First patrol. [PATROUILLE]

“Been waiting for a lifetime for ya, been breaking for a lifetime for ya, wasn’t looking for love till I found you,” zong ze zachtjes terwijl ze via één van de grote poorten van Lumiose City op de route naar Santalune City terechtkwam. Haar geluk kon niet meer op. Ze had zojuist te horen gekregen dat ze de avondpatrouille in Santalune City mocht gaan doen! Ze zou samen met Fang eerst een hapje eten en daarna zou ze beginnen aan de patrouille. Het was nu half zes, dus ze had nog minstens een half uur voordat ze eraan kon beginnen. Omdat het langer licht bleef dankzij het zomeruur zou het minder risicovol zijn om tot in de latere uurtjes te blijven. Ze had een spijkerbroek met een paar gaten in uitgekozen voor deze missie en een zwarte top met afzakkende schouders. Ze had maar geen pumps gekozen, maar was gegaan voor een paar stijlvolle zwarte sneakers met goudkleurig logo op de zijkanten. Waar ze ook ging en wat ze ook ging doen, ze wilde er altijd voor zorgen dat ze er netjes en verzorgd uitzag. Ze was niet bang om zichzelf vies te maken en had daarom voor een stijlvolle broek met gaten gekozen; ze zou het erger vinden als één van haar rokjes kapot zouden gaan tijdens een missie dan zo’n broek. Ze had deze bovendien vandaag zien hangen in een kledingwinkel en had het niet kunnen weerstaan om hem te kopen. Hij was zwaar afgeprijsd, dus Cat vermoedde dat de eigenaar maar wat blij was dat ze van de broek verlost was. Jammer. De duidelijk met opzet gemaakte gaten liepen in een asymmetrisch patroon over haar benen naar beneden; Cat was er meteen weg van toen ze oogcontact had gemaakt met de stof. Maar goed, genoeg over de broek. Na een beetje wandelen belandde ze uiteindelijk in Santalune City en niet veel later bevond ze zich samen met Fang in een gezellig restaurantje waar ze effectief Pokévoer kon bestellen. Ze bestelde voor Luxio een grote bak Pokévoer en voor zichzelf een bord spaghetti carbonara. Na een half uur waren ze beiden klaar met eten en konden ze aan de patrol beginnen. “Oef, ik hoop dat ik het komende uur niet moet rennen,” zei Cat terwijl ze met een vermoeide uitdrukking over haar buik wreef. Fang gniffelde wat, maar zijn gespitste oren wezen erop dat hij alert was en dat hij deze missie serieus nam. Het was inmiddels kwart over zes en de straten begonnen zich te vullen met volk dat wilde gaan uiteten of zich klaar ging maken om te feesten. De supermarkt zou over één uur sluiten en Cat merkte dat ze vergeten was om een waterflesje mee te nemen voor onderweg, dus draaide ze op haar hielen en liep in de richting van de supermarkt. Eens zien of deze avond interessant ging worden.

En opeens stond er een vrouw met een witte sjaal, een donkere lange jas en een rode rok voor haar neus, wijzend met haar vinger naar Cat’s Styler. Ze vroeg of ze een Ranger was en nadat Cat uitlegde dat ze dat daadwerkelijk was, werd er verteld dat er veel nep-Rangers rondliepen en dat de vrouw niet zeker wist of ze Cat moest geloven. Toen pas besefte de jonge vrouw zich iets: ze was haar uniform aan vergeten te trekken. Ze was zo erg bezig geweest met wat ze aan zou trekken voor deze missie dat ze, net als op de vorige Quest trouwens, haar uniform was vergeten aan te doen. Ze kon zichzelf wel voor haar hoofd slaan. Deze dame zou haar natuurlijk niet geloven als ze haar badge tevoorschijn zou halen. Toch deed Cat het in de hoop dat de vrouw haar pogingen om Cat uit te maken voor een nepper te doen stoppen. De vrouw kneep haar ogen samen terwijl ze ingespannen naar de badge keek. “Die zou ook goed nep kunnen zijn.” Tja, die reactie had ze dus al wel verwacht. Cat haalde haar schouders op, want omdat ze geen Holo Caster had, kon ze de Ranger Academy onmogelijk contacteren en ze had geen Ranger in de buurt gezien die haar verhaal kon bevestigen. Hoe ging ze dit oplossen? “Ik kan je misschien wel aantonen dat ik een echte Ranger ben,” zei ze vervolgens ietwat twijfelachtig tegen de vrouw. Haar twijfels waren natuurlijk ook geen goede zaak; hier zou de vrouw alleen maar meer en meer door gaan twijfelen en dat besefte ze zich goed genoeg. Een zachte zucht verliet haar lippen en Cat draaide zich om waarna ze de vrouw wenkte. Ze liep naar de poort die terug naar de route zou leiden waar ze net vandaan kwam. Als de vrouw haar niet geloofde op basis van haar badge en haar Styler moest ze maar laten zien hoe de Rangers hun Pokémon vingen en ervoor zorgden dat ze hun vertrouwden. Alleen het vertrouwen tussen een Pokémon en een Ranger kon bewijzen dat ze echt was. Alleen er was één probleem: ze had nog maar een paar dagen geleden haar eerste cursus gehad over het gebruik van een Styler. Tot dusver had ze er nog niet mee geoefend en de kans dat het fout zou gaan, was vrij groot. “Ik ben een beginnende Ranger,” legde ze uit tegen de vrouw. “Waarschijnlijk is dat de reden dat je me nog nooit gezien hebt. Ook ben ik mijn uniform vergeten.” Ze lachte onhandig. De vrouw lachte niet.

De twee bereikten uiteindelijk de route waar zich een paar Pokémon bevonden. Ze moest een Pokémon vinden die zo weinig mogelijk tegengas zou geven. Een Budew of een Tyrogue zou al foute boel zijn, ook al wist ze niet eens of ze die Pokémon hier wel kon vinden. Budew leek haar meer voor de hand liggend dan Tyrogue om heel eerlijk te zijn. Opeens zag ze een bloemachtige Pokémon verscholen tussen de gele tulpen verderop. De bloem had een rode kleur waardoor de Pokémon die aan de bloem hing des te meer opviel. Aha, een Flabébé. Als dit goed zou gaan, zou het haar eerste assist zijn. Vol zelfvertrouwen haalde Cat haar Styler tevoorschijn en activeerde de tol zodat de vrouw duidelijk kon zien dat ze hiermee overweg kon. De tol schoot echter met volle vaart naar voren en Cat was daar niet op voorbereid; de tol schoot met kracht terug en Cat kon nog maar net ontkomen dat haar vinger klem zou zitten tussen de tol en de Styler zelf. Ze hoorde de vrouw zachtjes achter zich gniffelen en vroeg zich af of het nu al wel niet duidelijk genoeg was voor de vrouw dat zij weldegelijk een Student Ranger was. Waarschijnlijk was de vrouw gewoon opzoek naar wat vermaak en was het haar allang duidelijk genoeg geworden dat Cat weldegelijk de waarheid sprak, maar wilde ze gewoon zien wat het rozeharige meisje in haar mars had. Cat klemde haar kaken geërgerd op elkaar en richtte zich weer naar de Flabébé. De Pokémon was nauwelijks opgeschrikt door het geluid van de geactiveerde tol en daar was Cat blij om. “Oké, nog een keer,” mompelde en ze ging iets dichterbij staan. Iets zei haar dat de vrouw achter haar bekend was met Rangers; ze stond met over elkaar geslagen armen te kijken en had iets zachts in haar ogen dat Cat niet meteen kon plaatsen. Het meisje negeerde haar zo goed mogelijk en activeerde in plaats daarvan haar tol weer. De tol schoot weer onverwachts naar voren, maar deze keer was Cat iets beter voorbereid en anticipeerde ze veel beter op de situatie. Ze probeerde zich te herinneren hoe ze haar arm ook alweer moest bewegen om de tol op een fatsoenlijke manier om de Flabébé heen te laten gaan.

De Pokémon bleek inderdaad niet moeilijk te zijn: na een aantal armbewegingen merkte ze al resultaat op. De ogen van de Flabébé zakten iets meer naar beneden en er leek een tevreden glimlach om haar lippen te komen staan. Haar bloem leek iets meer naar beneden te zakken en de Flabébé leek zich van geen kwaad bewust te zijn. Cat vroeg zich met enige twijfel af hoe het zou zijn als ze een Pokémon voor zich zou hebben die wel heel erg agressief zou zijn. Zou het dan ook nog steeds zo makkelijk gaan? Ze nam zichzelf voor dat ze vanaf nu hier meer op ging oefenen zodat ze later niet voor irritante gevallen stond. Ze zou steeds een niveau hoger gaan, steeds verder gaan met leren. Ze zou uiteindelijk proberen om een Rhyhorn te kalmeren. Misschien kon ze er zelfs wel een vangen en toevoegen aan haar team. Haar opeens terugschietende tol waarschuwde Cat dat ze klaar was met de Flabébé te kalmeren en snel hield ze de Styler voor haar gezicht zodat ze de tol op kon vangen. Tot haar tevredenheid zag ze dat de Flabébé naast haar was komen zweven en haar verwachtingsvol aankeek. Cat kopieerde die blik en keek vervolgens in de richting van de vrouw. “Ben je er nu van overtuigd dat ik een échte Ranger ben?” vroeg ze vervolgens.