Na paar dagen gelopen te hebben, kampeer avondjes in het bos, andere trainers tegengekomen te zijn en paar training sessies met Cyndaquil, was Leah nu eindelijk aangekomen in Lumiose City. Of beter gezegd Leah en haar Cyndaquil, want haar Abra liep nog achter en zat vast nog in een boom op route 5. Nadat de Abra Leah een klap had gegeven was het weer gevlucht in de bomen en telkens als Leah hem wou laten terug keren naar zijn pokébal telepordeerde hij zich, waardoor de Pokémon terug te laten keren in zijn bal onmogelijk was. Zodoende liep de Pokémon nog steeds vanaf een afstandje met Leah mee. Leah had ontdekt dat als ze een bakje Pokémon voer op de grond legde dat de Abra het vanzelf wel kwam ophalen. Als de Abra eenmaal aan het eten was deed Leah niet meer haar best om hem terug te laten keren naar zijn pokébal. Ze hoopte dat de Abra vanzelf een keer wou, maar tot nu toe vergeefs en misschien zou op die manier de band groeien, als die er überhaupt al was.
Naast de Abra ging het trainen met Cyndaquil ook nog niet zo geweldig. Leah had gehoopt dat Cyndaquil ondertussen wel eens een vuur aanval spuwen, maar dat was tot heden nog niet gelukt. Cyndaquil had het wel geprobeerd, maar het lukte gewoon niet om het vuur op zijn rug aan te wakkeren. Het enige goede nieuws was dat Cyndaquil 's tackle sterker was geworden, want daar hadden ze ook op getraind. Zo had Cyndaquil paar keer zijn tackle geoefend op een boom. Later was Leah op het idee gekomen om een bal te gebruiken en daar de tackle op uit te voeren. Eerst liggend en later gooide ze de bal waardoor het een bewegend projectiel werd.
Maar goed, nu Leah was aangekomen in Lumiose City was het tijd om eens een Pokémon Center op te zoeken. Leah had immers haar moeder beloofd haar direct te bellen als ze bij een Pokémon Center was aangekomen. Maar eerst moest Leah dan maar eens een Pokémon Center vinden. Met grote ogen keek Leah in het rond. 'De stad is wel erg groot, vind je niet Cyndaquil' 'Cynda' gaf hij als bevestigend antwoord. Leah had Cyndaquil in haar armen vast. Ze had het beestje vaak vast, want ze vond het maar eenzaam om alleen over straat te gaan en Cyndaquil was goed gezelschap geweest de afgelopen dagen. 'Welke kant zullen we eens opgaan?' zei Leah tegen haar Pokémon. De Cyndaquil wees met zijn pootje naar rechts 'Dan gaan we die kant op' zei Leah tegen hem terug.
De straatjes waren gevuld met mensen en Pokémon. Op de terrasjes zaten mensen. De winkels waren geopend en die zaten ook vol met mensen. Even had Leah door de ruit van een winkel gekeken. De nieuwste mode hing in deze winkel en Leah werd alweer vrolijk alleen als ze daar naar keek. Als ze nog tijd over had ging ze beslist even kijken in die winkel. Leah vond dat ze zichzelf wel kon belonen met een nieuw t shirt of een nieuwe broek, maar nu niet eerst moest ze het Pokémon center vinden. En nu ze weer verder liep ging Leah ook weer verder met het bekijken van de City. Op de daken zaten verschillende vlieg Pokémon. En Leahh kwam langzaam tot de conclusie dat dit een behoorlijke drukke stad was. Leah keek haar ogen uit. Ze was nog nooit in zo'n grote stad geweest. Vol verbazing van alles wat ze zag liep ze door. Uiteindelijk zag ze aan haar linkerkant het oh zo bekende gebouw. Een Pokémon center. Even bleef ze in de deur opening staan, zuchtte een keer en liep door de schuifdeuren naar binnen. Bij binnenkomst voelde Leah direct al de luchtstroom van de airco van het Pokémon center langs haar armen waaien. Binnen was het een stuk cooler dan de vijfentwintig graden van van buiten. 'Een goede middag' was de begroeting van zuster van dit Pokémon center die achter de balie stond. Leah begroete haar terug en daarna liep ze kaarsrecht naar de telefoon hoek in het Pokécenter. Even staarde Leah naar het scherm, ze had namelijk nog nooit zo'n machine gebruikt. Even onderzocht ze het ding, pakte de hoorn en typte het nummer van haar huis in op het scherm. Even duurde het, maar niet veel later verscheen Leah 's moeder in beeld. Haar gezicht begon direct te stralen bij het zien van haar dochters gezicht. 'Wat ben ik blij om je te zien Leah. Hoe is het met je?' Het leek wel of Jane tranen in haar ogen kreeg, maar Leah zag dat liever niet gebeuren en negeerde dat maar, voordat moeder echt in tranen zou uitbarsten. 'Ja, het gaat erg goed' zei Leah terwijl ze met haar hand achter haar hoofd krabde, wat eigenlijk betekende dat het niet zo goed ging. Jane wist dat echter ook en merkte dat ook direct op. 'Leah' Zei ze met haar gebruikelijke toontje eronder dat Leah iets niet verteld had. 'Ik had een Pokémon gevangen' begon Leah twijfelend 'Alleen ging het niet helemaal goed en nu loopt dat beest nog ergens rond om route 5 omdat hij me niet mag' Er verscheen een klein pruillipje op het gezicht van Leah. Ze hoopte maar dat haar moeder niet boos zou zijn, om dat ze haar moeder teleurgesteld had. Ze wou het allemaal gewoon heel goed, al lukte dat tot nu toe nog niet echt goed. 'Oh Leah toch. Het komt vast allemaal wel goed. En weetje Leah, ik heb iets voor je. Daar ga je vast van opvrolijken. Lars is ja in Unova en hij heeft een cadeau voor je. Een Pokémon die hij speciaal voor jou gevangen heeft' Leah 's mondhoeken die zojuist nog omlaag hingen, gingen nu direct weer omhoog staan 'Ja, wat leuk. Mag ik hem zien. Is hij leuk' zei Leah dol enthousiast. Ze trappelde met haar voeten op en neer. Alles aan haar gezichtsuitdrukking was te zien hoe blij en nieuwsgierig ze was. 'Ik stuur hem direct naar je toe' Leah zag op het beeldscherm hoe Jane een pokébal pakte en die neerlegde op de enorme computer/telefoon. Op het beeldscherm was te volgen hoe de pokébal van de ene plek naar hier ging. En ja hoor, daar kwam de pokébal tevoorschijn. Enthousiast pakte Leah de pokébal en gooide die in de lucht zodat ze Pokémon eruit zou komen. De pokébal klapte open en er verscheen een blauwe/witte otter Pokémon. De Pokémon sprong hyper op en neer. Leah haalde haar handen voor haar mond. 'Wat ben jij schattig, maar wat ben jij' Leah pakte haar pokédex erbij en richtte die op de Pokémon. De pokédex begon direct te spreken toen het ding doorhad wat voor Pokémon het was. 'Oshawott, de zee otter Pokémon. Oshawott gebruikt zijn schelp, die hij van zijn buik kan halen, voor aanvallen en verdediging.' toen de pokédex klaar was met spreken stopte Leah de pokédex weer weg. 'Dus jij bent een Oshawott, welkom in mijn team' zei Leah tegen het beestje terwijl ze door haar knieën ging en het beestje een handje gaf. Ook Cyndaquil kwam kijken en begroete de Oshawott ook zeer vrolijk. Het duurde niet lang voordat Oshawott en Cyndaquil met elkaar begonnen te spelen. Even was Leah haar moeder vergeten die nog steeds aan de lijn was. 'Oh mama, bedankt. Hij is geweldig' zei Leah dankbaar tegen haar moeder. 'Bedank Lars maar, maar ik zal je woorden aan hem overbrengen' zei ze met een glimlach. 'En trouwens Leah, deze Oshawott is een vrouwtje, geen mannetje' Het gezicht van Leah werd direct weer rood, wat maakte ze toch veel blunders. Maar ja, ze was dan ook nog maar een beginneling en ze had nog veel te leren. Dat bleek wel weer. 'Een vrouwtje, ehm dank je mama' het gesprek duurde daarna niet lang meer. Leah vroeg aan haar moeder hoe het thuis ging. Het ging goed thuis, al vertelde Jane wel dat ze Leah erg miste. daarna was het tijd om op te hangen. Leah zei haar moeder gedag en deed de groeten via haar moeder aan haar vader, want haar vader was natuurlijk weer aan het werk. Die man werkte eigenlijk gewoon veel te veel. Nadat Leah gedag had gezegd legde ze de hoorn weer terug naar waar dat ding hoorde te hangen en schonk haar Pokémon weer de aandacht. 'Wauw, ik bof maar met die broer van mij' zei ze terwijl ze de Oshawott pakte 'wat ben jij mooi' zei ze tegen het beestje. De Oshawott maakte instemmend een geluidje.
'Zullen we iets gaan eten?' vroeg Leah aan haar twee Pokémon, nadat ze haar maag hoorde knorren. Gelukkig was ze in het Pokécenter waar ze ook een hapje kon gaan eten. Ze liep door het center heen en bestelde twee bakjes pokévoer en een bord eten voor haar zelf. Leah zette de bakjes voer op de grond en de twee Pokémon begonnen direct te eten. Leah was blij om te zien dat de twee Pokémon rustig zaten te eten. Ze was ook blij om te zien dat de twee het goed met elkaar konden vinden, dat verzachte toch wel weer de pijn door de slechte band die ze met Abra had. Gretig begon Leah aan haar eigen eten te eten. De afgelopen dagen had ze alleen maar slecht blikjes voedsel gegeten want onderweg kon ze nou niet gepaald uitgebreid gaan koken, dus het eten wat ze kon kopen in het Pokémon center was een feestmaal om te eten. Zo had ze stukjes groente, wat bestond uit: wortels en erwtjes. Aardappelen.
Na het eten vond Leah het wel eens tijd om haar Pokémon naar zuster Joy te brengen. Zo liep Leah naar de balie toe terwijl haar Pokémon haar volgde. 'Jullie moeten even jullie pokébal in. Keer terug Oshawott en keer terug Cyndaquil' zei het blonde meisje tegen haar Pokémon terwijl ze de twee pokéballs naar haar Pokémon richtte. Uit de ballen kwam een rode straal die de Pokémon opzoog en in hun bal stopte. Toen de Pokémon in hun bal zaten, legde Leah de twee ballen op een bord dat speciaal gemaakt was voor 6 pokéballen. Zuster Joy pakte het bord aan en verzekerde Leah dat ze goed voor haar Pokémon zou zorgen in de tijd dat ze bij haar waren.
Paar uur later kwam Leah weer terug in het Pokémon Center. Ze had paar uur in de stad doorgebracht, maar eigenlijk had ze er niet veel aan gevonden zonder haar Pokémon. Vrolijk rende ze naar de balie om te weer in ontvangst te nemen. 'Was alles goed met ze' riep ze al naar zuster Joy, terwijl Leah nog niet eens bij de balie was aangekomen. Een vrouw die een meter van haar vandaan stond mopperde boos, omdat Leah zoveel lawaai maakte. 'Je Pokémon zijn weer helemaal in orde en klaar voor training en gevechten' vertelde zuster Joy Leah. 'Oh geweldig, maar zuster, Cyndaquil kan nog steeds niet geen vuur aanvallen. Is er iets mis met hem?' vroeg Leah onzeker aan zuster Joy. Zuster Joy begon echter de lachen 'Nee Leah, je Cyndaquil is nog jong. Als je wat langer met hem traint en hij sterker wordt, dan komen die vuur aanvallen vanzelf.' 'Oh' zei Leah terwijl ze naar de pokébal van Cyndaquil keek, die ze stevig in haar hand geklemd had. 'Ga anders trainen in Lumiose Badlands. Dat is een prachtige plek voor Cyndaquil om te trainen. Er zijn bijna geen bomen en het is daar altijd lekker warm.' Even dacht Leah na en overweeg de voor en nadelen. Ze was van plan om route 4 te nemen richting Santalune en Lumiose Badlands lang volledig aan de andere kant van route 4, maar aan de andere kant was dit wel een perfecte gelegenheid om met Cyndaquil te trainen. Opeens schoot er nog iets te binnen bij Leah wat haar deed beslissen om inderdaad naar Lumiose Badlands te gaan. Als daar inderdaad geen bomen waren en dus weinig beschutting, dan kon ze misschien eindelijk haar Abra terug laten keren in zijn pokébal mits hij mee zou gaan natuurlijk. 'Dan is dat besloten' zei ze tegen de twee pokéballs. 'We gaan naar Lumiose Badlands. Leah klikte de twee pokéballs aan haar riem en stapte vastberaden het Pokémon center uit. Als dit niet zou werken om Abra terug te krijgen wist ze het ook niet meer.
