TR BBQ [Open]

Hij knikte instemmend met wat de bruinharige sprak, welke zich niet veel later had voorgesteld als Terry. "You can say that. 'T is wel vaak goede muziek." hij kon altijd wel genieten van Gaga's muziek, hoe vaag er raar ze er zelf uit mocht zien. "Maar aangenaam Terry" hij nam nog een hap van de kalkoen, wat nog wel even ging duren voordat hij dele helemaal achter zijn kiezen had kunnen werken, immers had hij een niet al te klein stuk gepakt. niet dat het hem speet, juist niet want het was een lekker stuk gevogelte. Toen echter stelde Ciro hem verder voor met de.. belachelijke bijnamen van vroeger. Nee hé, waarom zeg, kom op. "Bijnamen die nergens op slaan.. behalve de pyromaan." Daar was hij wel eerlijk over hoor, immers had hij vroeger maar al te vaak dingen afgebrand.. en ook nog steeds zijn Pokémon team was voornamelijk een en al fire types. Hij had een por met zijn elleboog tegen Ciro gegeven, verdomme, stelde hem nou niet altijd zo voor. Blijkbaar was het voor Terry de eerste keer dat hij zo een evenementje het bijgewoond van de organisatie. Ach, de eerste keer kon net zo leuk zijn als de tweede, derde of zelfs de vierde keer. Er zat niet echt een limiet op uiteraard. Oh wauw, dat was wel gaaf, dat de boombox zelf in elkaar was gezet. "Ben je er lang mee bezig geweest?" voor dat soort dingen kon hij wel interesse vinden, gezien hij zich eigenlijk ook wel zeker meer op het technische gebied wou gaan verdiepen. De zwartharige die Eric niet lang geleden een seintje had gegeven dat hij er gewoon bij kon zitten, deed dat ook. zich formeel voorstellend aan iedereen. Wauw, de laatste keer dat Eric zich zo had voorgesteld was.. eigenlijk nooit. Hij was niet iemand die snel respect toonde. "Eric" knikte de groenharige naar de ander, welke nog sprak dat deze.. vrij nieuw was. "Hoe lang ben je dan al aangesloten?" Tja, hij was nou eenmaal nieuwsgierig.

Bijnamen waren ook belangrijker binnen Team Rocket. Je kon geen echte naam aan iemand geven maar een bijnaam was net zo goed. Dat pas hechtte je aan iemand op een ander niveau. Geamuseerd keek hij ook toe hoe Terry het interessant vond maar de kannibaal integendeel er niets van af moest weten. Wat was dit heerlijk en ja, ditmaal het vlees en de conversatie. De kannibaal had zichzelf gecorrigeerd dat hij eerder een pyromaan genoemd werd, en buiten het feit dat het klopte rolde Ciro toch met zijn ogen op die bijnaam. Die bijnaam was eigenlijk al bezet, niet waar? Met een vork zwaaiend voor Eric’gezicht keek hij Terry aan. ”Die bijnaam behoort tot mij toe,” begon hij, waarna hij zijn vork weer naar het vlees bracht, ”Hij is eerder de derde pyromaan; de tweede heb ik helaas nog niet gezien maar als ze er is, laat ik je haar wel zien,” Hij had wel even zijn rol moeten verduidelijken als de rasechte pyromaan binnen Team Rocket. Zowel de oger as emodude konden daar niet aan tippen. Eric dan al helemaal niet.
Met weer zijn aandacht naar Terry zag hi even iets wat eerder op een kortsluiting leek dan een knipoog. Hmm. Dat was interessant. Hierna vertelde hij dat dit zijn eerste activiteit buiten de missies en Quests was, waarop Ciro knikte. Het moest misschien geen verbazing zijn, wetende dat hij pas een paar maanden terug ‘ontwaken’ was en toen aan simulaties werd ontworpen en diverse Quests. Daarbij waren buiten het kerst evenement niet veel activiteiten binnen de organisatie geweest. Afwachtend of er een tweede ‘kortsluiting’ zou komen bij zijn vraag hield hij zijn blik bij de jongen maar deze keer bleef het uit. Daar zou hij nog even naar moeten kijken met een paar Scientists maar dat was nu niet van orde. Dus, de boombox was gemaakt door hem zelf, interessant. Eveneens de cassettes. ”Netjes, het is zeker goed gelukt,” sprak hij oprecht erover, en knikte nadrukkelijk op het feit dat onderzoek dingen makkelijker maakt. Dat klopte zeker. De ‘ondervraging’ hield niet op en Eric vroeg door over hoelang hij eraan gewerkt had. Met nog genoeg tijd de vraag te beantwoorden kwam een vierde figuur hun kant op lopen, ditmaal een Grunt wiens foto hij langs had zien komen. Het scheelde dat hij zichzelf voorstelde als Luuk Scatter en hij herinnerde zich nog vrij recent naar zijn gegevens gekeken te hebben. Het was een deel van de routine om naar nieuwere leden hun gegevens te kijken, en eventueel met aan-of opmerkingen in te voeren in de database. Nou stond er wel iemand in levende lijven voor hem in plaats van wat getallen, woorden en een levensloze foto.

Nadat de rest zich had voorgesteld, twijfelde hij een tel of het nog nodig was zichzelf voor te stellen. Terry wist al wie hij was maar die zat al langer binnen Team Rocket om te weten wie hij was maar de Grunt? ”Ciro Raedmund,” Hij gaf maar zijn volle naam, zijn achternaam was waarschijnlijk beter bekend dan zijn voornaam, en vervolgens vroeg Eric hoe lang de jongen al in Team Rocket zat. Tijdens die vraag greep hij voor het gemak een simpele cheeseburger die hij ook zelf gemaakt had en kauwde kalm door. ”Heb je al een paar vrienden gemaakt hier?” vroeg hij na het eten geslikt te hebben, ”En… Is dat jouw Houndour toevallig?” In zin ooghoek had hij de twee zien spelen maar hij had er verder niet meer opgelet, buiten dat ze vanuit Luuk’s kant gekomen waren.


Een nieuwe speelmaatje en hij had de naam’ Nero’ gekregen, wat was dat voor een leuke naam! Zijn bek stond open uit pure verbazing dat hij schijnbaar van ver kwam en een wereldje van lucht tussen daar en hier zat. Dat was echt heel fascinerend! Opgewonden sloeg Maxtricht sneller zijn staart heen en weer, nog net daarmee de Grunts ontwijkend die achter de twee Pokémon voorbij liepen. ”Ik kom vanuit deze roedel mensen en ik kwam een keer mijn baasje Ciro tegen en hij hield de allerlekkerste ding in zijn handen vast! Een croissant of zoiets, en uiteindelijk volgde ik hem en na een paar mensen weg gejaagd te hebben kreeg ik er één!” sprak hij vol enthousiasme maar met kwijl vormend in zijn mondhoeken, ”Sindsdien krijg ik het soms van hem in ruil voor het wegjagen en verdedigen van zijn territorium,” Het was heerlijk hoor, dat spul, maar wel een beetje té vettig. Niet vlees-vettig maar anders. Direct likte hij zijn lippen schoon bij die gedachten. Maar er waren belangrijkere zaken; Nero wilde met hem spelen! De shiny Houndoom tikte dus met zijn poot tegen de ander aan met gelijk al een geweldig spel in zijn hoofd waar hij heerlijk bij los kon gaan en dat was. “Tikkie! Jij bent hem!” Met een blafje maakte hij zich uit de poten, zigzaggend door de mensen roedel banend die rond hem heen liepen met vlees in hun handen vast. Van zijn baasje had hij gehoord dat als iedereen weg was, hij de restjes mocht hebben, dus negeerde hij de geuren. De kwijl bleef echter in zijn mondhoeken vormen.

Soepel wist hij zich tussen de mensen te wurmen,  maar het verliep niet even soepel toen één van hen schrok. Een verrast kef ontsnapte uit zijn bek en verstard bleef hij staan en ineens, met een lapje ham tegen zijn ogen aan en verblind door vlees, stapte hij onhandig naar achteren. Waarom rook hij zalig… zalig vlees en zag hij niets? Wild schudde hij met zijn kop met een paar sprongen omdat hij wel nog steeds tikkertje wilde winnen. In zijn verwarring, struikelde hij over zijn poten en kwam met zijn kop en eigenlijk de punt van zijn horens tegen iemand zijn been. ”Maxtricht!!!” klonk er luid en direct schoot hij overeind en gleed het lapje vlees van zijn gezicht af. Enkel keek een Agent die hij geraakt had hem furieus aan… Een slechte blik. Automatisch begon hij te grommen, vuile blik… vijand! Met zijn eigen poten over het vlees heen en tikkertje vergeten toonde hij zijn tanden maar toen de Agent de dreigende blik van Ciro kalmeerde hij, en eveneens Maxtricht. Pfoe, hij is goed. Dat was spannend.

Als eerste was er een jongen, die Terry bleek te heten, die naar hem zwaaide. Hij had geen idee of die vork in zijn handen enige betekenis had, maar trok toch een wenkbrauw op. Terry, was dat niet die kerel die zijn Litten Señor Mister had genoemd? In dat geval… wist hij totaal niet wat hij van hem kon verwachten. Enkel dat het het onverwachte moest zijn. Dat had Julian hem toch ongeveer duidelijk gemaakt tijdens hun patrouille. Er waren plots heel veel nieuwe mensen die zich voorstelden. Hij moest erg zijn best doen om alle namen aan zo’n hoog tempo te memoriseren. Ondertussen was al een nieuw liedje begonnen. Niet zijn favoriet, maar ook zeker niet slecht voor een Franse song. De jongeman die hem teken gegeven had om erbij te komen zitten, stelde zich voor als Eric. En de vermoedelijke kok bleek Ciro Raedmund te heten. Degene die hem bij zijn patrouille de opdracht had gegeven, als hij zich niet vergiste. Hij had de mail niet zo erg grondig gelezen, maar hij geloofde dat het zijn naam was die erbij stond. “Aangenaam” , zei hij tegen hen alle drie. De groenharige Eric vroeg hem hoelang hij al lid was. Hij moest even nadenken. Als de datum van vandaag… hoelang geleden was hij dan aangekomen? “Dat moet nu ongeveer een maand zijn.” Hij twijfelde even of hij er “meneer” aan had moeten toevoegen. Hij had erg veel respect voor hiërarchie en deze man stond ongetwijfeld boven hem, op de een of andere manier. Omgekeerd had hij dan ook dat de personen die onder hem stonden, hem met evenveel respect behandelen. Desnoods dwong hij het af met geweld, daar had hij geen problemen mee.

Veel vrienden… Niet bepaald. Hij zei het niet hardop, maar wist wel min of meer de oorzaak. Oké, hij was niet de beste “vriendenmaker”, maar als je ziet welke heet- en leeghoofden hier rondliepen… Een heethoofd was hij ook eens nu en dan, maar sommige hier hadden het op een ziekelijke manier. “Niet erg veel, nee. Hij dacht even na of hij niemand vergat: “Een om precies te zijn.” Hij keek even snel rond: “Al twijfel ik of sommige hier goede vrienden zouden zijn…” Toen hij gevraagd werd of het zijn Houndour was schoot hij even in paniek. Nero had toch niets uitgehaald? Gelukkig zag hij dat alles in orde was. "Ja, dat was mijn Houndour inderdaad. Ik hoop dat het niet erg is dat ik hem uit zijn ball liet? Er was een Houndoom en..." Hij hoopte dat hij het verder wel zou begrijpen. Wat er nog zou volgen zou toch geen goed excuus zijn als de jongeman boos werd.

Een croissant? De naam op zich vond hij al heerlijk. Hij zou er in de toekomst naar uitkijken en proberen om ook zo’n beloning af te dwingen. Maxtricht wou tikkertje spelen. Hij was even verrast, maar liep daarna al gauw achter zijn speelkameraad aan. Deze liet per ongeluk één van de mensen schrikken en de inhoud van diens bord viel naar beneden. Het vlees recht op Maxtrichts gezicht. Hij wierp snel een blik achter zich en zag dat Luuk druk bezig was met een paar mensjes. Hij had ietsje meer vrijheid nu. Er was een klein probleempje met een mens waar zijn grote vriend tegen opbotste, maar dat was gauw weer opgelost. Het spel ging weer verder. Hij tikte Maxtricht aan en nam in het passeren het lapje vlees in zijn muil: “Nu ben jij ‘m weer!” Kauwend op het stukje vlees liep hij weg. Warm vlees was eens iets anders, maar hij had het liever rauw zoals gewoonlijk. Wel eens leuk ter afwisseling. Luuk mocht ook wel eens meer variatie geven aan zijn eten. Dit had een klein beetje de smaak van zeewater, maar toch vooral vlees. Het rook ook anders. Veel sterker dan rauw voedsel. Het was een verrukkelijke geur, maar toch prikte zijn neus lichtjes. Als bij vuur, maar dan toch een beetje anders. Bij vuur had hij er geen last van, maar het was ook niet erg bijzonder. Hier gaf de prikkeling een lekker gevoel. Daarbij was er ook nog een geur mee gemengd van brandend gras, of iets wat op gras leek. Planten waren voor hem erg eenvoudig: alles wat onder zijn knie kwam was gras, alles wat boven zijn hoofd kwam boom en de rest waren struiken. En felgekleurde vieze dingen waren bloemen. Gelukkig rook het vlees niet naar bloemen. Het vlees rook ook naar gesmolten vet. Het voelde ook vettig aan, maar niet hetzelfde als het witte aan een lap rund. Meer één of andere vloeistof die alles wat het aanraakte oliede. Daar rook het een beetje naar. Hij keek om, om te kijken waar Maxtricht bleef.

"Een half dagje denk ik." Zei hij tegen de groenharige met de vele bijnamen die nergens op sloegen, schijnbaar. "Ik was sneller geweest ik niet had hoeven sleutelen aan het koelsysteem van mijn Wicky-Wacky-Wonkfibrilator tussendoor." De naam van deze gadget die hij had gemaakt noemde hij even casual op. Maar het was indrukwekkender dan hij het liet voorkomen. Hij was zich er simpelweg niet van bewust dat hij potentie had. Maar op dat moment vertrok zijn gezicht in een serieuze. Vlug drukte hij zijn wijsvinger en ringvinger tegen het oortje, dat hij in zijn rechteroor had zitten. Na een paar tellen zei hij: "Roger." En knikte hij erbij. Hij plaatste zijn bord, met nog etensresten op de tafel en rechtte zijn rug. "Ik moet gaan. Er is iets gebeurd. Terry moet het even fixen." Hij draaide zich al om en zette een stap, waarna hij zich wat herinnerde. Hij keek naar de groep van drie. "Plaats de Boombox straks maar bij ruimte w.a.s.h.o.k. Dan vind ik 'm wel." Hij had letterlijk niet door dat zijn kantoor gewoon een washokje was. Misschien dat daar eens iets aan gedaan moest worden. Vervolgens rende hij op bijna atletische snelheid weg. Je bent een getrainde agent, of je bent het niet, ey?