“Pikaa..” Genietend had Flash zijn oogjes gesloten toen Kai met zijn handen met wat zeep door de vacht van het gele wezentje ging, het water dat uit de douchekop stroomde kletterde op de achtergrond op de vloer. De jongen had een kleine glimlach rond zijn lippen staan aangezien hij het wel schattig vond dat het gele wezentje er zo van genoot. “Kom tie, Flash,” sprak hij tegen de Pikachu. Hij voelde nog even snel of de temperatuur van het water goed was door zijn hand snel door de straal te laten gaan. Deze was precies goed en liet toen voorzichtig de douchekop over het kopje van Flash glijden waardoor het zeep van zijn vacht werd gespoeld. Kai zorgde ervoor dat Flash geen zeep in zijn ogen kreeg door het met zijn hand weg te vegen, algauw was al het zeep van de Pikachu gespoeld waarna hij de kraan dicht draaide en een handdoek op het hoofd van Flash liet vallen. Snel hing hij de douchekop terug aan zijn houden waar hij de gele Pokémon verplaatste naar de wasbak om hem af te drogen. “Vind je dit lekker, Flash?” vroeg Kai tijdens het afdrogen aan de Pikachu die met een brede grijns knikte. “Pikachu!” gaf hij vrolijk als reactie. Toen hij klaar was met het afdrogen van zijn Pokémon vouwde Kai de handdoek netjes op en legde het terug op zijn plek waarna hij zichzelf verder begon aan te kleden aangezien hij nog halfnaakt rondliep nadat hij besloten had om zijn Pikachu een wasbeurt te geven. Het was dan ook niet echt een handig plan geweest aangezien hij zich over een kwartier bij de balie moest melden beneden maar hé.. zijn Pokémon was nu lekker schoon! Grinnikend om deze gedachte knoopte hij zijn oranje vest dicht waar hij vervolgens zijn Capture Styler uit het badkamerkastje pakte en keek er strak naar. Nadat Kurama was begraven had hij zijn styler daar in opgeborgen zodat hij er niet aan herinnerd kon worden hoe zijn vorige partner was verongelukt. Hij had zichzelf de schuld ervan gegeven omdat dit ding niet sterk genoeg was geweest om meer Pokémon vast te houden, hij haatte het feit dat hij een Junior Graduate was. Daarbij was hij ook nog niet eens oud genoeg om een Operator te worden want het veld ingaan dat was gewoon te confronterend.. hoewel hij nog steeds een Top Ranger wilde worden.
Kai zuchtte eventjes terwijl hij zijn ogen neersloeg en het rode apparaat vast maakte aan zijn riem. Hij moest wel anders werd hij zonder pardon naar de Ranger Academy teruggestuurd. “Hebben we alles?” dacht hij hardop na en klopte eventjes aan zijn riem hierdoor keek zijn Pikachu nieuwsgierig naar de jongen. Zijn Holocaster had hij bij zich, check! Zijn Capture Styler zat aan zijn riem, check! Een snack voor hemzelf en Flash,check! Nu hij alles bij zich had konden ze niks anders doen dan naar de balie gaan om te kijken wat er gedaan kon worden zolang het maar geen patrouilles waren want daar was hij echt nog niet klaar voor. “We kunnen gaan Flash.” Na een diepe zucht te hebben geslaakt wenkte Kai naar Flash dat hij mee moest komen waar het gele wezentje meteen gehoor aan gaf. “Pika!” Soepel sprong de Pikachu van het blad op Kai’s schouder waarna het tweetal hun unit verlieten om naar beneden te gaan en zich te melden bij de balie. Eenmaal beneden aangekomen was de jonge Ranger richting de balie gelopen waar Aylin, de collega van Masashi, hem al op stond te wachten bij het bulletin Board waar alle opdrachten aan hingen. “Ah daar ben je Kai,” sprak de vrouw op een vriendelijke toon en liep naar hem toe. Onbeholpen stak de dertienjarige knul zijn hand op naar Aylin die een hand op zijn vrije schouder neerlegde. “Flash,” voegde ze er nog snel aan toe nadat ze hem een kort knikje had gegeven. “Uhm ja we zijn er,” zei hij met een nerveuze glimlach om zijn lippen. Aylin besloot al snel met de deur in huis te vallen door hem een briefje onder zijn neus te duwen die Kai verbaasd aan pakte van de vrouw. “Ik heb de perfecte opdracht voor jou en Flash, het is niet al te intensief,” legde Aylin uit waarop Kai de tekst begon te lezen op het briefje, Flash keek mee over zijn schouder maar de Pikachu kon natuurlijk niet de tekst lezen bij hem verscheen er een verwarde blik in zijn oogjes. Kai grijnsde eventjes kort waarna hij zijn keel schraapte. "..Zelf woon ik in Hoenn, maar ik denk dat mijn vriendin in Kalos in de problemen zit... Normaal reageert ze altijd meteen op mijn berichtjes, maar nu heb ik al een week geen antwoord gekregen. Ik ben erg bezorgd..." las hij hardop voor zodat Flash ook zou weten wat er op de brief stond. Kai fronste even met zijn wenkbrauwen waarna hij de blik van Aylin probeerde te vangen. “Ik moet een relatie probleem oplossen?” Hij keek haar met twee fronsende wenkbrauwen aan waarop de vrouw met haar hoofd schudde. “Nee, je moet uitzoeken of er niets aan de hand is met dat meisje.” Kai grijnsde breed toen Aylin was uitgesproken aangezien hij heus wel wist dat er iets anders werd bedoeld dan dat hij zonet had gevraagd. “Haha, je trapt er nog in ook,” grinnikte de jongen waarna hij de brief verder inspecteerde en een naam van een dorp zag staan op het papier. Dendemille Town was hun bestemming. Aylin zuchtte eventjes kort om aan te geven dat hij weg moest wezen waar de jonge ranger gehoor aan gaf door zijn Pikachu aan te kijken. “Laten we gaan Flash,” sprak hij de Pikachu toe die zelfverzekerd knikte. “Pika!” gaf het wezentje als antwoord en balde zijn kleine handje tot een vuist waarna Kai langzaam in beweging kwam.
Aangezien Kai zelf niet beschikte over een Pokémon die kon vliegen moest de jonge knul met het openbaar vervoer reizen. Hij staarde een beetje glazig voor zich uit omdat hij naar het langs flitsende landschap keek die als een razende voorbij vloog. Flash zat bij hem op schoot ook naar buiten te kijken. Hoewel hij er geen aandacht aan wilde besteden wist hij wel dat hij weer een nieuw team moest gaan samen stellen zodra hij de kans kreeg, want zo reizen was nu ook weer geen optie niet elke stad had een metro of bus station. In de toekomst zou hij er toch aan moeten geloven om een vogel-Pokémon in zijn team te nemen want met een vogel kon hij sneller op de plekken komen waar je heen moest. De bus stopte met rijden waardoor Kai opschrok uit zijn gedachte waar hij zijn Pikachu in een snelle reflex beetpakte en snel naar de uitgang liep van de bus. “Phew.. waren we toch bijna bij de verkeerde stad uitgestapt,” zei Kai terwijl hij Flash op zijn schouder hielp klimmen. Een koude wind stak op dat moment op waardoor een rilling over Kai’s en Flash hun rug gingen. “..Chaaa…” piepte Flash klappertandend. Kai zag al snel aan zijn Pokémon dat deze het koud had en ritste toen een stukje zijn oranje vest open zodat Flash er in kon klimmen. “Kom maar, hier is het een stuk warmer als daarbuiten,” sprak hij tegen Flash die even aarzelde en toen alsnog besloot om in het vest van de jongen te kruipen. Om hem te beschermen tegen de koude wind ritste Kai zijn jas weer dicht waar nu alleen nog een kopje van een Pikachu uitstak. Dat was toch een stuk fijner. Snel pakte Kai de envelop waar diegene het bericht had geschreven uit zijn zak en haalde daar een ander papiertje uit. Dit was een foto van het meisje waar Kai en Flash naar op zoek moesten. “Ben jij de ranger die me komt helpen zoeken naar me vriendin?” weerklonk een mannelijke stem vanuit het niets waardoor Kai opschrok en een jongeman in de ogen keek. “..ehm ja.. ik ben Kai en dit is mijn partner Flash,” gaf hij als reactie op de vraag van de man. Het was een begin twintiger en waarschijnlijk zaten die niet te wachten op een kind van dertien met een Pikachu. Kai kon dat sowieso al horen aan de toon hoe hij de vraag had gesteld aangezien kinderen over het algemeen niet goed genoeg waren. De oudere jongen knikte waarna hij met zijn duim tegen zijn borst drukte. “Mijn naam is Alexander,” stelde hij zich toen voor. Kai rolde met zijn ogen waarop hij knikte toen Alexander zijn naam had prijs gegeven en wisselde kort een blik uit met Flash. “Kan je vertellen wat er precies is gebeurt voordat je vriendin vertrok naar Kalos? Is er iets voorgevallen tussen jullie voor ze wegging?” sprak Kai tegen Alexander, die knikte waarna hij even na scheen te denken. “Uhm.. nou ja, Madison gaat wel eens vaker naar haar familie toe want haar ouders en broertje wonen hier in Dendemille Town,” begon de man met zijn uitleg waarop Kai een notitie maakte in zijn achterhoofd en knikte kort als teken dat hij de jongen had begrpen.“..maar voor zover ik weet hebben ik en Madison geen ruzie gehad voor ze vertrok. ze ging gewoon zoals gewoonlijk op bezoek bij haar familie,” voegde Alexander eraan toe. Fronsend legde Kai zijn wijsvinger en duim tegen zijn kin aan om na te denken over wat er misschien dan aan de hand kon zijn. Als er geen ruzie was voor vertrek kon er misschien wel een andere reden zijn waarom Madison geen contact kon of wilde maken. Er speelde twee scenario’s in zijn hoofd die thuis konden horen in deze situatie maar hij ging niet in op de details die er in zijn gedachten rond dwaalde maar hij wilde dit zo snel mogelijk achter de rug hebben.
“Misschien een brutale vraag maar.. waar wonen haar ouders? Kai keek Alexander vragend aan die even een gezicht trok en zich vervolgens weer concentreerde. “Waarom?” kreeg hij terug gekaatst als vraag. “..ik wil daar beginnen met zoeken als ze daar niet is moeten we het over een andere boeg gooien,” legde Kai snel uit en keek Alexander aan die toen kort knikte op het antwoord van de jonge ranger. Flash leek in te stemmen met de woorden van de blonde jongen. “Nou goed dan deze kant op.” Alexander wenkte naar Kai die op leek te schrikken en vervolgens in beweging kwam. De oudere jongen leidde hem door de straten van Dendemille Town waar ze op een gegeven moment uitkwamen bij een huis dat omringd werd door een stenen hek. Het was gewoon een huis met een tuin en de lichten in het huis brandden. “Wat was je van plan?” vroeg Alexander toen aan de dertienjarige ranger die zich naar de ander toe draaide. Kai legde in het kort uit wat hij vermoedde, dit kwam omdat hij dacht dat de vriendin van Alexander misschien wel geen contact wilde met hem omdat ze iets verborg voor hem. Als er geen ruzie was geweest voor vertrek wat kon het dan anders zijn? Zou ze hem misschien hebben gedumpt voor een ander? “Misschien heb je een punt,” mompelde Alexander waar hij zijn ogen neersloeg waardoor Kai met zijn hoofd schudde. Het hoefde niet per sé iets slechts te zijn, toch? “Ik ga kijken of ze thuis is blijf hier wachten,” sprak Kai resoluut tegen Alexander die knikte waarna hij zich omdraaide en richting de voortuin liep om aan te bellen. Even wisselde hij kort een blik uit met Flash die ook strak naar de deur staarde, Kai bleef even staan voordat hij met zijn duim de bel in drukte die toen afging in het huis. Gespannen wachtte de jonge ranger af of er open werd gedaan door iemand en al snel hoorde Kai voetstappen in de hal van een persoon, kort daarna ging de deur open en verscheen er een vrouw in de deuropening. “Hallo?” zei de vrouw met een vragende doch wantrouwige blik in haar ogen. Kai klikte zijn Capture Styler van zijn riem die hij voor de ogen van de vrouw hield vrijwel direct leek haar achterdocht af te nemen. In het kort begon Kai uit te leggen wat hij kwam doen en waarom hij was gestuurd door de Counsil, daar luisterde de vrouw aandachtig naar. “Kom anders even binnen,” sprak de vrouw en deed een stap opzij zodat de jonge ranger kon passeren. Kai wisselde verrast een blik uit met Flash die hem aan keek vanaf zijn positie. “..wil je wat drinken?” vroeg de vrouw zodra Kai naar binnen was gelopen en wachtte totdat de vrouw de deur achter zich dicht had gedaan. “..ja is goed,” gaf hij toen als antwoord waarna ze hem door de hal heen loodste naar de woonkamer daar werd hem een stoel aangewezen. Flash kroop inmiddels uit Kai’s vest waar hij zich een weg naar boven baande om op zijn schouder te zitten. Het duurde niet lang voordat de vrouw weer terug kwam met limonade en een bord met wat lekkers erop die ze voor hem op tafel neerzette. “.. ik ben trouwens Kai en dit is mijn partner Flash,” begon Kai waarop de vrouw een vriendelijke glimlach om haar lippen kreeg waarbij ze knikte om aan te geven dat ze de jongen had gehoord nadat hij zichzelf en zijn Pikachu had voorgesteld. “Ik ben Francien, de moeder van Madison,” gaf ze toen als reactie. “..maar je komt dus voor mijn dochter Maddie?” voegde ze eraan toe. “Uhm nou ja, ik ben gestuurd door haar vriend die zich zorgen maakt om haar.. ze heeft al een week lang niks van zich laten horen. Dus ik vroeg me af of u haar heeft gezien de afgelopen tijd.” Kai keek Francien vragend aan die haar ogen sloot en een zucht slaakte, wat dit precies betekende wist de jonge knul niet maar aan haar blik was op te merken dat ze iets verborg. “..ja ik ga er niet om liegen en er is ook geen rede voor paniek.. Want ja mijn dochter zit boven in haar kamer,” vertelde Francien aan Kai. Geschokt wisselde de jongen een blik uit met Flash die zijn oren ook niet kon geloven.. ja, hij hoefde dus niet verder te zoeken. Vervolgens begon Francien een verhaal te vertellen waar bleek dat de vriendin van Alexander zwanger bleek te zijn van hem en dat ze het hem niet durfde te vertellen bovenal dat niemand haar geheim mocht weten. Het leek net alsof hij midden in een soapserie zat maar het bracht ook een beetje frustratie met zich mee omdat hij hier gewoon tijd stond te verspillen. Hij en Flash hadden kunnen gaan trainen maar nee.. die stomme counsil moest hem zonodig op missie sturen om een relatie niet stuk te laten gaan. Anderzijds wat als Madison wel in de problemen had gezeten?
“.. ik had alleen niet verwacht dat Alex speciaal voor haar naar Kalos zou reizen. Die twee zijn echt voor elkaar gemaakt.” Kai knikte wat afwezig op deze woorden en daarna stil viel omdat hij aan zijn eigen ouders moest denken. Masashi had wel vaker tegen hem gezegd dat zijn vader heel erg gek op zijn moeder was geweest voordat hij werd geboren. Zijn vader zou zelfs de hele wereld af zijn gereisd als zijn moeder wat zou overkomen en ja.. Alexander had dan ook veel weg van zijn vader, hij was zelfs zó bezorgd om haar geweest dat hij de rangers om hulp had gevraagd. “..dat is echte liefde,” mompelde hij dat enkel verstaanbaar was voor Flash die met hem instemde. Kai schudde met zijn hoofd om zijn aandacht erbij te houden en stond vervolgens op, hij wilde dat Madison met Alexander ging praten en wel nu. “Alexander staat hier om de hoek van de straat,” begon hij en keek even naar Francien die toen blijkbaar doorhad wat de jonge ranger van plan was. “Ik haal mijn dochter wel eventjes,” sprak de vrouw resoluut waarna Kai met een glimlach een blik uitwisselde met zijn Pikachu. “..dan haal ik Alexander!” Kai liep met een snelle pas naar de voordeur die hij op een kiertje liet staan waarna hij naar het steegje sjokte waar de vriend van Madison stond te wachten deze stond er nog en keek bezorgd op toen de jongen de hoek om kwam gesprint. “Is er iets met haar?” vroeg hij vrijwel direct aan hem waarop Kai knikte met zijn hoofd. “..maar het is niet ernstig als je dat soms denkt,” reageerde Kai vluchtig toen hij de paniek zag in zijn ogen. De oudere jongen slaakte opgelucht een zucht maar er verscheen nu een vragende blik in zijn ogen. “Kan je me ook vertellen wat er aan de hand is dan?” kwam de verwachte vraag van de ander waarop Kai even twijfelde. Moest hij zich hier wel mee bemoeien? Aan de ene kant was het aan Madison om dit te vertellen maar ergens had hij ook het gevoel dat hij dit met Alexander moest delen. “..uhm ja, haar moeder zei dat ze zwanger was en dat ze het niet aan je durft te vertellen maar je kan het beter van haar horen dan van mij,” sprak hij snel waardoor sommige woorden over elkaar heen vielen. Aan de reactie van Alexander te zien zag hij dat de jongeman de woorden niet geloofde en even ongelovig naar de jonge ranger keek. “..ja.. ja.. je hebt gelijk,” murmelde Alexander afwezig waarna Kai even onbeholpen achter zijn hoofd krabde. Ja, dit was niet echt iets wat je iedere dag hoorde.. dat je vader werd.. misschien had hij toch beter zijn mond had kunnen houden. “Kom anders even mee.. ze wachten daar op je,” stelde Kai toen voorzichtig voor waarop Alexander langzaam knikte als reactie. De jonge ranger ging hem voor waar de oudere jongen hem op de voet volgde in gedachten verzonken.
Eenmaal terug in het huis van Madison’s moeder zat de vriendin van Alexander al op de plek waar Kai had gezeten op hem te wachten. Kai moest toekijken hoe de jongeman meteen naar zijn vriendin toeliep om haar te knuffelen waarna Francien de woonkamer achter hen sloot. Tsja zij moesten dit gesprek met elkaar voeren want anders zou het inderdaad een hele andere kant opgaan dan dat ze hoopte. En dat was iets dat ze niet wilde natuurlijk. Zo bleef het een uur lang stil in de woonkamer hoewel hij luid en duidelijk de stemmen kon horen van Alexander en Madison maar het klonk niet boos ofzo. Kai kwam overeind om zichzelf uit te rekken maar opdat moment werd de deur opengedaan en kwam Alexander naar buiten met een vrolijke maar vooral trotse uitdrukking op zijn gelaat naar buiten lopen. “Ik word vader!” sprak hij op een enthousiaste toon waarop Kai snel een blik uitwisselde met Flash. De Pikachu weerspiegelde zijn uitdrukking “..gefeliciteerd,” grijnsde Kai en wierp een blik op de twee volwassene waarna Madison haar moeder in de armen vloog. “Pikachu!” piepte Flash in een poging hen ook te feliciteren. “Bedankt Kai zonder jou hulp..” begon Alexander maar de jongen snoerde hem de mond. “Ik heb niks gedaan jullie hebben dit zelf opgelost,” viel hij hem in de rede en grijnsde hierbij breed. Alexander grinnikte eventjes kort naar de jongen voordat hij zijn hand opstak. “..als jullie het niet erg vinden ga ik nu weer terug naar Shalour City,” sprak hij tegen de vader in spé en draaide zich toen vervolgens om. Kai zei hen gedag waarna hij met zijn Holocaster een bericht verstuurde naar de basis om aan te geven dat hij klaar was.. of toch niet? Je wist het maar nooit met dit rangerwerk.
