Power to Strive

Cecille was er al eens geweest. Ze had er vaker over nagedacht om weer eens terug te gaan. De geruchten dat het Battle Maison nog steeds erg veel sterke trainers trok, hielpen haar bij het doorhakken van de beslissende knoop. Ze wilde meer gevechten houden – meer trainen en sterker worden. Niet alleen om één van de beste trainers te worden, maar ook om zichzelf te bewijzen dat ze de kracht bezat om iets te kunnen betekenen. Ze wilde zich verzetten tegen Team Rocket en om dat te doen had ze een ijzersterk team nodig. Cecille vond dat ze op alles voorbereid moest zijn. Dat had ze wel geleerd na het beleven van de meest vreemde avonturen. Ze moest niet alleen moed en wilskracht bezitten. Ze moest ook leren om haar tegenstander een stapje voor te zijn en om in te zien wanneer ze zich beter terug kon trekken van een gevecht. Om te wachten en te luisteren voor ze toesloeg. Dat was iets wat Minnoo en Dahlia haar probeerden te leren met hun vechttechnieken. Hoe vaker ze het beoefende, hoe meer Cecille in begon te zien dat niet alles om sterke en snelle vuisten ging. Ze begon langzaam te begrijpen dat soepele trappen haar niet altijd konden redden.

Daarom besloot ze vandaag terug te keren naar het Battle Maison. De reis was lang en saai geweest, maar ze had zich in die tijd wel mooi kunnen voorbereiden op wat ze ging tegenkomen. Cecille stond dan ook te bruisen van de energie toen ze de poorten naar het gebouw zag. Ze kon het niet laten om het laatste stuk te sprinten. Ze was toch in haar eentje en hoefde geen rekening met anderen te houden. De weg die de poort met het gebouw in verbinding bracht, was leeg genoeg om niet tegen anderen aan te beuken. Cecille was daar dankbaar voor, maar ze fronste wel bedenkelijk. Was het dan toch niet zo druk bezocht als ze had verwacht? Misschien waren de meeste uitdagers al binnen. Dat moest het zijn! De blondine duwde nonchalant de deur open en liep zelfverzekerd er doorheen. Ze werd begroet met het zicht van een hoop verschillende trainers. De lobby was bezaaid met mensen en hun partnerpokémon. Gelukkig zaten de meeste te loungen en stond er geen ellenlange rij voor de balie, want daar had ze eigenlijk het geduld niet voor.

Lila ogen gleden naar een receptioniste en er ontstond meteen oogcontact. Met een glimlach liep Cecille op de dame af, maar voor ze daar aankwam, drong een snotneus voor. Hij sprintte haar zichtveld in en kwam op het laatste moment voor de balie te staan. Cecille snoof. “Hey hallo, ik was hier eerst,” zei ze een beetje boos tegen de jongen. Hij draaide zich om en trok zijn ooglid omlaag. “Ik dacht het niet hoor, ik sta toch echt voor je.” Cecille fronste kwaad en stond op het punt om hem bij zijn kraag te vatten. Ze realiseerde zich net op tijd dat het alleen maar in haar nadeel zou werken en trok daarom haar handen terug. Daarna keek ze naar de receptioniste. Die wierp haar een verontschuldigende blik toe. Het kalmeerde de blondine enigszins. Tenminste iemand die spijt van deze knaap z’n acties had. Cecille liet haar weten dat ze het de vrouw niet kwalijk nam door zachtjes met haar hoofd te schudden. Vervolgens legde ze haar armen over elkaar heen en wachtte ietwat ongeduldig tot de jongen was geholpen.

Zodra hij wegliep, stak hij nog een keer zijn tong naar haar uit. Cecille viel bijna weer voor zijn provocatie, maar de receptioniste was snel genoeg om tussenbeide te komen en haar af te leiden. Ze vroeg namelijk direct waar ze de blondine mee van dienst kon zijn. De afleiding werkte. Er kwam een glimlach op haar gelaat en ze stapte naar voren, zodat ze op de balie kon leunen. “Ik wil me graag aanmelden voor de gevechten,” liet ze weten. Ze haalde nonchalant haar trainerkaart tevoorschijn en hield die tussen haar wijs– en middelvinger vast. De vrouw begon op haar toetsenbord te typen. “Natuurlijk. Mag ik uw trainerkaart even zien?” vroeg ze aan de blondine. Die gaf hem zonder problemen aan de receptioniste door. Haar kaart verdween in een kleine gleuf van de computer en kwam enkele seconden later weer tevoorschijn. “U bent Cecille Skarsgård?” werd voor de zekerheid aan haar gevraagd. “Yep!” reageerde Cecille vrolijk. “Welke pokémon wilt u graag gebruiken?” Daar hoefde ze niet lang over na te denken. Haar hele team natuurlijk! “Tyrogue, Pangoro, Gallade, Incineroar, Blaziken en Lucario,” somde ze op. Het was moeilijk om niet hun bijnamen te noemen, maar het lukte haar alsnog. De receptioniste knikte en typte weer op haar toetsenbord.

Cecille deed nieuwsgierig een poging om mee te kijken, maar de vrouw typte veel te snel voor haar. Ze kon echter wel op het scherm meekijken. Daar zag ze haar trainerkaart met het aantal badges die ze had op het scherm staan. Daaronder was een soort profiel van haar team gemaakt. Waarschijnlijk was dat heel belangrijk om haar tegenstanders met haar te kunnen matchen, gokte ze. “Uw aanmelding is helemaal rond,” deelde de receptioniste mee. Ze keek met een glimlach naar Cecille en gaf haar haar eigen trainerkaart terug. Daarna werd er een ander pasje uitgeprint en kreeg ze die ook. “Daar staat uw deelnemernummer op. Neemt u plaats in de wachtruimte. Uw nummer zal zo snel mogelijk op het scherm dat er hang verschijnen,” legde ze uit. “Daarachter komt een kamernummer te staan. Dat is waar u de gevechten gaat houden.” Cecille grijnsde naar de vrouw en bedankte haar voor de hulp. Ze draaide zich op haar hielen om en liep toen naar de wachtruimte, waar nog net één plekje vrij was. Daar nam ze plaats en wachtte ze heel wat ongeduldiger dan eerst op haar beurt.

Toen het nummer eindelijk in beeld verscheen, sprong ze enthousiast overeind. Ze lette niet eens op de andere aanwezigen toen ze naar de gang toe sprintte om haar kamer te vinden. Dat was eigenlijk wel handig geweest. Misschien kwam ze tegenover één van hen te staan en kon ze zich voorbereiden. Cecille duwde zichzelf haast met deur en al naar binnen toen ze de juiste had gevonden. Er was nog niemand aanwezig. Hm. Vreemd. Ze draaide zich om en deed de deur weer netjes dicht. Daarna liep ze naar het vak aan haar kant van het strijdveld. Wie zou haar eerste tegenstander worden?

De deur aan de overkant van het veld ging open. Cecille keek met een kinderlijk enthousiasme naar het gat van de deur en stond te popelen om te ontdekken wie ze tegenover zich zou hebben. De moed zakte haar naar de schoenen toen ze dezelfde snotneus van eerder naar binnen zag stappen. Haar mondhoeken trokken meteen omlaag en ze voelde dat de spieren in haar schouders zich aanspanden. Nee hè. Hij deed haar nu al aan Cooper denken. Nee, hij was zelfs nog erger dan Cooper. Dat zei nogal wat, als je het Cecille vroeg. De jongen trok de deur hard achter zich dicht en stapte breed grijnzend naar zijn vak toe. “Ha! Moet ik als eerste tegen jou?” zei hij schaterlachend. Cecille balde haar handen tot vuisten. Wat een blaaskaak. Ze toverde een alles behalve gemeende grijns tevoorschijn. Zo had ze nog nooit gegrijnsd. “Ik kan hetzelfde tegen jou zeggen,” sprak ze, haar toon druipend van het gif. De jongen klikte een pokéball van zijn riem. “Dit wordt een makkie.”

Cecille trok haar mond open om erop te reageren, maar hij gooide zijn pokéball al het veld op en snoerde haar daarmee de mond. Dus hij wilde het zo spelen, huh? Dat kon zij ook. Nog voor ze goed en wel zag welk silhouet er tevoorschijn kwam, had ze zelf al een bal het veld op geworpen. Ze had sowieso al een eerste keus gemaakt nog voor ze zou beginnen. Het ging haar namelijk om de ervaring – en dat kon haar shiny Gallade nog goed gebruiken. Hij knipperde verbaasd met zijn ogen en zag een Croagunk voor zijn neus vorm krijgen. Ah. Hij stond op een strijdveld? Vragend keek hij over zijn schouder naar Cecille. De blondine keek nogal boos, maar ook vastberaden. Adrian hoefde niet diep na te denken om te beseffen wat er aan de hand was. Ze waren in het Battle Maison en hij kreeg, zoals afgesproken, de eer om het eerste gevecht te doen. Nog voor Cecille iets tegen hem of haar tegenstander kon zeggen, besloot de jonge knul al dat het aan hem was om het gevecht af te trappen. Schijnbaar had hij nog niet eens door dat Adrian een shiny was. Een broekie? Of gewoon onervaren met de pokémonsoort? “Croagunk! Astonish!” riep de jongen, terwijl hij een zwierende beweging met zijn arm maakte. Croagunk opende zijn bek en een helse kreet ontsnapte uit zijn keelgat. Zelfs de blondine schrok ervan. Om nog maar te zwijgen over die arme Adrian, want die moest zijn oren bedekken. Hierdoor zag hij de aanval niet aan komen en werd hij volop geraakt. De Gallade klemde zijn kaken op elkaar. Ghost type aanvallen waren super effectief, dus die klap voelde hij wel. Cecille fronste bedachtzaam.

Als ze het niet mis had, dan waren psychische aanvallen juist sterk tegenover een pokémon als Croagunk. Het enige nadeel was dat… Nou ja, ze had het niet zo op dat type. Dat kwam niet omdat ze veel liever voor het vechttype ging, maar ze had er nare herinneringen aan. Moest ze Adrians gezondheid riskeren vanwege haar domme angst? Nee. Hij was nou eenmaal deels psychisch. Ze mocht zich niet laten beïnvloeden door iets dat buiten het strijdveld was gebeurd. Ze stond nu op het strijdveld. Als dit een echt gevecht was, op leven en dood, dan had ze die luxe ook niet gekregen. “Future Sight!” droeg ze Adrian op. Er gebeurde niks. Nog niet, in elk geval. Dat zou later pas in effect treden. De jongen leek er zelf geen erg in te hebben. Die vond het schijnbaar allemaal wel prima en ging door met het gevecht. “Ga dichterbij staan en doe Venoshock!” Shit! Cecille was helemaal vergeten dat Croagunks aanvallen haar pokémon konden vergiftigen. Kon ze daar niet iets op verzinnen?

Ze was zo druk bezig met het vergiftigen te voorkomen, dat ze helemaal vergat dat ze haar Gallade ook moest sturen. Adrian hoorde geen bevel, dus deed Adrian ook niks. Hij werd met een vieze smurrie bewerkt en hief met een vieze blik zijn armen omhoog. Lekker. Cecille was opgelucht om te zien dat hij er verder geen last van had, maar ze had wel een oplossing voor haar probleem bedacht. “Misty Terrain!” Het was een eggmove van Ralts en wat was ze blij dat Adrian die kende. Ze wilde er gebruik van maken niet om dragontype aanvallen tegen te gaan, maar om vergiftiging te voorkomen. Het enige nadeel was dat het maar vijf beurten zou duren, dus dat moest ze wel in de gaten houden. Het veld werd mistig. Cecille moest moeite doen om iets te kunnen onderscheiden. “Haha, wat ben jij een slechte trainer!” hoorde ze de jongen roepen. “Je hebt nog geen enkele keer aangevallen!” Cecille fronste. Waar had hij het over? Had hij niet door dat dit ook belangrijk was? Was zij vroeger ook zo geweest? Hij was echt onervaren. Ze kon het niet anders bestempelen. “Croagunk, doe je Sucker Punch!” De blondine veegde de frons van haar voorhoofd en toverde een grijns tevoorschijn. Als hij een aanval wilde, dan kon hij die krijgen. “Adrian, counter het met een Close Combat!” Haar Gallade sprong naar voren en gooide zich in de vuurlinie van Croagunk. Vervolgens haalde hij met zijn rechterarm uit en kwamen de twee vuisten elkaar tegemoet. Close Combat was echter een reeks aan vuistslagen. Zodra de eerste vuist tegen de ander aankwam, volgde een tweede vuist. Adrian gebruikte dat momentum om zijn andere poot weer terug te trekken en nog eens uit te halen. Croagunk werd herhaaldelijk geraakt.

Terwijl de Croagunk naar achteren stoof, kreeg hij ook nog eens de Future Sight over zich heen. Cecille keek even weg toen ze merkte dat de pokémon tegen de grond werd gedrukt. “Hè?!” hoorde ze de jongen roepen. “Wat gebeurd er?!” Lila ogen gleden naar haar tegenstander. Hij keek verbaasd naar zijn Croagunk. “Dat is Future Sight,” liet ze aan hem weten. Ze toverde een trots grijnsje rond haar lippen. “Meer zeg ik niet.” Ze stak haar tong naar hem uit. Ha! Wraak! Dat ze nu een beetje kinderachtig deed, deerde haar niet echt. Er was toch niemand die haar de les kon lezen. De jongen keek haar kwaad aan. “Dat spelletje kan ik ook!” liet hij weten. Wat hij van plan was wist ze niet, maar ze betwijfelde of hij echt iets in zijn schild voerde. “Uhhuh,” mompelde Cecille, niet geheel onder de indruk. Het was nog steeds haar beurt. De Croagunk was inmiddels opgestaan. Hij leek meer schade op te hebben gelopen dan Cecille had verwacht. Croagunk was dus inderdaad zwak tegenover psychische aanvallen. Dan zat er niets anders op dan haar angst onder ogen zien. “Adrian, doe je Psychic!” Ondanks dat ze zichzelf voornam dat ze moest blijven kijken, lukte het haar niet. Op het laatste moment keek Cecille weg, vlak voordat de Croagunk tegen de grond aan werd gesmakt. Ze vond het maar niks. Voor haar geestesoog zag ze zichzelf tegen de muur aan geduwd worden door Vanilla.

“Croagunk, gebruik Mud Bomb!” riep de jongen. Hij was, ondanks de Psychic, niet echt onder de indruk. Alleen een beetje gefrustreerd. Cecille kon zijn gezicht niet zien door de mist, maar ze hoorde het aan zijn stem. De Croagunk, wie nog op de grond lag, begon wat van het zand bij elkaar te vegen. Het werd een grote bal en die maakte hij nat door met zijn tong er langs af te lebberen. Adrian trok een vies gezicht. Wat een vreemde manier om een Mud Bomb in te zetten, zeg. “Adrian, ontwijk die Mud Bomb!” hoorde hij zijn trainer roepen. Precies op dat moment gooide de Croagunk zijn wapen op hem af. Hij verzette zijn voeten, maar hij bleef met zijn ene voet achter zijn andere haken. Hierdoor verloor hij zijn evenwicht en werd hij alsnog in zijn gezicht geraakt. De bal spatte uiteen en er kwam zand in Adrians ogen terecht. Furieus probeerde hij het eruit te krijgen door in zijn ogen te wrijven, maar dat maakte het alleen maar erger. “Adrian!” riep de blondine bezorgd. “Ben je oké?” Ze had een doffe klap gehoord en het silhouet van haar Gallade vertelde haar genoeg. Hij draaide zich half naar haar om en liet haar weten dat hij gewoon verder kon vechten. Dat zand kon hij wel proberen te negeren.

Adrian sloot zijn ogen voor een paar tellen en haalde diep adem. Cecille droeg hem in de tussentijd op om een Arial Ace te doen. De Gallade focuste zich op zijn gehoor. Als de Croagunk in beweging kwam, kon hij wellicht horen waar de pokémon zich bevond. Zijn eigen ademhaling werd rustiger om die van zijn tegenstander op te pikken – en dat gebeurde na enkele tellen ook. Adrian haastte zich naar voren om zijn aanval uit te voeren en voelde niet veel later het lichaam van de Croagunk tegen de zijne aan. Bingo! Meteen zette hij meer kracht om extra schade te kunnen toedienen. Croagunk liet horen dat hij de aanraking niet zo fijn vond en stoof naar achteren. Tegen die tijd kon Adrian zijn ogen ook weer open doen. “Goed zo, Adrian!” prees Cecille haar pokémon enthousiast. De jongen was er duidelijk minder blij mee. Dit liet hij blijken door zijn eerdere plan te herhalen. “Nog een Mud Bomb, Croagunk!” Waarom hij dacht dat het nu wel zou werken, ondanks dat Adrian net had bewezen dat zijn aanvallen alsnog konden raken, was Cecille een raadsel.

Ze realiseerde zich dat haar pokémon een erg handige aanval om mee te ontwijken in zijn arsenaal had. “Adrian, ontwijk het met een Teleport!” De Gallade liet er geen gras over groeien. Hij hoefde dan ook niet lang na te denken om een plek uit te kiezen. In een flits verdween hij van zijn huidige plaats en verscheen hij vlak voor zijn trainer. De nieuwe bal aan vieze drek viel op de grond kapot en Croagunk keek teleurgesteld naar waar de Gallade zojuist had gestaan. Cecille kon dat niet zien. Ze zag wel waar haar tegenstander zich ongeveer bevond, maar daar hield het bij op. Dat bracht haar echter wel op een idee voor een aanval. “Doe nu je Night Slash!” droeg ze Adrian op. Hij knikte en zette zich af. In plaats van meteen in de aanval te gaan, echter, wachtte hij nog even af. Hierdoor keek de Croagunk alert om zich heen, maar hij had maar één paar ogen en dankzij de mist kon zijn trainer hem niet helpen. Adrian verscheen vlak achter Croagunk en viel hem met zijn mes in zijn rug aan. De pokémon viel naar voren. Hij ving zichzelf met zijn voorpoten op en keek venijnig over zijn schouder. Zijn trainer gaf hem geen opdracht, maar hij besloot zelf iets te doen. Croagunk kwam met een grijnsje overeind en trok zijn ooglid met zijn linker poot omlaag. Vervolgens stak hij zijn tong uit.

Adrian was niet echt onder de indruk. In tegenstelling tot Cecille viel hij hier niet echt voor. Croagunk kreeg dit door. Hij koos er echter voor om niet op te houden. Naar zijn eigen ervaring kreeg hij mensen en pokémon wel vaker over de streep als hij doorging. Daarom draaide hij zijn rug naar Adrian toe en petste hij herhaaldelijk op zijn kont, terwijl hij verscheidene dingen die beter niet herhaald konden worden naar Adrian riep. De Gallade verloor dan toch zijn geduld en werd een beetje boos. Vooral toen hij enkele dingen over Cecille hoorde. “Adrian?” hoorde hij de stem van zijn trainer. Hij luisterde alleen niet. Net als Croagunk nam hij nu het eigen initiatief om aan te vallen. Zijn lange mesvormige armen begonnen te gloeien – waardoor het voor Cecille en de jongen ook duidelijk werd dat een aanval werd gebruikt. Adrian haalde met zijn messen naar de Croagunk uit, welke een poging deed om het met een achterwaartse salto te ontwijken, maar het mocht niet baten. Hij werd, ironisch genoeg, op zijn achterwerk geraakt en viel met een klap tegen de grond. De mist begon langzaam weg te trekken en meer van het strijdveld werd zichtbaar. Cecille kon nu in ieder geval zien waar de Croagunk zijn zand vandaan had gehaald en waar het was geland, maar het voornaamste was dat ze Adrian nu in meer details kon zien. Hij keek kwaad naar zijn tegenstander. Dat verbaasde haar. Ze had hem nog nooit boos meegemaakt.

“Croagunk, sta op en doe Revenge!” riep de jongen verwoed over het strijdveld. Croagunk gromde even en sprong toen overeind, om vervolgens met een rotvaart op Adrian af te rennen. Cecille wilde hem net opdragen om weer met een Teleport te ontwijken toen hun tegenstander ineens een snelheidsboost leek te krijgen. Hij sprong op Adrians rug en hief gevaarlijk zijn poot. “Adrian, kijk uit!” was het enige dat Cecille geschrokken kon uitbrengen. Het was al te laat. De poot van Croagunk boorde in Adrians rug en hij werd tegen de grond gesmeten. Een kleine stofwolk zette op. “Adrian! Ben je oké?!” vroeg Cecille aan haar pokémon. Haar antwoord was een groene gloed die uit de stofwolk op kwam zetten. Het zag eruit als een scherp mes en het ging recht op Croagunk af, maar die gebruikte een Mud Bomb om zichzelf de lucht in te lanceren en daarmee de aanval te ontwijken. Adrian krabbelde overeind en hief zijn blik, zodat hij Croagunk in de gaten kon houden. Die keek hem met een geniepige grijns in de lucht aan.

Het bloed begon bij Adrian te borrelen. Hij spande zijn spieren aan en hij fronste net iets dieper. Het bracht hem wel in de war over hoe boos die Croagunk hem had gekregen. Normaal was hij toch niet zo boos? Was hij zichzelf wel? Cecille zag hem twijfelen. “Laat je niet gek maken!” riep ze naar hem, maar het was al te laat. Croagunk landde netjes op zijn poten en had zijn klusje al geklaard. Adrian wilde op hem af stormen om hem tegen de grond te beuken, maar in zijn verwarring viel hij over zijn eigen voeten en belandde hij vlak voor Croagunk op zijn gezicht. “Ha-ha!” lachte de jongen vanaf de zijlijn. “Wat een sukkel is die pokémon van jou!” Cecille balde haar handen weer tot vuisten. Als ze niet zou worden gediskwalificeerd, dan overbrugde ze de afstand tussen hen en liet ze eens zien wat ze normaal met rotjochies deed, maar ze besefte al te goed dat ze zich beter kon bedaren. Adrian kon zich duidelijk niet concentreren, dus moest zij het voor hen doen. Cecille was niet goed daarin, maar dat maakte het juist een goede les voor haar.

Haar Gallade lag nog steeds op de grond. Waarschijnlijk rekende hij nu uit waar boven en onder zat. Waar was rechts? Oh ja. De blondine dacht ondertussen na over een andere strategie. Als haar pokémon op het moment voor ontoerekeningsvatbaar moest worden gehouden, dan moest ze zorgen dat haar tegenstander niet in zijn buurt kon komen. Hoe ging ze dat doen? Cecille fronste. Kon ze hem maar in slaap sussen. Dan kon de Croagunk niet meer bewegen en had Adrian alle tijd om van zijn verwarring af te komen. Hé, maar wacht eens. Adrian was een psychische pokémon. Die kende toch Hypnosis? Een grijns verscheen op haar gelaat. Nu maar hopen dat hij zich lang genoeg kon concentreren. “Hypnosis op Croagunk!” riep ze zo langzaam mogelijk naar hem. Hij wilde zich net overeind duwen toen de jongen al een antwoord erop had. “Sucker Punch!” Croagunk kwam meteen in beweging en was veel sneller bij Adrian dan dat hij hatseflats kon zeggen. De arme Gallade werd in zijn gezicht gemept. Dat maakte de verwarring niet veel beter.

Of hielp het juist wel? Adrian schudde zijn hoofd een paar keer heen en weer en had toen een helder beeld van de Croagunk. Wat had Cecille net ook alweer gezegd? Oh ja, Hypnosis. Zijn ogen werden blauw en hij zocht meteen oogcontact met zijn tegenstander. Die stond nog in zijn buurt vanwege de Sucker Punch en kreeg het niet op tijd voor elkaar om weg te kijken. Croagunks ogen werden ook blauw en vielen daarna langzaam dicht. Zijn lichaam werd slap en viel met een doffe klap tegen de grond, terwijl zijn ademhaling heel rustig werd. Hij was in slaap gevallen. “Nee!” riep de jongen naar zijn pokémon. Hij klonk paniekerig. “Wakker worden, luilak!” Cecille grijnsde. Dat kreeg je er nou van als je arrogantie de pan uit rees. “Goed zo Adrian,” complimenteerde de blondine haar pokémon. Ze stak haar duim naar hem op toen hij over zijn schouder naar haar keek en zag dat hij een kleine glimlach op zijn gelaat liet verschijnen. Was zijn verwarring ook opgeklaard? Zo te zien wel. “Tijd om er een eind aan te breien!” vervolgde ze toen. Ze zag dat de jongen naar haar opkeek. “Dream Eater!” Cecille vergat voor een moment dat ze zelf bang was voor psychische aanvallen, maar de vreemde golven die ze zag, waren genoeg om haar het gevoel te geven dat die golven ook in haar benen zaten. Ze viel haast voorover. Wat een vreemd en naar gevoel… En dat was voor Croagunk alleen maar erger.

Hun tegenstander bleef, ondanks een gebrek aan dromen, door slapen. Cecille besloot daar nog wat langer gebruik van te maken. “Doe nog een Future Sight!” Adrians ogen lichtten voor een kort moment weer blauw op, maar verder gebeurde er niets. De jongen gilde nog een keer tegen zijn pokémon dat hij op moest staan en verder moest vechten en tot Cecille’s ongenoegen had het dit keer wel effect. Niet dat het haar verbaasde met hoe schel de stem van die knul eigenlijk was. Daar zou zij ook van wakker worden, hoe diep haar slaap ook was. “Goed zo!” zei de jongen met een snuif. “En nu Feint Attack!” Croagunk liep voorzichtig op Adrian af, wie het tafereel alert bekeek, maar nog niks deed. Cecille liet het echter niet zover komen. “Doe je Confusion op hem, snel!” Zijn trainer ging boven een onschuldige pokémon, dus gehoorzaamde hij en hief hij zijn poot. Er kwam een blauwe gloed omheen. Niet veel later gebeurde hetzelfde bij Croagunk. Hij werd opgetild nog voor hij dichtbij genoeg was om toe te slaan en werd vervolgens ondersteboven gehouden. Daarna liet Adrian hem los en viel hij met een smak tegen de grond. “Goed gedaan!” riep Cecille enthousiast. “Val nu snel aan met Stored Power voor hij opstaat!”

Adrian maakte zichzelf voor heel even zo klein als een bal en stoof vervolgens op Croagunk af. Die krabbelde net overeind toen de Gallade zijn vuist tegen zijn wang aan knalde. Zoete wraak. Croagunk wankelde opzij en viel uiteindelijk tegen de grond. Daar kreeg hij het idee om nog een smerige zandbal te maken. Hij veegde vlug wat bij elkaar, lebberde het af om het nat te maken en wierp die vervolgens met volle kracht richting Adrian. Het was haast alsof Croagunk naar hem had geroepen dat hij snel moest denken, want de Gallade hield pardoes zijn armen open om de Mud Bomb op te vangen. Het ding spatte bij contact meteen uiteen, maar dit keer hield hij zijn ogen op tijd dicht. Het zand zat nu wel over zijn hele lijf heen. Adrian nam de tijd niet om het van zich af te schudden. Hij moest doorvechten! Hij opende zijn ogen en zag dat zijn Future Sight weer in effect trad. Croagunk werd namelijk tegen de grond gedrukt. “Draining Kiss!” droeg Cecille hem meteen op. Hier moest hij namelijk gebruik van maken.

De Gallade ging op zijn tegenstander af. Door zijn plotselinge bewegingen, echter, vloog wat zand van zijn voorhoofd naar beneden en kwam het in zijn oog terecht. Adrian kneep hem dicht en staakte de aanval niet. Hij tuitte zijn lippen en… Voelde niks. Hè? Oh. Hij was de lucht aan het zoenen. Cecille kon het niet laten om even om het uitzicht te lachen. De aanval was mislukt en dat was in haar nadeel, maar hé, dat betekende niet dat ze geen lol kon hebben. De jongen moest ook schaterlachen. Dat bracht de blondine weer terug ter aarde. “Croagunk, doe een Sludge Bomb!” commandeerde de knul vervolgens. “Adrian, sla het aan de kant!” reageerde Cecille. Een bal aan vieze drab werd naar haar Gallade geworpen. Hij hief zijn mes om het door te hakken, maar dat was een verkeerde keuze geweest. De bal ontplofte en alles belandde over de arme Adrian heen. Het stonk zo erg dat hij er misselijk van werd…

Cecille keek hem geschrokken aan. Als hij vergiftigd was, dan moest ze echt een einde eraan gaan breien. “Adrian, ga door met hakken! Night Slash!” Een donkere gloed verscheen om zijn mesvormige armen en hij sprong de lucht in. In de lucht draaide hij om zijn eigen as, zodat hij meer kracht kon zetten, en haalde hij naar Croagunk uit. Die hield zijn armen kruislings beschermend voor zich, maar dat had niet veel nut. De pijn van de klap bleef hoe dan ook hetzelfde. Croagunk schoof op zijn achterpoten wat naar achteren. Toch hield hij stand. Het scheelde ook dat Adrian geen kracht kon blijven zetten door zijn misselijke gevoel. Heel even leek het alsof hij zou overgeven. “Croagunk, sla terug met een Poison Jab!” De Croagunk duwde zijn gewicht wat naar voren om een klein momentum voor zijn Poison Jab te creëren. Adrian gaf mee omdat hij het even niet meer kon trekken. Cecille wilde alleen niet dat hij nog meer vergif binnen zou krijgen. “Counter het, Adrian! Close Combat!” Croagunk sloeg toe. De Gallade hief zijn vuist ook. De twee kwamen in contact. Zou Adrian het aankunnen om de Close Combat af te ronden?

Croagunk used Astonish! It’s super effective!
Adrian used Future Sight!
Croagunk used Venoshock! It hit!
Adrian used Misty Terrain! Adrian is now protected from status conditions for five turns!
Croagunk used Sucker Punch! Adrian countered with Close Combat! Their fists meet!
Croagunk took the Future Sight attack! It’s super effective!
Adrian used Psychic! It’s super effective!
Croagunk used Mud Bomb! It hit! Adrian’s accuracy was lowered!
Adrian used Aerial Ace! It’s super effective!
Croagunk used Mud Bomb! Adrian dodged using Teleport!
Adrian used Night Slash! It’s not very effective…
Croagunk used Taunt! Adrian can only attack for three turns!
Adrian used Psycho Cut! It’s super effective!
Croagunk used Revenge! It hit!
Adrian used Leaf Blade! It missed…
Croagunk used Swagger! Adrian’s attack was raised! Adrian is confused!
Adrian is confused! It hurt itself in its confusion!
Croagunk used Sucker Punch! It hit!
Adrian is confused! Adrian used Hypnosis! Croagunk fell asleep!
Croagunk is fast asleep…
Adrian is no longer confused! Adrian used Dream Eater! It’s super effective!
Croagunk is fast asleep…
Adrian used Future Sight!
Croagunk woke up! Croagunk used Feint Attack! Adrian countered with Confusion! Croagunk got hit instead! It’s super effective!
Adrian used Stored Power! It’s super effective!
Croagunk used Mud Bomb! It hit! Adrian’s accuracy was lowered!
Croagunk took the future sight attack! It’s super effective!
Adrian used Draining Kiss! It missed…
Croagunk used Sludge Bomb! It hit! Adrian is poisoned!
Adrian used Night Slash! It’s not very effective…
Adrian is hurt by poison!
Croagunk used Poison Jab! Adrian countered with Close Combat! Their fists meet!

Hun vuisten raakten elkaar en Adrian kneep zijn ogen voor een moment dicht. Hij klemde zijn kaken op elkaar en forceerde zijn andere arm om in beweging te komen. Het werkte, want een tel later kwam zijn andere poot in contact met de Croagunk. Dit spoorde hem aan om de rest van zijn Close Combat af te maken, waardoor zijn tegenstander achterover tegen de grond viel en uitgeteld bleef liggen. Adrian keek hevig hijgend naar Croagunk. Ergens vanaf de zijlijn hoorde hij een stem roepen dat de pokémon was uitgeschakeld. Samen met Cecille keken ze verward naar de eigenaar van de stem. Het was een scheidsrechter. Ze hadden hem niet eerder opgemerkt doordat ze zo bezig waren met hun gevecht. Was hij te laat komen opdagen? Daar leek het wel op. Croagunk werd teruggekeerd en Cecille hoorde de jonge knul luid snuiven. “Beginnersgeluk!” riep hij boos naar haar. Met die woorden draaide hij zich op zijn hielen om en stampte hij de deur uit. De blondine gromde gefrustreerd. Beginnersgeluk, ha! Wist hij hoeveel badges ze al op zak had? Hier had ze hard voor gewerkt!

De scheidsrechter leidde haar af door naar haar te zwaaien. “Als je wilt, kun je je pokémon laten helen daar,” zei hij tegen haar. Hij wees naar de zijwand, waar, zo te zien, een machine in zat verbouwd. Het leek sterk op de toestellen die in een Pokécenter stonden. Cecille keek enkele tellen naar Adrian en besloot hem toen terug te keren. Hij had zijn rust wel verdiend. Ze liep naar het apparaat toe en trok aan de hendel om haar pokémon erin te kunnen plaatsen, maar hij zat potdicht. Cecille fronste. “Je moet je pasje gebruiken,” vertelde de scheidsrechter haar met een scheve glimlach. “Die heb je gekregen toen je je aanmeldde, als het goed is.” De blondine herinnerde zich inderdaad zoiets te hebben gehad. Ze zocht driftig in haar broekzak en trok toen het pasje naar boven. “Aha!” riep ze verblijd. Ze richtte haar lila ogen op de machine en zag al snel de gleuf waar ze haar pasje in moest duwen. Nonchalant liet ze het apparaat haar pasje opslokken en trok ze meteen de deur open. Adrian’s pokéball werd op de tree die in de machine rustte gelegd en ze deed de deur weer dicht. Haar pasje kwam terug naar buiten. Cecille stopte hem terug in haar broekzak. Op haar hielen draaide ze zich terug naar het strijdveld.

Precies op tijd, want de deur ging open.

Een tengere man, verhuld in niets meer dan een zwembroekje, kwam naar binnen gehuppeld. Op zijn hoofd rustte een duikbrilletje, maar voor de rest had hij niks anders aan. Cecille vroeg zich af hoe hij het niet koud had, maar besefte al snel dat ze in Hoenn waren. De temperaturen lagen natuurlijk veel hoger dan in Kalos. Toch, bedacht ze zich, zou ze niet zomaar in haar zwemkleding rond blijven wandelen. Daar was het strand voor, niet een gevechtsarena. “Een hele goedemiddag!” riep de man opgewekt naar haar. Cecille’s ogen lichtten op. Een sociaal iemand. “Hallo!” begroette ze de man terug. Ze zwaaide een keer met haar hand. Hij lachte. “Mogen de beste winnen, hm?” De blondine knikte met een klein grijnsje naar hem. Ze mocht hem nu al.

Nog voor ze haar pokéball tevoorschijn kon toveren, veranderde het strijdveld spontaan. De grond begon te trillen en een stuk grond zakte weg, waardoor een grote bak water zichtbaar werd. Hier en daar lagen een aantal drijvende platen in het water voor haar pokémon om op te springen. Uh oh. Dit ging nog een lastige worden… Cecille keek naar de scheidsrechter. Hadden ze haar niet kunnen inlichten? Niet dat ze veel eraan had kunnen doen. De enige beslissing die ze nu kon maken, was dat ze Minnoo en Fredrik maar even achterwege liet. “Wishiwashi, ga!” riep de man enthousiast. Hij gooide zijn bal naar voren en in een kleine, felle lichtstraal verscheen er een vispokémon die Cecille nog nooit eerder had gezien. Verbaasd keek ze naar het wezentje. Haar tegenstander zag dit en grijnsde breed. “Dit is een pokémon van Alola! Hij is mijn trots!” legde hij kort uit. De blondine liet haar blik op hem vallen en weerspiegelde zijn gezichtsuitdrukking. “Oh, in dat geval,” begon ze, waarbij ze een pokéball van haar riem klikte. De keuze was gemaakt. “Zal ik ook mijn trots inzetten!”

Sivar landde soepel op één van de platen. Hij had moeite met zijn evenwicht, maar hij bleef redelijk overeind staan. De Tyrogue liet zijn blik op zijn tegenstander vallen – en een frons verscheen op zijn gelaat. Die had hij nog nooit gezien. De zwemmer lachte. Geen gemene, uitdagende lach omdat hij Sivar onderschatte; eerder een speelse, geamuseerde omdat hij uitkeek naar het komende gevecht. “Waarom begin jij niet?” vroeg hij aan Cecille. Hij was duidelijk benieuwd naar haar strategie. Cecille’s mondhoeken krulden op. Dat liet ze zich geen tweede keer zeggen. Ze kon niet makkelijk aanvallen, maar ze had al een idee. “Sivar, gebruik je Earthquake!” De Tyrogue keek bedenkelijk naar zijn voeten. Kon hij dat wel vanaf deze plaat? Hij besloot een poging te wagen. Het platform stond niet aan de grond vast, maar de trillingen die hij veroorzaakte, zorgden voor hevige trillingen in het water. Wishiwashi kon dus niet aan de aanval ontsnappen en werd erdoor geraakt. Cecille balde triomfantelijk haar hand tot een vuist. “Goed zo!” prees ze haar pokémon.

Precies op dat moment gebeurde er iets merkwaardigs. De vis maakte een vreemd geluid. Direct erop volgde een korte stilte waar niks leek te gebeuren. Cecille stond op het punt om weer in actie te komen, verward door het gebeuren, maar toen verschenen er ineens een hoop andere Wishiwashi. Geschrokken keek ze naar de zwemmer. “Wat gebeurd er?” vroeg ze. Haar lila ogen gleden door naar de scheidsrechter. “Mag dit wel?” De zwemmer begon hartelijk te lachen. “Wishiwashi heeft een andere vorm!” deelde hij mee. “Hoe beter hij in staat is om door te blijven vechten, hoe groter de school vissen. Dit is een pokémon!” Cecille kon haar oren niet geloven. Die hele school vissen was één pokémon? Het gezwem van de kleine wezentjes zorgden voor een aantal golven in het water en dat liet de plaat waar Sivar op stond een beetje op en neer gaan. De Tyrogue deed moeite om zijn evenwicht te bewaren.

“Wishiwashi, gebruik Dive!” droeg de man op toen alle vissen bij elkaar waren. Wishiwashi sprong eerst het water uit en dook over Sivar heen. Daar landde hij diep onderwater, waar hij nog even een paar rondjes bleef zwemmen. Cecille knarste haar tanden. Zo konden ze hem nog minder goed raken… De blondine fronste. Welke aanvallen had Sivar die op lange afstanden konden werken? Oh, maar wacht eens… Een gevaarlijke grijns speelde met haar lippen. “Doe Toxic!” riep ze naar haar partner. Hij duwde zijn poten in het water. De blauwe, haast doorzichtige kleur veranderde in een vieze paarse rondom zijn armen. Het verkleurde niet het hele bad, maar Wishiwashi kreeg wel degelijk een laag over zich heen. “Wishiwashi, kom snel naar boven nu hij daar staat!” Shit, was dat al de hele tijd de bedoeling geweest? Cecille beet op haar onderlip. Ze had Sivar in gevaar gebracht. “Weg daar! Snel!” riep ze, maar het mocht niet baten. Haar Tyrogue trok zijn armen terug en kreeg meteen een kopstoot van minstens twintig vissen te verduren. Hij knalde achterover op de plaat en schoof er nog bijna vanaf.

“Goed zo, duik nu weer onder!” hoorde ze de zwemmer tegen zijn trouwe partner zeggen. Cecille was niet van plan om dat te laten gebeuren. Ze zag hem weer over Sivar heen springen en reageerde snel. “Pak hem bij zijn staart voor hij onder duikt!” Haar pokémon dacht er net zo over. Sivar lanceerde zich haast de lucht in en klemde zijn poten om de staart van Wishiwashi, om hem vervolgens met een ferme zwiep over zijn schouder tegen het platform te meppen. De vissen vielen alle kanten op en werkten zich een weg terug het water in, maar in plaats van bij elkaar komen, zwommen ze stuk voor stuk om de plaat heen. Het werd Cecille pas later duidelijk dat ze Sivar nu vastzetten. Hij kon geen kant meer op. “Hydro Pump!” beval de man. De blondine probeerde een tegenaanval te verzinnen, maar ze was al veel te laat. De sterke stralen water die van tientallen vissen kwamen, raakten haar arme pokémon volop. Sivar had moeite om zijn adem in te blijven houden door de kracht die erachter zat.

Hij zette versuft een stap naar achteren en gleed uit. Met een kleine plons kwam hij in het water terecht, waar de vissen pas echt om hen heen begonnen te zwemmen. “Sivar!” riep Cecille bezorgd. Ze deed een poging om hem te kunnen zien, maar Wishiwashi zat in de weg. Hij zat gevangen. Wat moest ze doen? Wat kon ze doen? Aanvallen. De beste verdediging was de aanval. “Als je me kunt horen, doe dan een Vacuum Wave!” En zo niet, ja, dan stond hij er eigenlijk alleen voor. Gelukkig kon haar Tyrogue haar wel horen, want het water spatte kort daarop de lucht in. Een aantal kleinere Wishiwashi vlogen door de lucht en belandden verderop weer in het water. “High Jump Kick!” Ze wist niet of het iets ging uithalen, maar misschien kon hij op deze manier snelheid behalen. Sivar sprong enkele tellen later het water uit en landde pijnlijk hard op een andere plaat. Haar plan had dus gewerkt. Door het gat dat hij eerder met Vacuum Wave had gecreëerd, kon hij gemakkelijk aan de vissen ontsnappen. “Dive!” Alweer? Cecille keek gefrustreerd naar de zwemmer. Was dat zijn hele strategie? Duiken en in de rug aanvallen? Dat vond ze eigenlijk geen leuke strategie.

De blondine keek bedenkelijk naar het water. Hoe kon ze hem er het beste van weerhouden om haar Tyrogue te raken? Er was geen manier om te voorspellen waar hij vandaan zou komen. Daar was de grote vis gewoon te snel voor. Misschien kon ze hem ergens heen leiden? “Sivar, Rock Slide! Blokkeer z’n pad!” droeg ze haar pokémon op. Een grote lading stenen vielen het water in en stapelden zich op. Wishiwashi veranderde inderdaad van koers. Hij kwam nu aan de andere kant naar boven en daar maakte Sivar uitgebreid gebruik van. Hij liet zich op zijn rug vallen en ontweek daarmee de kopstoot die hij anders zou hebben gekregen. “Bullet Punch!” riep Cecille zodra ze zag dat Wishiwashi haast over hem heen was. Sivar haalde kort en krachtig naar de buik van het monster uit. Een aantal van de kleine visjes raakten van de rest gescheiden en vielen eerder het water in. Cecille fronste. Werd hij nou met de sprong kleiner of lag dat aan haar?

“Scald!” Vlak voordat Wishiwashi in het water viel, draaide hij zijn lichaam deels en spuwde kokend heet water op Sivar af. De Tyrogue kwam net overeind gerold om recht op z’n benen te staan en was daarom niet snel genoeg met ontwijken. Het gutste over hem heen en hij beet op zijn tong om geen gil te hoeven slaken. Cecille keek haar pokémon bezorgd aan. Aan zijn verwondingen te zien was hij verbrand. Dat ging hij dus wel even voelen. “Gaat het?” vroeg ze aan haar Tyrogue. Sivar keek over zijn schouder naar Cecille. Hij klemde zijn kaken een beetje op elkaar, maar stak toch zijn duim naar haar op. De blondine vond het maar niets. Dat kon hij vast aan haar zien, want hij richtte vastberaden zijn blik op het water. Nog voor ze een commando kon geven, stoof hij op de Wishiwashi af om een Return uit te voeren. De klap was hard. Het geluid dat ervan af kwam, zorgde ervoor dat Cecille hem zelf gewoon kon voelen. Ze huiverde dan ook een beetje, maar was wel opgelucht om te zien dat Sivar nog zoveel kracht over had. Dat was ook te danken aan de band die ze met hem deelde. Trots glimlachte ze naar hem.

Hun tegenstander was er minder blij mee. Terwijl hun pokémon last hadden van hun status conditie, opende hij zijn mond om een bevel te geven. “Aqua Ring!” Wishiwashi begon op te lichten en er verscheen een lichtgevende cirkel om hem heen. Een klein deel van zijn verwondingen leken te verdwijnen, waardoor Cecille de aard van de aanval begreep. Dat moest ze niet hebben! “Sivar, val hem aan met Bulldoze!” De Tyrogue liet er geen gras over groeien en zette zich af, om vervolgens met een plons in het water te belanden. Wishiwashi dook dieper naar beneden om hem te ontwijken. “Sivar!!” Cecille zette een paniekerige stap naar voren, terwijl haar blik over het water gleed. Met zijn verbrandingen was het vast geen goed idee om nu het water in te gaan. Haar pokémon kwam gelukkig al snel boven water en zwom naar een plaat, waar hij zich omhoog trok en aan de rand ging staan. Cecille wilde hem opdragen om daar weg te gaan, maar zijn blik stond geconcentreerd. Alsof hij iets aan het calculeren was. Wat was hij aan het doen?

Zonder verdere waarschuwing sprong Sivar het water weer in. Dit alarmeerde zijn trainer. “Siv! Wat doe je?!” Er kwam natuurlijk geen gehoor. Haar Tyrogue zat nu diep onder water en probeerde met krachtige slagen bij de Wishiwashi te raken. Cecille kreeg niet mee dat hij een tweede Return met succes uitvoerde. Beide trainers hadden geen flauw idee wat voor een gevecht zich in de diepere wateren van de bak plaatsvond. De twee pokémon vochten op eigen houtje verder. Waar Sivar daarnet nog succes had met zijn Return, besefte hij al snel dat hij een fout had begaan. Onder water kon hij minder snel bewegen en dus had hij zichzelf klem gezet. De Wishiwashi, welke nu uit nog minder vissen bestond dan eerst, nam hier uitgebreid gebruik van. Met de overgebleven visjes die er waren werd een Hydro Pump ingezet. Sivar moest snel denken. Hij bewoog zijn vuisten zo rap als hij kon, waardoor een soort energie ontstond dat hij als schild gebruikte. Vacuum Wave was dus niet alleen handig voor lange afstanden, maar ook als verdediging. De kracht van Hydro Pump botste tegen de energie en dat zorgde ervoor dat Sivar terug naar boven werd geduwd. Direct toen hij uit het water werd gelanceerd, haalde hij diep adem. Pfoe! Daar had hij lang mee moeten wachten! Cecille keek beduusd omhoog, naar haar Tyrogue, wie met een geconcentreerde grijns naar het water keek. Waar bleef Wishiwashi?

“Nu! Spring uit het water omhoog met een Dive!” brulde de zwemmer geanticipeerd. Dit bracht Cecille weer in beweging. “Counter het met een High Jump Kick!” beval ze Sivar. Wishiwashi kwam met een immense kracht uit het water gesprongen. Alle platen werden haast aan de kant gewalst door de golven die door Wishiwashi werden veroorzaakt. Sivar liet zichzelf sneller omlaag vallen door zijn armen tegen zijn lijfje te drukken. Hij tilde zijn voet op om naar Wishiwashi uit te kunnen halen. Cecille had alleen oog voor de twee pokémon die in de lucht hingen. Zenuwslopende secondes tikten voorbij. Wie had de bovenhand gekregen?

Sivar used Earthquake! It hit!
Wishiwashi used Dive! Wishiwashi dove underwater!
Sivar used Toxic! Wishiwashi is badly poisoned!
Wishiwashi used Dive! It hit!
Wishiwashi is badly hurt by the poison!
Sivar grabbed Wishiwashi’s tail and slammed it down on the platform!
Wishiwashi broke up and swam around Sivar! Sivar got trapped!
Wishiwashi used Hydro Pump! It hit!
Wishiwashi is badly hurt by the poison!
Sivar used Vacuum Wave! It hit and a clearing appeared!
Sivar used High Jump Kick to escape! It missed! Sivar got hurt instead!
Wishiwashu used Dive! Wishiwashi dove underwater!
Wishiwashi is badly hurt by the poison!
Sivar used Rock Slide to block Wishiwashi’s path!
Wishiwashi used Dive! Sivar rolled under Wishiwashi and used Bullet Punch! Wishiwashi got hit instead! It’s not very effective…
Wishiwashi is badly hurt by the poison!
Wishiwashi used Scald! It hit! Sivar is burned!
Wishiwashi is badly hurt by the poison!
Sivar used Return! Critical hit!
Sivar is hurt by the burn!
Wishiwashi used Aqua Ring! Wishiwashi regained some HP!
Wishiwashi is badly hurt by the poison!
Sivar used Bulldoze! It missed! Wishiwashi dove underwater!
Sivar is hurt by the burn!
Sivar jumped in after Wishiwashi and used Return! It hit!
Wishiwashi pulled Sivar down under and used Hydro Pump! Sivar shielded itself using Vacuum Wave! Sivar got blasted out of the water!
Wishiwashi regained some HP! Wishiwashi is badly hurt by the poison!
Sivar is hurt by the burn!
Wishiwashi used Dive! Sivar used High Jump Kick! They clashed!