[JOB] Don't Let Your Guard Down [+Arine Hayes]

Wie wilde reizen had daar geld voor nodig. En wie niet uit een of ander rijk gezin kwam, moest daarvoor werken. Arine viel ook onder die groep mensen. Daarom had ze een baantje nodig wilde ze verder kunnen reizen. Haar oog was gevallen op een advertentie die haar wel beviel. Als je van een boerderij kwam was het hebben van een beetje kracht niet meer dan normaal. Aangezien haar vader zich altijd meer zorgen maakte dan nodig had ze ook een aantal jaren taekwondo training achter de rug. Een baantje als beveiliger op een haven was dan ook een van de makkelijkste baantjes die ze zich kon voorstellen. Bovendien was de kans ook niet geweldig groot dat er iets zou gebeuren. Het was nou ook weer niet dat er dagelijks een overval of iets dergelijks gebeurde.

De haven leek echter verlaten te zijn. Het gaf naar haar mening een vrij creepy sfeer af. Hier en daar stonden lantaarnpalen om de boel te verlichten. Arine begon zich af te vragen of ze niet naar de verkeerde haven gegaan was. Er was geen mens te zien. Nou mocht ze natuurlijk wel weer te vroeg zijn. Dan maar even verder rondlopen om te kijken of ze iemand kon vinden. Voor de zekerheid had ze San maar uit zijn pokéball gehaald. De Gible zou toch wel Het eerste, beste persoon dat hij zag aanvliegen. Als het een opdrachtgever of haar partner was kon ze hem terug halen en anders had ze weer gemakkelijk een indringer verdreven. Ze was er eigenlijk wel nieuwsgierig naar, haar partner. Alles wat ze er over gehoord had was dat ze er een zou krijgen, meer niet.

Inmiddels was het de afgesproken tijd en was er nog niemand in de buurt te zien. De blondine wandelde terug richting de plaats waar ze de opdrachtgever en haar partner zou ontmoeten. Ditmaal stond er wel iemand, een blond meisje van ongeveer haar leeftijd. Arine stopte haar pokémon terug in zijn bal voor ze de richting van de ander op liep. "Hey," begroette ze het meisje van een afstandje terwijl ze haar hand opstak. Het leek er niet op dat deze blondine haar werkgever zou zijn. Waarschijnlijk was het dus haar partner. Twee blonde vrouwen, wat een afschrikkende beveiliging. Maar hey, uiterlijk kon bedriegen en dat was wat het leuk maakte. "Ik gok dat jij mijn partner gaat zijn?" sprak Arine meer vragend dan de bedoeling was. Want again, niet alles was wat het leek te zijn.

Arine's ogen vielen op de Tyrogue die naast het meisje stond. Een van de meest 'typische' vecht pokémon die je maar kon hebben. Dat maakte het alleen maar interessanter. “Yo!” begroette het blonde meisje dat bij de pokémon hoorde haar. “Oh! I guess so,” reageerde ze op de 'vraag' die Arine had gesteld. “Voor de bewaking, bedoel je?” vroeg de blondine om in ieder geval zeker te wezen of ze het wel over het zelfde hadden. Zou wat zijn, zij helemaal denken dat ze samen mochten gaan werken om uiteindelijk voor twee verschillende baantjes op de haven waren. Arine knikte bevestigend op de vraag van de blondine. Het leek haar sterk dat er twee verschillende bewakingsklusjes zouden zijn. "Maareh, heb jij een werkgever gezien?" vroeg Arine uiteindelijk maar aan het andere meisje. Ze zouden toch wel iets van een uitleg en gear moeten krijgen leek haar. "Ohja, ik ben Arine." Misschien was het ook wel handig om de naam van elkaar te weten, als je toch samen moest gaan werken.

“Ik ben Cecille,” stelde de blondine zich voor, nadat zij dat ook had gedaan. Vervolgens ging haar hand uit richting de pokémon die naast haar stond, de Tyrogue. “En dit is Sivar.” De pokémon salueerde haar waarna er een schaapachtige glimlach op zijn gezicht verscheen. Arine maakte al grijnzend met twee vingers een saluut terug. “’k Heb nog niemand gezien, maar misschien als we–” sprak Cecille. Halverwege werd haar zin afgebroken door een man die hun kant op kwam gerend. Een wit overhemd met embleem, een zwarte broek met een riem vol gear. Het kon haast niet anders dan dat hij hun werkgever was. “Dames! Fijn dat jullie er zijn,” begon de man zodra hij bij hun was aangekomen. Arine volgde de richting waar de man op wees naar een gebouw achter hem. “Als jullie even mee komen?” vroeg hij hen vervolgens. Cecille wierp een blik op haar voor ze de man richting het gebouw volgde. De andere blondine haalde haar schouders een keer op voor ze hem ook naar binnen volgde, haar handen in haar zakken gestoken. De man leidde hun naar een kamertje met een houten bureau. Zelf nam hij aan de ene kant plaats en gebaarde naar de twee stoelen aan de andere kant. Nog nieuwsgierig rondkijkend nam Arine plaats op een van de twee houten stoelen. Al snel verschoof haar nieuwsgierige blik naar de gear die naast een stapel papieren op tafel lag.

Arine grinnikte even toen ze zag dat Cecille haar pokémon op haar schoot zette. Wat schattig. De blondine richtte haar blik op de man voor hun zodra hij begon te praten. “Goed, ik zag dat jullie nog geen ervaring hebben, maar da’s niet zo’n groot probleem. Ik wil wel nog even duidelijk maken dat de haven ’s nachts nog flink benut wordt.” Er was een strenge blik in de ogen van de man verschenen. Nog voor Arine haar mond open had kunnen trekken sprak de andere blondine al. “Geen zorgen, het is niets wat we niet aan kunnen,” zei Cecille met een grijns voor ze haar aankeek. “Toch, Arine?” Automatisch grijnze ze terug en richtte ze haar blik zelfverzekerd op de beveiliger voor hun. "Eens zien of zij ons wel aankunnen," sprak ze. Het vertrouwen dat Cecille ook wel wist waar ze mee bezig was en het vertrouwen in zichzelf waren te vinden in haar intonatie. Samen en desnoods met hun pokémon moesten ze toch echt wel alles aankunnen wat er zou gebeuren in de haven. De man knikte bevestigend waardoor het niet helemaal duidelijk was hoe hij tegenover hun zelfvertrouwen stond. Hij pakte de gear die aan de rand van het bureau lag en spreidde het voor de twee blondines uit.

“Zo mag ik het horen,” sprak Cecille met een tevreden grijns op haar gezicht en een instemmend knikje. Ze zaten in ieder geval op de zelfde lijn en dat was erg fijn aangezien ze toch samen moesten gaan werken. “Ik neem aan dat de meesten voor zich spreken, zoals de zaklamp, maar elke bewaker krijgt natuurlijk ook hun eigen gear om mee op pad te gaan. Jullie krijgen een eigen uniform en badge om je mee te identificeren. Daarnaast hebben jullie een multitool, pepperspray en eventuele handboeien.” De man deed zo zijn verhaal over allerlei spullen en liet alle functies van het ding genaamd 'multitool' zien. In Arine's ogen was het gewoon een vreemd zakmes maar daar zou ze beter niets over zeggen. De man stond op en haalde iets van de kast. “Natuurlijk mogen we de communicatie niet vergeten. Jullie krijgen elk een earphone met speaker. De speaker gaat gewoon op je schouder.” Oh, dat was eigenlijk best wel gaaf. Het leek de blondine wel leuk om met zulke dingen te mogen werken. Net een soort mini telefoontjes. “Aangezien jullie geen ervaring hebben, loop ik ook op het terrein rond. Als jullie iets verdacht zien, schakel mij dan meteen in. Ik leer jullie de protocol wel gaandeweg.” Het standaard riedeltje eigenlijk. Ze mochten zelf vrij weinig uitvoeren omdat ze nog maar rookies waren. “Ik ken al het één en ander. Mijn vader is ook bewaker.” Dat verklaarde ergens wel waarom ze zich had aangemeld voor een baantje bij de beveiliging. Tja, wat dat betrof zou Arine eigenlijk op een boerderij moeten gaan helpen. Mooi niet dat, dat ging gebeuren. Arine stond op zodra de man een opmerking had gemaakt over dat het in het bloed zou zitten. Bij Cecille mocht dat misschien het geval zijn maar bij haar dus mooi niet. "Duuuus... De kleding? En mogelijk een kleedruimte?" vroeg ze aan de man om terug op het onderwerp te komen. Het was maar hopen dat de kleding een beetje fatsoenlijk zou passen en dat er een kleedruimte zou zijn. Of dat de man op z'n minst het kantoortje zou verlaten terwijl ze zich omkleedden.

“Ja! De kleding,” sprak de man waarna hij richting een deur liep. Hij deed hem open en het bleek een kast vol uniformen te zijn. “Wat is jullie maat?” vroeg de man de twee vrouwen over zijn schouder. Voor Arine kon antwoorden sprak de andere blondine al. “XL voor damesmaten, M voor unisex,” sprak ze. De man knikte en gaf haar recht de kleding die ze nodig had. "M voor dames en S voor unisex," antwoordde Arine waarna ook zij kleding kreeg aangereikt. Echt breed was ze niet maar in haar ogen was dat ook nergens voor nodig. “De wc’s zijn daar,” sprak de man al wijzend naar de andere kant van de kamer. “We hebben geen kleedkamers, maar je kan je daar wel omkleden.” Alsof ze het hadden afgesproken stapte de twee blondines op precies het zelfde moment op de wc af. Arine hield een pas in zodat Cecille eerst naar binnen kon.

Het uniform leek goed te passen dus even later stond ze omgekleed en al weer in het kantoortje. De man hielp haar met het vastmaken van het microfoontje op haar schouder. Nog een keer keek ze nieuwsgierig naar alles wat aan de riem hing voor ze deze om deed. Eigenlijk zou ze alles wel eens willen uitproberen. Al was het waarschijnlijk wel beter om dat niet te doen, daar zouden ze niet blij van worden. Zodra Cecille ook klaar en wel was keek Arine even grijnzend naar haar en de man. Dit kon misschien nog wel leuk worden ook.

“Ziet er goed uit!” Arine grijnsde even om het complimentje van Cecille. "Als ik niet beter wist zou ik zo zeggen dat we dit echt als vaste baan hebben," grinnikte ze even voor ze zich weer tot de man voor hen richtte.Hij was uiteindelijk de enige hier die het echt als vaste baan had. “De frequentie van de speaker staat al helemaal afgestemd, dus daar hoef je je verder geen zorgen meer over te maken,” begon de man zijn uitleg. Okay dat was in ieder geval wel lekker makkelijk. “Je drukt gewoon op het knopje en je kan zeggen wat je wilt.” Nu moest de blondine de verleiding weerstaan om alvast dat ding te proberen en om er een keer op te blazen zodat de anderen een ear rape kregen. Waarschijnlijk niet het slimste plan dus wist ze het te laten, voor nu in ieder geval. “Jullie kunnen het beste in elkaars buurt blijven. Begin anders maar samen te patrouilleren, daarna kunnen we wel kijken of een rondje alleen gepast is.”, vertelde de man nadat hij richting de deur was gelopen. Arine knikte bevestigend. Ze mocht Cecille dus ver wel en zou het dan ook niet erg vinden om samen met de blondine te moeten patrouilleren. De man ging het tweetal voor naar buiten en draaide zich nadat hij de deur achter hun rug op slot had gedaan weer terug naar hun om. "Ik zal die kant nemen deze ronde, als jullie dan die kant langs gaan. Het is alleen maar recht door en bij het opslagpand met de oranje container rechts, die weg gaat automatisch terug hier heen."