[spookhuis] Ghost Busters!

Halloween was een ding dat Joey als klein kind al erg cool vond vanwege het feit dat hij gratis snoep kon krijgen, maar het meeste waar hij van kon genieten was het feit dat hij mensen kon laten schrikken zonder daarvoor straf te krijgen. Zodra hij te horen had gekregen dat er een spookhuis met allerlei kraampjes te vinden waren in het teken van Halloween bij de Powerplant, wilde hij daar graag een kijkje nemen samen met Kasai en Lillie. Genietend van een appel met een laagje karamel liep de knul met zijn Pachirisu aan zijn schouder en Chimchar naast hem over het terrein heen op zoek naar het spookhuis. Zijn Pokémon genoten uiteraard ook van een appel want met Halloween hoorde je dit gewoon te eten. “Volgens mij zie ik dat Spookhuis al, jongens,” sprak Joey met zijn mondvol appel zodra hij de Power Plant in het vizier kreeg en vanuit zijn ooghoeken Kasai met angstige ogen naar het naderende spookhuis zag kijken. “Pachi! Pachi!” piepte Lillie vrolijk waar het wezentje verder op zijn schouder klom en haar pootjes in haar zij zette terwijl ze haar rug rechtte. Joey grinnikte eventjes terwijl hij haar met een goedkeurende blik aanstaarde.. Lillie was overduidelijk niet zo’n angsthaas als Kasai. De Chimchar keek even omhoog toen hij zijn trainer hoorde lachen en wierp de jongen een nijdige blik toe. “Chimchar!” snauwde Kasai als reactie op het gegrinnik van de jongen. “Ah kom op Kas neem het niet al te serieus, dude,” grijnsde Joey naar zijn Pokémon die snoof en nukkig zijn armen in elkaar vouwde. “Char!”


Joey rolde met zijn ogen waarna hij weer in beweging kwam waarop Kasai hem met tegenzin op de voet volgde. Het drietal naderde steeds dichterbij het spookhuis waar een kraampje vol gestald lag met spullen op het houten blad, er lagen prijskaartjes naast de producten wat inhield dat hij een souvenir kon meenemen maar daar was Joey niet voorgekomen. Buiten de bakken die een voor een gevuld waren met Gems, schijven en groen gekleurde ballen, was er een bak gevuld met enkel zwarte ballen. Deze vingen de aandacht van Joey omdat deze gratis leken te zijn waardoor de jonge coördinator zijn hand in de bak stak en er een bal uit viste. “Een Spoopy Ball?” las hij hardop het kaartje voor waardoor de aandacht werd getrokken van de verkoper. “Ja knul, hiermee kun je een Pokémon vangen in het spookhuis,” legde de man uit waarop Joey met een frons naar de verkoper keek en lichtjes knikte. “Hmmn.. klinkt wel goed, denk ik..?” Even keek hij bedenkelijk naar Kasai die ook met een nieuwsgierige blik naar het ronde voorwerp keek. Vervolgens gleden de ogen van de kleine Chimchar naar de jongen die inmiddels de onheilspellende grijns van Joey had gezien. Wat was dat jong van plan? Wat het ook was Joey voerde overduidelijk iets in zijn schild iets waar Kasai een onbehaaglijk gevoel bij kreeg. “Ik ga het doen!” riep hij uit waardoor de Chimchar een sprongetje maakte van schrik en geschrokken naar de jongen keek. Deze maakte al aanstalten om halsoverkop naar de deur te rennen van het spookhuis iets verderop maar Kasai voelde er niets voor. “Chim..char..” verzuchtte Kasai en sloot zijn ogen even kort waarna hij met heel veel tegenzin achter zijn trainer aan hobbelde.


Joey’s grijns kon niet meer van zijn gezicht vallen aangezien hij al had besloten dat vandaag de dag was dat hij er een Pokémon bij ging vangen. Het feit dat er ook een Halloween Contest werd gehouden in Anistar City had ook veel invloed op zijn keuze aangezien hij daar graag aan mee wilde doen. En wat kon nou beter griezelen in zo’n performance.. juist ja.. een spook Pokémon! De jongen grinnikte toen hij even een blik wierp op zijn Pokémon die overduidelijk moeite had gehad om hem bij te houden, Kasai stond voorover gebogen om op adem te komen aangezien zijn trainer enthousiast op het gebouw was af gerend. “Hey gast, je moet wel een beetje bij blijven man,” sprak Joey tegen zijn Chimchar die op zijn beurt hem een nijdige blik toewierp. “Chimchar! Chimchar!” beet het wezentje hem toe maar Joey had al geen aandacht meer voor hem.  Even wierp de jongen een blik op zijn Pachirisu die nu wel een beetje bang leek te zijn voor het spookhuis waardoor Joey overwoog om haar terug te laten keren in haar Pokéball. Op zich was hij met haar een stuk voorzichtiger dan met Kasai omdat de Chimchar wel wat kon hebben, hij was immers een jongen hoewel hij zich tot nu toe absoluut niet had gedragen als eentje. Nee, Lillie was toch nog een beetje te jong voor dit soort dingen en hij wist dat Kasai meer aan kon dan haar. “Keer maar terug in je Pokéball meisje.” Hij tikte voorzichtig de Pokéball van haar tegen haar kopje waarna een rode straal de Pachirisu opzoog in het ronde voorwerp. Zorgvuldig klikte hij het ding aan zijn riem waar hij Kasai wenkte die zich inmiddels een weg naar zijn schouder baande.
 

Joey passeerde al de ‘bewaker’ van het huis die hem veel plezier wenste waarna de deuren open gingen en in het slot vielen zodra hij naar binnen was gelopen. “Woah, ik zie geen hand voor ogen,” merkte de jonge coordinator op en zwaaide met zijn hand voor zijn ogen maar zag zijn hand niet eens bewegen. Arceusdank was de vlam van Kasai er ook nog dus geheel zonder verlichting zaten ze niet. De vlam gaf hen net genoeg licht om de kamer een beetje te verlichten. “Laat die griezels maar komen..” fluisterde Joey met een grijns rond zijn lippen tegen Kasai die trilde als een rietje. De jongen begon stapvoets in beweging te komen in de hoop dat hij nergens tegen aanbotste want hij had niet echt zin om met een blauw oog of een bult uit het huis te komen. Het tweetal bereikte de andere kamer zonder dat er al te veel gebeurde toen plots de felgroene lichten begonnen te knipperen. Er stak een wind op waardoor iets met een klap op de grond terecht kwam waar de jongen en zijn Chimchar van opschrokken, Kasai was angstig op zijn hoofd gekropen en verborg zijn gezicht in het blonde haar van de jongen. Joey balde zijn hand tot een vuist waarna hij deze naar voren gooide. “Kom tevoorschijn als je durft!” riep hij in een poging zichzelf gerust te stellen hoewel hij eigenlijk ook weer niet wilde weten wat er zich verborgen hield in die muur. Een seconde nadat hij dat had geroepen verscheen er een Pokémon die weg had van een mummie. Was dat geen Dusclops? Joey zette zich schrap voordat hij ontdekte dat er iets mis was met deze Pokémon, er zat een stuk hout vast achter op de rug van de Dusclops bevestigd en het bewoog niet echt natuurlijk. Het was dus een pop. Zijn aandacht werd toen getrokken door een reeks aan blauwe vlammetjes die vlak voor zijn neus danste waardoor Joey zich alert omdraaide en een tweetal Duskull opmerkte achter hem. “Leuk geprobeerd joh! Ik ben niet bang voor jullie!” grijnsde hij naar de Pokémon en balde zijn hand tot een vuist. “Duuuuusskuuul!” De spook zwaaide met diens armen in een poging de jongen bang te maken en draaide met zijn ogen maar het joeg Joey geen angst aan. Toen de eerste dit merkte verdween hij in rook op.


Joey barstte in lachen uit toen de Duskull verdwenen was. Hierdoor merkte de jongen niet op dat er een andere vlak achter hem verscheen en mee begon te lachen. Verbaasd keek de jonge knul op toen hij de Spook Pokémon naast hem opmerkte waardoor er een rilling over zijn rug ging. “Waah!” riep hij verbaasd uit en wankelde naar achteren waardoor hij tegen een tafelpoot opliep en daardoor naar achteren tuimelde. Kasai schrok wakker toen Joey met een doffe klap op de grond terecht kwam waardoor hij van zijn plek viel. “Auw..” kreunde Joey terwijl hij over zijn achterhoofd wreef en met een pijnlijk gezicht naar de Duskull tuurde. Deze had geschrokken diens armen voor diens hoofd gevouwen alsof het zich schaamde. “Chim..?” vroeg Kasai ongerust aan de jongen nadat hij zijn handen op de knie van de knul had neergelegd. “Geen zorgen ik ben oké,” mompelde hij tegen zijn partner die opgelucht een zucht uit zijn mond liet ontsnappen. “Duuuskuull..” De spook zweefde een stukje dichterbij waarbij hij toen zijn poot uitstak die Joey voorzichtig aannam.  “Dankjewel,” sprak hij ietsjes verbaasd tegen de Duskull toen hij weer overeind stond. De Pokémon scheen niet echt bang voor hem te zijn aangezien het wezen vlak naast hem bleef zweven en hem een beetje bleef aanstaren. Misschien was dit wel zijn kans om een Spook Pokémon te vangen waarna hij even kort een veelbetekende blik wierp op Kasai. Deze knikte kort waarna Joey zich wendde tot de Chimchar en zich toen richtte tot de Duskull, aangezien hij niet echt het idee had dat de Pokémon achter zijn vrienden aan zou gaan. “Wil je misschien met ons mee?” vroeg hij toen aan de Pokémon die even een inschattende blik op de jongen wierp. Duskull leek even na te denken waarna het wezen knikte en een stukje van hen weg zweefde. Een aanvalspositie werd aangenomen waarna de jongen even verbaasd leek te zijn door de plotselinge houding van de Duskull. “Goed dan.. als jij een gevecht wil kan je die krijgen!” grijnsde Joey terwijl hij zijn bruine ogen op zijn Chimchar richtte. Deze balde zijn hand tot een vuist en knikte zelfverzekerd. “Chimchar!”


De jongen grijnsde naar zijn Pokémon waarna hij met zijn hoofd naar hem wenkte als teken dat hij het gevecht mocht doen. Kasai liet zich dit geen tweede keer ontzeggen en sprong soepeltjes naar voren waar ook hij in een aanvalspositie ging staan. Het was opdat moment dat Joey zich iets herinnerde. “Hey Kas, misschien kunnen we gebruik maken van je nieuwe move,” merkte Joey op waardoor zijn Chimchar even naar achteren tuurde. Deze knikte zelfverzekerd waarop de jongen zijn gebalde hand tegen zijn vlakke hand aansloeg. Het was opdat moment dat Duskull in beweging kwam en griezelig met diens armen begon te zwaaien. Joey fronsde zijn wenkbrauw toen deze aanval een Leer bleek te zijn iets waar Kasai toch een beetje voor achteruit deinsde. “Kom op Kasai, niet bang zijn doe je Fury Swipes!” riep Joey. De Chimchar schudde met zijn hoofd waarna hij op de Duskull afrende en met zijn scherpe nagels zich in het lijf van de spook boorde alleen de kleine vuur aap ging dwars door het wezen heen. Met een snelle koprol kwam hij op zijn achterpoten terecht waar zich al rollend omdraaide en zette zich vervolgens weer van de grond af om een tweede Fury Swipe uit te voeren. Weer ging de Chimchar dwars door het lijf van Duskull heen waar hij dit keer met zijn gezicht vol tegen de grond knalde. Duskull begon te gniffelen waar het wezen een stukje hoger ging zweven. Joey krabde even achter zijn hoofd omdat hij niet helemaal begreep wat het probleem was.. deed Kasai dit expres? Of wacht nee! Duskull was een Spook Pokémon en normale aanvallen hadden geen effect. “Shit,” vloekte Joey binnensmonds en wierp een blik op zijn Pokémon die het stof van zijn wang afveegde. Duskull besloot echter niet langer te wachten waarna de Pokémon in beweging kwam en een zwarte gloed rondom de Chimchar liet verschijnen, een angstige blik was te zien in de ogen van Kasai waardoor Joey besefte dat dit de aanval Night shade was. Op deze manier gingen ze verliezen en dat was nu niet waar hij op zat te wachten! “Kasai, sla terug met je Ember!” riep Joey naar zijn Chimchar die koppig met zijn hoofd schudde en zijn wangen bol blies, daaruit verschenen een reeks aan kleine vuurballetjes die recht op Duskull werden afgevuurd. De spook kreeg de volle laag waar deze een stuk achteruit deinsde door de snelle reactie van Kasai.


“Nu gebruik je Ember-aanval nog een keer!” Kasai keek verschrikt op toen de jongen zijn stem liet horen waarna het oranje wezent knikte en weer zijn wangen bol blies. Vervolgens spuugde hij met volle kracht de vuurballen weer regelrecht op Duskull af die dit keer van diens plek verdween, hoewel hij niet snel genoeg was en alsnog een paar vuurballen tegen zijn rechterarm kreeg. De spook liet hier echter geen gras over groeien waarna het met een hoge gil zich op Kasai wierp die zijn handen tegen zijn oren drukte. Ugh, Astonish was echt een rot aanval. “Ontwijk!” Kasai sprong soepel aan de kant waarna hij de aanval van de Duskull ontweek. “Flame-Wheel!” gaf hij vervolgens als instructie waarna er wat vlammen zich rondom de Chimchar vormde. Vervolgens zette Kasai zich af waar hij in een soort vuur wiel recht op de Duskull aftolde die een nieuwe Night Shade voorbereidde alleen Kasai was ietsjes sneller dan dat Duskull was en knalde vol tegen het wezen aan die naar achteren werd gegooid, de Flamewheel had aardig wat schade veroorzaakt. Joey grijnsde toen hij zag dat Kasai zich boven de Duskull bevond en een plannetje bedacht. Shadow Claw moest misschien wel genoeg zijn om hem zodanig te verzwakken dat de Pokémon bleef zitten. In eerste instantie wilde Joey de Spoopy ball gooien maar waarschijnlijk waren drie aanvallen niet genoeg. “Gebruik je nieuwe move! Shadow Claw!” brulde Joey naar Kasai die opschrok en knikte. De Chimchar liet zich vervolgens naar beneden vallen waarbij zijn rechterhand een donkerpaarse gloed kreeg en een soort monsterachtige klauw rondom zijn hand had.  Met deze haalde hij vervolgens uit die weer vol tegen de Duskull aankwam, hierdoor kreeg de spook een extra zetje waardoor het tegen de grond werd gesmeten. Voor een moment dacht de jongen dat Duskull was uitgeschakeld omdat de aanval super effectief was maar de Pokémon was ineens verdwenen in een schaduw. Alert keek Kasai om zich heen maar kon niks zien of opmerken. Joey beet nerveus op zijn onderlip aangezien hij geen enkel idee had waar de Pokémon zich bevond of wat voor aanval het had gebruikt. “Zet je schrap voor een nieuwe Shadow Claw, Kas.”


Kasai knikte op de woorden van de jongen maar ineens vanuit het niets werd de Chimchar van onderen aangevallen. Hij werd omhoog gegooid door een sterke ‘tackle’ waardoor hij uit balans raakte vervolgens werd hij omringd door een donkere gloed waar Joey op zijn lip begon te bijten. Dit was nu echt menens! Duskull had zonet een Shadow Sneak en een Night Shade gebruikt want als dit zo door ging zou Kasai worden uitgeschakeld. Ze moesten gebruik maken van de situatie! “Kasai snel gebruik je Flame-wheel nog eens!” schreeuwde de jongen waardoor zijn Chimchar zijn ogen opende. Weer werd kreeg Kasai vlammen om zijn kleine lijfje heen en begon terwijl hij aan het vallen was rond te tollen, daardoor kreeg hij meer snelheid. Met een harde klap knalde Kasai vol tegen de Duskull aan die inmiddels nog een Night Shade wilde uitvoeren maar de kracht van de Flame-Wheel was te groot waardoor de aanval werd afgebroken. Kasai was inmiddels weer veilig op de grond gekomen en keek met een strakke blik naar Duskull die moeite had met overeind te komen. “Chim..char..” kreunde Kasai en kneep met een pijnlijke grimas een van zijn ogen dicht. Ah shit, Night Shade had ondanks de sterke aanval van de Chimchar toch door de vlammen barrière weten te breken. “Maak het af met een Shadow Claw!” Kasai keek om toen de stem van Joey weerklonk waarna hij knikte en zijn hand weer de paarsachtige gloed kreeg toen Duskull een nieuwe Astonish wilde uitvoeren. Kasai sprong aan de kant toen de spook op hem in wilde tackelen waar hij opsprong en zich vervolgens met zijn hand die omhuld werd door een krachtige gloed op de Duskull insloeg. Deze werd tegen de grond geworpen waarna Joey snel de Spoopy Ball van zijn riem klikte en deze groter maakte door op de knop te drukken. “Spoopy Ball nu!” Met een ferme zwiep gooide de jongen de bal richting de Duskull die werd opgezogen door een groene gloed. De bal plofte op de grond waar hij heftig heen en weer begon te tollen. Joey voegde zich snel bij Kasai die moeite had om overeind te blijven staan waar beide strak naar de rollende bal keken. Zou Duskull blijven zitten?


Hits on Duskull(?):
2x Ember
2x Flamewheel
2x Shadow Claw

De bal bleef na een paar tellen plotseling stil liggen op zijn plek waar Joey en Kasai gespannen naar hadden staan kijken. Een brede grijns verscheen er om zijn lippen toen hij besefte wat dit betekende en tikte zijn Chimchar op zijn schouder. Dat de bal bleef liggen betekende dat ze zonet hun eerste Pokémon hadden gevangen. “Yes! We hebben hem!” riep Joey enthousiast uit en stoof als een dolle Tauros op de Spoopy Ball af die hij snel van de grond viste. Voorzichtig kwam Kasai ook in beweging om een blik te werpen op de Spoopy Ball maar werd nog voordat hij kon kijken meegesleurd door Joey die als een dolle in de rondte aan het dansen was. Kasai kon niks anders doen een kleine glimlach rond zijn lippen toveren.

Nadat een tijdje vol te hebben gehouden werd Joey een stuk serieuzer en wierp een blik op Kasai die nogal uitgeput was van het gevecht. Ook niet gek aangezien zijn partner alles had gegeven zonet en voor een beginneling was dat best wel intensief. “We kunnen jullie beter even naar het Pokémon Center brengen,” merkte de knul op en tilde Kasai van de grond af. Deze knikte langzaam waarna hij de Pokéball van Duskull aan zijn riem klikte en zijn Chimchar in een andere houding neerlegde zodat hij kon rusten. Vervolgens begon hij op een drafje opzoek te gaan naar de uitgang van dit Spookhuis. Want nu hij de Duskull had was zijn missie geslaagd.