Buizel My Way Out of It [RANGER QUEST + OPEN]

Het was weer eens een koude dag in Snowbelle City. Soul besteedde echter niet echt aandacht aan de kou. Zijn hart was ook erg koud, dus dan viel dit nog wel mee. Oké, wat een dramatische gedachte op een dag als deze, maar goed. Hij verveelde zich te pletter, dacht te veel na over het verleden en dan kreeg hij dat soort gedachten. Hij dacht aan zijn vader, zijn moeder, zijn kleine zusje en de onbekende man die volgens hem de oorzaak was van al zijn ellende. Het was maar goed dat de man het niet had overleefd, anders had Soul er zelf wel voor gezorgd dat de man dood zou zijn. Hij schudde zijn hoofd. Wat hadden deze gedachten dan ook voor een enkele zin? Hij zuchtte, stak zijn handen in zijn zakken en wandelde, met zijn hoofd lichtjes gebogen, verder. Dat was in elk geval zo totdat hij gehuil hoorde. Zijn hoofd ging met een ruk omhoog en hij zag een jongetje rond de tien jaar op een bankje zitten. Hij twijfelde, want meestal had hij geen zin om zich te bemoeien met huilende mensen en zeker niet als het kinderen waren. Die konden soms zo dramatisch doen om niets. Maar hij kon het niet helpen, want iets in hem liet hem denken aan zijn kleine zusje Fever. En dus stapte de blonde jongen op de huilende jongen af, boog zich op zijn hurken en legde kalm zijn hand op de knie van de jongen zodat zijn aandacht wel getrokken werd. ‘Wat is er aan de hand?’ vroeg zijn zachte stem aan de jongen. ‘M-Meneer, ik ben mijn B-Buizel verloren. Hij is w-weggelopen,’ bracht de jongen huilend uit. Soul probeerde een zucht in te houden. Hij wilde opstaan en weglopen, maar keek daarna in de betraande oogjes van de jongen. Ze deden hem zo erg denken aan Fever als zij erg verdrietig was om iets. Nee, hij kon dit niet doen. Hij kon niet zomaar weglopen. Bovendien was dit wel een klus voor hem, want hij was aangesteld als Ranger en hij kon het tegenover de andere Rangers niet maken om nu weg te lopen. Hij legde zijn hand op zijn heup waar hij, onder zijn shirt, zijn Capture Styler verborgen hield. ‘Ik ga hem terughalen,’ zei hij met een vastberaden toon tegen de jongen. Deze keek blij naar hem, stond op en gaf hem vervolgens een knuffel. Oké dan.

‘Ik wist dat hij me niet in de schoot geworpen zou worden,’ mopperde Soul na minstens een kwartier te hebben gezocht en de naam van de Buizel te hebben geroepen. Opeens kreeg hij een idee. Hij haalde de Poké Ball van Houndoom tevoorschijn en gooide deze naar voren. Vervolgens hield hij een lapje stof dat de Buizel rond zijn nek droeg voor de neus van de Houndoom. ‘Houndoom!’ riep het wezen en begon vervolgens te snuffelen in de lucht. Soul hoopte dat de vallende sneeuw zijn reuk niet al te veel aan zou tasten, maar dat zou hem sterk lijken omdat sneeuw vrijwel geurloos was. Voor zijn neus dan toch. Houndoom maakte een geluidje en wees met zijn staart een bepaalde richting op. Vervolgens begon hij te rennen. Grijnzend omwille van het feit dat zijn Houndoom de weg had kunnen vinden zonder al te veel te aarzelen achtervolgde Soul zijn Pokémon. Houndoom sloeg verschillende wegen in en bleef uiteindelijk stilstaan voor een gevaarlijk uitziende brug. Soul wist niet goed wat zijn Houndoom hiermee bedoelde, maar toen hoorde hij het pas. Angstige piepjes. Soul liep naar de brug, boog zich voorover en zag een Buizel aan de rand van de brug hangen. Het begon bijna zijn grip te verliezen. Soul liet zich op zijn knieën vallen waardoor de brug gevaarlijk heen en weer bewoog. Houndoom wist nog net op tijd zijn shirt tussen zijn tanden te grijpen, anders was hij zeker naar beneden gedonderd. Hij greep gauw de poot van de Buizel vast toen deze zijn grip verloor en trok de Pokémon, samen met Houndoom, uit alle macht weer terug op de brug. Hij mekte dat hij zweette toen hij die missie volbracht en snel sprong hij overeind, want de Buizel had zijn pootjes bij elkaar zitten en keek hem bang aan. Oké, hoe moest dit ook alweer? Allereerst moest hij zijn Capture Styler pakken. Hij pakte deze van de plek onder zijn shirt vandaan en hield hem in zijn handen. Vervolgens begon hij achteruit te lopen zodat Buizel hem zou volgen en ze in elk geval van die gevaarlijke brug af waren. Het was echt een oud vervallen ding en het leidde eigenlijk helemaal nergens naar. Hij zou het later wel afbranden, bedacht hij. Nu moest hij zich concentreren op het verkrijgen van het vertrouwen van de Buizel, want anders zou deze missie behoorlijk in de soep lopen.

Soul richtte zijn blik op de Buizel. ‘Houndoom, gebruik…’ Hij stokte midden in zijn zin. Wacht eens even. Hij mocht helemaal geen gewelddadige aanvallen gebruiken. Hij moest deze Pokémon op een harmonieuze manier vangen. De Pokémon leek niet echt van een sterk level te zijn. Dat wilde zeggen dat zijn Capture Styler die hij nu had goed genoeg moest zijn. Hij keek naar het ding in zijn handen en zuchtte. Daar ging hij dan. Hij had werkelijk geen idee hoe hij het moest gebruiken, hoewel hij wel de nodige instructies had gekregen in de Ranger Base. Hij zou gewoon maar wat doen en hoopte dat het goed zou komen. Van zijn lessen had hij wel nog onthouden hoe hij het ding moest activeren. De tol begon te draaien. Soul had vernomen dat dit ding de Capture Disc werd genoemd en dat je het gebruikte om de Pokémon zijn vertrouwen te winnen. Hoe het kwam dat een spinnende tol vertrouwen afdwong was hem echt een raadsel, maar goed. De Buizel stond hem vragend aan te kijken, zijn kopje scheef houdend en zijn blik richtend op de Capture Styler. Met een grom activeerde Soul het ding. De tol schoot naar voren en Soul maakte een onhandige beweging om het uiteinde om de Buizel heen te krijgen. Buizel sprong echter achteruit en wist daarmee over het touw te springen die hij te laag had gehouden. Grommend liet hij het ding weer terug naar zich schieten. Vervolgens activeerde hij het ding opnieuw en deze keer merkte hij dat het beter ging. Net toen hij rondjes begon te draaien en merkte dat het hem best wel goed afging, pakte de Buizel hem terug door aan te vallen tegen de tol. Omdat zijn arm die kracht niet had verwacht raakte hij in de war en raakte hij het ritme van de rondjes kwijt. Het gevolg was dat de tol met een enorme kracht terugschoot en Soul het ding te laag hield om het netjes op te vangen. Met een fikse klap schoot de tol recht tegen zijn wang en ging daarna pas weer terug in de Capture Styler. Soul voelde hoe zijn ogen begonnen te branden van de harde klap en hoe tranen zich verzamelden in zijn ogen. Hij voelde aan zijn wang en zag dat er bloed zat. Hij schudde zijn hoofd verbeten en wilde het ding kwaad weggooien, maar dacht toen aan zijn kleine zusje Fever en besloot om toch door te gaan met de missie.

Houndoom gromde geschrokken naar de Buizel omdat zijn baasje zich had bezeerd dankzij de Pokémon. Hierdoor kromp de Pokémon even bang ineen en was meer met Houndoom bezig dan met Soul. Soul, wie de bewegingen nu wel onder de knie begon te krijgen en Buizel’s grootte wel kon inschatten van hoe hij de Capture Styler moest houden, activeerde de tol weer die naar buiten schoot. Terwijl het bloed van Soul’s wang naar beneden druppelde, bewoog Soul met grote bewegingen zijn linkerarm waarin hij de Capture Styler vasthield. De eerste rondjes gingen goed en hij merkte dat Buizel wat kalmer werd. Hij merkte ook dat de Pokémon weer een poging deed om naar de tol te stappen, maar hij sprong achteruit zodat de afstand tussen het uiteinde van de tol en Buizel vergroot werd waardoor de Pokémon geen kans kreeg om het te raken. Buizel leek hierdoor steeds meer op zijn gemak te zijn en deed niet echt veel pogingen meer om de tol weg te slaan. Zijn vertrouwen leken echt te worden gewonnen. Soul vroeg zich nog steeds af hoe dit allemaal mogelijk was, maar besloot om er niet te lang bij stil te staan omdat hij dadelijk alsnog zijn missie zou laten mislopen omdat hij zich concentreerde op vragen die op dit moment niet echt van belang waren. De Buizel leek ondertussen steeds tammer te worden en Soul besloot, vooral omwille van het lome gevoel in zijn arm, dat het nu wel genoeg was geweest. Voorzichtig staakte hij zijn pogingen om de tol nog om Buizel heen te laten draaien en met een plofje viel het uiteinde van de tol op de grond. Met een rotvaart kwam het weer terug naar de Capture Styler, maar deze keer had Soul voorzien wat er ging gebeuren en hield hij het ding hoog genoeg om de tol terug op te vangen. Of de Capture Disc. Of hoe hij het gevalletje ook moest noemen. De Buizel keek hem als een tamme Rhyhorn aan en leek te wachten op zijn commando. ‘Kom hier,’ sprak Soul een simpel bevel uit. Tot zijn verbazing kwam Buizel gelijk naar hem toe. Toen hij zijn hand uitstak om het te aaien, duwde Buizel zijn kopje al tegen zijn hand aan. ‘We gaan je terugbrengen naar je trainer,’ sprak hij luid en duidelijk. Buizel begon enthousiast te knikken.

Op de terugweg besefte Soul zich dat hij vergeten was om die gevaarlijke brug af te branden. Oh well. Misschien waren er toch nog mensen die de brug konden gebruiken, hoewel het naar een dood einde leidde. Wie weet had het misschien wel een verborgen grot die hij niet had gezien door de paniek. Hij kon zich een andere brug herinneren in Dendemille Town als hij het goed had. Deze leidde naar de Frost Cavern. Of hoe die grot ook noemde. De brug van dat dorpje was vergelijkbaar met deze brug, hoewel deze er echt gevaarlijker had uitgezien. Zo nu en dan wierp Soul een blik over zijn schouder om te zien of Buizel hem nog steeds volgde, maar de Pokémon leek niet van plan te zijn om weer weg te lopen. Hij leek zich namelijk prima te vermaken met Houndoom. De twee Pokémon waren een gesprek begonnen en zo te zien konden ze het wel goed met elkaar vinden. Dat zette Soul aan het denken om later toch maar een maatje voor Houndoom te vangen zodra hij door zijn Ranger Base een rang mocht stijgen. Hij had gehoord dat je meerdere Pokémon in je team mocht hebben als je een rang omhoogging. De blonde jongen concentreerde zijn aandacht weer naar voren toen hij de trainer in het vizier kreeg. ‘Buizel!’ riep hij. Hierdoor trok hij zowel de aandacht van de trainer als van de Buizel zelf. Nieuwsgierig zijnde ging de Buizel naast hem wandelen en keek vragend naar hem op. Soul keek echter gespannen naar de trainer, want wie weet wilde hij zijn Pokémon wel niet terug hebben en was heel dit gedoe voor niks geweest. Die snee in zijn wang zou waarschijnlijk gehecht moeten worden als hij juist had bepaald van welke afstand de tol was gekomen. En waarschijnlijk zou het ook een litteken worden, dus hij kon maar beter hopen dat dit een goede afloop zou hebben en de trainer bereid zou zijn om zijn Buizel terug te nemen. En anders duwde hij de trainer gewoon van die brug af, dat kon ook natuurlijk. Grijnzend om zijn eigen gedachten stak hij zijn handen in zijn zakken terwijl hij een knikje gaf naar de trainer aan de Buizel. Verbaasd zijnde keek de Buizel hem aan en daarna terug naar zijn trainer, alsof hij nu pas besefte dat hij een trainer had. De trainer stond op en begon naar hem toe te lopen. Had hij zijn missie volbracht?