[Pokémon Center] I'm just gonna do it!

Met licht trillende handen stond ze daar nu al een tijdje, of eigenlijk wisselde ze telkens tussen zitten en staan. Al een aantal uur ijsbeerde ze door het pokémon center, tot de ergernis van zowel de medewerkende zuster Joys als de trainers die hun pokémon kwamen ophalen of wegbrengen. Niet dat Lucy zich er iets van aantrok, ze gaf de mensen alleen maar een vuile blik terug, voordat ze weer verder ging met haar eigen zaken.
Telkens weer gleden haar paarse ogen naar de ruil machine, waarbij haar een eng gevoel in d'r buik bekroop. Ze twijfelde nu al een paar dagen om haar Gible, Uta, voor Wonder Trade op te geven. Dan kon iemand anders zich gaan irriteren aan de bijtgrage pokémon. Sinds het laatste incident, waarbij Uta haar tas had open geknaagd en ze daardoor bijna haar familie medaillon was verloren aan een jongen genaamd Will, had ze het al overwogen om de pokémon op te geven en hopelijk een betere pokémon ervoor in de plaats te krijgen. Maar daar in tegen was het wel de eerste pokémon die ze zelf had gevangen en dat had er voor gezorgd dat ze toch best wel een sterke band had met haar Gible.
Lucy's hand trilde, maar ze verzetten zichzelf tegen het gevoel en plaatste de pokéball in het kommetje. Ze slikte een brok weg en keek toe hoe de ball verdween en er na enkele tellen een nieuwe verscheen. Ze pakte de pokéball op en zuchtte. "Als ik hier maar goed aan heb gedaan," mompelde ze terwijl ze de pokéball opgooide. Een rode straal verscheen en een blauwe pokémon verscheen. Ze pakte haar pokédex erbij en klapte deze open. Croconaw, the Big Jaw Pokémon, and the evolved form of Totodile. Once it bites down on something, it won't let go until it loses its fangs. But new fangs grow back quickly, sprak de computer stem en Lucy's gezicht betrok. Ze had dus nog een bijtgrage pokémon gekregen. Ge-wel-dig. Ze zuchtte zachtjes en zakte door haar knieën. De Croconaw kwam op haar afgelopen en sprong blij heen en weer, met een grote lach op zijn gezicht. Lucy grinnikte eventjes, oké, hier kon ze wel aan wennen. "Welkom in het team," sprak Lucy, terwijl ze overeind kwam. "Later ga ik je nog een naam geven," mompelde ze er daarna achterna.