Black sound

Aiylana vond het leuk om hem mee te slepen naar de donkere ruimte van de Chamber of Emptiness en hij had geen idee waarom hij haar niet gewoon terug zou roepen. Misschien omdat hij zich de laatste tijd gewoon dood verveelde en niet wist voor voren dat hij van achteren nog leefde. De witharige jongen rekte zich uit en geeuwde. Gelukkig had nog niemand hem iets gezegd over zijn sloppy werk op de Base. Toch besloot hij om de shiny Ninetales terug te fluiten en maar weer eens naar buiten te gaan. De Ninetales zwaaide eventjes met haar negen staarten, voordat ze een Will-O-Wisp tevoorschijn haalde om de weg te laten zien. Rustig wandelde hij achter de pokémon aan, totdat ze in de verte weer licht aan zagen komen.
Het was, toen hij de open ruimte in stapte, direct duidelijk dat het rot weer was buiten. De regen en donder waren duidelijk te horen en de witharige jongen liet een zucht klinken. Pas op dat moment merkte hij dat er nog iemand in de grot stond. Aiylana gromde diep, terwijl ze vijandig haar negen staarten hoog in de lucht stak. "Hallo," zei hij op een kalme, verveelde toon.

[Ahhh, mn posts zijn sloppy ;-; sorry, i try :c]

Het meisje was jonger dan dat hij was, maar het deerde hem vooral dat ze hem aankeek alsof hij iets misdaan had. Ze was doorweekt, wat ook niet zo'n verrassing was met dit rotweer. Met een simpel gebaar beval hij Aiylana om stil te zijn, de Shiny Ninetales keek hem eventjes vreemd aan, snoof en ging zitten. Met haar ogen straks op het vreemde grietje gericht, begon ze haar vacht te verschonen. Ze bleef immers een zeer ijdele pokémon. Echo zuchtte zachtjes en besloot geen aandacht meer aan d'r te besteden, immers was het meisje voor hem wel wat interessanter.
Ze zei tegen hem dat hij geluk had gehad en rustig haalde hij zijn schouders op. "Ik dwaalde gewoon hier beneden toen het begon te regenen," zei hij op een rustige toon. Zijn grijze oog gleed over haar heen, terwijl zijn rode oog volgde, maar niets registreerde. Waarschijnlijk kwam 't door het dim licht dat er nog geen reactie was gegeven op zijn verminking. Niet dat het hem veel uitmaakte, hij was er inmiddels wel aangewend. "Ik kan Aiylana je kleding laten drogen, als je wilt," bood hij daarna maar aan.

Het grietje leek hem niet echt onder de indruk te zijn van het feit dat hij het voor elkaar had gekregen om wél droog te blijven in dit rottige weer. Pech voor haar, hij was gewoon slim genoeg om hier op tijd heen te gaan, al was het nooit echt zijn idee geweest. Aiylana had de grot zo nodig willen verkennen.
Hij moest zachtjes grinniken om wat het grietje tegen hem zei over zijn pokémon en haalde zijn schouders op. "Nothing personal, ze houd niet van vrouwen om me heen. Beschermend typetje, you know," legde hij op een rustige toon uit. "But if you don't mind to, fine by me," vervolgde hij daarna. Rustig ging hij met een hand door zijn witte haar heen, voordat hij Aiylana een aai over d'r hoofd gaf. "Zin om mee verder de grot in te gaan. Trust me, ik doe geen gekke dingen. Geen zin in problemen, alles rondom vrouwen hou ik zo ver mogelijk bij me vandaan. Maar gezelschap is nooit verkeerd," legde hij daarna, iets wat ongemakkelijk uit.

[Echo is een jongeman van +/- 1,80m. Wit haar, één grijs oog, één rood oog (zwart oog, rode iris) met een groot brandwond van zijn wenkbrauw tot net boven zijn kaakbot, redelijk bleke huid. Een zwart leren jack met donkere jeans. ^^.]

Echo grinnikte zachtjes bij het horen van de woorden van 't grietje. Hij mocht haar wel, voor nu tenminste. Ze was aardig en recht voor z'n raap, stelde gerichte vragen en draaide nergens om heen. Zo iemand kon hij wel waarderen, het deed hem denken aan Ragya, een van de weinige vrienden die hij had in het gebied. "I could try to secude, I could ask you to start working for me, I could try to make you a friend of mine. I can do a lot of things, but I'll never do anything inappropriate to you," zei hij op een kalme toon, terwijl hij zijn handen in z'n zakken stak. Zijn Ninetales was ondertussen rustig bezig met haar vacht te verzorgen, maar hij wist dat ze haar ogen strak op het grietje zou houden. Immers waren zowel zij als Okami ontzettend protective over hem. "Still, I would love to know your name, before we go any further," vervolgde hij daarna. Hij glimlachte licht bij het horen dat ze best nieuwsgierig was naar wat er beneden was. Hij zou haar kunnen spoilen en zeggen dat het allemaal maar saaie troep was, maar een leuk uitstapje met een grietje zou hij niet snel afslaan.

Een grijns verscheen op zijn gezicht toen hij de woorden van het grietje hoorde. Hij mocht haar wel, zo recht voor d'r raap. Dit zou nog eens een interessante namiddag kunnen gaan worden. Vlak daarna stelde ze zich voor als Arine en vroeg naar zijn naam. Toegegeven, daar had ze nu inderdaad het recht toe. "Echo," zei hij rustig. Hij had geen zin om met een fake naam aan te komen zetten. Alhoewel, hij zou zijn echte naam kunnen gebruiken als fake naam. Maar dat zou weer te verwarrend gaan worden. Niet dat er nog iemand was die hem Keane noemde, maar dat was een heel ander verhaal.
Hij glimlachte en liep op d'r af. Aiylana volgde hem op de voet en hielt Arine strak in het oog. Het was dat ze haar nodig hadden in de donkere delen van de grot, anders had ze de pokémon terug in haar pokéball gedaan. "Mag ik, m'lady," vroeg hij rustig, terwijl hij Arine een arm aan bood. "Aiylana, zou je ons kunnen helpen met een Will-O-Wisp,?" vroeg ze daarna aan haar pokémon. Niet veel later vlogen er vier bolletjes van blauw vuur rond de shiny Ninetales, die de weg voor hen verlichtte. Eens zien wat ze zouden vinden.

Echo haalde zijn schouders op bij de woorden die Arine liet vallen. "Zit er misschien toch nog iets goeds in," zei hij op een rustige toon. Vaak genoeg werd hij immers aangezien als de slechte invloed, waar ze misschien ook wel gelijk in hadden. De vele uren die hij met Flynn had doorgemaakt zorgde ervoor dat zijn goede manieren soms nogal verbleekte. Misschien moest hij toch wat minder aan de whiskey gaan dan. Ach, wat maakt het ook uit. Ze pakte zijn arm in ieder geval aan en op een rustige manier leidde hij haar in de richting van de gang die omlaag ging.
Hij gaf, met zijn andere hand, de Ninetales een aai over d'r kop heen, nu ze toch rustig naar hen liep. "Veel interessants is hier sowieso niet te vinden, maar twee man zien meer dan één. Dus wie weet, misschien vinden we nu wel iets," zei hij rustig, terwijl hij met een klein gebaar aan Aiylana opdroeg om voor hen te gaan lopen. De Ninetales snoof eventjes, duidelijk niet blij met het feit dat ze gebruikt werd als zaklamp, maar ze deed toch wat haar trainer d'r zei. "Dus, trainer, breeder? Wat doe je in 't dagelijks leven?" vroeg hij daarna aan Arine, een poging wagend om een gesprek aan te gaan.

Echo kon het niet laten om zachtjes te lachen toen Arine zei dat ze de lompste Coördinator was die hij ooit tegen zou komen. Het gaf hem bijna de neiging om te vragen om wat voor te doen, maar besloot dat dat misschien niet zo'n goed plan was. "Moet je wat meer in de grote steden blijven rondhangen, genoeg te doen," zei hij op een vrolijke toon. Hij vond het eigenlijk wel gezellig zo, de grotten van de chamber of emptiness verkennen, terwijl ze een rustig gesprek hielden.
Hij merkte het wel, maar hij wist niet of hij er iets over moest zeggen. Alhoewel, iedereen vroeg er naar sooner or later. Uiteindelijk kreeg hij iedereen aan de praat. "Vragen stellen mag altijd, ik ben eraan gewend inmiddels," zei hij op een toon waarmee hij haar hopelijk geruststelde. Hij zou echt niet uitflippen door een vraag over het litteken dat zijn lichaam sierde. "Also, wil je de waarheid of een leugen? Hoe goed ben je te vertrouwen en hoe goed ben je in een geheim bewaren," vervolgde hij daarna, zonder echt antwoord te geven op haar vraag.