Eyes closed

Soul had eerlijk gezegd geen idee wat hij hier deed. Daarnet had hij nog een horde Beedrill uitgedaagd samen met zijn Houndoom om de Pokémon een beetje te trainen voordat hij zich weer aan zou melden voor nieuwe Quests en nu was hij in een mistwolk verzeild geraakt. Hij was gewoon random een kant opgelopen en opeens was de mistwolk opgedoken. Houndoom liep op zijn gemakje naast hem en ook Soul had zijn handen in zijn zakken steken; de jongen was niet bang voor dit soort dingen en nu dus ook niet. Hij durfde het ook makkelijk aan om midden in de nacht rond te zwerven in Lost Hotel, hoewel hij dacht dat Lima daar niet zo’n fan van zou zijn. Het zou hem wel eens cool lijken om samen naar een kamer te zoeken in Lost Hotel. Zouden ze die daar nog hebben? Hij stelde het zich voor hoe het moest zijn om daar een nacht door te brengen. Hij had gehoord dat één of andere punkgroep het daar overgenomen had en met rolschaatsen en al de lege gangen bezette met hun luide muziek, rare kapsels en skateboards of rolschaatsen. Hij zag het al helemaal voor zich en maakte een mental note dat hij daar zeker eens een kijkje zou nemen. Hij zou ze zelfs een beetje op stang kunnen jagen door te zeggen dat hij van de Ranger’s Base was en er geluidsoverlast was waardoor hij apparatuur van hun in beslag moest gaan nemen. En dan maar hopen dat ze het grapje konden waarderen en niet al te sterke Pokémon bij zich hadden. Soul had pas door dat er iets naar hem toekwam toen zijn Houndoom opeens voor hem kwam staan en zelf een Flamethrower afvuurde. Zijn Flamethrower was te laat gestart, maar het was genoeg tijd voor Soul om weg te duiken. Hij kwam recht op zijn gevoelige schouder terecht waar hij zich maanden geleden al eens verbrand had en draaide zich met een kille blik in de richting van de vlam. Daarna krabbelde hij overeind en rende, met Houndoom aan zijn zijde, in de richting waar de vlam vandaan was gekomen. “Houndoom, mega evolve!” riep hij hard genoeg voor diegene die zich voor hem bevond om het te horen. “Gebruik Flamethrower!” Hij ging uit de weg zodat zijn nu van uiterlijk veranderde Houndoom een Flamethrower af kon vuren. Diegene voor hem ging hier spijt van krijgen!

Soul voelde een klein glimlachje rond zijn lippen komen toen hij iemand hoorde gillen. Mooi zo. Dat zou haar leren om zomaar een Flamethrower zijn richting op te sturen. En het interesseerde hem daarbij niet eens of dat per ongeluk was geweest uit reflex of uit zelfbescherming, zoiets deed je gewoon niet. Niet als je niet zag of het een mens was of niet. En hij wist dat je elkaar hier moeilijk kon onderscheiden, maar een schim van een mens was vrij duidelijk te onderscheiden van een schim van een Pokémon. Wat dus wilde zeggen dat ze die Flamethrower met voorbedachten rade op hem had afgestuurd. Zou het een Rocket grunt zijn die wraak wilde nemen op de Rangers? Wist ze op de één of andere manier dat hij een Ranger was – wat nu ook weer niet zo moeilijk te raden was, maar goed – en had ze opdracht gekregen om hem te elimineren? Misschien was dat wel een beetje vergezocht, maar… ”Fire Blast.” Oké, misschien ook niet. Een schreeuw verliet zijn mond toen een ster van vuur op zich af zag komen en ook Houndoom dook deze keer weg. Blijkbaar dook Soul niet ver genoeg weg, want hij voelde een vervelende pijn door zijn rug gaan en siste terwijl hij zijn hand tegen de nieuw ontstaande brandwond probeerde te drukken. Hij ging echter niet opgeven. Niet nu. En dus pakte hij een Poké Ball tevoorschijn. “Gebruik Smog zodat ze in het giftige gas opgesloten zitten in die kamer!” riep hij naar Houndoom. Houndoom, die niet geraakt was door het vuur, keek met een woeste blik naar de kamer en opende zijn bek zodat een gigantische wolk rook gas naar de krappe ruimte ging. “Salamence, gebruik Dragon Breath zodat het zich vermengt met de Smog!” Als diegene in dat kamertje nog zo’n stunt zou uithalen, kon hij Salamence opdragen om Protect te gebruiken. Soul keek ondertussen onder zijn oksel door naar zijn rug en zag aan de rode huid en rook aan de geur van verschroeid vlees dat het weer zover was. Hij hoopte dat het deze keer echter weer geen derdegraadsbrandwond zou zijn, anders had hij weer een hoop uit te leggen aan Lima.

Verdomme. Net nu hij genezen was, net nu zijn schouder genezen was, gebeurde dit weer. Hij kon de schade vanaf hier niet eens goed bepalen, maar hij wist dat hij naar het ziekenhuis moest. Lima zou echt zo kwaad op hem zijn als ze dit te weten kwam. Of ze zou eerder kwijt zijn op de chick die zich voor hem bevond. Ja, waarschijnlijk dat. Soul probeerde overeind te komen, maar de pijn in zijn rug weerhield hem daarvan en dus bleef hij nog even liggen. Hij hoorde Houndoom woest grommen en Salamence leek ook niet al te blij te zijn. Toen bood de chick haar excuses opeens aan. Meende ze dit? Ze ging echt haar excuses aanbieden nádat ze hem in de fik had proberen te steken? “Je bent echt heel schattig,” bromde hij geërgerd terwijl hij zichzelf overeind duwde. Zijn Houndoom kwam naast hem staan en Soul merkte dat het gif langzaam op begon te lossen zodat hij kon zien wie er voor hem stond. Hij wist niet zeker of hij zijn Salamence terug moest keren. Het gevaar leek voor nu geweken te zijn, maar wie weet wat die gestoorde chick hier voor hem dadelijk weer in haar hoofd haalde. En dus liet hij Salamence nog even uit zijn bal. Hij gaf Houndoom een klopje op zijn pantser en probeerde overeind te komen. Houndoom ondersteunde hem en niet veel later stond hij leunend tegen zijn Pokémon aan. Hij siste van de pijn en hij wilde eigenlijk niet eens weten hoe het met zijn rug gesteld was. Hij keek nogmaals onder zijn oksel en toen hij de rode huid zag, liet hij zijn arm weer zakken en voelde zich een beetje duizelig worden. Was het hier nu zo warm of kwam dat door zijn brandwond? “Whatever,” snauwde hij haar toe. “Ik ga naar het ziekenhuis, maar ik ben nog lang niet klaar met je. Ik zweer dat als dit een aanval was met voorbedachten rade met de bedoeling om me uit te schakelen dat ik je terug op ga zoeken en dan heb je wel heel wat meer nodig dan een Ninetales om je te beschermen.” Hij was bang dat hij zijn bewustzijn zou verliezen en dat hij dan overgedragen zou worden aan de zorgen van de chick voor hem; dat wilde hij niet. En dus klom hij traag op Salamance’s rug. “Kun je me tenminste een reden geven waarom je het deed?” Hij keek haar kwaad over zjin schouder aan, zijn kille blik in de haren borend.