The thunder of the drums

Met een valse blik staarde een kleine Pikachu naar het team wat zich voor haar bevond. Ze had zich afgezonderd van de groep waar ze geen deel van uitmaakte, iets wat ze zichzelf keer op keer vertelde ook niet te willen. De grote Charizard wierp haar af en toe een kwade blik toe, de Mawile leek vooral verward, de Blastoise had een keer vrienden willen maken en de Scizor had haar nog geen blik gegund. Ergens voelde ze zich eenzaam, verlaten, maar dit was iets wat ze niet zou laten merken, iets wat ze nooit toe zou geven.
De jongen die voor zijn team stond, sprak luid tegen de Pokémon en ze gromde zachtjes toen ze even werd aangekeken. Ze reisde nu al enige tijd met hem mee, maar hem vertrouwen deed ze niet. Immers was dat wat ze had gedaan bij het andere mens, maar dat had haar niet anders dan problemen gebracht. Opgesloten in een kleine ruimte, met verschillende machines die op diverse wijzen aan haar aangesloten stonden, had ze een ruime maand doorgebracht. De enige keren dat ze menselijk contact had, was wanneer de experimenten bezig waren. Deze deden zeer. Zo ongelooflijk veel zeer, dat ze had besloten dat het niet zo kon. Ze kon mensen niet vertrouwen, want ze deden haar zeer. Hun Pokémon waren slaven en waren ook niet te vertrouwen.
Wakker geworden uit haar ‘overbelasting’, had ze geen idee hoe ze ontsnapt was, maar ze was blij dat het was gebeurd. Ze had zich destijds in het gezelschap van twee mensen bevonden: een blond, onschuldig meisje die er enorm vriendelijk uitzag en… deze jongen. Hij waardeerde haar niet en zij hem niet. Ze wist dat hij niets van haar wilde, maar het was zijn Charizard die haar aandacht trok. Sterk als de Pokémon was, wist ze dat hij misschien wel de enige was die haar zou kunnen beschermen als ze haar zouden komen halen. Want, ze wilde niet terug. Ze wilde absoluut niet terug naar die donkere kamer…
De jongen leek haar totaal niet te begrijpen. Hij dacht dat ze bij hem was voor hem, maar dat was ze niet. Ze wilde veiligheid, wilde dat de mensen van het lab voor een keer afgeschrokken zouden worden. Als ze iemand zou tegenkomen die dit beter kon dan de jongen, zou ze hem zo verlaten. Maar, voor nu was hij haar beste optie. Want, al wilde ze weg uit zijn gezelschap… Het lab was erger. Veel erger.
En toch was er iets aan de harmonie binnen dit team, dat haar toe deed kijken. Langzaam maar zeker voelde het toch veiliger dan ze zich had kunnen voorstellen. Alleen al de manier hoe de Charizard naar zijn trainer keek, zelfs wanneer de trainer het niet eens was met de Charizard, leken de twee elkaar te respecteren. En zelfs na de aanval van de Scizor was alles zo… Zo anders. Waar er in het lab geslagen en gedreigd werd, was het hier… Zoals het vroeger was, toen ze nog met haar ouders was, haar broertjes en zusjes…

‘Daar ben je!’
Aiden keek op bij het horen van een stem en kon nog net zien hoe een onbekende vent de Pikachu van de grond graaide. Niet de meest intelligente actie, aangezien hij binnen enkele ogenblikken de tanden van de kleine Pikachu in zijn arm voelde en haar geschrokken losliet, waardoor de Pikachu zich naar hem toe haastte en zich naar zijn schouder toe werkte, grommend naar de onbekende man.
“Is er iets, meneer?” vroeg Aiden liefjes, zijn armen over elkaar slaand terwijl hij de man aankeek. Al was het een zeer grote vent, vertrok de blik van de gozer toch toen hij zag welke Pokémon er om Aiden heen stonden. Niet alleen had hij een Charizard, ook waren de Scizor en Blastoise er nog. Arya was minder angstaanjagend, dus die telde niet echt.
‘Ja, die Pikachu is van mij! Amore, meissie, kom hier!’ riep de man, maar Aiden voelde hoe de Pikachu zijn schouder dichter beet greep. Hij voelde haar licht trillen, alsof ze… bang was? Een frons kwam op zijn gezicht te staan. Nee, hij kon de Pikachu niet zomaar meegeven aan de man.
“Heb je een Pokéball om dit te bewijzen?” vroeg hij, voor hij zijn armen over elkaar sloeg. Zijn ogen hadden zich vernauwd tot smalle spleetjes, terwijl zijn blik niet van de man af kwam. Hij vertrouwde de gast voor geen meter. Allereerst was de reactie van de Pikachu niet zoals deze hoorde te zijn bij het weerzien van trainer en Pokémon, maar ook was het interessant hoe hij de Pikachu (Amore schijnbaar) destijds gevonden had. Ze hadden hem verteld dat de kans dat haar welzijn met opzet verslechterd was groter was, dan dat dit een simpel ongeluk was geweest. Al was de Pikachu niet veel meer dan een last aan zijn schouder (letterlijk), kon hij het ‘t ding niet aandoen om het achter te laten bij een vent als dat.
De man liet een zucht horen. ‘Amore, als je niet gauw hier komt...’ klonk er, waarop Aiden één wenkbrauw omhoog trok. “Dan?” vroeg hij liefjes, terwijl een glimlach over zijn gelaat trok. Al was de vent groter dan hij, was opnieuw die neerbuigende blik in zijn groene ogen te zien, terwijl ijn ene wenkbrauw opgetrokken was in een geamuseerde uitdrukking.
“Ik kan je helaas je… Amore niet teruggeven,” sprak Aiden rustig, waarna hij even omkeek naar het groepje Pokémon dat hij had. “Maar, als je wil kan je voor haar vechten?” glimlachte hij liefjes. Ergens was hij in het nadeel, wetende dat de man al precies wist welke Pokémon hij had. Gelukkig was het enige zware typenadeel dat hij had fire en hier was Ronan weer zeer sterk tegen, dus dat inzetten was niet de intelligentste actie.

‘Prima,’ gromde de man uiteindelijk, waarna een Pokéball de lucht in vloog. Uit de ball kwam een Charizard. Een lichte frons verscheen op Aiden’s gezicht, waarna hij licht glimlachte. Al wilde hij graag Tyrion’s kracht testen tegen een Charizard, wilde hij van deze vent af en was er dus een betere oplossing. “Ronan,” sprak hij daarom kalm. De Blastoise kwam overeind bij het horen van zijn naam en zette zich naast zijn trainer neer. “Ben je er klaar voor?” vroeg hij met een kleine glimlach. De Blastoise knikte en liet zijn grote kanonnen tevoorschijn komen, terwijl een valse grijns zijn gezicht sierde.
Met een grijnsje liet Aiden de Charizard, Mawile en Scizor terugkeren, waarna hij op hun plek ging staan om enige ruimte te creëren tussen hem en de man. Hij voelde hoe de Pikachu zich gespannen vasthield aan zijn schouder en richtte even een korte blik op het kleine ding, maar keek uiteindelijk weer naar de twee Pokémon die zouden gaan vechten.
“En wij beginnen. Ronan, Water Pulse!” riep Aiden. Dit gevecht wilde hij het liefste zo snel mogelijk afronden, dus zou hij voornamelijk voor de wateraanvallen gaan. Immers waren deze super effectief en wist de Blastoise ze goed uit te voeren. Het kanon richtte de Pokémon ook al snel op de Charizard, om een gigantische bol water richting de Pokémon te sturen. ‘Charizard, breek de Pulse met je Dragon Rage!’ werd er echter geroepen. Een zee van vuur schoot dwars door de bol water heen, maar leek door de kracht ervan wel te breken, zodat Ronan geen schade opliep. “Niet slecht,” fronste Aiden. Maar, hij was niet van plan dit gevecht te verliezen. Alleen al om het principe.
‘Nu, Wing Attack!’ werd er geroepen. De vleugels van de Charizard gloeiden wit en werden langer, waarna hij op de Blastoise af schoot. “Perfect, Bite!” riep Aiden. Nu de Blastoise minder snel was, waren tegenaanvallen betere ideeën dan ontwijken. De Blastoise zette zich het laatste moment op handen en voeten en greep de vleugel van de Charizard tussen zijn kaken, waardoor deze tot stilstand werd gebracht. “Nu, Hydro Pump!” riep Aiden. Het kanon van de Blastoise richtte zich op de Charizard en een gigantische lading water verloste de Charizard uit de greep, om hem over de grond te laten stuiteren tot hij zichzelf wist te herpakken. Met enige moeite zette de Charizard zichzelf weer overeind, maar alles wat Aiden deed was glimlachen. Hij zou zich geen zorgen maken over dit gevecht, immers deed hij dat nooit. Winnen was iets wat hij wel moest doen voor de Pikachu, dus hij zou het doen.
‘Smokescreen!’ klonk er. Nog voor Aiden wist wat er gebeurde, was het veld bedekt met een dikke laag rook. Hierdoor werd het voor beide trainers onmogelijk om hun Pokémon te zien. Aiden fronste licht en hoorde de Pikachu bezorgde geluidjes maken, maar was niet bang voor wat komen zou. De man tegenover hem leek hem niet de intelligentste, dus de kans dat deze het maximale uit de situatie zou halen was enorm klein.
Aiden’s vermoedens bleken juist toen de man zijn Charizard vertelde een Dragon Claw uit te voeren. “Protect,” beval Aiden zijn Blastoise kalm. Een klap was hoorbaar, waarschijnlijk het slaan van de Dragon Claw, waarna gegrom opdook vanuit de rook. “Hydro Pump,” sprak Aiden. Het duurde niet lang voor de Charizard uit de rookwolk gelanceerd werd door de krachtige Hydro Pump, om enige meters erbuiten op de grond te landen en even stil te blijven liggen. Al stond de Charizard opnieuw op, wist Aiden dat hij al flinke schade had gelopen. Wateraanvallen waren immers super effectief tegen een Charizard en hij had niet het idee dat de Charizard gigantisch veel sterker was dan de Blastoise.
“Rapid Spin,” commandeerde Aiden de Blastoise. Hij kon de ‘Blaaas’ horen uit de rookwolk, voor de rook verdween door de wind die vrijkwam van het gigantische, draaiende schild. “Prima,” mompelde Aiden zacht. Hij vond het fijn om te kunnen zien wat er op het veld gebeurde, dus was hij blij dat de rook makkelijk te verhelpen was.
“Ronan, Water Pulse,” commandeerde Aiden de Blastoise. Aangezien de Charizards na alle geraakte aanvallen niet meer al te veel energie over had, had Aiden gehoopt dat de naderende bal niet te ontwijken was voor de Charizard. Helaas leek deze nog enige energie over te hebben en schoot hij de lucht in, de bal ontwijkend.
‘Flare Blitz!’ werd er geroepen. De Charizard omhulde zijn lijf met vuur en vloog op de Blastoise af, klaar om hem te beuken. Al was vuur niet heel effectief tegen een Blastoise, was Flare Blitz een enorm krachtige aanval en zou het zeker de nodige schade opleveren, mocht het raken. Maar, nee… Hij wilde Ronan dat niet aandoen. Dan werd het maar tijd voor brute kracht.
“Hydro Pump. Op vier poten!” riep Aiden uit. De Blastoise liet zich op zijn handen zakken en richtte beide kanonnen op de Charizard. Gigantische stralen water schoten richting de vuurpokémon en raakten hem volop. Enige tijd wist de Charizard nog door te gaan, maar uiteindelijk was de kracht van het water hem te veel en schoot hij weg, om vervolgens op de grond te landen. De Pokémon deed moeite om op te staan en wist zichzelf op trillende benen overeind te werken, maar zakte uiteindelijk alsnog door beide knieën heen en landde uitgeschakeld op de grond, waardoor de man geforceerd werd de Pokémon terug te keren in zijn daarvoor bestemde Pokéball.

Wat er vervolgens gebeurde was iets waar Aiden rekening mee had moeten houden, iets wat bijna uit de hand was gelopen. Bijna.
Een nieuwe Pokémon kwam uit de ball en een rookgordijn bedekte het gebied, waardoor Aiden geschrokken om zich heen keek. Toen hij de Pikachu van zijn schouder voelde verdwijnen keek hij ook meteen op, maar hij wist dat hij geen tijd had om te verliezen: hij moest de Pikachu terugkrijgen. Hij kon haar niet aan de man meegeven.
“Ronan, Rapid Spin!” commandeerde Aiden de Blastoise. Het duurde niet lang voor de rook verdwenen was, waarna hij nog net kon zien hoe de man met de Pikachu er vandoor schoot. Mooi niet. “Garrett, pak ze!” riep Aiden uit. Hij gooide de Pokéball van zijn Scizor omhoog en toen deze eruit kwam, schoot deze onmiddellijk achter de man aan, om deze tegen de grond te slaan, zijn schaar om de nek, zodra hij de vent bereikt had.
Zodra Aiden aankwam (na de Blastoise terug in zijn ball te hebben gedaan), hoorde hij hoe de Scizor een zacht, dreigend geluid produceerde terwijl deze gebogen stond over de vent. De Koffing die gebruikt was om het rookgordijn te creëren lag uitgeschakeld op de grond en had waarschijnlijk het waanidee gehad enige kans te maken tegen de krachtige Scizor, die hier snel een eind aan had gemaakt.
“De eerstvolgende keer dat je in de buurt komt van de Pi-... Amore, breekt hij je nek,” sprak Aiden liefjes, bijna fluisterend, tegen de man. “Begrepen?” vroeg hij vervolgens liefjes. Hij zag hoe de man zichzelf grommend overeind zette zodra de Scizor hem los had gelaten. De man wilde nog een boze blik op Aiden richten, maar zodra hem de Scizor opviel trok hij bleek weg.
‘De Pikachu is het niet waard. Succes ermee,’ gromde de vent, voor hij er vandoor ging. Met een licht gevoel van irritatie keek Aiden hem na, wetende dat de vent het waarschijnlijk niet zou durven maken nog terug te komen. Immers had hij de blik in de ogen van de Scizor ook wel gezien, die tegenwoordig bijna moordlustig leek. De grote Charizard, de Blastoise… Zijn team zou de vent keer op keer verjagen.
Nu was het dus tijd om de Pikachu achter te laten. Zo was het wel weer genoeg. Ze was veilig. Nu kon ze dus mooi terug naar waar ze ook vandaan kwam: hij was er klaar mee. Met een rustige beweging pakte hij haar van zijn schouder en zette hij de kleine muis op de grond, haar even met een fronsje aankijkend. Het zou vreemd zijn om weer zonder de aanvallende, eenkennige, onbegrijpelijke, vrouwelijke Pikachu te zitten, maar het was oké.
“Je bent veilig, Monst-... Amore,” sprak hij tegen de Pikachu. Amore, hmn? Die naam paste absoluut niet bij het monster. Maar goed, dat maakte verder niet uit. Hopelijk zou de Pikachu dit keer geen reden meer zien om hem willekeurig aan te vallen en aan zijn schouder te blijven hangen op ‘t eind. Met een grijnsje legde hij zijn hand even boven op de kop van de Pikachu, voor hij opstond en zich omdraaide. “Garrett, kom maar jongen,” sprak hij, de Scizor terug laten kerend in zijn ball. Het was wel weer genoeg actie voor één dag.

Toen een elektrische schok bijna zijn voeten raakte, keek de roodharige jongen met een frons om. Het was aardig te verwachten geweest dat de Pikachu daar stond, hem met een uitdagende grijns aankijkend. Een frons kwam op Aiden’s gelaat en al wilde hij zich omdraaien, ging zijn hand toch automatisch naar de Pokéball van Tyrion en griste hij deze van zijn riem. De Pikachu zou hem niet voor niets uitdagen en misschien, heel misschien…?
“Prima,” sprak hij daarom, een pas achteruit zettend waarna hij de Charizard uit zijn Pokéball liet. De gigantische Charizard keek met een luide grom neer op de veel kleinere, jongere Pikachu. Aiden wist maar al te goed dat de Charizard niet gek was op de Pikachu, maar dat zou enkel voor meer furie in het gevecht zorgen en dat was precies wat hij wilde. Na de kracht van de Pikachu te hebben gezien, weigerde hij zich in te houden. Hij wist wat de Pikachu kon, dus nu was het tijd om te laten zien wat Tyrion kon.
Toen de Pikachu richting de Charizard schoot met een Quick Attack, glimlachte Aiden rustig. “Flare Blitz,” commandeerde hij de Charizard. Ondanks het feit dat de Pikachu duidelijk sneller was, knalden de twee vol tegen elkaar en werd de Pikachu door het verschil in kracht naar achteren gelanceerd, om op vier pootjes op de grond te komen.
Terwijl de Charizard zijn kop schudde, bekomend van de klap, wist de Pikachu echter alweer een Electroball te creëren en op de Charizard te schieten, waardoor deze vol geraakt werd, gevolgd door luid gegrom afkomstig van de Charizard.
“Tyrion, Flamethrower!” commandeerde Aiden de Charizard. Een gigantische vlammenzee naderde de Pikachu, welke deze wist te ontwijken met een Quick Attack, om de Charizard vol tegen de buik te rammen. Al deed een Quick Attack niet enorm veel damage, wilde Aiden dit het liefste toch beperken, iets wat makkelijker gezegd dan gedaan begon te lijken. “Fire Fang!” riep Aiden snel. Nog voor de Pikachu de kans kreeg te ontsnappen, had de Charizard haar tussen zijn krachtige kaken genomen, terwijl vlammen van zijn tanden spatten.
Helaas leek de Pikachu nog niet klaar. Een lading elektriciteit kwam uit haar rode wangetjes en dwong de Charizard haar los te laten, waarop ze dacht dat het een goed idee zou zijn om een Double Team te doen. Een enorme lading Pikachu’s vulde het veld en lieten de Charizard geschrokken om zich heen kijken. Aiden fronste licht. Double Team, hmn? Dat kon nog vrij handig zijn.
“Tyrion, de lucht in!” riep Aiden toen de Pikachu’s de Charizard naderden met een Quick Attack. Met een simpele klap van zijn vleugels was de Charizard enkele meters hoger te vinden, waardoor hij neerkeek op de groep Pikachu’s die stil stonden, grommend omhoog kijkend. “Nu, Flame Burst!” commandeerde Aiden de Pokémon. Een bol vuur werd gecreëerd, waaruit meerdere stralen vuur kwamen, de Pikachu’s verwijderend van het veld en de echte rakend, waardoor deze voor een moment op de grond vindbaar was. Ze begon al aardig uitgeput te raken: Flare Blitz, Fire Fang, Flame Burst… Het zou vast niet lang meer duren voor Tyrion’s kracht haar te veel werd.
Nu was het tijd om de gloednieuwe aanval die Tyrion onlangs geleerd had eens uit te proberen. Het zou super effectief zijn en het was van zichzelf al een krachtige aanval. “Earthquake.” De Charizard landde hard op de grond en creëerde hiermee een aardbeving die, zoals de naam al zei, de grond hard liet trillen. Witte schokken energie schoten over het veld en de Pikachu werd hard geraakt, om voor een moment door haar kleine pootjes te zakken.
Nu was het tijd om het af te maken. “Tyrion, Flare blitz,” commandeerde Aiden de Charizard. Terwijl de Pikachu bij stond te komen van de earthquake werd ze vol geschept door de Flare Blitz, om hard op de grond terecht te komen en daar te blijven liggen. Zonder er ook maar over na te denken hoeveel extra moeite het gele monster in zijn team zou zijn, graaide Aiden zijn laatste lege Pokéball van zijn riem, om hem richting de Pikachu te gooien. Nu was de vraag of ze zou blijven zitten.