A flaming battle

Toen hij voor de deur stond begon hij toch wat zenuwachtig te worden. Stel je voor dat hij zou verliezen! Hij had hier zo lang naar uitgekeken, maar een eerste keer kun je nooit meer overdoen. Hij mocht er niet na denken, nu hij na al die jaren eindelijk een gymgevecht kan doen, dat hij niet zou winnen… Hij haalde diep adem en duwde de deur open. De ruimte waar hij binnen kwam was adembenemend. Het was een soort van subtropisch indoorwoud. Alhoewel, niet echt indoor. Het plafond was van glas gemaakt en was zelfs niet tot de top overdekt, zodat er een groot gat was in het plafond. Hij moest enkele meters door dat bos en kwam dan aan op een open plek, een stukje groter dan de opening in het dak. Dit moest het battlefield zijn. ”Zozo, onze uitdager is eindelijk aangekomen…” Schrok zich rot toen Viola uit het niets verscheen. Ze had ergens in een struik ofzo op hem zitten wachten. Ze droeg nog steeds haar camera bij, alsof ze verwachtte dat er iets zou gebeuren en dat ze direct klaarstond om de perfecte foto te nemen. “Ja, en ik ben er helemaal klaar voor.” Hij legde kort uit dat het zijn eerste gymgevecht ooit was, waarom het zolang geduurd heeft en eigenlijk zo wat zijn levensverhaal in het kort. Je weet wel, dat gedoe met Team Rocket. ”Maar laten we er voor de rest over zwijgen, dit moet leuk worden.” Viola liet hem nog snel weten dat als hij hulp nodig had, ze hem zou bijstaan wanneer hij dit vroeg. Hij bedankte haar, voor het aanbod en voor het komende gevecht, en wandelde toen naar zijn kant van het battlefield.

Hij haalde zijn eerste pokéball uit. Zoals zijn plan geweest was zou hij eerst Argus gebruiken. Hij ademde diep in met de pokéball nog steeds in zijn handen, zijn ogen sluitend. Toen hij volledig gefocust was gooide hij hem in de lucht en met een wit licht verscheen de Fletchling. Plots was hij erg dankbaar voor het gevecht met Alexa, het was een goede voorbereiding geweest. Net toen hij aan haar dacht zag hij ze aan de zijkant van het veld staan. Joey mocht er dan wel niet zijn om te kijken, maar hij had nu toch tenminste een andere toeschouwer, en dat kalmeerde hem toch wat. Hij kon natuurlijk niet verwachten dat ze voor hem zou supporteren, hij moest haar zus verslaan… Nu was het wachten op haar pokémon. Hij had geen flauw idee welke ze zou gebruiken. Hoeveel pokemon mochten er gebruikt worden? Hopelijk maar twee, want als Diete moest vechten zou het vast niet goedkomen. Gelukkig kwam de scheidsrechter nu aanzetten met de regels. Elk twee pokemon en enkel hij mocht zijn pokémon wisselen. Viola had nog steeds haar pokémon niet tevoorschijn gehaald en hij begon te denken dat hij vast Argus te vroeg zijn entree had laten maken. Er kwam geen kritiek op dus het zal wel niet zoveel uitmaken. Eindelijk kwam haar pokémon: Surskit. Op zich zou het niet erg moeilijk moeten zijn, maar je weet natuurlijk maar nooit…

VS

Hij wachtte even de bewegingen van de Surskit af. De pokémon was ongelooflijk snel, hij leek bijna te glijden over het battlefield. Viola kon niet meer wachten en bevroor het volledige battlefield met Ice Beam. Hij begreep niet wat ze van plan was, Argus vloog in de lucht, wat zou het uitmaken? “Argus, gebruik Quick Attack!” De Surskit ontweek de aanval zonder problemen. Dat was het dus, door het ijs kon de Surskit alle aanvallen al schaatsend ontwijken. En als Achilles zou invallen zou die daar ook knap last van krijgen. Hij had geen idee wat hij nu kon doen en zag zijn eerste gymgevecht in het water vallen. Terwijl hij radeloos aan het nadenken was over wat hij kon doen, gebruikte Surskit Bubble, raak. Hij moest iets doen, dit gevecht was snel in één richting aan het gaan. Welke aanval hij ook zou afvuren, Surskit zou het steeds ontwijken. Hij keek rond, geen mogelijkheid voor een verassingsaanval. Hij kon enkel maar wachten tot Viola zelf een opening voor hem liet. Hij hoefde niet lang te wachten. De Surskit sprong in de lucht voor een Quick Attack. ”Argus, duik op Surskit af en doe Tackle!” Het werkte, het was raak en Argus’ aanval was het sterkst, zodat Surskit terug op de grond smakte. Het was nog niet voorbij. Een nieuwe ijskoude straal kwam deze keer hun richting uit en Robin was te verrast om te reageren. Hij kon enkel hopen dat de Fletchling niet bevroren zou zijn.  Helaas. Argus viel in een ijsblok omlaag. Viola wilde net een nieuwe aanval gebruiken, toen die ijsblok begon te roken. Argus moest zowat een kooktemperatuur hebben. Zijn pokémon gloeide rood, alvorens een fel wit licht uit te brengen dat het ijs in duizend-en-één kleine ijsscherfjes deed versplinteren. Toen het licht doofde fladderde daar Argus. Geen Fletchling, maar een Fletchinder. ”Cool, Argus, je bent geëvolueerd!” De pokémon leek te barsten van de energie en kon een vreugdekreet niet onderdrukken: ”Fletcchhiindeeer!” Hij haalde zijn pokédex boven en leerde dat Fletchinder Ember kon gebruiken. Dat bracht hem op het idee. Argus, gebruik Ember op Surskit, totdat je hem raakt.” Zoals verwacht ontweek de pokémon elke aanval door te schaatsen. Geen probleem. Iedere keer als Ember miste, smolt er een stukje van het ijs. Toen bijna alles gesmolten was zei hij dat het genoeg was. “Val nu aan met Peck” Die aanval raakte en de tegenstand gleed over de grond, ditmaal op het gezicht. De dappere pokemon viel nog eens aan, eerst met Bubble en daarna met Quick Attack. De eerste raakte, maar Argus gebruikte Ember om de tweede tegen te houden. Terwijl de Surskit, probeerde op te staan beval Robin voor een nieuwe Peck, die de Surskit uitschakelde. Viola wachtte niet lang om haar tweede pokemon tevoorschijn te halen: Vivillon. Als die kleine Surskit al een serieuze uitdaging was…

VS

”Argus, Tackle!” Door de impact werd de vlinder naar achteren geduwd, maar leek nog perfect in orde. Robin vroeg vervolgens om een Quick Attack. Die raakte, maar Vivillon counterde onmiddellijk met Gust. De Fletchinder probeerde stand te houden, maar werd uiteindelijk toch weggeblazen. Geen twijfel dat dit een sterke pokemon was. Een beetje bang om Argus weer in de buurt te laten komen beval hij Ember. De Vivillon voelde dat zeker wel, maar hield zich sterk. “Vivillon, Sleep Powder, en daarna Solar Beam.” Als Argus in slaap zou vallen zou het gedaan zijn. ”Argus, ontwijk Sleep Powder!” De Fletchinder deed zoals gevraagd en vloog omhoog en een stuk naar voren om te voorkomen dat ze het poeder zou inademen. Voordat ze opgelucht konden ademhalen had Vivillon Solar Beam klaar en aangezien Argus dichter bij Vivillon had moeten komen om Sleep Powder te ontwijken, was het een voltreffer en belandde ze op de grond. De scheidsrechter riep dat Argus was uitgeschakeld. Het was niet erg, hij had nog steeds Achilles. Hij vond het enkel jammer voor Argus. Ze was geëvolueerd voor dit gevecht en ze had zo haar best gedaan, hij gunde haar wel die winning streak. ”Bedankt Argus, je hebt erg je best gedaan.” murmelde hij nadat Argus in haar pokéball verdwenen was. ”Diete, heb je dat gezien?” zei hij tegen de Pichu die op zijn schouder zat. Nee, ze was verdwenen. In paniek keek hij rond en zag dat het vervelende mormel op Alexa’s schouder was gaan zitten. Hij slaakte een diepe zucht, langs de ene kant van opluchting, langs de andere kant uit verveling. Die Pichu kon hem soms zo de keel uithangen. “Ok Achilles, jouw beurt!” De Froakie sprong van zijn schouder en liep naar het battlefield.

VS

“Vivillon, doe  Stun Spore!" Robin liet Achilles Bubble doen om de sporen weg te spoelen, maar tevergeefs. De Froakie raakt toch verlamd. Terwijl Achilles niet in staat was om zich te bewegen, was Vivillon al een Solarbeam aan het voorbereiden. Hij zag zijn badge al aan zijn neus voorbijschieten. Zijn hersens deden overuren. Er was misschien één ding dat hij kon doen. Hij moest het proberen want als die Solar Beam zou raken, zou het moeilijk zijn om nog te winnen."Smokescreen!" Hij vreesde dat Vivillon nog steeds zou weten waar de Froakie aan de grond genageld stond, maar het was zijn enige hoop. Die enige hoop bracht een boel geluk op. Zijn pokémon had zoveel rook geproduceerd dat ook Vivillon erin verdwenen was en de Solar Beam niet meer kon laden bij gebrek aan zonlicht. Wanneer Achilles weer kon bewegen viel hij eerst aan met Quick Attack en maakte daarna handig gebruik van zijn hoogte door een krachtige Pound te plaatsen. Viola was nog niet van plan om op te geven. De rook was grotendeels verdwenen. Wanneer Robin bevel gaf om Lick te doen, gebruikte de vlinderpokemon Psychic. Achilles zweefde nu door de lucht. "Water Pulse!" er vloog een waterbal naar Vivillon die haar helemaal doorweekte. Ze moest noodzakelijk lager vliegen door haar natte vleugels. Achilles kwam elegant op zijn poten terecht. Viola liet daarop haar pokémon Struggle Bug gebruiken. "Gebruik Round om die groene energiebal uiteen te doen spatten." Vervolgens counterde Achilles met Bubble. ""Gebruik Quick Attack!" Achilles schoot vooruit, maar Vivillon had al een antwoord klaar. Hun aanval werd tegengehouden met Gust en Achilles rolde over de grond, weggeblazen door de sterke wind. "Vivillon, dit heeft nu lang genoeg geduurd, gebruik Psybeam!" zo klonk het van de andere kant. Robin kon duidelijk zien dat de pokémon vermoeid begonnen te worden en besefte dat het gevecht op zijn einde liep. "Achilles, dit is alles of niets: Water Pulse! De aanvallen sloegen op elkaar in, in het midden van het strijdveld. Eerst was er een rookontwikkeling, die gevolgd werd door een explosie. Wanneer de rook opgetrokken was, lagen zowel Vivillon als Achilles op de grond. "Komaan Achilles, je kan het!" De pokémon beet op zijn tanden en slaakte een strijdkreet wanneer hij weer overeind stond. "Frooaakiieee!" Nu was het wachten wat de tegenstander zou doen.

Met moeite lukte het ook voor de Vivillon om op te staan. Direct werd er een Psybeam afgevuurd. "Pas op Achilles, aan de kant!" De Froakie wist ook alle andere van de afgeschoten Psybeams te ontwijken. Die Vivillon was ongetwijfeld een taaie. "Achilles gebruik Quick Attack" De Froakie schoot omhoog. Vivillon wist de aanval gracieus te ontwijken. Achilles draaide zich midden in de lucht atletisch om en wachtte op het commando van zijn trainer. "Water Pulse" Hij moest glimlachen bij de gedachte dat Achilles al wist wat hij ging doen, voordat hij iets gezegd had. Ze waren in deze korte tijd al erg goed op elkaar ingespeeld. Zonder dat hij iets moest zeggen ging Achilles over in Pound, wat gebruikelijk was als hij zich hoger dan zijn tegenstander bevond. "Vivillon, laten we dit afmaken met Solar Beam!" Achilles vloog met Pound in de aanslag aan hoge snelheid op Vivillon af, terwijl deze Solar Beam aan het laden was. Even later was er een explosie en grote rookontwikkeling, waardoor hij geen steek zag. Welke aanval had eerst geraakt? Zouden beide pokémon nog in staat zijn om verder te vechten? Hij wachtte tot de rook opgehelderd was.

Toen de rook verdwenen was zag hij Vivillon neerliggen, terwijl de Froakie nog steeds overeind stond. Hij had het gehaald! "Niet te snel, de scheidsrechter heeft nog niets gezegd..." zei hij in zichzelf. Toen deze het signaal gaf, sprong Achilles in zijn armen: ze hadden het gehaald! Hun eerste gymbattle was een succes! Viola kwam naar hem toe: "Met plezier kan ik jou de Bug Badge overhandigen." Neemt het kleinood aan en kijkt er vol bewondering naar. Het werkte precies als een video, als je ernaar keek zag je alle momenten van het gevecht in je hoofd passeren. Alle moeite die je samen met je pokémon hebt gedaan om dit te verdienen. Toen voegden ook Alexa en Diete zich bij hen, in het midden van het strijdveld. De laatste zat in een mum van tijd op zijn schouder. "Diete, heb je dat gezien? Binnenkort ga jij ook meedoen aan battles hoor." Net terwijl de Pichu haar tong uitstak en haar neus ophaalde, begon zijn rugzak, die hij aan de rand van het battlefield had gelegd, te gloeien. Hij ging ernaar toe en haalde al snel de boosdoener eruit. Hij haalde het ei vanonder de stolp en voor hij het wist was het verdwenen. In plaats daarvan lag daar nu een Fletchling vredig te slapen. Ze deed voorzichtig haar ogen open en keek naar alle starende gezichten. Alsof ze het gevoeld had, was Argus vanzelf uit haar pokéball gekomen. Dat was niet van haar gewoonte. De baby-Fletchling herkende direct haar moeder. Viola raadde hem aan naar het Pokécenter te gaan voor een check-up. Hij nam afscheid van haar en ging samen met Alexa naar het Pokécenter. Hij overhandigde het jong aan Nurse Joy en Argus weigerde van haar zijde te wijken. De twee werden terug bij hen gebracht terwijl Robin en Alexa nog aan het praten waren. Hij nam de pokéball die in de stolp bevestigd was en tikte voorzichtig Fletchling aan. Even later bracht de ball en klikkend geluid voort. Hij liet Fletchling er onmiddellijk weer uitkomen. Ze bleven nog even praten, verwonderd zijn over de kleine pokémon, vertederd door zijn geluidjes en schattige bewegingen.  "Als ze gezond en wel is, dan moest ik maar eens gaan slapen... Ik blijf hier nog tot morgenochtend en dan vertrek ik weer. " Terwijl hij op zijn kamer zat stuurde hij nog een bericht naar Joey. Ze spraken af in Camphriar Town, want Joey zou binnenkort terug naar Kalos komen.

De volgende ochtend was hij al vroeg op, maar Alexa was aan het werken in de benedenruimte van het Pokécenter. Waarschijnlijk aan een artikel ofzo. Hij stond op het punt te vertrekken, toen Viola kwam binnengewandeld. Hij showde nog even zijn nieuwe Fletchling, en vertrok daarna. Hij nam afscheid de 2 zusjes. "Robin, we zien elkaar nog wel eens. Als journaliste reis ik heel Kalos rond. Ongetwijfeld dat we elkaar nog eens tegen het lijf lopen." Hij zwaaide hen na en vertrok naar Lumiose City. Alexa had hem gisterenavond nog verteld dat de volgende, logische bestemming de Cyllage Gym was. Hij kon niet anders dan over Lumiose City te gaan. Hij deed het liever niet, maar hij had echter geen keus. Hij werd nog steeds gezocht door Team Rocket. Lumiose was het hol van de leeuw, het moest gewoon fout gaan. Hij zou meteen opgemerkt worden! En wie weet waar die cowgirl nu was? Hij is een tijdlang in Santalune City gebleven en het kon goed zijn dat ze niet ver achter hem zat. Moest ze opgepakt zijn door die Ranger zou hij er toch zeker wel iets van gehoord hebben? En dan was er ook die kerel die hij in Santalune Forest tegen het lijf was gelopen. Robin was voortvluchtig, hij zal undercover moeten verder reizen. Die 2 waren vast nog maar het begin.