Bring it on!

Vele twijfelen wanneer dat ze voor een eerste keer een gym zouden gaan uitdagen. Ze weten niet of ze wel goed genoeg zijn en of ze wel kunnen winnen. Ze denken dat ze waarschijnlijk gaan verliezen en dat is niet meteen een goede start als startende trainer. Ace mocht dan geen trainer zijn, of wat dan ook, hij zou het eens meemaken. Hij wou weten hoe het was om een gym uit te dagen en die natuurlijk ook te winnen, want dat was wat hij ging doen. Winnen. Hij had vertrouwen in zijn team en geloofde dat ze konden winnen. Daarbij hat hij een Magby. Een fire type die normaal gezien geen problemen zou moeten hebben met het verslaan van die gym. De leader had enkel maar Bug types en het was algemeen bekent dat die niet tegen vuur aanvallen konden. Zo jammer dat de leader ook een Surkit had. Dat was een water type en daar stond Lieutenant net wat zwakker tegen. Enkel zou dat niet voor een probleem moeten zorgen. Zijn Luxio zou wel afrekenen met die pokémon. Het blauwe ding zou niet winnen. Je kon wel zeggen dat Ace zich totaal geen zorgen maakten. Hij had geen zenuwen en stress ontbrak bij hem ook. Waarom zou je stress hebben als de kans dat je zou winnen veel groter was dan dat je zou verliezen? Als het niet nodig is dan is het niet nodig.
Rustig was Ace zijn vest aan het dicht knopen die hij zonet had aangedaan. Het was rond de middag en zijn middageten had hij al op. Je zou het misschien niet meteen denken maar het eten in een pokémon center was nog eetbaar. Sommige zaken zagen er niet heel smakelijk uit maar de soep die hij gegeten had was goed geweest. Hij had al beter gehad maar het was beter dan niks. Je kon moeilijk een gym gaan uitdagen op een lege maag. Zijn drie pokémon waren allemaal uit hun bal. Gastly was de kamer uit gegaan maar dat deed hij wel vaker. Hij ging gewoon wat mensen laten verschieten en vervolgens zou hij terug komen. Luxio lag nog vredig te rusten op het bed. De pokémon was vaak lui. Als ze niks te doen had dan legde ze zichzelf ergens neer om daar uit te rusten. Slapen deed ze dan niet omdat ze nog steeds in actie wou kunnen schieten als het nodig was. De kleine Magby zat vol verwondering naar zijn trainer te kijken. Alles wat dat Ace deed leek de pokémon interessant te vinden. De pokémon week dan ook niet van zijn zij af, wat ervoor zorgde dat Ace er zeker van was dat de pokémon niet zomaar zou weg rennen. Een pokémon die altijd maar weg liep en totaal niet luisterde moest hij niet hebben. Net zoals zwakke pokémon. Pokémon waren je vrienden, dat was waar, maar ergens waren ze ook je wapen en wat had je aan een zwak wapen? Niks. Daarom trainde Ace zijn pokémon met een harde hand. Ze moesten het goed doen anders kregen ze er een extra taak bij. Als ze na alle moeiten nog steeds zwak waren en te vaak verloren zou hij ze wel weg doen. Misschien dat hij ze dan door verkocht en anders vrij liet. Het maakte hem vanaf dan weinig uit wat er precies mee gebeurde.
Een lichte grijns verscheen op zijn gezicht wanneer dat hij nog een zachte gil kon horen die duidelijk bij een vrouw hoorde. Het zou hem niet verbazen moest de vrouw gillen doordat Gastly haar had laten verschieten. Zijn vermoedens werden alleen maar bevestigd toen dat Gastly al lachend naar binnen kwam zweven. Wat moest het toch handig zijn om zo maar door muren heen te kunnen gaan. De jongen draaide zich uiteindelijk om naar zijn pokémon en bekeek ze even alle drie. Hij kon werkelijk niet wachten tot ze allemaal in hun laatste evolutie zaten, maar dan zoude ze nog hard mogen trainen en deze gym ging hen zeker wel goed doen. 'Ik vermoed dat jullie er klaar voor zijn?' vroeg hij met een grijns op zijn gezicht. General tilde haar kop op om naar haar trainer te kunnen kijken. Ze knikte en stond vervolgens recht om van het bed af te springen. Magby had vrolijk zijn armen in de lucht gegooid. Je kon duidelijk zien dat hij de jongste was van het team. Dat was echt hard te merken aan zijn gedrag maar dat zou nog wel veranderen.
Ace nam twee pokéballen van zijn riem en liet de Gastly en de Magby terug keren. General was het gewent om naast haar trainer te wandelen en ze week nooit van zijn zijde. Ace had haar al eens in haar bal gehouden maar wanneer dat hij haar er dan weer uit liet was ze niet de vrolijkste pokémon op de aarde. Ze was werkelijk kwaad geweest maar gelukkig was het over gegaan. Ace had niet het gevoel dat het voor problemen zou zorgen als de pokémon altijd uit haar bal was. Dat zou de band tussen trainer en pokémon enkel maar kunnen vergroten. Oké, de pokémon kon wel eens gewelddadig zijn tegen anderen maar zolang dat ze Ace met rust lieten en niet zorgde voor een mogelijke bedreiging was alles goed. Dan zou ze braaf naast de zijde van haar trainer blijven staan en hem beschermen. Als Shinx had ze die eigenschap ook al gehad maar toen had het minder effect. Een Shinx ziet er nu eenmaal niet echt gevaarlijk uit. Een Luxio daarin tegen was al net iets beter maar een Luxray was nog het beste. Die pokémon had rode ogen en dat alleen al zorgde ervoor dat ze er  gevaarlijk uit zagen.
Ace verliet uiteindelijk zijn kamer maar eens. Zoals te verwachten volgde zijn Luxio hem braaf. Ze liep niet voor zijn voeten maar juist iets achter hem. Ace was nog steeds de leider, en een leider hoorde voorop te lopen. Rustig begaf Ace zich door de gangen van het pokémon center tot dat hij aan de inkom kwam. Hij toverde haast een glimlach op zijn gezicht en hij kreeg een vriendelijke glimlach terug van de zuster die achter de balie stond. De dag ervoor had hij aan haar uitleg gevraagd over de gym. Hij wist wel ongeveer welke pokémon de gym leader had maar het kon nooit kwaad om nog wat meer te weten. Lang bleef Ace toen niet hangen. Samen met zijn pokémon begaf hij zich naar buiten en meteen richting de gym.

Het gebouw zag er niet meteen indrukwekkend uit als je het Ace vroeg. Binnen was het hetzelfde. Rustig was Ace naar binnen gegaan en had hij om zich heen gekeken maar het was niet zeer speciaal. Eerlijk gezegd had hij meer verwacht van een gym. Je kon wel zien aan bepaalde aspecten dat het een bug gym was, maar toch miste Ace was. Ach ja, wat maakten het ook uit. Hij was in de gym om te winnen en niet om te aanschouwen hoe mooi dat het er misschien wel niet was. 'Hallo.' klonk er een stem en Ace keek naar voor om te zien wie dat er zonet wat zei. Het was een meisje met blonde haren. Ze moest de leader wel zijn. 'Ik ben Viola en de trotse leader van de bug gym!' het meisje was in ieder geval wel vrolijk. Het enige dat Ace de eerste paar seconden deed was met een opgetrokken wenkbrauw kijken naar het figuur dat iets verder stond. 'Wel goed voor je, ik neem aan dat ik je kan uitdagen of zo iets?' de jongen had geen flauw idee hoe het allemaal in zijn werk ging, maar hij wou gewoon zo snel mogelijk aan het gevecht beginnen. Als hij naar de gym was gekomen voor een koffie kletsje dan was hij wel ergens anders heen gegaan. 'Een ongeduldig type niet waar? Ook goed, laten we dan maar meteen beginnen.' ze had nog steeds dezelfde glimlach op haar gezicht, maar die veranderde naar een grijns. Ze pakte de eerste pokébal erbij en liet de Surkit eruit. 'Jou beurt.' zei ze. Ace had haar bijna heel de tijd neutraal zitten aankijken, maar wanneer dat het zijn beurt was kwam er een grote grijns op zijn gezicht. Het was niet de grijns die dat veel goeds betekende. General had al enkele stappen naar voor gezet. Ze wist dat het haar beurt was om te gaan vechten. Vuur tegen water was gewoon geen goede combinatie, ondanks dat Surkit nog steeds deels bug was. 'Laten we maar meteen beginnen met een Bite!' zonder te twijfelen over de bevelen van haar trainer liep de Luxio op de Surkit af. De pokémon opende haar mond om zo dat Surkit vast te kunnen nemen tussen haar tanden. 'Snel, ontwijk het!' de Surkit van de leader sprong snel opzij, en ondanks dat de pokémon zee snel was kon die de aanval niet ontwijken. Eén van de poten werd nog vast gegrepen door Luxio.
'Niet los laten, maar sla de Surkit maar enkele keren tegen de grond!' General deed wat haar gevraagd werd. Ze bewoog haar kop zo, zodat da Surkit enkele keren hard tegen de grond aan kwam. Wanneer dat de Luxio zijn greep loste en zelf enkele stappen naar achter zetten deed de Surkit hetzelfde. Enkel bij haar ging het er wat moeizamer aan toe. Ace wierp even een blik op Olivia die best geschokt toe keek. Dit was nu eenmaal niet de alledaagse zetten die Ace gebruikten. Veel trainers gebruikte vaak enkel maar aanvallen, maar je moest je niet enkel daaraan vast houden. Als je een pokémon juist trainde kon je er veel meer uit krijgen dan enkel maar wat aanvallen. 'Laat je niet doen Surkit, ga in de tegen aanval met Quick Attack!' ondanks de klappen die dat de Surkit al had gehad was de snelheid nog steeds niet verdwenen. Ze liep snel op de Luxio af en knalde hard tegen haar aan. Luxio had nog geprobeerd om het te ontwijken maar dat was zonder veel succes. Ze vloog wat naar achter maar wist toch nog op al haar vier poten te landen. Kwaad ontblote ze haar tanden en liet ze een grom horen. 'Gebruik sprak en nadien een tackle.' een straal van elektriciteit werd op de Surkit afgevuurd en ze kon het niet ontwijken. De aanval raakte haar en het had effect. Ze zou moeilijker kunnen bewegen door de shocken die dat ze nu kon krijgen. Luxio was enkel nog niet klaar met aanvallen. Ze liep weer op de Surkit af en ondanks dat Viola nog zei dat Surkit moest ontwijken kon ze dat niet. Luxio kwam daardoor volop tegen de bug pokémon aan en het blauwe ding vloog toch een eind naar achter. 'Nu bite.'  waarom zou Ace de surkit de kans geven om wat te herstellen als hij meteen weer kon aanvallen. Als hij de surkit eerst wat zou laten herstellen kon dat nog nadelig voor hem gaan aflopen en daarom dat hij dat niet deed. General zetten haar tanden weer hard in de blauwe pokémon. 'En gooi haar nu weer hard weg!' de luxio deed zoals gevraagd en de Surkit vloog door de lucht weg en lande op de grond. Door de plotse knal was er wat zand omhoog gevlogen waardoor het niet meteen zichtbaar was wat er juist was gebeurt. Wanneer dat het zand was gaan liggen werd de uitgeschakelde Surkit zichtbaar. De grijns op Ace zijn gezicht werd alleen maar groter aangezien dat hij had gewonnen. Het was gelukt om de eerste pokémon te verslaan, dat betekende dat hij er nog één te gaan had.
Viola liet haar Surkit terug keren en mompelde nog wat tegen de bal. Ace wist niet wat ze aan het zeggen was maar het maakten hem ook maar vrij weinig uit. Hij moest nog maar één pokémon verslaan, dat was alles waar dat hij aan kon denken. 'Kom maar terug General, je hebt goed gevochten.' de Luxio draaide zich om en keek naar haar trainer. Ze kon waarschijnlijk nog blijven vechten maar Ace wou Magby ook eens uit testen. Hij had nog nooit gevochten tegen een andere trainer, enkel tegen zijn andere pokémon en enkele wilde. Dit ging voor hem ook een nieuwe belevenis worden. Zoals te verwachten was de volgende pokémon van de Leader Vivillion. Een pokémon die veel weg had van een vlinder en één die hij toch niet in zijn team wou hebben. Het was veel te...hij wist niet precies hoe dat hij de pokémon juist moest beschrijven. Enkel ging hij zich daar geen zorgen om maken. Hij pakte de pokébal van Magby erbij en liet de fire pokémon uit zijn bal. het wezentje keek nieuwsgierig om zich heen en vervolgens naar zijn tegenstander. De blik in haar ogen veranderde naar een strijdlustige blik. Waarschijnlijk snapte hij wel wat er precies aan de hand was. Dit was een pokémon gevecht en deze keer niet tegen een wilde pokémon. Hij zou echt zijn best moeten doen. 'Gebruik gust Vivillion!' enkele vlagen wind werden op de vuur pokémon afgestuurd die dat beschermend zijn armpjes voor zijn gezicht hield. 'Laat je niet kennen en gebruik fire spin.' Magby deed wat hem gevraagd werd, en na het uitvoeren van zijn aanval hing er een cirkel van vuur om de Vivillion heen die duidelijk effect had. 'En nu smokescreen.' een zwarte rook vulde de omgeving. Ace kon zijn Magby niet meer zien maar de Vivillion was nog steeds zichtbaar 'Nogmaals gust maar nu om de rook weg te krijgen!' de vlinder deed mooi was haar gevraagd werd, maar Ace ging haar niet haar gang laten gaan. Ze had nog steeds van het brandende vuur. 'Doe feint Attack voor dat de rook verdwenen is.' de Magby kwam niet veel later uit de rook en raakte de vlinder pokémon die naar beneden op de grond viel. 'Ember!' Magby opende zijn kleine mondje schoot vuur af op de vlinder. 'Ontwijk het en doe poison powder!' de vlinder was jammer genoeg sneller geweest en was alweer in de lucht nog voor dat het vuur haar kon raken. Ace had ondertussen ook wel door dat Magby de poeder niet zou kunnen ontwijken en zoals verwacht werd zijn pokémon vergiftigd door de poeder en dat zorgde meteen voor wat schade. 'Laat je niet doen en gebruik smokescreen.' weer vulde zwarte rook de omgeving. Het was soms echt moeilijk om te zien waar alles zich bevond. Het werd voor Ace zelfs moeilijk om precies te zien waar dat de Vivillion was en de rook pakte hem echt op zijn adem. Hij moest zichzelf inhouden om niet te gaan hoesten, want daar kon zijn tegenstander gebruik van maken. 'Vlieg hoger naar boven zodat je boven de rook uit komt!'  Ace kon zien hoe dat de vlinder naar boven vloog en zo boven de rook uit kwam. Vanaf daar had ze een mooi zicht over alles, dus wanneer dat de rook zou verminderen zou ze de rode pokémon meteen zien. Het was slim gezien van de leader, maar Ace zou niet opgeven. Hij ging dat gevecht winnen wat hij er ook voor moet doen. 'Schiet verschillende embers af van op verschillende plaatsen.' de rook was er nog steeds, dus daar moest hij wel gebruik van maken. Verschillende ballen vuur schoten naar boven de lucht in. Iedere keer kwamen ze van op een andere plek en de keuze van de plaatsen waren zo willekeurig dat het vaak moeilijk was om in te schatten waar de volgende zou komen. Ace wist dat dit zijn pokémon waarschijnlijk zou uitputten, maar hij moest gewoon doorzetten. Dit was een goede training voor de Magby zijn doorzettingsvermogen. Ace was blij wanneer dat de Vivillion eens werd geraakt door één van de ballen vuur die dat afgevuurd werden. Het had enkele aanvallen geduurd want veel ballen waren gewoon mis. Of wel waren ze opeen volledig verkeerde plek en anders wist de vlinder ze wel te ontwijken. De grootste vernedering was wel wanneer dat één van de vuur ballen niet hoog genoeg vloog. In ieder geval was het hem uiteindelijk wel gelukt. De vlinder was geraakt en viel helemaal naar beneden de grond op. Het was onmogelijk om te zien hoe de vlinder eraan toe was. De rook zorgde ervoor dat Ace niks kon zien. Hij wist zelfs niet hoe dat zijn Magby er aan toe was. Hij was nog steeds onder de invloed van de poison powder en dat zorgde ook voor flink wat schade. De kans was heel groot dat zijn pokémon gewoon was verslagen en buiten bewustzijn op de grond lag. Misschien dat de Vivillion wel nog in orde was en dit gevecht had gewonnen. Ace hoopte echt dat dat niet het geval was. Hij had de pokémon verschillende keren weten te raken met vuur aanvallen, en toen dat hij de Vivillion in de lucht had zien hangen kon hij duidelijk zien dat ze er last van had. Een bug type was nu eenmaal niet gemaakt voor vuur aanvallen.
De rook begon ondertussen wel te minderen, en twee figuren werden zichtbaar. Eén was duidelijk de Vivillion. De grote vleugels van de pokémon kwam in zicht. Je kon er gewoon niet naast kijken. Wat wel positief was, was het feit dat de pokémon op de grond lag. Normaal gezien hoorde die te vliegen, dus dat wilde hopelijk zeggen dat dit het einde zou zijn. Magby leunde zelf met één poot op de grond en was zwaar aan het ademen. Al die aanvallen hadden duidelijk zijn tol geëist van beide pokémon. Ze waren er allebei niet goed aan toe, maar het was alleen maar afwachten om te zien welke het langst zou blijven recht staan. Was het de Vivillion of zijn Magby? Als het Magby was dan had hij gewonnen. Zelfs General had een stap naar voor gezet en was vol spanning aan het toekijken naar de twee pokémon. Ace moest in ieder geval toegeven dat zo'n Gym gevecht leuk was om te doen. Het zorgde voor de nodige spanning. Het was gewoon anders dan een normaal gevecht en ergens ook specialer. Daarbij was het een super training voor zijn pokémon. Zo kon hij zien of zijn pokémon echt wel sterk genoeg waren, want normaal gezien waren de pokémon van Gym leaders aardig sterk, anders verdiende ze het niet echt om in een gym te vechten. Dat was toch hoe dat Ace erover dacht.