Het koude water druppelde van zijn gezicht af. Dat had hij echt even nodig. Vervolgens maakte hij een kommetje met beide handen en liet het in het water van de rivier zakken. Van het water dat hij omhoog haalde nam hij een slok. Een tevreden glimlach sierde zijn gezicht. Hier hoefde hij zich nergens zorgen om te maken. Ver van zijn verantwoordelijkheden en van de verwachtingen van anderen. Meteen voelde hij zich een beetje schuldig. Maar daar had Yancy wel een oplossing voor. De jongen liet gewoon zijn hele hoofd het water in plonsen. Toen hij weer rechtop op zijn knieën zat haalde hij zijn hand door zijn haren om de haren die op zijn gezicht plakte weg te halen. Wat jammer dat het water te ondiep was om er in te gaan zwemmen. Hij had namelijk wel weer zin gekregen om in beweging te komen. Weetje.. hij ging het gewoon doen ook! Het in beweging komen, niet het zwemmen. Hij ging rechtop staan en rende door het water heen in de richting van de overkant van de rivier. Maar Yancy zou Yancy niet zijn geweest als hij niet flink op zijn bek ging, vandaag. Met een grote plons viel hij op zijn gezicht in de rivier. Een groepje Foongus dat langs de kant van de rivier stond mee te kijken kreeg een plens water over zich heen. Al snel hopte ze weg van Yancy. Maar Yancy was meer bezig met dat rare ding dat hij ineens tussen zijn voeten had gevoeld toen hij viel. Het had te glad gevoeld om een kei te zijn geweest. Toen hij ging kijken had hij ineens een glazen fles in zijn handen. Er zat nog een briefje in ook! Zijn wenkbrauwen gingen omhoog. En nu?
[+ Riley]
