Fear the reaper

Rustig stapte de man tussen de bomen door. De weg voor hem enkel verlicht door het kleine beetje maanlicht dat zo af en toe tussen de wolken doorkwam. De nacht was wanneer de man zich op zijn best voelde, de duisternis die heerste maakte hem kalm. Hij haalde diep adem en liet zijn rode kijkers kort vallen op een van de bosjes die dichtbij kraakte, om daar zijn Shinx tevoorschijn te zien komen. Hij had de pokémon losgelaten om gewoon in zijn buurt rond te lopen, dan hoefde hij in ieder geval geen onverwacht bezoek te verwachten van.. wie weet wie. Wellicht bestond er geen onverwacht, of eigenlijk ongewenst, bezoek voor een man zoals Killian. Hij was meestal het ongewenste bezoek bij anderen. Het was pas toen hij zachte stappen hoorde in de sneeuw, dat de man zelf tot stilstand kwam en enkele stappen verder de bebossing inschoof. De voetstappen klonken licht en dichtbij. Een vrouw. Hij vernauwde zijn ogen wat, bij het horen van gekraak. Wat een aandachttrekker was het ook, zijn Shinx. Het dier was uit de bosjes gekomen en keek de vrouw met grote ogen aan, waarna het zachtjes gromde. Good, hij had het goed opgevoed. De man zette zachte stappen richting de vrouw, in de hoop dat ze hem niet hoorde noch zag aankomen. Een grote glimlach rolde rond zijn lippen toen hij haar gestalte herkende. "Well, well, well. Who do we have here? Did not expect to see you in such a place." Weerklonk zijn diepe, duistere stem toen hij op een kleine afstand van haar eindelijk tot stilstand kwam. "Need someone to keep  you warm?" Sprak hij vervolgens weer, om nog maar wat angst bij haar op te wekken. Niet dat hij ooit zoiets zou doen, well, hij was een dief, agressief zelfs, maar daar bleef het ook wel bij.

De man kon het niet laten breed te grijnzen toen ze haar geschrokken blik op hem richtte. "Are you okay? You look like you saw a ghost." Sprak hij, maar de toon in zijn stem was alles behalve zorgzaam. Hij vond het juist wel grappig dat ze hem herkende. Oh, natuurlijk herkende ze hem nog, hij kon zich die bange blik nog goed voor zich halen. Ze keek toen net zo bang als nu, er was niks veranderd, blijkbaar. Hij negeerde haar eerste woorden volkomen, want het was obvious dat ze hem hier niet had verwacht tegen te komen. Niet had willen tegenkomen. Bij haar volgende woorden liet hij zijn rode kijkers even over haar heenglijden. "Are you sure? You're shaking." Zijn shinx was ondertussen weer in de bosjes verdwenen. Hij liet zijn ogen over de omgeving heen glijden. "So.." Begon hij uiteindelijk, want hij raakte alweer lichtelijk verveeld van dit gesprek. "What have you been up to lately, Dominique?" Ja, hij kende haar naam nog. Namen die vergat hij niet. Een van zijn mondhoeken gleden lichtelijk omhoog. "Caught any special pokémon?" Misschien kon hij nog wel profiteren van deze.. onverwachte ontmoeting. "And lets skip the formalities, we both know you'd rather be alone than with someone like me." Hij hoefde haar 'it's nice to see you' niet aan te horen, want dat was het overduidelijk niet. Hun eerste ontmoeting was immers niet bepaald aangenaam geweest voor haar, al kon hij eerlijk zeggen dat ze er best wel goed vanaf was gekomen. Hij had niks van haar gestolen, hij had haar niet gestraft voor het nog laat rondlopen in Lumiose, terwijl dat overduidelijk tegen de regels was geweest om zo laat nog rond te lopen door de straten van de stad die Team Rocket had overgenomen.