Stamp on the Ground

Een nerveuze trek had zich de meester gemaakt van haar gezicht en ze moest haar bonzende toch echt wel zien te kalmeren. Het gym gebouw torende hoog boven haar uit en ze moest zeggen dat ze er zich al behoorlijk bedreigd door voelde. Ze had haar team getrained, ze waren als het goed is klaar. Maar alsnog, steen types waren types die heel erg gehard en sterk konden zijn. En het merendeel van haar team was niet bepaald sterk tegen de rotsachtige Pokémon. Alyss had een nadeel, Oz en Leo ook, Romeo was nog niet sterk genoeg om een gym uit te dagen en dus de enigen die wel een voordeel hadden tegen de gym waren Rosa en Jack. Ze had zich er deze keer niet echt in verdiept welke Pokémon de Gym Leader die zo meteen tegenover haar stond zou gebruiken. Ze kon eigenlijk maar bijster weinig vinden over zijn team namelijk. En ergens maakte dat haar nerveus. De Pokémon die de gym leader gebruikte zouden fossielen zijn, Arceus mocht weten hoe hij daaraan kwam. En Lilium had dus maar weinig kunnen vinden over het gedrag en de movesets van de Pokémon. Amaura en Tyrunt… Twee dinosaurus Pokémon. Het enige verdere wat ze wist van de Gym Leader, was dat hij vreemde steentjes in zijn haar had. Maar daarover ging ze niet oordelen. Mensen in Kalos hadden wel vaker… aparte smaken op het vlak van mode. Bijvoorbeeld vreemde hoeden die zomaar konden verbranden enzo. Lilium haalde nog een keer diep adem. Ze moest niet blijven treuzelen bij de ingang van de gym. Ze zette dan ook voorzichtig haar handpalmen tegen de klapdeuren aan en duwde ze open. De aardachtige lucht die haar tegemoet kwam liet haar even fronsen, maar ja, het was nog steeds een steen gym. Dus wat kon ze anders verwachten? Ze kneep eventjes haar ogen dicht en stapte toen naar binnen, klaar om aan haar gevecht te beginnen.

Een beetje behoedzaam liep het blonde meisje naar binnen, voor nu had ze al haar Pokémon nog in hun Pokéballs gelaten. Het stond voor haar gevoel toch beleefder en je wist immers maar nooit wat er ineens zou verschijnen. Wie weet zou de dinosaurus immers ineens voor haar staan. Met een lichte frons keek Lilium om zich heen. Ze zag niemand en ze had toch echt een afspraak gemaakt om de gym uit te dagen. Zou ze de datum verkeerd hebben? Nee, dat kon niet, de deuren waren open dus er moest iemand zijn. Ze keek dan ook nog een keer om zich heen. Het enige wat ze zag was het strijdveld en een stel hoge klimwanden. Mooi niet dat ze daar ooit op zou klimmen, haar niet gezien. Ze bleef liever met beide benen op de grond.  Nog een laatste keer liet ze haar blik twijfelachtig rondgaan. Viel er nog iets te doen of te zeggen? Misschien moest ze maar een klacht indienen bij de league en gewoon weggaan. Maar net toen ze dat besluit genomen had, klonk er een stem. “Dus jij denkt mijn gym aan te kunnen?“ Hij kwam van boven, hoog boven haar. Lilium liet haar blik meteen naar de bron van het geluid schieten. En ja hoor, daar boven op één van de klimwanden zat een jongeman. Lilium moest haar ogen lichtjes vernauwen om hem scherp te zien. “Ja dat klopt,“ riep ze terug. Oh Arceus, hij ging niet verwachten dat ze naar boven ging, dat kon hij niet maken. Hij kwam maar mooi naar beneden. Maar gelukkig deed hij dat ook, met zelfverzekerde grepen van zijn handen kwam hij langs de wand naar beneden geklommen, op een tempo waarvan Lilium ervan verzekerd was dat hij echt zou gaan vallen en zijn nek zou breken. Maar het gebeurde niet. De jongeman stond al snel genoeg beneden, met beide voeten op de grond en stak zijn hand uit. “Grant, aangenaam.“ Voorzichtig nam Lilium de hand aan en schudde deze. “Lilium, aangenaam Grant,“ sprak ze. Wat nieuwsgierig sloeg ze hem gade. Inderdaad zeg.. steentjes. Het was een apart statement om te hebben, maar je zag wel meteen wat voor een type Pokémon hij trainde. Ze zag nog niet bepaald in wat er zo bijster storend aan was, zoals een zeker persoon haar verteld had. “Laten we maar geen tijd verspillen en beginnen,“ sprak de jongeman, waarna hij nog even een kort knikje naar Lilium gaf. Vervolgens draaide hij zich om en liep hij naar zijn kant van het strijdveld. Lilium slikte eventjes nerveus en knikte vervolgens. “Laten we dat maar doen ja,“ zei ze, kalm proberend over te komen. Maar haar stem klonk afgeknepen en haar hart bonkte nog als de onregelmatige vleugelslagen van haar Vivillon. Diep in en uit ademend liep ze naar haar kant van het strijdveld. Het was een redelijk normaal strijdveld, al was het niet zo kaal als die van Viola en haar Bug Pokémon. Her en der staken stenen uit de grond. Maar goed, hier zou Grant wel voordeel uit kunnen trekken. Zwijgend luisterde ze naar hoe de scheidsrechter de regels van het gevecht beschreef. De uitdager mocht van Pokémon wisselen, de Gym leader mocht dat enkel niet. De uitdager mocht tevens zoveel Pokémon gebruiken als hij of zij wenste, maar de Gym Leader mocht dit op zijn beurt weer niet. Ze keek naar hoe de vlag omhoog werd getrokken en wachtte op het startsignaal. Het leek eeuwig te duren. Maar tegelijkertijd, wat hadden zij en haar Pokémon te vrezen? Ze hadden geknokt om zover te komen en ze zouden deze keer opnieuw knokken.

“Begin!“ Het startsignaal werd gegeven en Lilium maakte haar eerste Pokéball groot. Zonder twijfel liet ze de Pokéball gaan. “Ga ervoor Oz!“ Riep ze haar Vivillon toe. In een straal van wit licht verscheen de Vivillon en sloeg zelfverzekerd met zijn vleugels, zijn blik vastbesloten. Dat was mooi, Oz had er dus blijkbaar ook zin in. Ze hoorde Grant eventjes zachtjes lachen. “Je zet een insect in tegen mijn prachtige steen Pokémon? Laat jezelf maar zien Tyrunt!“ De dinosaurus verscheen en landde met een plofje op het strijdveld. Hij slaakte eventjes een uitgelaten kreet en schraapte met zijn klauwen over de grond heen. Oh dat zag er op zich nog best krachtig uit. Lilium beet eventjes op haar lip. Het maakte niet uit. “Onderschat Oz maar niet!“ Riep ze de gym leader toe. Ze had verwacht dat Oz het einde van het gevecht niet zou halen. Maar ze wist dat hij wel zeker input kon geven op zijn eigen manier. Grant de kans niet gevend om de eerste aanval te laten doen, begon Lilium met haar eerste commando. “Oz gebruik Poison Powder!“ Riep ze haar Vivillon toe. De Pokémon flapperde wild met zijn vleugels en liet de giftige sporen los. Het felle purperen poeder ging wat in de lucht en werd al snel met een aantal krachtige vleugelslagen in de richting van de Tyrunt geblazen. Ze zag Grant eventjes tandenknarsen. Oz had nu op zich al genoeg gedaan, maar elk punt van schade die hij nu nog aan kon richten was mooi meegenomen. “Tyrunt! Gebruik je Bite!“ Riep Grant zijn Pokémon toe. De Tyrunt sprong met vlugge stappen op Oz af. “Vlieg hoger Oz!“ Riep Lilium haar Vivillon meteen toe, maar ze waren op dat vlak toch echt te laat. De Tyrunt sprong omhoog en beet zich klemvast rond Oz zijn voet, hem met succes naar beneden trekkend en tegen de grond slaand. De Vivillon bleef eventjes versuft liggen, maar was gelukkig nog niet klaar. Hij wist zich overeind te heffen en zichzelf weer in de lucht te krijgen. “Oz! Gebruik Psybeam!“ Riep Lilium haar Pokémon vlug toe. De kinetische energie waarover haar Vivillon beschikking had werd al snel tussen zijn antennes gevormd en weggeschoten in de richting van de Tyrunt, die achteruit geslagen werd door de klap. Maar de Tyrunt stond nog zeker nog steeds overeind. Lilium vernauwde haar ogen lichtjes. Hij was sterk getrained, dat was duidelijk. Lilium beet eventjes op haar lip. Maar zij hadden ook hard getrained, dus ze konden het ook best wel. “Oz! Bug Buzz!“ Riep ze haar Pokémon toe. De aanval hadden ze nog maar net geleerd, maar het moest als het goed is wel redelijk goed werken. De Vivillon opende zijn mond en liet een vreselijk geluid horen. De Tyrunt kneep zijn ogen dicht en kermde zelf eventjes. “Tyrunt, gebruik je Rock Tomb!“ Riep Grant zijn Pokémon toe en de Tyrunt herstelde zich vlug. Hij stampte hard op de grond en ineens begonnen er stenen rond Oz uit de grond te schieten. “Ontwijk het Oz!“ Riep Lilium haar Pokémon geschrokken toe, maar Oz was niet snel genoeg om alle stenen te ontwijken. Hij werd vol in zijn vleugel geraakt en viel weer even op de grond. Hij wist zich opnieuw de lucht in te werken, maar het ging duidelijk moeizamer… “Super sonic Oz!“ Riep ze haar Pokémon toe. Dan maar de Pokémon gaan hinderen… “Ontwijk het, Tyrunt!“ Riep Grant en de Tyrunt ontweek de stralen met gemak. Oz werd moe door de constante aanvallen… Dat was duidelijk.

“Tyrunt! Gebruik Stomp en daarna Rock Tomb!“ Riep Grant zijn Pokémon toe.  Lilium schrok op. Oz zijn mobiliteit was immers gehinderd dankzij die vreselijke Rock Tomb aanval en hij kon geen kant meer op. “Gust Oz!“ Riep Lilium haar Vivillon toe en de vlinder begon wild met zijn heldere blauwe vleugels te slaan om een windvlaag op te wekken. De Tyrunt werd wel degelijk even teruggeslagen door de windvlaag, maar het was niet voldoende. Een rock type was best zwaar en Tyrunt was dus geen uitzondering. Hij wist zich tegen de windvlagen die Oz opriep in te werken en hem neer te slaan met een goed gemikte stomp. Lilium fronste. Een duidelijke inschattingsfout dit. Maar dat zou haar dan ook geen tweede keer gebeuren. “Oz, Psybeam!“ Riep ze haar Pokémon toe in een laatste kans om hem te redden van een verplettering door de Rock Tomb. Maar de straal werd vroegtijdig afgebroken door alle stenen die op hem neerregenden. Er was geen twijfel over mogelijk, dit had Oz niet kunnen verslaan. “Tyrunt, haal de stenen maar ervanaf.“ Riep Grant de Pokémon toe toen er geen teken meer was van de Vivillon. Gespannen keek Lilium toe, in haar hoofd excuses makend aan Oz. Maar zij wist zelf ook wel dat de Vivillon weinig kans had tegen een aanval die dubbel super effective was, ondanks dat hij een hoger level was dan de Tyrunt. En inderdaad, toen de Tyrunt een steen voor haar aan de kant duwde en ze Oz kon zien, zat er nog weinig fut in de Pokémon. “Vivillon is uitgeschakeld!“ Bevestigde de scheids luid. Lilium glimlachte wat waterig. “Keer terug, Oz,“ sprak ze en de rode straal zoog haar Pokémon weer terug in de Pokéball. Met een glimlach keek ze even naar de Pokéball. “Je hebt goed gevochten jochie,“ besloot het meisje. Hierna pakte ze de volgende Pokéball uit haar vestzak. De Tyrunt zat zachtjes te hijgen, de Poison Powder begon de Pokémon wel degelijk in zijn greep te krijgen.

“Rosa, ik kies jou!“ Riep ze en haar Trapinch kwam met een plof op het strijdveld terecht. Deze keek even wat verdwaasd om zich heen, maar leek wel daarna te begrijpen wat er aan de hand was. Lilium glimlachte zachtjes. De Tyrunt was wel degelijk verzwakt en dat konden ze nu in hun voordeel gebruiken. “Tyrunt, Rock Tomb!“ Grant had ook wel door gekregen dat zijn Pokémon nu in het nadeel was en wilde er duidelijk snel een einde aan maken. De stenen schoten razendsnel rond haar Trapinch uit de grond en vielen op haar neer. “Dig Rosa!“ Riep ze haar Pokémon toe. Gespannen wachtte ze af. Hopelijk had de Trapinch nog genoeg ruimte om de stenen tombe te ontsnappen en de aanval uit te voeren. Ook de Tyrunt keek gespannen om zich heen, maar ineens werd deze de lucht ingesmeten door de Trapinch die verscheen. Een triomfantelijke kreet ontsnapte uit Lilium’s mond toen de Tyrunt naar achter gekegeld werd door de aanval. Hij bleef eventjes liggen, maar kwam nog wel overeind. Jammer weer dat. Gelukkig kon de Tyrunt niet veel beginnen tegen Rosa, aangezien deze alles kon doen om de Tyrunt uit de buurt te houden op de Rock Tomb na. “Stomp, Tyunt!“ Riep Grant zijn Pokémon toe. Een glimlach verscheen op Lilium’s lippen. Daar was haar kans verschenen. “Earth Power, Rosa!“ Riep ze naar haar Trapinch. De Trapinch slaakte eventjes een kreet en ze wist zeker dat ze Grant ietwat bleek zag worden, hoe bruin hij ook was van kleur. De Trapinch stampte op de grond van de Gym en de grond begon wat te rommelen. Plotseling vond er een enorme eruptie plaats onder de Tyrunt tegenover haar. De Pokémon werd de lucht in geslingerd en kwam met een klap op de aarde terecht. De combinatie van de poisoning en de aanvallen waren teveel geweest. “Tyrunt kan niet langer doorvechten!“ Verklaarde de scheids, waarna Grant zijn Pokémon terug riep. Rosa wiebelde wat onhandig heen en weer en Lilium keek er met een licht fronsje naar. Rosa had nog niet veel gevochten in haar leven, zou het uithoudingsvermogen van de Pokémon in dat geval minder zijn? Het mocht niet baten. Het gevecht moest sowieso verder. En als het goed is, was ze nog steeds in het voordeel.

“Amaura, het is jouw beurt!“ Riep Grant zijn Pokémon toe en een blauwe dinosaurus betrad het strijdveld. Lilium glimlachte eventjes lichtjes, nooit geweten dat een dinosaurus zo schattig kon zijn eigenlijk. De Amaura slaakte eventjes een kreet en gaapte diep. “Begin!“ Verklaarde de scheids opnieuw. Lilium aarzelde geen moment en weigerde Grant de eerste move te geven. “Bulldoze, Rosa!“ Riep ze luid. De Trapinch knikte eventjes en maakte een sprongetje, hard op de grond neerkomend. Een schokgolf verspreidde zich door het strijdveld heen en kwam rechtstreeks op de Amaura af. “Ontwijk het, Amaura!“ Riep Grant luid en de Amaura sprong in de lucht, waardoor de schokgolf recht onder haar door ging. Lilium keek eventjes verbaasd. Kon een dinosaurus zo springen? Nou ja, blijkbaar wel, anders had ze het niet net gezien. “Powder Snow!“ Riep Grant naar zijn Pokémon en Lilium bevroor eventjes. Wat. Een rots type die ook ijs aanvallen kon? “Ontwijk het, Rosa!“ Riep ze haar Trapinch toe, maar de Pokémon was niet snel genoeg. Een regelrechte sneeuwstorm duwde de Trapinch achteruit en daarna.. bewoog de Pokémon niet meer? “Rosa!“ Riep Lilium geschrokken. Een glimlach verscheen op Grant’s mond toen hij het zag. “Ik heb geluk zie ik, een Frozen status komt niet vaak voor,“ merkte deze op. Lilium vervloekte haar geluk. De Trapinch zag er niet uit alsof deze vlug uit het ijs zou komen. “Aurora Beam, Amaura!“ Riep Grant uit en de Amaura schoot de straal af met dodelijke precisie. Lilium had slechts een seconde om een beslissing te maken en liet haar Trapinch terug keren. Ze besloot de Pokémon te wisselen. Hier zou ze alleen maar staan als een levende schietschijf immers en dat deed ze haar Trapinch niet aan.

Als de andere Pokémon ijs was, dan zou ze het bestrijden met vuur. “Kom eruit, Alyss!“ Riep ze uit, waarna de Shiny Ninetales het gevecht betrad. De Ninetales rekte zich eventjes uit en strekte haar staarten, een dreigende houding aannemend. Lilium glimlachte lichtjes. Nu konden ze echt beginnen. “Alyss, Flamethrower!“ Riep ze haar Ninetales toe. En al snel genoeg werd het veld verlicht door de vlammenzee die haar Ninetales kon uitademen. De Amaura kermde eventjes en schudde haar hoofdje. Maar er was nog duidelijk niet genoeg schade aangebracht. Lilium vernauwde haar ogen eventjes lichtjes. “Rock Throw Amaura!“ Lilium’s adem stokte eventjes. Dat zou flink wat schade aanbrengen bij Alyss… En ja, de Amaura schopte de stenen moeiteloos naar de Ninetales. “Ontwijk het Alyss!“ Riep Lilium luid en de eerste stenen wist de vuur Pokémon ook wel te ontwijken, maar de laatste paar waren voltreffers. Alyss werd wat achteruit gesmeten door de stenen, maar kwam weer tot haar poten. “Will-O-Wisp!“ Riep Lilium luid, alsof harder praten de Pokémon zou gaan helpen om te winnen. Dit was natuurlijk niet het geval, maar het was een leuk idee. De spookachtige vlammen verschenen uit de lucht en dansten om de Amaura heen, die er verward naar keek, voordat ze uiteindelijk op haar afspurtten en haar een Burn status gaven. De Amaura schudde haar kop opnieuw en kermde eventjes, maar Lilium wist zelf ook wel dat dit niet genoeg was. Nog lang niet. “Flame Thrower Alyss!“ Riep ze haar Pokémon toe. Alyss gooide haar kop in haar nek en verzamelde genoeg vuur om haar aanval uit te voeren. “Rock Tomb, Amaura!“ Arceus verdomme, kende elke Pokémon van deze trainer die aanval? “Pas op Alyss!“ Riep Lilium en de Pokémon probeerde haar Flamethrower nog af te breken om de aanval te ontwijken, maar het mocht niet baten. De stenen werden uit de grond geschoten en sloten de Ninetales in. Alyss kon geen kant meer uit en maakte een pijnlijk geluid toen de stenen op haar neervielen, al kon ze met een Flamethrower zichzelf nog wel bevrijden. De Ninetales stapte tussen de stenen vandaan, haar blik vol van kille woede jegens de Amaura. “Faint Atta-“ begon Lilium, maar Grant onderbrak haar. “Thunder Wave, Amaura,“ verklaarde Grant op rustige toon. De schokgolf liet Alyss bevriezen in haar pootstappen, de Paralysis had haar in haar greep genomen. “Rock Throw!“ Nu Alyss het niet meer kon ontwijken, had de Pokémon geen schijn van kans meer. Na de Rock Throw geïncasseerd te hebben, viel de Ninetales om en bleef liggen. Lilium voelde een lichte irritatie opkomen, maar de Amaura had al wel best wel wat schade opgelopen.. Ze had nog twee Pokémon die ze kon inzetten en degene die het moest doen was Jack. Leo durfde ze nog niet goed in te zetten in gym battles. “Keer terug, Alyss,“ sprak ze haar Pokémon toe. “Goed gedaan.“

“Kom eruit, Jack!“ Riep ze vervolgens luid en de Samurott betrad het strijdveld met een zelfverzekerde blik in zijn ogen. Nu wilde ze het snel klaar hebben ook en ze wist zeker dat Jack dat ook wel prima zou vinden. “Gebruik je Aqua Jet!“ Riep ze luid en de Pokémon schoot naar voren, recht op zijn doel af. De Amaura mocht dan wel wat vlug zijn, maar zeker niet vlug genoeg om de Aqua Jet te ontwijken. Het werd achteruit geduwd en rolde eventjes over de grond heen, maar kwam nog wel overeind. Nog niet genoeg dus. “Rock Throw, Amaura!“ Klonk het commando van Grant. Lilium knarste haar tanden even over elkaar, Jack was nu te dichtbij en slaakte een kreet toen de rotsen hem raakten. “Neem afstand Jack! En dan Water Pulse!“ Jack sprong achteruit en liet de watergolven ontstaan uit de grond. Al snel genoeg raasden de schokgolven op de Amaura af. “Ontwijk het en gebruik Take Down!“ Riep Grant zijn Pokémon toe en weer sprong de Amaura over de grond aanval heen. Daar moesten ze op geoefend hebben, bedacht Lilium zich, dat kon niet anders. Maar, dit gaf haar de perfecte kans. De Amaura kwam op Jack afgesneld met enorme snelheid, haar kop al iets gebogen voor de impact. De klap zou inderdaad veel schade aanrichten.. Als het zou raken. “Jack, gebruik Revenge!“ Riep ze haar Pokémon toe. Een vecht aanval zou enorme schade aan moeten richten op een Ice en Rock type Pokémon… Jack gloeide licht op en greep de Amaura beet, eventjes hield hij de Pokémon vast in een houdgreep en smeet deze toen neer op de grond. De Amaura bleef liggen… Vertwijfeld bleef Lilium kijken. Zou de Pokémon blijven liggen of zou het gevecht nog niet over zijn?

notes notes notes notes