluisterde. Ongeduldig tikte ze met haar vingers op de toonbank tot plotseling de winkeleigenaar weer verscheen. “Hoe kan ik u van dienst zijn vandaag, jongedame?” Aela keek op. “Ik heb gehoord dat je hier speciale Poké balls kan kopen?” Zei ze recht voor zijn raap. “Inderdaad!” Hij pakte van onder de toonbank een doos vandaag. Gretig keek Aela erin- alleen maar om te zien dat er normale Pokéballs in zaten. Verbouwereerd keek ze de kassier aan. “Maar .. dat zijn gewone Pokéballs? Is jullie slogan niet ‘all the best Poké Balls’” De kassier knikte gretig. “Jazeker! Dit zijn de beste Pokéballs van heel Kalos”

Lichtelijk teleurgesteld zette Aela voet op de straat. Ach ja, wat had ze verwacht van een Pokéball shop. Zuchtend liep ze langs de fontein van een Roselia en streek ze neer op het zachte gras voor de rivier. Als verwacht zat Khan er nog. De Totodile zat op de kant en leek geobsedeerd door een uitzonderlijke avontuurlijke Magikarp die hem van onder het water oppervlak recht aanstaarde. De vijftienjarige begon haar schoenen en sokken uit te trekken. Ze legde hem opzij en gooide haar voeten over de rand van het gras en landde ze met een plons in de rivier. Khan werd door de plotselinge opspatting van het water uit zijn concentratie getrokken. Hij rende meteen op haar af toen het zag dat het zijn trainer was en sprong blij op en neer. “Ik baad alleen maar pootje hoor” Zei ze met opgetrokken wenkbrauwen. Khan leek het machtig te vinden dat ze ook een soort van in het water zat. Hij dook er ook weer in en verdween al gauw weer in de diepte. Grijnzend deed ze haar rugtas af en legde ze hem naast zich neer. Waar die Pokémon al niet blij van werd. Hij was één bonk energieke Totodile die moeilijk moe te krijgen was. Volgens haar Pokédex entry was Totodile een Pokémon die erg sterke, goed ontwikkelde kaken had die in staat waren bijna alles te verpletteren. Ook schrok hij er niet van terug een hap te nemen uit alles wat bewoog. Dat werd al gauw bevestigd toen ze iets voelde knabbelen aan haar bewegende tenen. Aela zuchtte verrukt. De zon was vrij warm geworden en het water bracht haar verkoeling. Ze was blij dat ze haar bikini onder haar kleren had aangetrokken. Misschien ging ze wel een duik nemen. Nerveus keek ze om zich heen of niemand speciaal haar kant op keek. Ze trok haar voeten omhoog uit het water, trok Khan van haar grote, kleinere en middelste tenen af, liet hem terug vallen in het water, en stond op. Vlug trok ze haar topje en rokje uit en onthulde haar blauwe bikinitje met sterretjes patroon. Vlug sprong ze in het water zodat niemand haar zo kon zien en ging kopje onder. Toen ze weer boven kwam, spuugde ze wat water uit en rustte haar armen en hoofd op de kant.

Ik heb gewoon al gepost. Heb de post geschreven alsof ze wel al bij de rivier staat met Paige. In plaats van de fontein(aa)

Aela haalde diep adem en voelde hoe het zachte ge golf van de rivier haar kalmeerde. Heerlijk.. water. Misschien kon ze wel een interessante Pokémon vangen die in deze rivier zat. Voor ze dat kon bedenken plonsde er iets met veel geweld langs haar heen de rivier in. Vloekend van schrik duwde ze zichzelf instinctief weg van de oever en dook ze onder water, half en half verwachtend dat ze aangevallen was. Toen ze haar ogen opende zag ze dat Khan droogjes voor haar dobberde en haar doordringend aankeek. Ze duwde hem opzij en zwom naar boven. Toen ze haar hoofd boven water duwde keek ze recht in de ogen van een meisje met een Eevee in haar handen die ze snel neerzette. 'Sorry voor haar. Volgens mij is het gewoon voor iedereen warm' Aela knikte een beetje overdonderd. "Dat kun je wel stellen .. ik schrok heel erg van je .. Eevee moet ik bekennen". Zei ze op haar hoede. Ze wierp even een blik op het wateroppervlak achter haar maar Khan leek niet in de stemming om uit het water te komen. Ze richtte zich weer op het meisje en nam haar in zich op. Ze bleef echter in het water en liet haar armen op de kant rusten. "Kijk de volgende keer wat beter uit met je Eevee, oké? Richt hem af of zo" Zei ze een beetje norser dan bedoeld. Aela sprong met een klein gilletje op en klauterde uit het water. Khan had haar in haar enkels gebeten. Ze zuchtte diep en streek haar natte haar glad alsof dat haar ego een beetje gladstreek. "Een Eevee komt niet hier dichtbij voor" Merkte ze toen op. "Vanwaar kom je?"

Een briesje streek langs haar heen en gaf Aela kippenvel. Ze liet zichzelf dus maar weer in het water glijden. Ze schudde haar hoofd toen het meisje voor haar giste dat ze uit Johto kwam. "Nou .. officieel kom ik uit Johto denk ik maar ik ben hier in Kalos opgegroeid" Zei ze bedachtzaam. "Voor zover ik me kan herinneren heb ik enkel herinneringen aan Kalos" Ze wierp een blik op Khan die eindelijk had besloten boven water te komen. Geïnteresseerd keek hij naar het donkerharige meisje. Aela voelde aan dat hij misschien weer wilde gaan happen dus ze legde haar hand op zijn kop. "Ik woon eigenlijk in Lumiose City, daar heb ik deze knul vandaan" Ze tikte Khan op zijn kop die vrolijk naar zijn trainer keek. "Sorry maar wat zei je dat je naam ook weer was?" Zei ze plots en ze keek weer omhoog.

Alea knikte kortaf. "Aangenaam, Fria.. en Paige" Voegde ze er aan toe met haar blik op de Eevee. Plotseling schoot haar iets te binnen. Terwijl ze op de kant klom griste ze haar rugzak wat dichterbij en pakte ze haar Pokédex. Ze hield hem omhoog en richtte hem op de Eevee. "Mijn naam is Aela" 'A rare Pokémon that adapts to harsh environments by taking on different evolutionary forms.. Ze stopte haar Pokédex weer in haar tas. Khan was naar de springende Eevee gerent en leek in zijn sas dat ze zo druk deed. "En dat is Khan- Khan! Als je ook maar één hap neemt van die Eevee dan zwaait er wat" Zei ze snel toen de Totodile zijn bek al had geopend. Teleurgesteld liep de Totodile terug naar haar en ging zitten. "Sorry, hij doet dat als hij opgewonden is .. of als iets beweegt" Zei ze met een blik op haar blauwe enkel. Ze haalde haar schouders op.

Aela grinnikte lichtelijk. "Ik betwijfel dat Paige je in je enkels of handen bijt als ze heel opgewonden is" Ze wierp een blik op Khan die leek te merken dat ze het over hem had. "Mocht dat wel het geval zijn, ik hoop dat ze niet zo hard bijt als hij hier.. ik vraag me echt af hoe dat moet als hij uiteindelijk evolueert. Als ik hem niet gauw in toom krijg dan wordt dat een probleem"  Zei ze bedachtzaam. Misschien moet ik hem niet zo vaak los laten lopen. Ze haalde zijn Pokéball uit haar rugzak en straalde hem terug naar binnen. "Op hoop van zegen" Aela keek afwezig weer naar het water. Wat zou ze graag een water Pokémon vangen .. een échte wilde. Khan was nooit wild geweest maar gedroeg zich vaak wel zo. Hij was uit een ei gekomen die ze had gekregen.