Here come the brides

i'm a pro at imperfections

Het tafereel was van dichtbij niet te missen. Een korte twijfeling maakte dat hij niet meteen op zijn nichtje afging zodra hij haar zag, maar toen ze aan de hapjestafel een van de cupcakes tussen haar vingers pakte, schudde hij de twijfel van zich af. “Pardon,” excuseerde hij zichzelf aan het groepje dat hem bij hun gesprek had betrokken. Als hij eerlijk was, dan had hij geen flauw idee waar ze het eigenlijk over hadden, maar een goede heer zou dat nooit door laten schijnen. Gelukkig hoefde hij nu niet meer te doen alsof. Doelbewust stapte hij op Sara af en rechtte het jasje van zijn traditioneel gekleurde pak. “De red velvet cake heeft een interessante bite,” zei hij ter begroeting. “Ik weet nog niet wat het is, maar er zit iets extra’s in.” Voorzichtig zette hij zijn glaasje droge, witte wijn op het tafeltje. Daar had hij goed en wel drie kleine slokjes van genomen, voor hij besloot dat wijn misschien niet helemaal voor hem was weggelegd.

and i'm best friends with my doubt

i'm a pro at imperfections

Er lag een vreemde blik in Sara’s ogen – en het kostte hem een paar tellen voor hij zich realiseerde wat die inhield. Waarom ze dat gevoel op haar gezicht liet zien was hem een raadsel, maar hij besloot er geen opmerking over te maken. “Ik vind hem in ieder geval te eten,” liet hij aan zijn nichtje weten. In de wereld van de Sweets was dat een erg groot compliment. Een klein, heel subtiel, knipper-en-je-mist-het glimlachje baande zich een weg rond zijn lippen. “Dat is wederzijds,” zei hij tegen haar. Hoe lang was het geleden sinds ze elkaar voor het laatst zagen? Met hoe druk ze tegenwoordig was en hoe Harrison alles wat hij deed overzag, was er weinig ruimte om af te spreken. Dat was dan ook de enige rede dat hij op de uitnodiging van zijn tante in was gegaan. “Felicity en Jeremiah zijn er ook, al betwijfel ik of we veel van hen zullen zien.” Waarom zijn broer en zus hadden geëist om met hem mee te gaan was hem een raadsel. Het was niet alsof Tamara een speciaal plekje in hun harten had geclaimd.

and i'm best friends with my doubt

i'm a pro at imperfections

Hij knikte, al bleek dat een tel later niet nodig voor haar. Sara kende Tamara beter dan hij, als hij de bijnaam van hun tante die over haar lippen rolde mocht geloven. Zijn rechtermondhoek stuiptrekte omhoog, maar vond zijn plek al snel weer op z’n gebruikelijke hoogte. Wat Sara met “onze” bedoelde was hem onduidelijk. Hij constateerde al snel dat het hem niet aanging, of dat ze hem in ieder geval daar niet bij betrok. “Het zou me niet verbazen,” sprak hij met een fronsje. Zijn blauwgroene ogen zochten de mensen af, maar hij kon zijn broer noch zus in de menigte ontdekken. De blondine waar Sara eerder mee had gedanst stond furieus met een andere feestganger te praten. Hij zag beweging achter haar, waarop kort daarna een figuur met een fles waar alleen maar drank in kon zitten tevoorschijn kwam. “Ze reageerden niet hetzelfde als Donovan, in ieder geval. Dat is al een goed teken.” Daniel moest de neiging om met zijn ogen te rollen weerstaan zodra hij de naam op zijn tong proefde. De oudste van het stel bleek de minste hersenen te hebben, tot niemands verbazing. “Als het uit de hand loopt zal ik ze mee naar huis nemen,” zei hij, terwijl hij zich weer naar Sara toe draaide.

and i'm best friends with my doubt

i'm a pro at imperfections

Met zijn rechterhand wreef hij afwezig over de dunne verlovingsring die aan zijn ringvinger te vinden was. Ondanks dat het voorwerp hem niet zo aanstond, hield het hem toch met beide benen op de grond. “Het is duidelijk dat hij Harrison’s temperament heeft geërfd,” zei hij op neutrale toon. De achterliggende gedachte was echter heel vijandig. Daniel had zijn grote broer nooit gemogen. Donovan had op veel verschillende manieren de touwtjes in handen proberen te krijgen – en hoewel hij het niet graag toe wilde geven, was het de oudste wel gelukt. Hun vader danste in ieder geval naar zijn wensen toe. “Misschien wilden Jeremiah en Felicity ook gewoon een pauze van hem en zijn ze daarom mee gekomen.” Hier waren ze tenminste veilig van de denkwijze die Harrison er met de paplepel bij Donovan in had gegoten.

Om de een of andere rede liet het hem aan zijn gesprek met Felicity denken.

Daniel haalde subtiel zijn schouders op. Het was nonchalant bedoeld, maar de beweging was geheel houterig. “Hun fouten zijn mijn leerweg,” zei hij, een sentiment waar hij wel vaker dan eens aan terugdacht. Leerde hij wel echt?

and i'm best friends with my doubt

i'm a pro at imperfections

Haar vraag overrompelde hem een beetje. Hij knipperde, maar dat was verder de enige indicatie dat het wat met hem had gedaan. “Het is,” begon hij, voor hij een korte pauze liet vallen om het juiste woord te vinden,”… Anders.” Daniel moest eerlijk toegeven dat hij niet de grootste fan was van de standaard zakendiners die elke week in huize Sweets plaatsvonden, maar hij kon ook niet zeggen dat hij dit veel beter vond. Zijn blik gleed naar het wijnglas dat ongeroerd bleef. “Tamara duwt me steeds naar groepjes mensen om mee te praten. Ik weet niet waarom ze dat doet.” Elke keer had ze erbij geknipoogd en geopperd dat het goed voor hem was, maar dat had hij tot nu toe niet zo ervaren. “Maar ik ben blij dat jij er bent,” gaf hij als laatste toe, voor hij besloot om toch het wijnglas weer in handen te nemen en er voorzichtig aan te nippen.

and i'm best friends with my doubt

i'm a pro at imperfections

Eens in het jaar. Met een blik alsof hij iets dat veel te zuur was had ingeslikt keek hij van zijn nichtje weg. Dat verzachtte al snel weer bij het besef dat eens in het jaar eigenlijk helemaal niet zo vaak was. Een keer in het jaar hierheen gaan was niets vergeleken de diners – en alle andere dingen die Harrison ongetwijfeld voor hem gepland had. “Gelukkig wel,” zei hij, zijn toon bij lange na als de blik die hij eerder had gegeven.

Voor Daniel er erg in had, weerspiegelde hij de uitdrukking van Sara als vanzelf. Het deed hem goed dat hij haar goed had laten voelen. Zelfs als buitenstaander wist hij hoe verschrikkelijk moeilijk de witharige het met hun familie had, en dat terwijl hij er maar bitter weinig van meekreeg. Iets dat, helaas, vice versa ook gebeurde. Hij had haar nog helemaal niet over de verloving verteld. Daniel liet zijn glas weer zakken en staarde naar de ring om zijn vinger.

“Doe ik ook niet,” zei hij. Hij schraapte zijn keel en proefde de vervelende nasmaak van zijn wijn. Mentaal maakte hij een notitie om hierna op frisdrank over te stappen. “Harrison vond het een goed idee om me te verzekeren van een financieel goede toekomst. Dit is een verlovingsring.” Waar hij normaal zijn best deed om zijn emoties niet in zijn lichaamstaal duidelijk te maken, trok hij dit keer zonder remmingen zijn neus op. Het idee dat zo’n achterhaald concept vandaag de dag nog bestond maakte hem eerlijk gezegd misselijk. Al moest hij eerlijk toegeven dat zijn verloofde de ergste nog niet was.

and i'm best friends with my doubt

i'm a pro at imperfections

Haar opmerking maakte dat hij als vanzelf al met zijn hoofd schudde. “Die maak ik niet vaak,” voegde hij eraan toe. Of het daadwerkelijk nodig was betwijfelde hij, maar het was eruit voor hij er erg in had. Sara’s reactie was zoals verwacht. Ze had altijd al een meer rebelse persoonlijkheid. Toch verraste de heftigheid hem een beetje, wat alleen maar te zien was aan de extra knipper met zijn ogen. “Nee.” Was Sara iemand anders geweest, dan had hij het daarbij gelaten. Zijn nichtje verdiende het echter wel te weten; hij vertrouwde haar meer dan de rest van hun familie bij elkaar.

“Marilyn en ik gaan gewoon trouwen. Ze is een rijke influencer, misschien heb je wel eens van haar gehoord? Je kan ook met haar netwerken voor je sweetshop, als je wilt.” Daniel betrapte zich erop dat hij afdwaalde en schraapte zijn keel, voor hij dichter naar haar oor leunde. “Ze is van plan om hem af te zetten. We weten allemaal dat hij veel op zijn geweten heeft. Ze hoopte dat ik er hetzelfde over dacht.” Hij hoefde Sara niet te vertellen wat zijn antwoord op Marilyns vraag was. Met een hint van een glimlach rechtte hij zijn schouders weer en draaide de wijn in zijn glas rond. “Soms is het beter om te kijken en wachten voor je je slag slaat.” Dat begreep zijn nichtje waarschijnlijk als geen ander.

and i'm best friends with my doubt

i'm a pro at imperfections

Sara’s gezichtsuitdrukking was begrijpelijk. Daniel had niemand anders hierover ingelicht; het zou waarschijnlijk ook niet achter hem gezocht worden. Felicity dacht nog steeds dat hij geen ruggengraat had. Dat wilde hij graag zo houden. De kans dat Donovan en Jermiah er hetzelfde over dachten was groot en dat maakte dat Harrison er niet zo snel achter zou komen.

Verantwoordelijk. Was dit het bewijs? Daniel hoefde niet te betwijfelen dat zijn nichtje het meende, maar voor het eerst voelde het compliment een beetje op zijn plaats. Hij deed het weliswaar niet alleen – het was hoe dan ook Marilyn’s idee – maar hiermee bewees hij wel dat hij zelf ook de touwtjes in handen durfde te nemen. Zijn aarzeling om het wijnglas te heffen en zachtjes tegen die van Sara aan te duwen was dan ook van zo’n korte duur dat het net zo goed niet gebeurd hoefde te zijn. Het geklik van de glazen klonk luider en harmonieuzer dan hij had verwacht en toen hij omlaag keek, zag hij de oorzaak ervan. Er was een derde glas bij gekomen.

“Sara Kristen Sweets,” klonk de stem van zijn broer. Ondanks dat Daniel zeker wist dat Jeremiah niets van hun gesprek had gehoord, voelde het bloed in zijn aderen toch kouder dan anders. “Ik had al verwacht je hier tegen het lijf te lopen.” Zijn blik volgde de arm naar het gezicht van Jeremiah, wie een brede glimlach rond zijn lippen had staan. Het koste hem meer moeite dan hij graag toe wilde geven voor hij een hint van oprechtheid in die glimlach zag.

and i'm best friends with my doubt