[Route 21] Buizel your way out of this!

Haastig rende een jongen met een Pikachu en Litten aan ieder een kant achter een kleine Rockruff aan die voor hen uitrende. De pup had een vrolijke gezichtsuitdrukking op zijn snoet staan waarbij zijn tong half naar buiten hing. “Wacht Hero! Af! Zit! Lig!” probeerde Kai tijdens het rennen zijn Rockruff te laten stoppen maar de pup bleef doorgaan alsof hij de woorden van de jongen niet wilde horen. Hero versnelde nu zijn pas waarop de jongen het zijne versnelde en wierp vervolgens een blik op zijn twee Pokémon die aan weerszijden van hem renden. “D-Daichi kan jij niet iets doen om hem te stoppen?” vroeg Kai al rennend aan de Pikachu die even leek na te denken. Zelf had hij al van alles geprobeerd om Hero tot een halt te roepen maar niets werkte, dat beest gooide roet in hun training op deze manier.. de rede dat hij deze Pokémon in zijn team had opgenomen was omdat hij hetzelfde lot als Daichi had ondergaan. En nu wist hij waarom de trainer tot deze beslissing was gekomen. “Pikachu!” riep Daichi ineens naar Kai en voordat de jongen het wist liep hij met een harde dreun tegen een lantaarnpaal aan waardoor hij uit zijn gedachte werd geschud. Met een doffe klap plofte Kai op de grond waar hij met een pijnlijke uitdrukking over zijn voorhoofd en neus heen wreef. “Pikapi!” piepte Daichi bezorgd waar hij zijn voorpoten op de knie van de jonge ranger neerlegde, Max wierp ook even kort een ongeruste blik op hem. Kai grijnsde eventjes kort naar de twee Pokémon om hen ervan te verzekeren dat hij niets ernstigs had opgelopen want hij kon wel tegen een stootje. Snel krabbelde hij overeind maar tot zijn ongenoegen was Hero verdwenen de Rockruff was ervan tussen. “Shit..” vloekte hij en keek met een geïrriteerde uitdrukking door de omgeving of hij de puppy ergens opmerkte maar niets. “..Pika..” Daichi liet zijn oren omlaag zakken. Max daarentegen deed een poging om een spoor van de Rockruff op te sporen.


Voetstappen in hun richting deed het drietal opschrikken. De jongen keek verbaasd op toen hij een trainer met een uitgeschakelde Luxio op zijn rug voorbij zag rennen. Uitgeput kwam het meisje tot stilstand om op adem te komen. “Wat is er gebeurd?” vroeg Kai met een ongemakkelijke uitdrukking op zijn gezicht toen hij naar de wonden keek van de Luxio. Toen hij werd aangekeken door haar kon hij zien dat ze wilde huilen maar ze slikte het in en schudde met haar hoofd. “..ik kwam onderweg een Buizel tegen die ons uitdaagde. Ik en Luxio verloren genadeloos van hem want hij is echt heel sterk,” legde ze uit. Fronsend wisselde Kai een blik met Daichi uit waarop hij even zijn blauwe ogen op de zwaar gehavende Luxio richtte. Die Buizel moest dan wel een hele sterke Pokémon zijn om een Luxio zo toe te takelen.. eerlijk gezegd klonk dat wel goed, hij had er nog niet over nagedacht om zelf een Pokémon te vangen. Kai haalde zichzelf uit zijn gedachte door met zijn hoofd te schudden en zich weer te richten op het meisje. “..hmm dat klinkt niet goed,” zei hij terwijl hij zijn Holocaster erbij pakte. Ze bevonden zich op Route 21 richting Snowbelle City waar ook een Pokémon Center moest zijn. Die Luxio ging het nooit helemaal redden als ze helemaal terug moest naar de stad. “Well, ik ben een Ranger ik kan wel kijken of ik hem zo goed als kan verzorgen,” stelde hij toen voor aan de trainer die even leek te twijfelen. Kai trok een gezicht toen hij de vertwijfelde blik zag en wisselde een blik uit met Daichi die hem tegen zijn been klopte. Dat gezicht kreeg hij constant als mensen ouder dan hem waren en hij hen vertelde dat hij een ranger was.. weliswaar een junior graduate.. en hij hoopte dat hij in de toekomst veel serieuzer werd genomen dan dat nu werd gedaan. Volwassen mensen waren allemaal hetzelfde..


Kai slaakte een diepe zucht waarna hij zijn rug tas van zijn schouder liet glijden om zijn EHBO-kit tevoorschijn te halen. “..ik heb hier nu echt geen tijd voor.. we moeten Hero vinden,” vervolgde Kai waarna hij een Potion en een Oran bes tevoorschijn haalde uit de doos en deze aan het meisje gaf zonder te wachten op het antwoord. Hij vertelde haar dat ze het de Pokémon moest geven zodat hij zich wat beter zou voelen. Dit pakte ze van hem aan waarna de jongen zich van haar wegdraaide en de Pokéball van Orion erbij pakte, deze gooide hij op waar het ronde ding in de lucht openklapte. Uit de witte straal werd de vaste vorm van een Noibat langzaam zichtbaar die voor zijn neus begon te fladderen. “Noibat!” piepte het paarse wezentje dat even met zijn ogen knipperde. Kai glimlachte even vriendelijk naar de Noibat waarop hij zijn hand naar het wezentje uitstak waarop het wezentje neerstreek door op zijn hand te hupsen. “Ik heb je hulp nodig, Ori,” vertelde hij de Pokémon die aandachtig luisterde naar de jongen en keek hem daarom ook met grote gele oogjes aan. “..we zijn Hero kwijt geraakt toen we wilde gaan trainen, zou jij hem misschien kunnen opsporen met je supersonische oren?” vroeg hij toen aan het wezentje. Orion keek even bedenkelijk van Kai naar Daichi en van Daichi naar Max. Zowel de Pikachu als Litten wisselde een blik met elkaar uit waarop de twee Pokémon zelfverzekerd knikte. “Noibat!” piepte Orion toen waarop het wezentje een vastberaden blik in zijn oogjes kreeg en zich van Kai’s arm afzette. Zelfverzekerd fladderde hij een stukje van de jongen vandaan waarop hij een paar een supersonische golven af vuurde en terug zond. De gevoelige oren op zijn hoofd begonnen hierdoor zacht te trillen waarna de kleine vleermuis zich weer tot Kai richtte. “Noibat! Noi!” riep Orion opgewonden waardoor Kai opschrok en opgetogen naar zijn Noibat keek. “Heb je iets gevonden?” vroeg hij voorzichtig aan het wezentje dat zeker van zijn zaak in de richting van Snowbelle City wees. Even begon de jongen te twijfelen maar zag vanuit zijn ooghoeken dat Daichi en Max in de richting van de stad begonnen te lopen. Als zijn andere Pokémon ook zeker waren van hun zaak dan kon hij niets doen dan hen te volgen.


Daichi was degene die als eerste in beweging kwam zodra hij de jongen in beweging zag komen en spitste hierbij alert zijn oren. Kai voelde al rennend dat zijn Litten in zijn nek klom waarna ze zowel Orion als Daichi volgde. Blijkbaar had de Pikachu iets opgepikt net als de Noibat die voor hen uit fladderde, die twee werkte nauwkeurig samen en dat was iets wat hij heel erg waardeerde. Juist omdat ze teamgenoten waren was het erg belangrijk om samen te kunnen werken maar vooral ook om het feit dat Orion heel erg onzeker was. Kai schudde met zijn hoofd om zichzelf bij de les te krijgen en keek even kort naar Max die zijn grote gele ogen op de omgeving had gericht. In de verte was het geluid van kletterend water te horen wat aangaf dat er een waterval vlakbij was. “Huh een waterval?” Kai knipperde eventjes met zijn ogen maar algauw registreerde hij het figuur van een Rockruff dat nieuwsgierig over de rand heen gebogen stond om naar het water te turen. De jongen stopte abrupt met rennen waarna hij meteen naar Hero toeliep en naast hem neer knielde. “..Hero..” sprak hij op een strenge ondertoon maar zijn blik verzachtte toen de kleine pup ietwat droevig uit zijn oogjes keek. Orion streek naast de voeten van de jongen neer waarop Daichi zich bij het groepje voegde. Even wisselde hij een veelbetekende blik uit met Daichi die kort knikte. Misschien moest hij even met de Rockruff praten zonder de andere erbij op zijn Pikachu na dan. “Sorry jongens,” zei hij tegen de Litten en zijn Noibat waarop hij deze terug liet keren in hun Pokéballen zodat alleen zijn Pikachu nog over bleef. “Wat is er loos, jochie?” Kai legde voorzichtig een hand op het hoofdje van de kleine pup dat opkeek bij de woorden van de knul die was gaan zitten en hem schuldig aankeek. Hij piepte zachtjes waarna Hero zijn blauwe oogjes op het water richtte. Kai zag het spiegelbeeld van de Rockruff maar begreep niet helemaal waar het wezentje heen wilde. Wilde hij soms heel graag evolueren of dacht Hero dat hij hem soms in de steek zou laten? Als dat zo was dan wilde hij dit meteen uit de wereld helpen. “Als je soms denkt dat ik je zomaar in de steek zou laten heb je dat mooi mis,” sprak hij op een resolute ondertoon en knipoogde eventjes naar Daichi die instemmend knikte. Natuurlijk had hij een deel van zijn vorige team weggedaan na het overlijden van Kurama en daar had hij tot op de dag van vandaag erg spijt van. Dat was gewoon uit pure onmacht geweest omdat hij het verlies van zijn vorige partner niet goed kon verwerken. Nu hij een nieuw team had wilde hij daar beter voor zorgen en beter trainen met zijn Pokémon.. na alles was dit natuurlijk geen goed excuus want geen enkele trainer of coordinator hoorde zijn Pokémon zomaar te dumpen. “Iedereen heeft weleens een dag dat hij of zij niet goed zijn best kan doen.”

Hero tilde langzaam zijn kopje op zodat hij Kai aan kon kijken nadat hij deze woorden tegen hem had gezegd. Vrijwel direct leken de ogen van het beestje te gaan twinkelen waarop hij tegen de jongen aansprong en met de stenen rond zijn nek tegen Kai’s gezicht aan wreef. Dit was alles behalve prettig want deze stenen waren behoorlijk scherp en puntig. “Hé auw! Hero! Dat doet pijn!” riep Kai geschrokken uit maar de pup gaf er geen gehoor aan en likte nog eventjes uitgebreid over de jongen zijn gezicht heen. Daichi begon te lachen waarop Kai de Pikachu een nijdige blik toewierp. Geheel vanuit het niets schoot er een sterke waterstraal regelrecht op hen af waarop Kai zijn Rockruff en Pikachu snel aan de kant gooide. De twee Pokémon rolde eventjes over de grond heen terwijl ze toe moesten kijken hoe Kai de aanval incasseerde, de jongen werd helemaal nat gespoten. Hero begon luid te blaffen waarop het wezentje voor de jonge Ranger ging staan en dreigend gromde. Uit het water verscheen een Buizel die triomfantelijk begon te grijnzen zodra hij de kletsnatte Kai opmerkte waarop hij eventjes grinnikte. “..jij.. vind je dat soms grappig?” beet hij de Pokémon toe en wierp een nijdige frons naar de Buizel toe waarbij de grijns steeds breder werd. “Buizel! Buizel!” lachte de otter. Dat was overduidelijk een ja. Kai liet zijn blik glijden naar Hero die steeds luider begon te blaffen maar het scheen de Buizel geen angst aan te jagen.. dit moest dan ook de Buizel zijn waar dat meisje tegen had gevochten. “Pikapika! Pikachu!” snauwde Daichi terwijl de Pikachu zich bij de Rockruff voegde en de Buizel een vuile blik toewierp, Kai keek even naar zijn Pokémon maar nog voordat hij iets kon doen lichtte de staart van Buizel op waar een schokgolf uit voort kwam die op zijn Pokémon werden afgestuurd. “Hero! Daichi!” riep Kai waarschuwend maar zowel de Pikachu als Rockruff sprongen ieder een kant op. Hero gromde dreigend waarbij hij zijn tanden ontblootte nadat hij zich weer voor de jongen had geplaatst. Daichi voegde zich bij de jongen die toen zijn hand balde tot een vuist en een grijnsje rond zijn lippen kreeg. Als die Buizel een gevecht wilde dan kon hij dat krijgen ook! “Wat jij wilt maar je gaat hier spijt van krijgen..” Kai ging achter zijn Rockruff staan die even stopte met grommen toen hij de jonge ranger achter hem opmerkte. Buizel grijnsde alleen maar breder en sprong via een rots op de kant, uitdagend wuifde hij met zijn poot naar de Rockruff en Kai. “Hero begin met een Tackle-aanval!” riep Kai naar de pup die zonder te twijfelen recht op Buizel afrende. Voordat de aanval goed en wel raakte dook Buizel soepel aan de kant zodat Hero over zijn poten struikelde, het beestje kwam vol op zijn neus terecht. De jongen fronste verbaasd naar het tafereel waarop hij opmerkte dat Buizel zijn bek opensperde.  Een Water Gun! “Snel sta op Hero! Die Buizel gebruikt Water Gun!” riep Kai waarschuwend. De Rockruff opende zijn ogen waarop een sterke waterstraal recht op hem af kwam, snel stond hij op. “Ontwijk en doe je Rock Throw!” Hero sprong op zodat hij boven de waterstraal uit kwam die zijn doel mistte, vervolgens begonnen de stenen in zijn kraag licht te geven en wierp hij met zijn staart een reeks stenen op de Buizel die de aanval niet aan zag komen. Hij werd volop geraakt omdat hij de aanval niet kon ontwijken. “Gebruik nu je Tackle aanval nog eens!” Hero liet zichzelf naar beneden vallen en raakte Buizel volop waarbij hij soepel op zijn poten belandde. De oranje otter schoof een stukje naar achteren maar schudde met zijn hoofd om de klappen te verwerken. Kai begon even breed te grijnzen toen hij dit zag, Iets in hem zei dat hij moest gaan proberen die Pokémon te vangen, hij mocht de vechtlust wel van deze Buizel.. en om heel eerlijk te zijn had er niet eens bij stil gestaan om zelf een Pokémon te vangen. Wel, dit was een mooi moment! Kai keek even naar Hero die zijn tanden had ontbloot en met samengeknepen ogen de Buizel in de gaten hield. Buizel wachtte geen moment langer om op de jongen te wachten en sprong naar voren met een stevige zet tegen de grond. Even verdween hij waarop de Pokémon achter Hero tevoorschijn kwam en deze met zijn staart een flinke mep tegen zijn hoofd verkocht. De arme Rockruff werd met een flinke zwiep tegen de grond gegooid waar hij even bleef liggen. Was dat een Pursuit? Hero krabbelde moeizaam overeind waar hij in een reflex de staart beet wist te grijpen met zijn tanden. Buizel slaakte een kreet van pijn en probeerde los te komen uit de greep van de Rockruff die echter koppig vast bleef houden. “Rock Throw snel!” De kraag rond zijn nek begon weer op te lichten waarna de stenen werden afgevuurd die de Buizel vol raakte. Buizel sperde ondanks dat hij de volle laag kreeg zijn bek open en spoot de Rockruff nat met zijn Water Gun die uit schrik reactie snel losliet. Dit was een voltreffer waar Hero een poging deed zichzelf droog te schudden maar toch begon hij moe te worden.  Buizel liet zijn staart weer wit oplichten waarop Kai even naar Hero keek die zich schrap zette om de aanval te ontwijken. “Hero spring omhoog en doe daarna je Rock Throw nog een keer!” De Rockruff wilde doen wat er van hem gevraagd werd maar Buizel was een stuk sneller met zijn aanval dan Hero die nu de volle laag kreeg, maar omdat Hero het niet wilde opgeven gooide hij met zijn staart als nog wat stenen richting de otter. Ook hij werd geraakt maar het bracht niet echt veel schade toe. Uitgeput van alles zakte Hero uiteindelijk in elkaar op de grond van vermoeidheid waarop Kai even zijn ogen open sperde. “Je hebt het geprobeerd maatje.. rust maar lekker uit.”  De Pokéball van Hero werd gepakt en de Pokémon werd opgezogen door een rode straal daarna klikte hij het voorwerp aan zijn riem terug en wierp hij Daichi een veelbetekende blik toe. Het gele wezentje knikte zelfverzekerd naar de jongen.

VS
Hits on Buizel:
2x Tackle
1x Bite
3x Rock Throw


Buizel grijnsde wederom triomfantelijk waarna de otter zijn blik richtte op de Pikachu die naar voren was gelopen en met een strakke blik naar zijn tegenstander keek. Kai was zeker van zijn zaak om deze Buizel aan zijn team toe te voegen want de otter had inmiddels al bewezen dat hij een sterke Pokémon was en juist daar was hij naar opzoek. De jongen keek even naar de twee Pokémon om in te schatten wat er gaande was en kwam daarbij tot de conclusie dat Daichi in het voordeel was tegen deze Buizel. Op zich maakte dat niet uit aangezien deze Pokémon al had bewezen dat type voordeel niks uitmaakte, hij had met gemak die Luxio verslagen. Maar Daichi was sneller en behendiger dus in theorie waren ze in het voordeel. “Bui! Bui!” weerklonk de stem van Buizel waar Kai hem uitdagend met zijn poot naar Daichi en Kai zag wenken. “We gaan die Buizel eens laten zien wie hij hier voor zich heeft staan!” zei Kai terwijl hij zijn hand balde tot een vuist en deze naar voren gooide. “Pika!” Daichi liet dreigend wat vonken vrij uit zijn rode wangen en keek met samengeknepen oogjes naar de oranje otter. Buizel zette zich als eerste af waarbij hij zijn bek open sperde en een sterke waterstraal recht op Daichi af vuurde. “Daichi, spring aan de kant en doe daarna je Electro Ball!” gaf Kai als instructie aan de Pikachu die knikte. Het gele wezentje sprong op zodat de waterstraal zijn doel miste om ondertussen zijn aanval op te laden. Een elektrische bal vormde zich bij zijn staart die de Pikachu snel weg zwaaide recht op de Buizel af. Deze deed een poging om een tegenaanval in te zetten met zijn Sonic Boom maar de elektrische bal was sterker zodra deze contact maakte met de staart van Buizel. Deze werd naar achteren geslingerd door de impact en landde met vier poten op de grond. “Snel Daichi gebruik je Thunderbolt!” De Pikachu landde soepeltjes op de grond waarop hij zijn handjes balde tot vuisten en zijn elektriciteit ontlaadde. De straal ging regelrecht op de Buizel af die gedesoriënteerd om zich heen tuurde en de bliksemstraal niet op hem af zag komen. Hij werd geraakt wat in hield dat dit een voltreffer was omdat de Buizel een water soort was. Kai was zich ervan bewust dat dit niet genoeg was om de Buizel te vangen omdat hij nog overeind stond en zolang hij nog kon vechten.. Buizel liet zich echter niet uit het veld slaan waarop het wezentje zich tegen de grond afzette en met een witte streep rechtop Daichi af rende, de Pikachu werd vol geraakt door de Quick Attack waar hij even over de grond schoof maar ondanks de kracht toch overeind wist te blijven staan. “Nu Daichi sla terug met jou Quick Attack!” De Pikachu grijnsde breed waarop hij zich tegen de grond afzette en met dezelfde witte streep zigzaggend recht op de otter af rende. Daichi knalde vol op de rechterflank van Buizel die naar achteren werd geslingerd waar hij tegen een boomstam aanknalde en langzaam naar grond gleed.



“Voltreffer Dai!” grijnsde Kai terwijl hij zijn gebalde vuist de lucht in gooide en triomfantelijk naar de Buizel keek die moeizaam overeind krabbelde. “Bui..” kreunde Buizel en wreef met een pijnlijke gezichtsuitdrukking over zijn achterhoofd heen maar herstelde zich vrij snel. De staart van de otter begon weer wit op te lichten waarna hij op sprong en een reeks aan schokgolven op de Pikachu af vuurde. Buizel liet zich ondertussen naar beneden vallen. “Snel Daichi doe je Iron Tail om die Sonic Boom tegen te houden!” schreeuwde Kai waar hij zijn ogen tot spleetjes kneep. De Pikachu die bezig was met de schokgolven te ontwijken zag pas op het laatste moment dat Buizel dichterbij was gekomen en hem neer wilde halen met een andere Sonic Boom. Daichi sprong behendig naar achter waarna hij zijn staart wit liet oplichten en zijn ijzeren staart naar voren gooide om de aanval van Buizel te blokkeren hiermee maakte hij contact met de oranje otter. “Thunderbolt ga!” Het gele wezentje balde snel zijn handjes tot vuisten om een sterke elektrische straal te ontladen waardoor de Buizel door het contact flink werd geëlektrocuteerd. Buizel slaakte een kreetje van pijn waar hij even naar achteren wankelde om vervolgens op een van zijn knieën neer te vallen, met een oog dichtgeknepen staarde hij naar Daichi die uitgeput tegenover hem stond te wachten tot hij een volgende zet zou doen. Kai grijnsde eventjes kort om de enige Pokéball die hij nog had te pakken uit zijn zak en richtte zijn blik toen eventjes op zijn Pikachu. Geheel onverwachts sprong Buizel van zijn plek waarna zijn staart wit oplichtte en een reeks aan sterretjes op Daichi werden afgevuurd die als een razende tegen het kleine lijfje van de Pikachu uiteen spatte. Het gele wezentje deinsde een stukje naar achteren waarop hij met zijn kopje schudde om de aanval van zich af te werken. Kort daarna zette Buizel zich stevig af na zijn armen naar achteren te hebben gegooid waardoor hij omringd werd door water en als het ware werd afgevuurd als een raket recht op Daichi af. Hij gebruikte een Aqua jet! “Daichi!” riep Kai waarschuwend maar de Pikachu zette zichzelf ook tegen de grond af waarop zijn lijfje werd omringd door elektriciteit en met volle vaart op de naderende Buizel afrende. Daichi sprong met een krachtige sprong naar voren en voor voor even dacht Kai dat het over was voor zijn Pikachu. Hij hield er echter geen rekening mee dat water elektriciteit geleidde waardoor de aanval van Buizel tegen hem keerde. De Aqua Jet brak uiteen waardoor Daichi de Buizel hem volop raakte en naar achteren slingerde. Met een harde klap kwam Buizel tegen de boom aan waar hij tegenaan bleef liggen. Was dit genoeg om hem te kunnen vangen? Meteen zag hij zijn kans waarna hij de Pokéball in zijn hand groter liet worden door op de knop te drukken en gooide hem met een ferme zwiep richting de Buizel die werd opgezogen door de Pokéball. Daar op de grond begon hij te wiebelen. Kai sjokte naar Daichi die met een oog dichtgeknepen op de grond was gekomen en hevig aan het hijgen was van het gevecht. “Je was fantastisch man!” complimenteerde hij het gele wezentje die even kort een grijnsje liet verschijnen rond zijn snoetje.. Kai realiseerde zich al snel dat dit nog niet voorbij was voor hij zijn blauwe ogen richtte op de wiebelende bal.. zou het..?

VS
Hits on Buizel(♂) :
1x Electro Ball
3x Thunderbolt
1x Iron Tail
1x Quick Attack
1x Volttackle

Gespannen staarde Kai met Daichi naar de hevig wiebelende Pokéball op het gras, dat na een tijdje stil bleef liggen nadat het lampje doofde. De pling bevestigde daarna ook dat de Buizel gevangen was waarna Kai zich met een triomfantelijk grijns omdraaide naar Daichi. De Pikachu begon breed te grijnzen maar was te moe van het gevecht om in beweging te komen, dat was voor de jongen geen probleem omdat hij het gele wezentje van de grond plukte. “Je hebt die Buizel wat laten zien man! Ik ben echt super trots op je!” grijnsde hij breed waarop hij zijn partner hoger boven zijn hoofd hield. “Pikachu!” Tevreden kneep Daichi zijn oogjes dicht nadat Kai hem dicht tegen zich aandrukte waarop het gele wezentje vermoeid zijn hoofd tegen de schouder van de jongen neerlegde. “..waar heb je die aanval überhaupt geleerd?” voegde hij eraan toe terwijl hij naar de Pokéball van zijn pas gevangen Buizel liep om deze aan zijn riem te bevestigen nadat hij merkte dat Daichi zijn ogen had gesloten. Een glimlach vormde zich rond zijn lippen waarop hij besloot om een Pokémon Center te bezoeken zodat zijn Pokémon nagekeken konden worden. Snowbelle City was op dit moment het dichtste bij dus dan moest hij zich er maar toe zetten om naar zijn oude woonplaats toe te gaan.


Eenmaal in Snowbelle City aangekomen bracht Kai zijn Pikachu plus zijn andere Pokémon naar de balie waar zuster Joy achter stond. Ze vertelde hem dat hij kon wachten in de wachtkamer zodat ze zijn Pokémon kon genezen, in de tussentijd dat hij wachtte had hij zijn Capture Styler erbij gepakt. Hij staarde een beetje doelloos naar het rode apparaatje.. niet helemaal zeker wetend of hij zijn werk als ranger wel voort wilde zetten hier in Kalos. Kai had er een tijdje terug weleens over nagedacht om gewoon te stoppen maar dat zou heel erg zonde zijn voor de moeite die het hem met Kurama had gekost om te kunnen slagen van de academy. En Daichi deed zo ontzettend zijn best om hem te helpen maar hij merkte gewoon dat het hem op dit moment niet lukte om voor de volle honderd procent te gaan. Kai slaakte een diepe zucht waar hij voor een kort moment zijn blauwe ogen los scheurde van zijn styler en door de hal keek waar hij een poster zag hangen. Het stuk papier was van een tijdje terug en er stond dat er tickets van Kalos naar Hoenn besteld konden worden, het vertelde echter ook dat Hoenn de beste plek was om vakantie te kunnen vieren. Misschien.. had hij de juiste oplossing gevonden voor zijn probleem.. misschien moest hij er gewoon even tussenuit. “..goed dan.. ik denk dat het tijd word om een telefoontje te plegen..”


Kai liep naar de videofoons die aan de muur stonden waar hij op de kruk ging zitten en het nummer draaide van Masashi.. hij kon het ook met zijn holocaster doen maar die was zo goed als leeg. Arceusdank wist hij dat nummer van zijn sensei uit zijn hoofd. Nadat hij het nummer had ingetoetst verscheen het hoofd van Masashi op het scherm. “Hé hallo daar, Kai!” sprak hij enthousiast waarop de jongen een grijnsje toverde rond zijn lippen. Even wist hij niet zo goed wat hij tegen de man moest zeggen of hij de woorden moest formuleren maar zijn sensei scheen zijn gedachte te kunnen lezen. “Is er iets gebeurt, Kai?” kwam er vrij meteen uit waarop hij met zijn hoofd schudde. “Nee.. ik ehm..ja.. uhm nee..” stamelde hij waarop hij fronste met zijn wenkbrauwen terwijl hij zich van binnen vervloekte om het feit dat hij niets zinnigs wist te zeggen. Masashi wachtte geduldig op de jongen tot hij wel uit zijn woorden kwam, wat Kai waardeerde want ondanks dat hij Masashi had gebeld wilde hij niet alles open en bloot in het Pokémon Center vertellen. “..ik heb mijn eerste Pokémon gevangen net.” Ugh nee dat was helemaal niet wat hij wilde zeggen! Verdomme Kai, focus! “Dat is goed om te horen,” gaf Masashi als reactie maar de jongen sloeg zichzelf in gedachte tegen zijn hoofd. “..maar ik denk niet dat je speciaal daarvoor belt..?” voegde de sensei aan zijn woorden toe. Kai zuchtte eventjes waarna hij zijn blik even afwendde. “Heb je ergens van de week tijd.. ik wil het hebben over ‘dingen’..” kwam er toen uiteindelijk ietwat geheimzinnig uit.

Masashi leek even na te denken waarop hij toen knikte waarop hij vertelde dat het goed was. Kort daarna hoorde hij de deur opengaan van de behandelkamer en zag hij vanuit zijn ooghoeken dat zuster Joy met zijn Pikachu aan kwam gelopen. Kai zei gedag tegen Masashi waarna hij de verbinding verbrak en de hoorn terug hing op de houder waar hij snel moest handelen om Daichi in zijn handen op te vangen. “Pikapiii!” riep Daichi energiek naar de jongen terwijl hij snel op zijn plekje ging zitten. “Ah je voelt je al beter isset niet, maatje?” Kai keek het wezentje aan die enthousiast knikte op zijn woorden, de Pikachu stak vol trots zijn borst vooruit. “..al je Pokémon zijn weer de oude Kai,” weerklonk de stem van de zuster die hem het treedje met zijn Pokéballs aangaf. De jongen knikte dankbaar naar de vrouw terwijl hij zijn Pokéballen terug op hun plekken bevestigde en even een blik wierp op zijn Pikachu. Hij had geen idee hoe Daichi dacht over het weggaan uit Kalos maar hij was er zo van overtuigd dat dit de beste oplossing was.. natuurlijk was Kalos zijn thuis en dat zou het ook blijven maar hij wilde ook zijn dromen na kunnen jagen en dat ging niet als het verleden hem hier bleef achtervolgen. Hij wilde Top Ranger worden net als dat zijn moeder was geweest dat ging hem ook lukken al was dat het laatste wat hij deed, hij ging zijn doel kosten wat het kost bereiken. Kai keek met een zelfverzekerde blik naar Daichi die hem niet begrijpend aanstaarde terwijl hij zijn handen balden tot vuisten. Desondanks was hij wel ontzettend blij met zijn nieuwe aanwinst voor zijn team en popelde hij om Ronan beter te leren kennen dadelijk. Misschien was er zelfs de optie om de Gyms langs te gaan als hij daar tijd voor kon vinden, dat zouden zijn Pokémon ook sterker maken en dat niet alleen want van de gevechten konden ze leren.

Kai wendde zich tot Daichi die afwachtend naar de jongen staarde. Het werd tijd om naar huis te gaan plus om te eten en voldoende rust te pakken want vandaag was erg hectisch met van alles en nog wat. “Ik vertel je het als we terug zijn op de basis, maatje,” sprak hij tegen de Pikachu. Het gele wezentje knikte langzaam op de woorden van de jonge ranger die zich toen omdraaide en richting de uitgang van het center liep. “..het wordt tijd om naar huis te gaan.” Met deze woorden begon hij zijn pas te versnellen, Snowbelle City achterlatend.