“Evans!” Een hard geklop liet de zestienjarige opschrikken waar hij overeind in zijn bed ging zitten en even gedesoriënteerd om zich heen keek. Waar kwam dat geklop vandaan? “Evans, doe die deur open!” werd er vervolgens geroepen toen hij niet snel genoeg reageerde. Vlug sprong Jesse naast zijn bed waar hij half struikelend naar de deur toeliep om deze te openen. Zodra deze openging werd hij ruw aan de kant geduwd en keek een man hem met een afkeurende blik aan. In zijn handen hield hij een kooi vast waarover een doek zat, het rare hiervan was dat er een hoop geluid uitkwam. Hieruit kon hij concluderen dat er een Pokémon in de kooi zat dat een hoop herrie maakte waarop Jesse de irritatie van het gezicht van de ander kon aflezen. “Zorg voor dit mormel wil je? Het is een onderdeel van een experiment alleen dit beest is niet te temmen,” gromde hij waarop de kooi in Jesse’s armen werd geduwd die hij met veel moeite op kon vangen. Vervolgens draaide de Grunt zich om waar hij vluchtig weg beende waar Jesse verbaasd achterbleef. Fronsend draaide de jongen zich om waar hij de deur achter zich sloot en naar zijn bed toeliep om de kooi daar neer te zetten. Wat was zo geweldadig dat zelfs een Team Rocket lid -notabene een Grunt- niet aankon? Voorzichtig haalde Jesse het doek ervan af waarop hij zag dat er een Pichu in de kooi zat. Het beestje keek hem voor een paar tellen aan waarop Jesse een grijns rond zijn lippen kreeg. “Is dit serieus..?” grinnikte hij. “..Een Pichu?” voegde de jongen er lachend aan toe. Het kleine muisje keek hem aan met half zijn mond open maar hield hem scherp in de gaten toen de hand van Jesse naar het deurtje van het hok ging. “Hé daar kleintje,” mompelde hij tegen het wezentje toen hij hem beter wilde bekijken maar de Pichu drukte zich met zijn rug tegen de tralies aan.
Voor een moment keerde hij terug naar het verleden toen hij Storm voor het eerst ontmoet had. Die had ook zo gereageerd op het moment dat Jesse hem had overgekocht van die onderhandelaar. Instinctief liet hij het deurtje open staan zodat het wezentje er zelf uit kon lopen, dit duurde even omdat het overduidelijk was dat de Pichu niet gewend was om er uit te klimmen. Na een tijdje stak hij zijn kopje door het deurtje heen waarop Jesse hem wat eten aanbood dat hij altijd gaf aan Storm, ietwat wantrouwig nam hij een van de brokjes aan waarop hij begon te knagen. Geduldig wachtte hij totdat de Pichu helemaal uit zijn kooi was en deze sloot. Geschrokken keek Pichu even achter zich maar zag dat zijn kleine gevangenis gesloten was. “Pi..chu..?” vragend keek de Pichu hem aan waarna Jesse een vriendelijk glimlach rond zijn lippen toverde en het kooitje onder zijn bed neerzette. “Je hoeft van mij niet in dat stomme ding. Kom laten we even een luchtje gaan scheppen dat zal je vast wel goed doen,” sprak hij op een rustige toon en stak hierbij zijn hand uit. Pichu rook behoedzaam aan zijn hand waarna hij op zijn handpalm hupste waar hij op de schouder van de jongen werd gezet. Het was allemaal nog een beetje vreemd voor hem maar dat kwam wel goed, zelfs Storm had er als Pichu moeite mee gehad. “Laten we een eindje gaan lopen.” Jesse pakte zijn skateboard om richting Camphrier Town te rijden, nouja, eigenlijk de route dat naar de stad leidde. Daar was het rustig namelijk rustig.
Behendig reed hij door het drukke verkeer van Lumiose City wat ‘s nachts wel heel anders was wanneer de avondklok in werking was gesteld. Jesse stond er dan ook niet verbaasd naar te kijken toen hij met een beledigende opmerking na werd geroepen door een bejaarde man die hij bijna omver reed. Dit bracht hem ook op een idee. De uitgang van de stad richting Camphrier Town kwam dichterbij waar de jongen snel van zijn board stapte zodra de wielen in aanraking kwam met gras. Hij was er enigszins een beetje moe van geworden en streek neer op een bankje waar hij de Pokéballen van Storm en Axel opgooide die beide tevoorschijn kwamen. Nieuwsgierig kwam de Raichu kijken toen hij de Pichu bij de jongen opmerkte waar het wezentje oogcontact maakte met zijn soortgenoot. Terwijl Axel aan de voeten van zijn trainer ging liggen. “Zo klein was jij ook Storm,” grinnikte Jesse waardoor de Raichu opkeek en ietwat verward naar de Pichu keek. “..wat ik me trouwens afvraag..” De jongen keek even bedenkelijk naar Pichu die op zijn knie zat en gefascineerd om zich heen keek. “..waarom wilde ze je eigenlijk zo graag als test object gebruiken? ” voegde hij eraan toe. Pichu draaide zich naar de jongen toe waarop hij weer een nijdige blik in zijn ogen kreeg, dit gepaard met wat tranen in zijn ooghoeken. Jesse probeerde zelf wat scenario’s te bedenken maar kon niets anders dan concluderen dat de evolutie lijn van Pikachu hen interesseerde. Het was nogal apart dat deze wezens elektriciteit konden opwekken en opvangen zonder er zelf last van te hebben en eerlijk gezegd wilde hij dat zelf ook wel weten. De jongen schudde met zijn hoofd waarna hij zijn heldere blauwe ogen richtte op Pichu die onzeker uit zijn oogjes staarde. “Hoe zullen we jou eens noemen?” Met een bedenkelijke blik keek hij even naar zijn Raichu maar deze haalde zijn schouders op en van Axel werd hij ook niet veel wijzer. De Quilava bleef als slowpoke op zijn plek liggen. “..Wat dacht je van Neo?” vroeg hij vervolgens aan het gele wezentje. Pichu dacht eventjes na waarna hij goedkeurend knikte. “Pi!” piepte Neo ietwat enthousiast. Jesse knikte maar zag vervolgens dat Neo behoedzaam zijn oren spitste.. zelf werd hij er ook een beetje nerveus van. Na de confrontatie in het lab was hij alerter geworden zeker omdat een deel van zijn gezicht opnieuw blauw was. “..wat is er Neo? Hoor je iets?” vroeg hij voorzichtig aan de Pichu maar deze gaf geen gehoor. In plaats daarvan richtte hij zich tot de Raichu die kalmpjes op het bankje naast hem was gaan zitten, een overvliegende Fletchling was de oorzaak. Jesse kalmeerde alweer een beetje waarop hij Storm over zijn kop begon te aaien. Neo deed hetzelfde waar het gele wezentje verder op zijn schoot kroop en zijn kopje voorzichtig op de arm van de jongen neerlegde terwijl hij zijn hoofdje met zijn poten ondersteunde. Arceusdank had hij zijn Pokémon-vrienden nog om op terug te vallen..
(OPEN)
