Just keep on movin' [Open]

Met samengeknepen ogen stond ze voor het raam naar de onbeweeglijke mensen te kijken. Waarom stonden ze daar? En waarom zo stil? Hadden ze geen jeuk? Werden hun spieren niet stijf? Wat misschien nog wel belangrijker was, was de vraag of ze het niet koud hadden met die weinige kleding die ze aan hadden. Kaja keek nieuwsgierig naar de twee heren die met hun armen in elkaar gehaakt naar binnen gingen. Ze leken geen oog te hebben voor hun kamerraden in tijden van nood. Was het dan toch niet zo bijzonder om daar te staan? Kaja’s blik ging weer terug naar de mensen en ze trok haar neus verward op. Hier moest ze het mijne van weten. Zonder verder nog te aarzelen volgde ze de twee mannen naar binnen, maar haar verwarring steeg met elke stap die ze zette. Overal waar ze keek stonden rekken gevuld met op elkaar lijkende kleren.

Was niets hier bijzonder?