Bliksemstraaltjes op een zonnige dag || &Lilium!

Taking this to the grave

Aiden fronste voor een moment, terwijl hij toekeek hoe de zuster wegliep met zijn Pokéballs. Vandaag zou hij enkel Tyrion meenemen om te trainen. De Pokémon delfde immers veel te veel het onderspit sinds de rest er was en leek de persoonlijke trainingen op prijs te stellen. Aiden was dan ook niet bang dat hem iets zou overkomen terwijl de Charizard er was. Waar het Lilium overkomen was, wist hij zeker dat het een héle, héle grote vent met een nog veel grotere Pokémon moest zijn om Tyrion van hem te stelen. Sowieso ging het vrij lastig, aangezien Tyrion met de dag sterker leek te worden en de meeste rivalen eruit gooide zonder te knipperen, maar je kon altijd een raar persoon tegenkomen met een super sterke Charizard. Echter wist Aiden ook wel dat als Tyrion faalde, er geen houden aan was en er geen kans meer was dat hij überhaupt iemand kon redden.
“Tyrion, kom er maar uit,” merkte Aiden rustig op, terwijl hij zijn Pokéball voor zich hield. Hieruit kwam een gigantische Charizard, die een indrukwekkende grom liet horen toen hij merkte dat hij zich buiten de Pokéball bevond. De Pokémon spuwde wat vuur de lucht in en Aiden fronste even kort, voor hij één wenkbrauw ophief. “Ja, ja, enthousiasteling,” merkte hij droogjes op. “Vandaag gaan we trainen. De vierde gym komt eraan en jij wordt het laatste wapen,” sprak hij kalm. Want, wat zou een gym beginnen tegen zijn Charizard? Tyrion was sterk, zat op één lijn met zijn trainer en was zwaar in het voordeel. Dit zou hopelijk heel anders gaan eindigen dan de tweede gym was geëindigd.

“Oké, laten we die Inferno van je eens uitproberen,” merkte hij rustig op. Het was een aanval die ze pas geleerd hadden, maar het was een enorm krachtige aanval. Echter, nog voor hij de kans kreeg om een aanval te doen, kwam een enorme, rode straal richting de Charizard en werd hij vol geraakt. Al was de kleur minder geel dan normaal, neigde het bijna naar rood toe, was het duidelijk een Thunderbolt, afkomstig van… Een Pikachu? Een lichte frons kwam op Aiden’s gezicht te staan. “Tyrion, flamethrower,” commandeerde hij de Charizard rustig. Echter merkte hij al gauw op dat de oogkleur van de Pikachu niet… klopte. Waar een Pikachu normaal zwarte oogjes had, gloeiden deze een dieprode kleur. Een thunderbolt afkomstig van de Pikachu schoot dan ook dwars door de flamethrower heen en raakte Tyrion volop, waardoor de Charizard zacht gromde. Elektriciteit was al super effectief…
Toen de Pikachu de lucht in sprong en een rode bal creëerde, om die op hem af te schieten, sprong Aiden naar achteren en landde hij op de grond, waarna hij zacht gromde. Wat was er nou mis met de Pikachu’s in Kalos? Eerst die Pikachu die Ronan aanviel en nu deze…?

Taking this to the grave

Wat het was? Aiden had geen idee. Deze Pikachu leek… Geschift? De rode vonken die van haar gehele lijfje kwamen terwijl ze hem naderde, deed hem licht fronsen. Ergens had hij het idee dat het geen toeval was dat deze Pikachu en de vorige hem aanvielen, maar hij wist toch ook heel zeker dat de vorige Pikachu gewoon… Normaal gekleurde ogen en aanvallen had. Wat maakte dan het verschil met deze? En waarom was het zo… Vreemd? Pikachu’s waren naar zijn weten lang niet zo agressief… Van een Fearow zou hij het verwacht hebben…
Aiden werd uit zijn gedachten gehaald toen zijn naam klonk. De Pikachu draaide zich onmiddelijk om en schoot een nieuwe Electro Ball tegen de gearriveerde jongedame. Aiden gebruikte dit moment om overeind te komen en deed enkele passen achteruit, zijn blik niet losscheurend van de Pikachu, ondanks het feit dat zijn favoriete pest-doelwit er was. “Wat is dat toch met de Pikachu’s in Kalos?” vroeg hij met een fronsje, al was het misschien wat meer aan zichzelf dan aan Lilium. Tyrion gromde zachtjes, maar Aiden kon zien dat de Charizard flinke energie verloren was door de kracht van de elektrische aanvallen. Immers leek de Pikachu niet zwak, alles behalve zelfs, en dat terwijl haar kleine postuur toch duidelijk maakte dat ze niet al te oud was.
Waarom zou een jonge Pikachu bewust iemand naderen om aan te vallen? En waarom was hij daar tot twee keer toe de dupe van? Arceus, Pikachu’s hielden niet van hem.
Toen een nieuwe elektrische aanval langs zijn eigen hoofd schoot, trok hij voor een moment bleek weg. “Ehm… Help?” vroeg hij droogjes aan Lilium, doelend op de gigantische Flygon. Dat zou het moeten doen, toch?

Taking this to the grave

De Flygon leek geen enkele moeite te hebben met het absorberen van de Electro Ball, waardoor Aiden even zuchtte. Fijn, precies als hij zo’n geschift electrisch wezen tegenkwam, had hij besloten de Gliscor te boxen. Het leek erop alsof Kalos (of misschien Lilium?) ongeluk bracht. Al was het leven in Kanto ook geen rozengeur en maneschijn geweest, was het minder… Random ongeluk geweest dan het hier was. Ach, je kon ook niet alles hebben natuurlijk.
Toen het blondje opmerkte dat de rollen wel steeds vaker omdraaiden, keek Aiden even naar de Charizard, die zacht hijgend zijn tanden liet zien naar de Pikachu. “Het is goed, Tyrion,” zuchtte hij, voor hij Lilium weer aankeek. Ze had haar Flygon een Earth Power af laten schieten. De Pikachu schoot onmiddelijk naar voren met een Quick Attack, maar leek geraakt te worden door een gedeelte van de Earth Power, iets wat natuurlijk vrij effectief was tegen de Pokémon. De Pikachu staakte haar aanval en schudde de kop wild heen en weer, waarna opnieuw een enorme lading rode elektriciteit richting de Flygon schoot.
Met een lichte frons staarde Aiden naar de Pikachu. Rode ogen? Wat was dit toch joh… Dat kon onmogelijk gezond zijn. En te zien aan de vorm van het lichaam van de Pikachu, wat nog aardig bollig was, had hij het idee dat dit ding niet veel ouder was dan Ronan.
Hij zag naast zich hoe de Charizard zich groter maakte en dreigend naar de Pikachu keek, terwijl hij bijna leek te smeken om een Mega Evolutie, maar Aiden schudde langzaam zijn hoofd. “Mooie Flygon heb je daar,” besloot Aiden te zeggen tegen het blondje.

Taking this to the grave

De elektrische aanvallen van de Pikachu hadden Aiden direct laten denken dat ze minstens op hetzelfde niveau als Tyrion zat, maar nu hij het zo bekeek… Was dit niet zo. Haar Quick Attack was anders nooit direct gestopt geweest door een Earth Power. Maar, hoe kon het zijn dat haar elektrische aanvallen dan wel van dit level waren? En waarom was het rood? Rood was absoluut niet goed, maar wat kon er mis zijn met de elektriciteit van een Pikachu…?
Toen de Flygon de Pikachu beet greep, vernauwde Aiden zijn blik lichtjes. De Pikachu keek even geschrokken om zich heen, maar al gauw leek het alsof ze haar lichaam compleet ontlaadde van de elektriciteit uit haar lichaam. Een gigantische lading elektriciteit schoot alle kanten op, tot dit langzaam maar zeker verzwakte en de Pikachu bijna levenloos bleef hangen.
Nog voor hij de kans kreeg erover na te denken, stond hij al voor de Flygon en nam hij de Pikachu over, om het lichte gewicht van de Pikachu in zijn armen te voelen. “Ooit gehoord van zoiets?” vroeg hij aan Lilium. Het ding zag er nog zo… Jong uit. Hoe kon dit zo angstaanjagend worden?

Taking this to the grave

Hoe hij daar stond met de Pikachu was waarschijnlijk niet hoe hij meestal op het eerste gezicht ingeschat zou worden, maar het type om een jonge Pikachu op deze manier achter te laten was hij niet. Dit was… Niet normaal. En hij wilde wel eens weten wat er precies mis was met dit ding. Ergens had hij namelijk het idee dat het geen toeval was dat dit al de tweede geschifte Pikachu was die hij tegen kwam…
Toen Lilium opmerkte dat het haar deed denken aan Blaze, schudde Aiden zijn hoofd. “Blaze gebruikt het laatste beetje energie,” sprak hij, “Het leek er juist op alsof zij… Te veel had.” Zou dat kunnen? Te veel energie? Nee, nee, dat was heel vreemd. Een water Pokémon kon toch ook niet teveel water hebben? Of een vuurpokémon te veel vuur?
Toen de kop van de Charizard over zijn schouder kwam en het ding gromde, richtte Aiden een enorm strenge blik op de oranje draak, waardoor een pas terug zette. “Het is nog jong, Tyrion,” zuchtte hij, waarna hij Lilium aankeek. Hij was benieuwd hoe lang het zou duren voordat de Pikachu haar bewustzijn terug zou krijgen en of hij daar heelhuids vanaf zou komen.

Taking this to the grave

Lilium zei niet te weten wat het was en Aiden fronste. Toen ze vroeg of het ding niet naar het Pokémon Center moest, deed hij zijn mond open om te reageren. Helaas had hij niet gemerkt dat de Pikachu wakker werd en liet hij het in een reflex vallen toen ze besloten had zijn arm te pijnigen door haar scherpe, kleine tandjes erin te zetten. Met een plofje landde de Pikachu op haar pootjes en schoot ze vooruit, al kwam ze al snel weer tot stilstand en ging ze op de grond zitten, met een vernauwde blik kijkend naar het blondharige meisje en de jongen.
“D’r ogen zijn… zwart,” merkte Aiden droogjes op, terwijl hij zijn wenkbrauwen ophief. Wat? Dit kon niet anders. Dit was de Pikachu die hij eerder tegen was gekomen. Maar, waarom waren haar ogen zojuist rood? Oh, Arceus, hij moest vandaag veel te veel nadenken… En, al wilde hij haar best meenemen naar een Pokémon Center, had hij ergens het idee dat als hij haar nogmaals beet zou pakken, ze opzettelijk bloed zou gaan proeven. Voor nu had het enkel deukjes achtergelaten in zijn arm.

Taking this to the grave

‘Voorzichtig!’ had Lilium geroepen en Aiden snoof luid. Wat een Pokémon was dat. Echt, als zijn geweten hem niet dwarszat (omg die had hij zowaar!), had hij het ding absoluut achtergelaten. Met zijn vinger gleed hij over de deukjes in zijn arm en snoof hij nog eens, duidelijk geïrriteerd door de gele muis. Wat moest hij hier nou mee?
Toen Lilium niets anders dan sympathie voor de kleine Pikachu leek te voelen, vernauwde hij (nog wat geïrriteerder dan hiervoor) zijn ogen. Toen de Pikachu haar hatelijke blik liet verdwijnen en enigszins oké naar de blondine keek, werd dit niet veel beter. Hij keek even naar de Charizard die achter hem af en toe een zacht, grommend geluid liet horen, maar richtte zijn blik al snel op de Pikachu en de blondine.
“Hmn. Het ziet er prima uit,” antwoordde hij toen Lilium vroeg of het nog naar het Pokémon Center moest. En anders zou Lilium het maar mee moeten nemen, want voor geen goud dat hij met dat bijtende monster ergens heen zou gaan. Hij was al niet gek op de Pikachu omdat het Tyrion en Ronan had aangevallen, maar nu het hem gebeten had was de hoop verloren en had hij besloten dat hij het ding misschien nog wel minder leuk vond dan de Vivillon van Lilium.

Taking this to the grave

Al irriteerde hij zich vreselijk aan de Pikachu, was het ook erg irritant dat Tyrion zijn bek niet scheen te houden. Vandaar dat hij een blik over zijn schouder wierp. “Kan dat wat zachter?” vroeg hij, waarna de Charizard onmiddelijk zijn kop omlaag hield en stil viel. De Pokémon was niet gewend op zijn kop te krijgen, aangezien hij negen van de tien keer juist zat en de andere keer was het meestal niet ernstig genoeg om Aiden te irriteren. Het eindeloze gegrom daarentegen, was iets wat Aiden niet zinde.
Toen de Vivillon echter uit zijn ball kwam, snoof Aiden zacht. Onmiddelijk kwam de Charizard naast hem staan en begon de vlam van zijn staart harder te branden, waardoor Aiden hem even een blik toewierp. Maar, dit kon hij dan wel weer uitstaan. Die Vivillon verdiende eens een flamethrower tegen z’n bakkes.
“Zelfs al gaat het er niet goed mee, ik krijg het niet mee naar het Pokémon Center,” merkte hij op. Na de beet was het vrij duidelijk dat de Pikachu geen fan van hem was. Niet dat hij haar ooit iets misdaan had. In tegendeel, zelfs. Zij had hem enkel dingen misdaan, dus hij was ook zeker niet gek op haar. “Dus, als je het niet vertrouwt kan je haar best meenemen, niemand houdt je tegen,” glimlachte hij vervolgens. De Pikachu scheen Lilium aardig te tolereren, dus het was enkel logisch dat Lilium het gele monster mee zou nemen, niet hij. Misschien zou ze er wel een nieuw geschift teamlid bij krijgen!