Nieuwe rekruten. Ze waren belangrijk. Agent M kwam aan bij een van de voordeuren van Lumiose City en klopte aan. Hij had zijn trouwe Picklenose naast zich staan op de grond. Hij liet meteen een kaartje zien dat hij bij zich had dat de man duidelijk moest maken dat hij bij Team Rocket hoorde. En hij vroeg super netjes of hij even binnen mocht komen, of anders zouden er consequenties zijn. Hij werd, geheel zonder protest, binnen gelaten natuurlijk en ze gingen aan tafel zitten. Picklenose zorgde ervoor dat hij op de tafel zat. Terry zette zijn leesbril op, ze waren nep, en haalde een mapje uit zijn tas. “27 November 2016. Bezoekje aan een collega, terwijl mevrouw op zakenreis was. 5 Oktober 2016. Bezoekje aan de apotheek, gevolgd door een bezoekje aan uw collega. Uw vrouw was weer op zakenreis.” Terry keek hem nu aan. “U was vast medicijnen voor uw arme collega aan het ophalen.” Zei hij sarcastisch. Agent M sprak verder over de data van de man. Hij liet een aantal foto’s, genomen met straat camera’s, zien en een aantal bonnetjes, zowel van de apotheek en restaurants etc. . “Weet u meneer Frändell, het is nooit mooi om overspel te plegen.” “Wie ben je?! Ga mijn huis uit!” Agent M bleef kalm. “Dus daarom zou het fijn zijn als dit alles zou verdwijnen, nietwaar?” De man keek hem boos aan. “En daar kan ik voor zorgen.” Het bleef stil, maar het stille verlangen van de man om Terry om te leggen was duidelijk te voelen. “Ik heb gehoord dat uw vrouw nogal wat.. hoe zeg ik dat.. extreme tradities heeft.. wat betreft een partner die vreemdgaat.” De man leek nu angstiger voor zijn vrouw dan voor Terry. Hij haalde een contract en pen tevoorschijn en legde het rustig op tafel. “Hier tekenen. Werk voor Team Rockte. En wij beschermen u.” Hij haalde dramatisch zijn bril van zijn neus. “Ik zou het doen.” De man keek woest naar Terry. Hij kon geen kant op. Ofwel hij zou verschrikkelijke tijden en na-effecten ondergaan door zijn vrouw, of hij moest zijn verdere leven álles voor Team Rocket doen. Hij wist dat hij niet in Lumiose City had moeten gaan wonen. Het waren allebei slechte keuzes. Maar hij moest voor de keuze gaan die hem het minst kwaad zou doen. Als hij zich aansloot bij Team Rocket, kon hij tenminste nog bescherming krijgen. En niet alleen van zijn vrouw. Hij sloot zijn ogen en zuchtte, alvorens hij het contract tekende. Agent M verstoorde het moment van drama door heel tactloos een foto van de man te maken met een enorme flits. En zo snel als hij binnen was geweest, was hij ook weer weg. Op weg naar de volgende.
De volgende locatie was een steeg. De jongen die daar stond, drukte Terry zonder waarschuwing tegen de muur. “Luister. We weten wat je hebt gedaan met ‘het spul’ van Don Macani. En hij zoekte je.” De jongen kreeg haast een hartaanval. “W-wat?” “Houdt je niet van de domme! Je ontvlucht hem al een jaar. Maar niet voor lang meer.” Op dit moment piste de adolescent daadwerkelijk in zijn broek. Terry schudde teleurgesteld zijn hoofd en liet hem los. “Gadverdamme man.” “S-sorry. Ik wilde gewoon wat geld verdienen.” “Door iets doms te doen. Je leven verspelen is nou niet echt een goede netto winst domoor.” Terry plaatste zijn handen in zijn heupen en zei: “Maar ik kan je beschermen.” Een glimps van hoop straalde er even door de ogen van de jongen. Maar dit was van korte duur. Ineens werd hem duidelijk met welke organisatie hij te maken had. Hij was immers in Lumiose City. “G-gaan jullie het hem vertellen als ik het niet doe?” “Ja.” Zei Agent M kort. Hij hoefde niet verder te praten. De jongen wist goed genoeg dat overgedragen worden aan Don Macani een lot meer vreselijk was dan leven in Giratina’s dimensie. De jongen zakte tegen de muur in elkaar en gooide zijn handen over zijn hoofd. Hij begon te huilen. Terry fronste. Waren dit nu de grote enge drugsdealers van Lumiose City? Dat was maar een zielig hoopje dan. Hij schudde zijn hoofd weer. “Ik heb niet veel tijd.” Sprak hij. “Je komt ofwel nu mee met mij naar de Base, of je komt met mij mee naar Don Macani.” Zo geduldig was Agent M eigenlijk niet. Hij kreeg niet echt een reactie. Hij pakte de jongen bij de kraag en sleepte hem mee. “Don Macani dus.” Zei hij kortaf. Het duurde welgeteld tien seconde totdat de jongen riep: “Nee! Niet dat! Ik ga naar de Base!” Hij barste nog verder in tranen uit. Maar het doel was bereikt. Terry nam hem mee naar de Base.
Er lag een tienermeisje op de grond van de woonkamer van een landhuis. En Agent M stond achter haar. Er was de vorige dag een feestje geweest daar en Terry was erbij geweest. Niet om te feesten, maar om foto’s te maken. Bewijsmateriaal halen dus. Het was namelijk de dochter van de multimiljonair Miranda Tina. En mevrouw Tina, is nogal streng. Ze is zo streng, dat ze haar andere twee kinderen heeft onterft en uit het huis heeft gegooid zonder geld, gewoon omdat ze haar hadden tegengesproken. En nu.. had arme domme Felicia Tina een feestje gegeven terwijl dat verboden was door haar moeder. En nóg erger. Agent M had beeldmateriaal van Felicia die een eeuwenoude vaas om had gegooid in een dronken bui. Drinken, feestje en een kapotte historische vaas. Dít zou haar niet in dank worden afgenomen door haar moeder. “Wordt wakker Felicia. We hebben iets belangrijks te bespreken.” Moeilijk draaide ze zich op haar rug. Agent M ging gehurkt naast haar staan en hield de foto’s van haar dronken-vaas-kapot-gooi fiasco voor haar gezicht. “Ik denk dat je moeder niet blij zal zijn.” Ze keek nog een beetje verward. “Maar ik heb een manier om de vaas te vervangen. Dan heeft ze niks door.” Ze leek toch wel ineens de ernst van de situatie in te zien. “Hoe?” “Oh, ik heb mijn manieren. Je moet je wel even bij Team Rocket aansluiting.” Vervolgde hij het. Daar schrok het meisje nog meer van en schudde haar hoofd. Agent M ging rechtop staan en zei: “Veel plezier met je moeder dan.” En hij liep weg. “Wacht?” Terry stopte. “Waar teken ik?” Agent M kreeg een grijns. Dat is het nou eenmaal met van die kinderen van rijken, die zijn opportunistisch. En als ze een beetje op haar moeder lijkt.. heeft ze geen moeite om haar ziel te verkopen aan Team Rocket. Hij regelde het papierwerk, nu ze nog een kater had, en vertrok naar de Base. Drie nieuwe leden in twee dagen. Hij was tevreden over zichzelf.
