[ Pokémon Center ] Devil's Spawn

Hij beet op zijn lip terwijl hij naar de machine staarde. Hij had hier wel wat vaker gestaan, hoewel de enige herinnering van deze plek die op kwam drijven die van Deerling weg. Toen hij zijn schatje weg geruild had. Nu was zijn Team heel anders dan toen. Deerling, Rayne, Aveline en Togekiss, dat was wat zijn Team nu was. Mama Ninetales, moeder van Aveline was nu aan de beurt. Hij zou haar Wonder Traden. Het had toch niet echt geklikt tussen de twee, dus een groot probleem zou 't niet zijn. Hopelijk.

Met een zucht drukte de jongen de Pokémon uiteindelijk maar de machine in, waarna de bal verdween en er een nieuwe verscheen. Met handen die trilde door de nervositeit pakte hij de Pokébal vast en haalde hij het ding uit de machine. Net toen Alphonse de nog onbekende Pokémon die erin zat uit de Pokébal wilde laten, zag hij iemand die hij kende vanuit zijn ooghoek. Met een ruk keek de jongen om, waarna zijn ogen opensperde. "LILIUUUUUM!" riep de jongen het Pokémon Centrum door, en met brede stappen en een bezorgde blik in zijn ogen liep hij haar richting in. "LILIUM, BEN JE OKE?"

[ Eerste post gereserveerd! ]

Met een licht vermoeide blik in haar ogen wurmde Lilium zich samen met Rosa door de menigtes heen die de straten van Lumiose bevolkten. Ze moest heel eerlijk toegeven dat ze helemaal neurotisch werd van alle druktes die zich hier bevonden. Ze had de eerste keer ook het liefste meteen deze stad verlaten. En dat had ze ook eigenlijk gedaan. Maar nu zat ze hier vast. Ze kon namelijk Team Rocket niet vinden en ze wilde Leo zo snel mogelijk terug hebben. Het enige wat ze wist, was dat Team Rocket zich hier érgens bevond. Maar ergens was heel erg lastig in zo'n grote stad als deze. Ze wierp nog eventjes een blik op Rosa, die wat heen en weer tolde op de straat toen ze per ongeluk een voet tegen haar zij had gekregen. "Oh sorry Rosa," verontschuldigde ze zichzelf aan de Trapinch. Ze had helemaal niet opgelet, zo diep weggezonken in haar gedachten als ze was geweest. Beter opletten. Ze sloeg haar armen om de Trapinch heen en wist haar met een milde krachtinspanning op te tillen. Ze had graag dat nieuwe teamleden regelmatig uit hun Pokéball waren. Dan kon ze een beetje een band met ze kweken. En het lukte ook wel aardig. Al was Rosa nog wel best zwaar... Voor het laatste stukje zou ze het wel redden. Ze had immers besloten om even naar Camphrier te trekken om de druktes te ontwijken.

De schuifdeuren van het Pokémon center gleden automatisch open en Lilium zeulde Rosa naar binnen. Voorzichtig zette ze de Trapinch op de grond. Slecht idee was het geweest om de Pokémon te gaan dragen. Grote goedheid, 15 kilogram was niet niks. En zo sterk was Lilium niet. Maar ja... Ze had het gered. Voorzichtig liet ze haar rugzak op haar buik glijden en pakte ze het ei wat ze had gekregen op haar eerste zoekdag eruit. Hoe lang zou het nog duren voordat het uit zou komen..? Ze drukte het wat tegen zich aan. Ze voelde wel steeds meer beweging in het ei. Dat was goed.. toch? Ze liep wat verder het Pokémon center in, totdat een luide stem haar gedachtestroom totaal onderbrak. Van schrik liet Lilium bijna het ei vallen. Ze was sinds het incident met het Team Rocket lid een stuk schrikachtiger geworden naar dingen die onverwachts kwamen, zoals nu. Licht schichtig keek ze op naar degene die haar naam door het Pokémon center had geroepen. Maar al snel genoeg herkende ze iemand waarvan ze wel blij was om hem te zien.

Alphonse wondt er weinig doekjes om dat hij bezorgd was en een wat voorzichtige glimlach verscheen op Lilium's lippen. "Hey Alphonse.." Kwam eruit, wat timide aangezien zijn reactie weer heel uitbundig was. Haar blik werd al snel wat schuldiger. Ze had hem moeten bellen. Maar ze was het helemaal vergeten door al het gedoe van de laatste tijd. "Sorry, ja, ik ben oké.. denk ik," verontschuldigde zich zachtjes, waarna ze wegkeek. Dit maakte haar allemaal maar ongemakkelijk. Ze dacht het liefste zo min mogelijk terug aan die dag en het feit dat ze Alphonse vergeten was te bellen maakte het er niet veel beter op. Ze veranderde dan ook maar het onderwerp. "Gaat alles wel goed met jou? Je werd zo ruw weer meegenomen?" Vroeg Lilium zachtjes, alsof ze haar stem nog niet helemaal terug kon vinden. Rosa duwde wat met haar neus tegen Lilium's been aan. De Pokémon snapte het tumult niet helemaal. Lilium glimlachte voorzichtig naar de Pokémon en gaf haar voorzichtig een aai. "Ga maar spelen Rosa, maar niet te ver," sprak ze de Trapinch toe. Ze wilde de Trapinch even niet bij dit gesprek hebben.

notes notes notes notes

Met wijd opengesperde ogen begon Alphonse, toen hij eenmaal dichtbij genoeg was, haar op de schouders en bovenarmen te kloppen in de poging uit te zoeken of ze misschien gebroken botten of blauwe plekken had. Oh jezus, hij was blij te zien dat ze nog stond en naar wat het leek niet verwond was, maar nog steeds zat hij vol met zorgen. Die viezige draak eigenaar, bah, wat een vreselijk persoon. Lilium zei kort eventjes dat alles oké was en vroeg hem toen of hij wel oké was. Wat maakte dat nou uit? "Zeker weten? Ben je niet gewond of zo? Wie was die jongen? Wat deed hij met je? Wat was er gebeurd?" De hele stortvloed aan vragen werden met een duidelijke, bezorgde ondertoon gesproken terwijl grote, zeegroene ogen haar lichaam en kort even de Pokémon die net wegliep scande. Oh, in elk geval was ze oké... Hij trok zijn handen weer terug en speelde wat nerveus met een de zoom van zijn shirt. Jeetje, wat een chaos was het geweest toen. De antwoorden die Alphonse van Creep met Draak had gekregen waren ook niet geweldig geruststellend geweest, dus hoopte hij maar dat Lilium wél alles op zou kunnen helderen. Dat had hij wel verdiend na ontvoerd te worden door die veel te opgewekte draak...

Alphonse was duidelijk heel erg bezorgd.. Had hij zoveel conclusies getrokken uit wat hij gezien had toen Tyrion hem ontvoerd had? Wat nerveus speelde Lilium met een losse pluk haar en hief haar ogen weer naar de blonde jongen. Ze schrok dan ook eventjes lichtjes toen hij op haar armen begon te kloppen en keek wat onwennig naar de jongen. Doordat Aiden haar in de rivier geknikkerd had en ze maar onhandig op de kant had willen klimmen, had ze een aantal krassen en blauwe plekken op gelopen en dit voelde dan ook niet echt prettig. Ergens was het wel lief dat Alphonse zo bezorgd was, maar het was best wel buiten proportie. "Dat was Aiden.." vertelde het meisje zachtjes. Haar blik ging wat naar beneden en ze beet wat op haar lip. "Hij had me gevonden toen.." eventjes viel ze stil, waarna haar blik nog verder naar de grond zakte. "Toen Team Rocket Leo had gestolen.." Haar stem werd nog zachter en klonk wat verstikt. Verschillende emoties gingen door haar heen, schaamte, verdriet, woede, maar ze kon geen van allen uiten. Ze voelde zich alleen maar vreselijk benauwd. "En ik heb hem nog steeds niet terug kunnen vinden.."

notes notes notes notes

Lilium gaf met een zacht stemmetje antwoord. Aiden? Wie was Aiden? Waarom was hij zo... zoals hij was? Door de wild rond schietende gedachten in zijn hoofd merkte hij helemaal niet op dat Lilium op haar lip beet en ongemakkelijk leek. Het zachte, verstikte stemmetje van Lilium trok hem echter uit deze gedachtengang en toen hij de woorden hoorde leek niks meer belangrijk te zijn. Zijn ogen sperde iets open terwijl hij haar verrast aankeek. Team Rocket? Niet... Niet diegene die Sycamore Lab beroofd hadden? Hadden ze... Nee! Een frons verscheen op Alphonse's gezicht terwijl hij naar haar keek. Oh. Hij wist niet precies wat hij moest zeggen. Leo was een onbekende naam voor hem, maar het was wel duidelijk dat het om een van haar Pokémon ging, en dat ze zeer verdrietig was hem verloren te zijn. Alphonse wendde zijn blik even af. Alleen al het idee van bestolen worden door zo een verrotte, gemene groep deed hem trillen van woede en verdriet. Bah. Een zuchtje verliet zijn lippen. "Ik weet zeker dat je hem terug zult krijgen, Lilium," mompelde hij toen en plotseling klonk hij veel volwassener en serieuzer dan gewoon. Voor heel even waren de dansende vonkjes uit zijn ogen verdwenen en stond er geen brede grijns om zijn mondhoeken. Maar toen verscheen deze toch weer, wat aarzelend terwijl hij naar haar helderblauwe ogen zocht. "Je hebt niet gebeld, dus zal ik je 't zo maar vertellen," zei hij toen en, nadat hij de Pokébal die hij zojuist uit de Wonder Trade machine getrokken had in zijn zak stopte, begon hij met opgetrokken wenkbrauwen in zijn tas te graaien. En toen vond hij zijn lintjeshouder en schoof hij het dingetje open, om deze met een trots glimlachje aan Lilium te laten zien. "Tadaaa ~" Misschien was wat afleiding van dit nare  onderwerp wat Lilium nodig had, en Alphonse had genoeg meegemaakt haar dat te geven!

Lilium bleef ongemakkelijk staan en voelde haar ogen prikken toen ze weer terug dacht aan Leo. Ze hoefde er echter niet echt meer om te huilen, daarvoor was ze nou net weer wat meer aan het idee gewend. Nog steeds vond ze het vreselijk, maar tranen en tuiten hoefde niet meer. Het was gewoon algemene ongelukkigheid op het moment. Ze veegde eventjes langs haar wangen, nog steeds wegkijkend. Alphonse leek ook eventjes geschrokken en zweeg ook, waardoor een stilte ontstond die door Lilium als ongemakkelijk ervaren werd. Het meisje staarde voor zich uit, maar hief voorzichtig haar blik toen Alphonse begon te spreken. Het was het gebruikelijke zinnetje wat iedereen altijd uitsprak. Maar ze kon het ze niet kwalijk nemen. Zij zou hetzelfde gezegd hebben. "Dank je.. Ik hoop het," murmelde ze zachtjes als reactie op zijn woorden.
Een gealarmeerde blik ontstond in haar ogen toen Alphonse het woord bellen in de mond nam. "Oh Arceus het spijt me, door al dat gedoe was ik helemaal vergeten om te-" Begon ze, haar stem hoog van schrik en snel van tempo. Maar toen ze het lintje zag, viel ze stil. "Oh wat goed van je!" Bracht ze ademloos uit, waarna haar waterige glimlach in een brede veranderde. Ze sprong naar voren en gaf hem een korte knuffel, toch wel uit redelijke blijdschap. "Gefeliciteerd!" Bracht ze uit, waarna ze weer naar het lintje keek. "Wat is hij mooi!"

notes notes notes notes

Lilium mompelde zachtjes dat zij ook hoopte dat ze haar Pokémon terug zou krijgen, waarna een geschrokken blik op haar gelaat verscheen zodra Alphonse het woord 'bellen' niet vallen. Ze begon zich voor te stellen, maar toen de jonge Coördinator zijn lintje tevoorschijn trok, zweeg ze. Ze complimenteerde hem en het kleine glimlachje verbreedde zich. Ha! Ook Alphonse begon breder te glimlachen, en de gebruikelijke vonkjes verschenen weer in zijn zeegroene ogen. Het werkte! Het kleinere meisje sprong naar voren om hem een soort knuffel te geven, en wat onhandig sloeg Alphonse kort zijn arm om haar heen om haar omhelzing te beantwoorden. Hij was weer helemaal happy, kon de schijnwerpers en het gejuich weer helemaal voor zich zien. Ah, het was zo heerlijk geweldig geweest! Toen Lilium hem feliciteerde, knikte Alphonse enthousiast en bekeek hij het lintje zelf ook eventjes. "D-Dankje! Hoewel alle eer naar de lieve Rayne zal moeten, want dat dametje heeft alles toch wel gedaan!" babbelde de jongen opgewekt, waarna hij voorzichtig het lintjeshoudertje weer terug in zijn tas liet zakken. "Hoewel ik helaas mijn Grand Spectacle niet meer voor kan doen, want Rayne-lief is geëvolueerd!" voegde hij er vervolgens opgewekt aan toe. Ah, hij was zo trots op die Kirlia van hem. "Maar ja, ik heb dus gewonnen! Ik ben nu ook officieel, Lilium! Een officiële Coördinator!"

Voorzichtig liet ze Alphonse los, wie haar knuffel maar wat onhandig in ontvangst nam. Haha, oeps, waarschijnlijk was de jonge coördinator er niet helemaal aan gewend. Nou ja, wist ze dat voor de volgende keer. Alphonse begon vervolgens vrolijk te babbelen. Lilium leunde wat achterover tegen een pilaar aan die het dak omhoog hield terwijl ze naar de jongen luisteren. Hij was erg opgewekt over zijn lintje en dat kon ze wel begrijpen. Zij was ook heel erg blij geweest met haar eerste badge. Maar ze kon het niet helpen dat ze niet zo opgewekt was als dat ze had moeten zijn, nu haar initiële blijdschap voor hem een beetje van normalere proporties werd. Maar toch bleef ze glimlachen, zodat zijn moment niet verpest zou worden. En het was ook niet dat ze niet blij voor hem was, want dat was ze zeker. "Rayne was sowieso een hele mooie Pokémon, geen wonder dus," glimlachte ze de jongen toe. Haar blik raakte eventjes wat teleurgestelder toen ze hoorde dat ze het Grand Spectacle niet mocht kunnen aanschouwen. "Ah dat is gemeen!" Zei ze, een beetje overdramatisch, waarna ze een pruillip trok, "Je had het belooofd." Ze zette een zeurderig stemmetje op, waarna ze weer naar hem glimlachte. Al moest ze toegeven dat ze een beetje teleurgesteld was dat ze nog steeds het Grand Spectacle niet te zien zou krijgen. "Maar gefeliciteerd Alphonse," glimlachte ze vervolgens hem toe met een warme blik.

notes notes notes notes

Met een glimlach merkte Lilium op dat Rayne sowieso een hele mooie Pokémon was geweest. Ja, dat vond Alphonse nou ook. Een echt plaatje, zijn lieve Kirlia. Zijn glimlach kromp iets toen Lilium opmerkte dat het gemeen was dat hij zijn Grand Spectacle niet meer kon laten zien, en voegde er toen op een wat zeurderige toon aan toe dat hij het beloofd had. Ah, dat was waar. Hij had het wel beloofd maar... Hij kon.. Misschien... Maar toen feliciteerde ze hem wederom met een warme toon in haar stem en de glimlach werd weer breder. "Dat is waar. Nou, weet je wat, je krijgt een échte speciale voorstelling van me, eentje nog nooit eerder gezien! Extra speciaal, hoe klinkt dat?" stelde de jongen opgewekt voor. Hij had het inderdaad beloofd, maar aangezien hij Rayne niet nog een keer in een Kirlia kon laten evolueren, was het een beetje moeilijk zijn act opnieuw op te voeren. "Maar niet hier. Te weinig plek. Waarom ben je hier eigenlijk?" Lichte bezorging in de vorm van een frons verscheen wederom op zijn gezicht, hoewel hij nu meer bezorgd was om haar Pokémon. Hij had de Wizard of Oz, Alyss en Jackie Chan al een tijdje niet meer gezien.. Waren ze oké?

Lilium glimlachte wat breder toen de jongen haar een nieuw Grand Spectacle beloofde. Dat was mooi, want ze was ondertussen toch wel erg nieuwsgierig naar wat Alphonse en zijn Pokémon voor act hadden. Hij sprak er nou al zo lang over en ze had het nog nooit gezien!.. "Dat klinkt geweldig! Daar houd ik je aan," glimlachte Lilium, haar enthousiasme weer terugvindend, waarna ze zich eventjes uitrekte. "Je hebt het nou al zo lang over je Grand Spectacle, ik zou het wel eens een keer willen zien." Het meisje lachte eventjes. Ja, tijdens hun eerste ontmoeting had hij het er al over gehad. Toen vond ze het nog zo apart. Lilium keek eventjes verbaasd op toen Alphonse vroeg waarom ez hier was. Oh.. Uhm.. Tja. Waarom was ze hier eigenlijk? Maar ze herinnerde het zich snel genoeg en met een voorzichtige glimlach haalde ze haar tas van haar rug, ritste deze open en haalde het ei eruit. "Deze jongedame of jongeheer gaat binnenkort uitkomen," vertelde ze met een glimlach, "ik wilde eventjes langs het Pokémon Center voor een checkup, zodat ik ongeveer een datum weet." Vertelde ze de jongen.

notes notes notes notes

De grijns werd wat schaapachtig toen ze hem mededeelde dat ze hem aan zijn belofte zou houden. En dit keer zou hij haar ook daadwerkelijk een spektakel laten aanschouwen. Hij had er al het vertrouwen in dat zijn geliefde Pokémon dat konden. Ze waren magnifiek! Toen Alphonse Lilium vroeg waarom ze hier was, draaide het meisje zich naar haar tas en ritste deze open. Nieuwsgierig keek Alphonse in stilte mee terwijl ze voorzichtig het ei uit haar tas haalde. Zijn ogen sperde zich wat open toen hij het ei zag. Oh wauw! "Woah, een ei! Waar heb je die vandaan?" vroeg hij enthousiast en hij boog zich voorzichtig voorover om het ei wat beter te bekijken. Hmmm. Hij zou het moeten herkennen, aangezien hij opgegroeid was tussen de eieren, maar nee. Hij wist niet wat er uit dit mysterieuze ding zou komen. "Wat denk je? Qua datum, bedoel ik?" vroeg de Coördinator, die nieuwsgierig opkeek, "en hoe gaat het met Jack en Oz, en Alyss?" Hij had hen ook al een tijdje niet gezien!

Lilium glimlachte wat schaapachtig toen Alphonse erg onder de indruk leek van het ei. Ze hield het voorzichtig in twee handen vast. Het was alweer warmer geworden. Zou het dan echt niet lang meer duren? Ze hoopte het. Ze kon ook zweren dat ze af en toe beweging kon voelen in het ei. Ze was benieuwd welke Pokémon er in zat... Zolang het geen Charmander of Spinarak was, was ze helemaal tevreden namelijk! Maar nee, ze had al vaak genoeg naar het ei gestaard en kon er geen wijs uit worden wat er in zat, dus ze kon enkel gissen en hopen. "Ik heb hem gekregen van een oude dame in Lumiose," vertelde Lilium met een warme glimlach, "Ik was verdwaald en redelijk van slag," oh hoe zou dat toch gekomen zijn, ze was heus niet in Lumiose vanwege Team Rocket, "en toen gaf ze me deze." De logische volgorde van zaken klopte totaal niet, maar het was nu even noodzakelijk. Ze had geen zin om te vertellen dat het een presentje uit medelijden was omdat ze zo in paniek was vanwege Leo. Ze kneep haar ogen eventjes dicht bij de gedachte. Nu even niet aan denken.. Alphonse leidde haar gelukkig al vlug af. "Ik weet het niet precies.. Eén dezer dagen denk ik. Maar ik heb nog nooit een ei groot gebracht dus ik weet het niet," een bezorgde blik verscheen op haar gezicht, "Ik weet niet eens wat ik moet doen." Gaf ze vervolgens stilletjes toe.
Het onderwerp 'Wizard of Oz, Jackie Chan en Alyss' maakte haar echter weer een stuk vrolijker. "Ja met hen gaat het prima," zei Lilium met een brede glimlach. Ook haar ogen begonnen te twinkelen bij de gedachte aan haar geliefde Pokémon. "Wil je ze zien?" Vroeg ze vervolgens met een brede glimlach. "Oh en voor ik het vergeet, die Trapinch daar is Rosa." Rosa, wie onder een bankje was gekropen, stak eventjes wat verbaasd haar kop tevoorschijn. De Trapinch, wie een groot gedeelte van haar leven onder de aarde had geleefd, zocht nog steeds her en der beschutting op. Instinct waarschijnlijk.

notes notes notes notes

Terwijl Lilium haar ei voorzichtig vast hield, vertelde ze dat ze haar ei van een oud dametje gekregen had. Een glimlach verscheen om Alphonse's mondhoeken. Mensen waren zo vriendelijk... Tot op de dag van vandaag verbaasde het hem soms nog, maar zo onderhand had hij begrepen dat er veel goede zielen in Kalos waren. Dat was fijn. Lilium vertelde vervolgens dat ze verdwaald en van slag was en dat ze toen het ei gekregen had. Eigenlijk wilde Alphonse vragen wat er dan was, maar iets binnenin hem zei dat hij zijn mond maar moest houden. Waarschijnlijk was het iets persoonlijks en dus keek hij alleen maar met een fronsje naar Lilium, die haar ogen even dichtgeknepen had. Toen vertelde ze hem echter dat ze helemaal geen idee had hoe ze een ei moest verzorgen en op moest voeden en dat ze eigenlijk geen idee had wat ze moest doen... "Hmmm," mompelde Alphonse, die met een vinger tegen zijn kin aantikte. Met ouders die beide ervaren Breeders waren, wist de jongen het een en het ander er wel over...
Voordat hij er iets over kon zeggen, vertelde Lilium hem opgewekt dat alles oké was met haar Pokémon. Ah, echt? Dat was fijn! Een brede grijns verscheen om zijn lippen. Goed! "Ja, dat lijkt me leuk!" antwoordde Alphonse op haar vraag of ze hen wilde zien. Vervolgens vertelde het meisje dat de Pokémon die onder een bankje gekropen was Rosa heette. "Oooh," mompelde Alphonse geïnteresseerd terwijl hij naar de oranje Pokémon keek. Een Trapinch, gaaf hoor. "Oh, en over je ei: Hou het warm. Als je merkt dat het uit gaat komen, moet je het neerzetten. Het liefst op iets zachts, een dekentje of zo. En zorg ervoor dat er iemand met veel ervaring in de buurt is, mocht er iets mis gaan," zei Alphonse vervolgens, waarna een brede grijns om zijn lippen verscheen. "Maar goed. Over Pokémon gesproken, um, lang verhaal kort, ik heb maar liefst twee Pokémon in die Wonder Trade gestopt. Geen idee eigenlijk hoe ik eraan gekomen ben, maar oké. Ik ben toch wel benieuwd wat ze zijn," ging de jongen verder, waarna hij een van de Pokéballen uit zijn zak viste. "Ik hoop eigenlijk dat het geen slang of zo is. Ik moet die glibberige, giftige dingen niet echt," merkte hij vervolgens op en hij keek van de Pokébal naar Lilium. "Nou, zal ik maar kijken wat erin zit?"

Lilium hield het ei met een voorzichtige glimlach tegen zich aangedrukt. Het enthousiasme van Alphie was prettig en ze liet haar vingers dan ook rustig in haar vestzak glijden om haar andere Pokéballs te pakken. Haar ei liet ze op haar arm steunen zodat deze nog steeds veilig zat. Een beetje onhandig omdat ze maar één hand kon gebruiken, gooide ze de Pokéballs de lucht in. "Kom er maar uit allemaal," glimlachte ze haar Pokémon toe. Al snel genoeg verschenen haar originele drietal in het Pokémon Center. Jack, ondertussen weer wat groter dankzij zijn evolutie, stapte meteen op Alphonse af en drukte zijn neus tegen zijn hand, in de hoop dat deze nog wat te eten bij zich zou hebben. "Jack, niet bedelen," waarschuwde Lilium haar Pokémon, waarna ze glimlachend haar hoofd schudde.
Voor een moment keek Lilium gealarmeerd op. "Iets misgaan?" Herhaalde ze met een bezorgde blik. Kon er ook nog wat mis gaan? Oh help. "Uhm.. Ik hoop dan dat jij erbij bent als hij uitkomt dan," merkte Lilium wat onzeker op. Ze had niet gedacht dat er ook dingen mis konden gaan. Ze wreef voorzichtig over het ei heen, maar haar aandacht werd weer gevangen toen de Wonder Trade genoemd werd door Alphonse. "Oh echt waar? Dan ben ik ook wel benieuwd wat vrouwe fortuna aan jou toebedeeld heeft." Zei Lilium met een brede glimlach. Nieuwsgierig keek ze naar de Pokéball. Het was altijd wel grappig, die Wonder Trades. Maar, veel kans kreeg ze niet om erover door te vragen. Plotseling begon het ei in haar armen te gloeien. Van schrik liet Lilium het bijna vallen. "Oh help oh help," bracht ze uit, het 'misgaan' stond nog vers in haar geheugen immers. Voorzichtig zette ze na die paniek het ei neer op de bank achter haar. Het was.. zacht? Voordat ze ook maar een verdere reactie kon geven, lag daar een kleine Deerling op de bank te slapen. Had het.. haast gehad ofzo? Ze keek eventjes onzeker om naar Alphonse. "Sorry.. dat hij je spotlight stal," zei ze met een verontschuldigende glimlach, al zei haar blik ook heel veel. Het schreeuwde 'Help wat moet ik doen'

Nu hopen dat uwe slangen geen babies lusten. :'D