Roaring thunder

Ze schermde haar hoofd af tegen de regen terwijl ze over straat rende. De dikke druppels sijpelden langs haar benen en jas, of vielen neer op haar rugzak. Ze spatten uit elkaar op de netjes gelegde klinkers van de stoep. Regentonnen stroomden over en diepe plassen lagen aan weerszijden van de weg. In de lucht waren flitsen zichtbaar, en enkele seconden later klonk er gedonder. Minder dan een kilometer ver weg, telde Alyss, terwijl ze bleef rennen. Er waren nauwelijks mensen die nu over straat gingen, met deze onweersbui, maar zij had toch naar buiten gemoeten. Ze had ergens afgesproken met Vivienne, een meisje die ze al een tijd niet meer had gesproken. Dus hadden ze bedacht om elkaar te ontmoeten in een café. Gelukkig in een café. Stel je voor dat ze op het strand wilden meeten ofzo, dan was het ook meteen een teleurstelling geweest. Ze kwam nu eindelijk aan bij de locatie die ze had uitgezocht, en stapte naar binnen door een deur - waar ze eerst hard tegen aan duwde voor ze het bordje TREKKEN las. Eenmaal binnen liet ze haar tas weer over haar schouders hangen, en zocht vervolgens een tafeltje bij het raam waar ze haar jas uitdeed en wat over haar natte broek veegde. Ze hield helemaal niet van regen. Liever zon. Of sneeuw. Maar dat moest ook niet te lang duren. Ze pakte een pokéball, en liet haar Fennekin eruit. Zo. Nu was het wachten op Vivienne.

Arceus nog aan toe. Nu begon het natuurlijk ook nog eens te plenzen. Waarom gebeurde haar dat altijd op het moment dat ze geen paraplu bij zich had? Met een zucht hief de brunette een hand boven haar hoofd, zodat ze tenminste nog voor zich uit kon zien. De donkere onweerswolken hadden ervoor gezorgd dat de omgeving meteen heel donker geworden was en daarbij kon ze nu moeilijk een van haar persoonlijke zaklantaarns te voorschijn halen, aangezien dat allemaal fire type pokémon waren. "Ja, jij vind dit wel leuk hè," verzuchtte ze zachtjes, toen de Vaporeon naast haar een vrolijk geluidje liet horen. "Kom, we gaan," zei ze daarna, toen achter haar donder te horen was. Ze voelde hoe de haartjes in d'r nek overeind gingen staan en zetten het op een rennen.
Gelukkig had ze het cafeetje al snel gevonden en trok met een ruk de deur open om zichzelf en haar pokémon naar binnen te laten. Daarna schudde ze, misschien iets te woest, haar hoofd om het merendeel van het regenwater uit d'r haar te krijgen. Toen ze opkeek, keek ze recht in een stel kwade ogen van een meneer die ze nat gespetterd had. "Whoops," mompelde ze zachtjes, terwijl ze onder de maaiende armen van de man doorschoot en keek in het rond. Uiteindelijk vond ze Alyss aan een tafeltje bij het raam en wandelde naar d'r toe, met Naida in haar kielzog. "Vandaag maar geen briertje?" vroeg ze met een grijns, terwijl ze de stoel achteruit schoot en ging zitten.

De deur werd opengedaan, en een meisje met donkerbruin haar stapte naar binnen. Nou ja, haar haar was lichter, maar de regen had ervoor gezorgd dat het nat was. Vivienne. Ze schudde haar hoofd en spetterde een man nat, die met een kwade kop naar haar keek. Hij zwaaide wild met zijn armen, maar de brunette wist het te ontwijken. Alyss zwaaide naar d'r, en het oudere meisje kwam op haar aflopen, gevolgd door een Vaporeon. Was dat..? Natuurlijk wist ze niet of ze een andere Eevee had gehad, maar over de holocaster had ze gezegd dat er een Eevee in haar team zat - die ze toen kwijt was geweest. De andere blauwogige persoon schoof een stoel naar achter en ging erop zitten. De zwartharige schoot wel even in de lach om wat ze toen zei. "Nope, geen goed idee," grinnikte ze. Vervolgens wierp ze een blik op de water eeveelution, en liet er even een knikje op vallen. Ze waagde 't er maar op. Zo veelvoorkomend waren Eevees nou ook weer niet. "Je hebt d'r toch gevonden?" vroeg ze met een grijnsje. Oké, Vaporeons waren ook mooi. Verdorie, eeveelutions waren van die fantastische dingen. Leafeon en Glaceon en Jolteon en Vaporeon en... Ze waren allemaal zo leuk. Ze had geen idee of ze ooit een tweede Eevee zou krijgen, maar het zou echt een dilemma worden in wat ze het dan zou laten evolueren.

Nog steeds druppelde er water uit d'r haar, waardoor de kraag van haar jas nu helemaal nat was. Ze maakte een of andere vreemde spastische beweging, toen een regendruppel in d'r nek viel en ging met haar hand ernaar toe om de jeuk weg te halen. "Vervloekte regen," mompelde de brunette, terwijl ze met een glimlach naar het zwartharige meisje voor haar keek. Gelukkig nog Alyss er wel mee lachen, met wat ze had gezegd. Het feit dat ze dit meisje spontaan had staan zoenen toen ze iets te diep in het glaasje had gekeken, was nou niet echt iets wat ze met trots zou willen rondvertellen. "Kan ik je iets anders aanbieden, koffie misschien?" vroeg ze daarna vriendelijk. Zelf had ze best wel zin in een sterke kop koffie, haar nachten waren nog steeds opvallend kort namelijk.
Vivienne keek op toen Alyss weer tegen haar sprak en haar blauwe ogen gleden naar de Vaporeon die zich onder haar stoel had gewurmd en daar was gaan liggen slapen. "Jap," zei ze op een vrolijke toon. "Dit is Naida, inderdaad de Eevee waar ik 't over had in ons Holo Caster gesprek. Ze is eergister geëvolueerd en, zoals je al had gezegd, een stuk rustiger geworden," zei ze daarna met een glimlach. Ze had de Eevee laten evolueren in de Chamber of Emptiness, waar ze geheel spontaan Jace was tegengekomen met zijn nieuwe Thyplosion.

Koffie. Hmm, dat was misschien wel 'n fijn idee. "Ja, lekker. Doe maar 'n espresso," Geen idee waarom ze dat dronk. De meeste mensen dronken liever iets met veel melk of schuim ofzo. Zij had gewoon zwarte koffie, met enkele scheppen suiker.
De Vaporeon was onder de tafel verdwenen, en het leek er niet op dat ze daar heel actief bezig was met iets. Misschien met slapen, hehe. "Jap," begon de brunette opgewekt, en vertelde dat het Naida was, en dat ze die twee dagen geleden had laten evolueren. Alyss knikte, en keek even met een glimlachje naar een aantal blauwe lichaamsdeeltjes die onder Viviennes stoel uitpiepten. "Mooi om te horen. Ze kunnen trouwens nog steeds ondeugend zijn hoor, wees altijd voorbereid. Allemachtig, wat die van mij laatst deed... Ik heb dus een Leafeon, hm? Ze vond het vrij interessant dat ze opeens op 't water kon lopen omdat het bevroren was. Ik riep d'r terug, maar ze kwam natuurlijk niet. Is ze door het ijs gezakt. Gelukkig was er een jongen die een Munna bij zich had, anders had ik geen idee gehad hoe ik dat ding weer op de kant had gekregen, gezien m'n Spheal het niet voor elkaar kreeg. Está heeft een natuurlijke neus voor problemen, en zoekt ze maar al te graag op, geloof ik," Ze trok één mondhoek even op in een half glimlachje.

Vivienne riep een ober bij zich en bestelde snel een espresso en een chococino, beide met een stuk kwarktaart erbij. Ze haalde haar schouders op naar Alyss, vandaag zou het toch op haar rekening staan en het was buiten al zo'n vies weer. Ds dan mochten ze best wel wat lekkers hebben volgens haar.
"Mooi om te horen. Ze kunnen trouwens nog steeds ondeugend zijn hoor, wees altijd voorbereid. Allemachtig, wat die van mij laatst deed... Ik heb dus een Leafeon, hm? Ze vond het vrij interessant dat ze opeens op 't water kon lopen omdat het bevroren was. Ik riep d'r terug, maar ze kwam natuurlijk niet. Is ze door het ijs gezakt. Gelukkig was er een jongen die een Munna bij zich had, anders had ik geen idee gehad hoe ik dat ding weer op de kant had gekregen, gezien m'n Spheal het niet voor elkaar kreeg. Está heeft een natuurlijke neus voor problemen, en zoekt ze maar al te graag op, geloof ik," Een hele lading woorden kwamen op haar af, maar er waren enkele dingen uit haar opvielen. "Wauw, wat een avonturen zeg," zei ze met een grijns. "Ja, Naida kan er ook wat van. Voordat ik haar had laten evolueren was ik haar weer eens kwijt geweest in de stad. Op het moment dat ik haar terug vond had er zich een groepje mensen om haar heen verzameld. Wat bleek nu, ze had een besje gestolen van een wilde Linoone, die haar ervoor aanviel. Uiteindelijk heb ik maar besloten om de wilde pokémon met mijn Charizard weg te jagen, want anders zou Naida het misschien niet overleefd hebben. Dat beest was furious," ze grinnikte zachtjes. Arceus, nee, die Linoone was echt niet blij geweest ermee. "Je had het trouwens over een jongen met een Munna, hè? Ik ben ooit een meisje tegen gekomen met een Munna. Ze probeerde me te helpen, maar ik heb d'r daarna niet meer gezien," de brunette zuchtte zachtjes. Soms vroeg ze zich wel eens af of er mensen waren die haar daadwerkelijk herkende, met de goede dingen dan wel.

Ook Vivienne had een verhaal - of avontuur, zoals ze het zelf noemde - met Naida en één of andere Linoone. Toen ze begon over d'r Charizard dacht de zwartharige even na. Dat had ze... wel gezegd. "Rare wezens zijn het, Eevees," Ze schudde haar hoofd. "Was wel bijna weer vergeten dat je 'n Charizard had. Een mannetje of een vrouwtje?" vroeg ze geïnteresseerd. De grote draakachtige pokémon waren prachtig, daar kon ze niet onderuit. Echter had ze nooit de kans gekregen om een Charmander of enige evolutie ervan te vangen; en starters waren nu eenmaal zeldzaam in het wild. Dus verwachtte ze niet echt dat ze die kans ooit zou krijgen. Maar goed, jammer dan. Bovendien waren ze vrij OU. "Ja, een jongen was 't. Andy, zo heette hij," bedacht ze zich. "Een meisje met een Munna ben ik nog nooit tegengekomen. Niet in Kalos, in ieder geval," Hun stalkerige buurmeisje in Sinnoh had er één gehad. Die was ongeveer drie jaar jonger dan Alyss en wilde vroeger net wat teveel contact met haar hebben. "Waar had je trouwens hulp bij nodig?" Gezien de brunette naar de zwartharige een heel zelfstandig persoon leek verbaasde dat haar wel. Natuurlijk gold dat ook voor haar; af en toe had ze hulp nodig, terwijl ze het liever zelf deed, maar ze verwachtte het op de één of andere manier niet van Vivienne. Maarja, dat wist je ook nooit zeker.

Vivienne glimlachte eventjes en hielt ondertussen de bar strak in het oog, zodat er niet straks iemand met haar koffie vandoor ging. "Vrouwtje," antwoorden ze daarna op de vraag van het meisje voor haar. "Al vind ze dat niet echt leuk. De enige andere Charizards die we zijn tegen gekomen waren twee mannetjes en beide een stuk groter dan haar," ze grinnikte zachtjes. Enya was nooit echt blij geweest met het feit dat ze wat kleiner was dan een normale Charizard.
Toen de naam Andy viel keek ze verbaast op. "Oh Andy, ja die ken ik. Ik heb hem tot twee keer toe verbaast doen staan met mijn pokémon. Hij denkt dat die me kan verslaan bij contests, aangezien we beide coördinatoren zijn," zei ze zachtjes, met een glimlach op d'r gezicht. De blik in de ogen van Andy toen ze zowel Fiora als Nuria te voorschijn had gehaald was echt geweldig om te zien. Gelukkig maar dat ze toch nog iets van een contest gericht team had kunnen maken. Vivienne's blauwe ogen richtte zich eventjes op de grond toen Alyss vroeg waar ze hulp bij nodig had en met een langzaam gebaar stroopte ze haar mauwen op, waarbij de littekens en zwarte vlekken zichtbaar werden. "Nachtmerries en constante pijn door een Houndoom die me heeft aangevallen en verbrand," zei ze iets zachter dan normaal.

Ze grinnikte even over wat de ander over haar Charizard zei. "Kan ik me voorstellen. Klein zijn is niet heel erg, maar voor een Charizard kan ik het me voorstellen," Weer schudde ze haar hoofd, lichtjes deze keer. Best triest, zit je eindelijk in je laatste evolutie, ben je alsnog kleiner dan je soortgenoten. Da's pas balen. De brunette bleek Andy ook te kennen. "Ik heb hem tot twee keer toe verbaasd doen staan met mijn pokémon. Hij denkt dat hij me kan verslaan bij contests," Op dat moment moest Alyss even nadenken. Ze had 'm wel gezien op de contest, met Scout, z'n Altaria. Hij was goed, maar Vivienne was beter. En sterker, veel sterker. Dat wist ze heel zeker. De zwartharige knikte dus wel. "Dat kan ik me voorstellen. Jij blijft mij ook verbazen met je pokémon. Charizard, Gardevoir, Volcorona... En je hebt vast nog veel meer pokémon in je box waar mensen zich over hebben verbaasd, of zullen verbazen," knikte ze. Arceus, ze was ook echt een fantastische coördinator. Ze wist echt wat ze deed.
De zestienjarige sloeg haar handen geschrokken voor haar mond toen de brunnette haar mouwen opstroopte, en er zwarte vlekken en littekens zichtbaar werden. "Arceus... Wiens Houndoom..? Of gewoon een wilde?" sprak ze, ook op veel zachtere toon dan net. Hoe kon het er zo verschrikkelijk uit zien..? Brandwonden werden toch gewoon littekens? Dat had zij tenminste altijd gedacht. Ondertussen arriveerde er een serveerder die hun koffie en het stuk kwarktaart neerzette. Alyss scheurde het suikerzakje open en dumpte het leeg in de donkere vloeistof. Toen keek ze Vivienne weer aan.

Een licht rode blos verscheen op haar gezicht toen ze een complimentje kreeg van Alyss en ze krabde wat ongemakkelijk aan de achterkant van d'r hoofd. "Dank je," zei ze zachtjes. "Al ziet mijn box er niet echt zo geweldig uit, het is nogal een chaos. Te veel pokémon die ik niet kwijt wil, je snapt me," vervolgde ze daarna.
De reactie van Alyss had ze ergens best wel verwacht, er waren er meerdere die zo op haar reageerde als ze de littekens liet zien. "De Houndoom was van Marcus, een Team Rocket grunt. Hij viel me aan, tweede keer toen al, met zijn Houndoom. De pokémon versloeg mijn Weavile, die ik toen nog bij me had, en was net van plan om me levend te verbranden toen mijn vriend te hulp schoot. Dankzij hem heb ik alleen dit eraan over gehouden," legde ze zachtjes uit, terwijl ze de ober bedankte met een knikje voor haar koffie en er afwezig in roerde. "Ik weet niet of je het weet, maar het vuur van Houndoom bevat een soort gif. Dat gif zorgt ervoor dat de littekens niet verdwijnen en de huid laten afsterven. Die zwarte vlekken waren het resultaat van langdurig bloot te hebben gelegen aan het vuur. Ook blijven de littekens altijd pijn doen, ik heb hiervoor een speciale crème die de pijn iets verminderd," legde ze daarna uit.

Te veel pokémon die ze niet kwijt wilde. Ja, dat begreep Alyss wel. Niet dat zijzelf zo fantastisch veel pokémon in haar box had twee, maar ze begreep van Vivienne bedoelde.
Bijna ademloos luisterde de donkerharige naar het verhaal waarmee de achttienjarige de brandwonden verklaarde. Team Rocket... Ze wist dat dat spul één en al evil Seedot was, maar dat ze dit soort dingen ook konden doen... Haar hoofd schudde ze langzaam terwijl ze nog een blikje wierp op de zwarte vlekken. Ze wilde net vragen of brandwonden er altijd zo uitzagen toen de brunette dat ook begon uit te leggen. "Ik weet niet of je het weet, maar het vuur van Houndoom bevat een soort gif. Dat gif zorgt ervoor dat de littekens niet verdwijnen en de huid laten afsterven. Die zwarte vlekken waren het resultaat van langdurig bloot te hebben gelegen aan het vuur. Ook blijven de littekens altijd pijn doen, ik heb hiervoor een speciale crème die de pijn iets verminderd," De zwartharige knikte eventjes. "Heb je 'm ooit... teruggepakt ofzo? Die Marcus?" vroeg ze toen. "Want ik wil je d'r best mee helpen..?"