Unintended date.

Zijn moeder was een fan van soep, dan wist ze in elk geval wat ze kon verwachten. Kate stopte een stuk stokbrood met kruidenboter in haar mond en was dankbaar voor het feit dat ze eindelijk iets kon eten. Hoewel soep heel interessant was... oké, niet echt, maar ze zou niet disrespectvol naar soep zijn. Anyway, ze was meer nieuwsgierig naar het date verhaal - als het al een date verhaal was. "Een soort blind date idee?" vroeg Kate nadat Gavin vertelde dat hij op een 'geforceerde date' was gegaan. Want als je met een compleet vreemde ontmoette voor een date zag zij dat als een blind date. Of was er nog een ander word om het te beschrijven? Ze had geen idee en het was niet belangrijk. "Oh, dat lijkt me awkward," reageerde Kate en smeerde nog een stuk stokbrood in met kruidenboter. "In elk geval maak je geen misbruik van de situatie, respect." Ze kon het niet helpen een kleine grijns te tonen, ze had het gevoel alsof ze hier teveel plezier in had. Maar ergens was het leuk om Gavin te plagen, zolang het niet te ver ging en hij boos werd. "Ik?" herhaalde Kate voor ze het schijf stokbrood in haar mond stopte. "Natuurlijk." Ze was stil totdat ze het eten ook echt had doorgeslikt, nieuwsgierig naar Gavin's reactie. Was dit te veel? "Met me, myself en I dan," ging ze verder en draaide het broodmes in haar handen. Een beetje leedvermaak was oké, right? Ze kon het niet helpen, hierna zou ze ophouden - dat nam ze zich tenminste voor. "En mijn pokémon, de kleine aangezien mijn huis niet zo heel groot is. Bovendien had ik toen dienst, geen lange, maar op dates zou ik sowieso niet gaan." Een groter huis, daar hoopte ze ook op. En iets wat geen boom was, dat zou ook fijn zijn. Dicht bij de natuur zijn was leuk, maar een normaal huis zou ze ook waarderen. Waarschijnlijk meer dan een boom.

"Wat? Zie ik eruit als iemand die Valentijn doorbrengt met een date?" vroeg Kate met een dramatische ondertoon in haar stem. "Wie zou ik meenemen? Een Zigzagoon die ik toevallig tegenkwam buiten de deur?" Woonde er Zigzagoon in Fortree? Ze was niet helemaal zeker, maar ze had er zeker wel eens gezien. Die dieren waren een plaag in Hoenn. "Daten is lastig," verzuchtte Kate met een stuk stokbrood in haar hand. "Ik werk liever dan dat ik me zorgen maak over een relatie, dat is makkelijker." Ze herinnerde zich de ontmoeting met Claudia in Kalos, dronken over haar TR ex. Yeah, dat had er niet zo geweldig uitgezien. Relaties brachten alleen extra stress - en misschien een paar gelukkige momenten - maar ze bracht dan liever haar tijd door mensen en pokémon te helpen. Dat was tenminste nuttig. Relaties waren dan een stuk minder nuttig, het was vooral eigen geluk en misschien uiteindelijk kinderen als het serieus was om de wereldbevolking verder te helpen. Maar verder? Oké, misschien verdienden er nog mensen hun geld aan - bloemen, cadeaus en zo - al vond ze dat niet vergelijkbaar met Rangerwerk. Ze had liever haar werk. "Oef, daar gaat mijn leven," reageerde Kate grijnzend toen Gavin zei dat ze gelukkig getrouwd waren. "Voortaan zal ik als een echte cliché alleen nog maar in de keuken staan en koken - het liefst soep." Dat soort dingen waren alweer zo overdone, hopelijk eindigde ze zo niet. Waarschijnlijk niet, daar vertrouwde ze wel in. Maar eh, trouwen was net als relaties: Stress. Waarschijnlijk. Ze had geen idee en was niet van plan er binnenkort achter te komen. "Een relatie?" herhaalde Kate bedachtzaam voor ze nog een hap stokbrood met kruidenboter nam. Dit was een meer serieuze vraag, anders had Gavin niet getwijfeld om de vraag te stellen. Voor ze echter verder kon gaan verscheen er iemand om kaarsen aan te steken. "Hey, we zijn gelukkig getrouwd, weet je nog?" herinnerde ze hem plagend met haar hand voor haar mond om geen stukken stokbrood uit te spugen. Ze bleef het een beetje grappig vinden dat Gavin zich een geneerde over het hele trouwen gebeuren. Maar hey, ze kregen gratig eten! Als Ranger was dat moreel vast niet helemaal goed... maar haar maag zei iets anders, dus hield ze haar mond. Bovendien was er een onbeantwoorde vraag. "De afgelopen twee jaar niet," antwoordde de blondine nadat ze haar mond leeg had gegeten. "En daarvoor?" Ze haalde haar schouders op, dat symboliseerde haar kennis van haar verleden redelijk goed. "Geen idee, ik kan me nog steeds niks herinneren," Kate viste een van de laatste stukjes stokbrood uit het mandje en smeerde het in met kruidenboter. En ze ging er niet over nadenken! Ze was als de dood dat ze ergens een vriendje - of vriendinnetje - had zitten. Maar aangezien er de afgelopen twee jaar niks was gebeurt was ze waarschijnlijk veilig. Waarschijnlijk.

"Relaties zijn overschat," voegde Kate nog aan haar 'wijze' date woorden. Een groot deel van de samenleving draaide om gelukkig worden met de 'perfecte partner', maar er werd vaak overheen gekeken dat je ook prima gelukkig kon zijn zonder iemand om je leven mee te delen als lovers. Maar hey, wat wist zij ervan? Misschien miste ze wel een geweldig ding, al betwijfelde ze het. Als je het niet kende hoefde je het ook niet te missen. Daarom probeerde ze ook niet aan verslavende dingen te komen, op die manier kon ze gelukkig doorleven zonder te snakken naar onnodigheden. "Pfff, maar wordt niet te overmoedig," Kate keek grijnzend over de tafel. "Ik heb zes pokémon en allemaal verdienen ze aandacht, liefde en stokbrood met kruidenboter. Er blijft niks over." Ze kon al bijna voorspellen dat als ze ooit een relatie kreeg die bijna meteen weer kapot ging omdat ze geen tijd had. Pokémon in een box droppen voelde niet prettig en ze had haar werk om aandacht aan te besteden. Op het gebied van romance was ze een hopeloos geval. Dat was een feit en ze vond het helemaal niet erg. "True, true," Kate nam nog een hap van haar voorgerecht - wat nu jammer genoeg bijna op was. "Maar ik kan prima voor mezelf opkomen, ik ga me niet achter anderen verstoppen!" Stereotypes moesten het raam uit worden gegooid, wat nou 'zwak' en 'hulpeloos'? Ze was een gevaar voor iedereen die in haar weg stond met slecht bedoelingen! "Okay, behalve misschien Tara," voegde Kate eraan toe. "En mijn andere pokémon, maar ze zijn deel van mijn team, dus tel ik ze als mijn assets." Gavin ging verder door over zijn date ervaringen te vertellen die ongeveer net zo indrukwekkend waren als haar eigen. Maar toch net iets indrukwekkender dan die van haar, hij was al op een date geweest. "Weet je," Kate hield haar laatste stuk stokbrood in haar hand en keek hem serieus aan. "Je zegt wel dat mijn leven als Ranger spannender is dan die van jou, maar als je zulke verhalen vertelt zal ik dat toch echt in twijfel moeten trekken." Ze stopte haar laatste stukje in haar mond en klopte de kruimels van haar handen. "Heb je haar ooit nog terug gezien?" ze kon het niet helpen nieuwsgierig te zijn. Soms kwam je zulke interessante mensen tegen...

"Ik bedoel, ik ga niet regelmatig op de vuist met andere," grinnikte Kate als antwoord. "Maar zelfverdediging is wel basic voor Rangers en ik heb de klassen gevolgd, zelfs als Area Ranger ben je niet buiten de gevarenzone." Hoeveel ze zich daar nog van herinnerde? Hopelijk genoeg. Als ze er zo aan dacht kwamen de lessen bovendrijven, al kon ze niet zeggen dat ze er al veel gebruik van had gemaakt. En daar was ze blij mee, vechten was niet waarom ze Ranger was geworden. "Ik ben toch echt bang dat je mijn leven interessanter maakt dan het is," met een kleine glimlach keek Kate Gavin aan. "Sommige klussen zijn echt van die kleine dingen die elke behulpzame trainer kan oplossen." Die keer dat ze iemand lunch had moeten bezorgen zat haar nog steeds dwars. Waarom had je daar een Ranger voor nodig? Belachelijk! Zelfs als je de professor was, dat betekende niet... Gavin vertelde verder en ze richtte haar aandacht weer op hem. Dat was beter dan zich boos maken over onbeduidende opdrachten. "Oh, dat is uhm..." Kate probeerde op een woord te komen om zo een situatie te beschrijven. "Interessant?" Een winkeloverval... dat was ook niet niks, als zij het was geweest had ze waarschijnlijk de politie gebeld... waarschijnlijk. Of zelf actie ondernomen, maar dat viel niet echt onder Rangertaken. Niet de Area taken in elk geval. "Ik?" herhaalde de blondine nadat Gavin verder vroeg naar interessante ontmoetingen met jongens. Iemand die een indruk achter liet. Hmn, dat was geen makkelijke vraag. "Het is bijna alsof je wil dat ik niet langer singel ben," voegde Kate er met een schuine grijns aan toe, ze gingen wel heel lang over dat onderwerp door. "Maar als ik er over nadenk... ja, er was iemand." Voor ze verder kon gaan kwam er een ober hun kant op om de voorgerechten op te ruimen en viel ze stil. De man bleef kort staan voor een mededeling; het hoofdgerecht was binnen tien minuten klaar. Gelukkig. Zodra de man weg was richtte Kate haar aandacht weer op Gavin en probeerde de draad weer op te pakken. "Waar was ik? Oh, ja, ik heb een keer een breeder leren kennen, Bryan, hij was heel aardig," ging de Ranger verder. "Ik heb zijn Daycare een keer bezocht, maar ik heb al een tijdje niks meer van hem gehoord. We zijn allemaal druk I guess." Over Bryan's broer zou ze niet beginnen, Lyan was... een bijzonder geval. Ze kende hem niet goed, maar na alles was ze had gezien en gehoord was ze onzeker wat ze van Bryan's tweelingbroer moest denken. Hopelijk ging het goed met ze, het breederschap moest stressvol zijn.

"Oh, wat? Nee, nee, nee," Kate struikelde bijna over haar woorden. "We zijn gewoon vrienden. Vrienden." Waarom voelde dit alsof ze haar moeder uitlegde dat ze echt niet geïnteresseerd was in die ene jongen die ze een keer mee naar huis had gebracht om iets onschuldigs te doen zoals gamen? Ze merkte dat een lichtte blos over haar wang verspreidde, dit was waarom liefde niet haar onderwerp was. Het was leuk geweest voor zolang het duurde. "Ik bedoel," voegde ze eraan toe. "Het kan zijn dat zijn broer het verkeerde idee had, maar uhm..." Had ze toch iets over Lyan gezegd... oh well, maakte ook niet uit. Het was geen geheim, het was meer dat het niet helemaal goed voelde om over mensen te praten die er niet waren. Het voelde als roddelen. "Anyway, ik heb sowieso niet zoveel vrije dagen," verzuchtte ze na een kort moment stilte en voegde er met een knipoog aan toe. "Dus je mag blij zijn dat ik er nu ben." Hoe hoger je rang, hoe meer verantwoordelijkheid, hoe meer werk je kreeg. Of in elk geval zwaarder werk, al kon ze ook simpele opdrachten doen als ze daarvoor koos. "Maar genoeg over mij," voegde Kate er met een kleine kuch aan toe. "Weet je zeker dat jij niemand interessants hebt ontmoet naast je blind date en uh.. de overvaller?" Als ze haar ontmoetingen ging delen was ze ook nieuwsgierig naar de vrienden die hij had gemaakt. Of kennissen. Gewoon mensen die je leerde kennen op reizen. Okay, Gavin had dan wel niet veel gereisd de afgelopen tijd, maar daarvoor moest hij wel meer mensen hebben ontmoet dan haar, no?

Okay, ander onderwerp. Gelukkig. Kate nam een laatste slok van haar bijna lege glas en luisterde geïnteresseerd naar wat Gavin te vertellen had. Hoe ze het ook zag, zijn leven bleef best interessant. Maar daar zou ze niet nog een keer over beginnen. Het was verder niet echt anders dan de dingen die ze al had gehoord - op kleine avonturen na - maar ze vond het niet erg er dieper op in te gaan. Gavin werd onderbroken door de ober die eten kwam brengen en Kate merkte weer hoe hongerig ze was. Het stokbrood had wel wat geholpen, maar het was niet zo vullend als een echte maaltijd. "Ik heb ook niet erg veel goede vrienden gemaakt," mompelde de blondine nadat ze haar eerste hap had gehad en keek nadenkend naar boven. "Ik heb er een paar natuurlijk, maar..." Gavin, Bryan... wie nog meer? Averill ook een soort van, maar die had ze al minstens een jaar niet gezien. Ze waren werkzaam in andere gebieden - waarschijnlijk. Tiffany kende ze een beetje, al verwachtte ze niet BFF's te worden met de Elite Ranger. Tiffany had al genoeg aan haar hoofd. "Oh, maar er is wel een Ranger waarmee ik vaker samenwerk," hoe kon ze het vergeten? "Benji, hij is nog jong, twaalf geloof ik, maar daarom juist. Hij woont ook in Fortree, dus gaan we vaker op patrouille en zo." Junior Rangers kregen vaker begeleiding omdat ze nog jong waren en het was totaal geen straf met hem op pad te gaan. Het was gezellig en ze ging dat zeker missen als ze echt zou verhuizen. Gelukkig was dat nog ver weg, al was ze stiekem ook wel enthousiast over het vertrek naar Kalos. "Maar vrienden maken is sowieso niet zo makkelijk," Kate prikte met haar vork in haar lasagne. "Ik bedoel, contact verwaterd snel en je moet je best doen tijd te maken om relaties te onderhouden." Niet alleen romantische relaties verdienden liefde en aandacht, gewone vrienden hadden dat ook nodig! Haar beste vrienden bleven wel haar pokémon, die kregen alle liefde en aandacht en soms geïrriteerde blikken. Yup, ze had zeker haar handen vol.

Gavin keek wat verrast op toen Kate aangaf dat zij ook niet heel veel vrienden had gemaakt. Om eerlijk te zijn had hij verwacht dat ze juist veel vrienden had gemaakt en dat ze best wel een populair persoon was. Natuurlijk deed ze veel voor haar werk en had ze daarom ook minder tijd om af te spreken, maar ze leek hem meer een sociaal persoon dan hijzelf. Het was ergens ook wel fijn om te weten dat hij niet de enige was die heel erg slecht was in contact onderhouden. Het was niet dat hij niet wilde, maar… Er leek altijd zo veel in de weg te komen, dingen waar hij liever niet over wilde praten. Hij gaf een knikje toen ze het over ene Benji had. Hijzelf was niet zo’n fan van kinderen, maar hij nam aan dat je het met kinderen ook gezellig kon hebben als je er open voor zou staan. Persoonlijk vond hij ze vreselijk irritant; ze stelden altijd de vragen die in hun opkwamen en stelden nog meer vragen als je er niet op wilde antwoorden. Gavin concentreerde zich voor heel even op zijn steak met frieten en beet op zijn onderlip toen hij zag dat het medium gebakken was. Hmm. Precies zoals hij het wilde hebben. “Ik snap wat je bedoelt,” sprak hij tegen Kate. “Het is altijd zo gemakkelijk om te zeggen dat je nog eens gaat afspreken met iemand, maar dan komt er weer van alles tussen en voordat je het weet, heb je nog geen datum afgesproken.” Hij stak een stukje steak in zijn mond, kauwde daarop en genoot van het malse vlees. Hij slikte de hap door en keek haar weer aan. “Maar ik denk dat als je beiden een beetje je best doet en rekening houdt met het beroep van de ander dat het nog reuze meevalt. Bovendien zijn er ook andere communicatiemiddelen waarbij je elkaar kunt spreken en zelfs kunt zien.” Hij had het natuurlijk over de Holo Caster en de telefoons met schermen die in het Pokémon Center stonden. “Hoewel ik je vanaf nu wel plechtig beloof dat ik meer mijn best ga doen om met je af te spreken,” zei hij lichtelijk grappend tegen haar, maar toch ook wel met een serieuze ondertoon in zijn stem. “Het is echt veel te lang geleden en ik vind het leuk om samen iets met je te doen.” Wauw. Dat was zowat het aardigste wat hij waarschijnlijk ooit tegen iemand had gezegd. En het vreemdste was dat hij zich er niet zo awkward bij voelde om het te zeggen dan hij in eerste instantie had gedacht.

"Precies," verzuchtte Kate toen Gavin zijn zegje deed over het onderhouden van vriendschappen. "En ik moet heel eerlijk zijn dat ik dat soort dingen ook vergeet, een berichtje sturen als ik vrij ben en zo. Meestal rust ik uit of onderneem iets leuks, maar om de een of andere reden vergeet ik altijd dat ik daar andere ook voor kan uitnodigen." Soms ontmoette ze dan nieuwe mensen, maar toch. Kate sneed nog een stukje af en vroeg zich af wie ze dan moest uitnodigen. 'Hey, laten we deze grot onderzoeken!' Dat... voelde een beetje raar, al zou ze iemand als Benji misschien wel kunnen meeslepen. Al was grotten onderzoeken niet erg hoog op haar to-do lijst. Grotten waren... niet haar favoriete plekken in de wereld. "Sure, hit me up als je tijd hebt," reageerde Kate nadat ze haar mond leeg had gegeten. "En als ik tijd heb natuurlijk, je weet nooit hoe dat gaat." Tijd, tijd was altijd een probleem. Maar dat zou wel lukken, als ze een rustige week had kon ze makkelijk een dag vol activiteiten doen - al wist ze niet wat Gavin in gedachten had bij 'samen iets doen'. Het kon van wandelingen naar pretparken naar gewoon een dag hangen gaan, en misschien moest ze zelf iets bedenken. Hem meeslepen naar een grot of zo. Misschien een keer duiken, dat had ze een paar keer gedaan, al was het nooit echt voor ontspanning of de wondere van de oceaan. En water was niet haar expertise, maar het zou een interessante ervaring zijn.

Gavin ging verder over plekken waar ze heen zouden kunnen gaan, de meeste plekken waren in Kalos. "Ik wist niet dat je ook naar Kalos wilde verhuizen," reageerde ze plagend terwijl hij door ging over Santalune Forest. Daar was ze nog nooit geweest, maar ze wist niet of ze zomaar naar Kalos kon gaan. Ze had er op het moment geen missies en als ze nodig was in Hoenn werd het lastig. Misschien kon ze een keer een weekend gaan, maar dingen balanceren met werk was lastig. Gavin noemde Hoenn ook en snel ging Kate in haar hoofd af wat ze nog niet had gezien. Ze had al veel plaatsen in Hoenn bezocht, maar nog niet alles. "Ik ben nog nooit in de Sealed Chamber geweest," nadenkend prikte Kate nog een stuk lasagne op haar vork. "Maar dat is niet zo makkelijk te bereiken, je moet weten waar het is en in bezit zijn van duik uitrusting en zo. Ik wil er wel graag een keer heen." Dat ze uiteindelijk niet was doorgegaan in de Scorched Slab kon ze recht zetten door de legendarische onderwater kamers te zoeken. Kon ze ook meteen Noa eens meenemen naar zee, hoewel ze meer een zoetwater pokémon was betekende niet dat ze een tripje in de zee niet leuk zou vinden. Hadden ze nog nooit gedaan! Zou een avontuur worden. "Of de Cave of Origin," voegde Kate er aan toe na een hap te hebben gegeten. "Maar dat is niet zo spannend." Daar kon je - als je toestemming had - gewoon naar binnen lopen. Geen zoekavontuur onderwater, maar dan hoefde je in elk geval niet te zwemmen.