The song of the river

Ze wilde de rest van het schip gaan verkennen. Gys keerde meteen zijn blik naar boven toen hij dat hoorde. Het kraaiennest. Dat leek hem wel interessant. Hij wenkte Arine mee en begon aan de ratlines te hangen (om de een of andere reden was er geen Nederlandse vertaling voor). Omhoog klimmen. Het kracht gedeelte was geen probleem, maar het voelde af en toe wel raar. Een wirwar van touwen was natuurlijk niet even stabiel als een ladder. Lucy vloog er een beetje paniekerig omheen. Ze ging hem niet stoppen, maar ze was wel vrij nerveus dat het mis zou gaan. Maarja, als Gys eenmaal iets in zijn hoofd had gingen de meesten hem niet tegenhouden. Dat was dan weer het voordeel als iedereen medelijden met je had vanwege je onvermogen om te praten.

Hm, aan de ene kant van de rivier strekte het bos zich ver uit. Aan de andere kant was nog net de rand van Aquacorde Town te zien. Ze voeren steeds verder weg van de stad. En toen kreeg Gys te horen dat dit alles echt mooi was. Hij keek opzij naar de dame die haar ogen uitkeek. Ze sprak anders dan eerst. Betekende dat iets? Ook noemde ze het mooi. Zo speciaal vond Gys het allemaal niet. Maar hij vond het wel fijn om te zien hoe ver hij vooruit kon kijken vanaf deze hoogte. Hij draaide zijn hoofd weer naar het uitzicht. Waarom kon hij niet zien wat er zo mooi aan was? Hij probeerde terug te denken aan de laatste keer dat hij iets moois zag. Maar hij kon zich niks herinneren. Apart. Hij ging voorover gebogen staan. Met zijn ellebogen leunend op de rand van het kraaiennest. Misschien kon hij zien wat er nog komen ging op hun reis.. over de rivier..

De rust werd verstoord door bewegingen naast hem. Hij hield zijn hand en arm omhoog, twijfelend of hij te hulp moest schieten of niet. Maar schijnbaar was het niet nodig. Echter, hoe je het wendde of keerde, had ze nu zijn aandacht. Hij keek nog even naar haar. Ze leek niet bang of geschrokken te zijn. Daar kende hij er nog wel eentje van. Met de hand, die hij nu aan de rand van het kraaiennest geklemd had, kneep hij in het hout. Het voelde apart. Zou het authentiek zijn geweest? Hij wreef er een keer over met dezelfde hand, waarna hij ook het geroep hoorde. Nog sneller dan hij er zelf op kon reageren zei Arine er iets over. Hij keek direct naar beneden en fronste. Waar ging dat nou allemaal weer over. Met een neutrale blik keek hij terug naar Arine. Hij knikte. Het waren immers haar piraten nu. En als hij kon helpen ging hij dat wel doen. Hij maakte een gebaar dat zij via de ene kant naar beneden kon gaan. Hij zou zelf wel via de andere kant gaan. Zodra hij zijn voeten weer op de onhandige touwladder had gezet schudde hij zijn hoofd. In wat voor iets belachelijks was hij verzeilt geraakt? Werd het nu een piraten soap opera? Of was er toch iets anders aan de hand. Arine was op z'n minst okay om mee om te gaan. Zijn blik ging haar kant op. Hoe zou ze dit eigenlijk aanpakken? Wat het ook mocht zijn.




OOC: ik realiseer me nu pas.. dat jij dezelfde Anouk bent als met wie ik ooit een topic OTM had. Ik stel voor om voor een tweede topic OTM samen te gaan!

[Nu pas? X"D Sure thing, let's try]

En op het moment dat hij zich afvroeg hoe Arine dit ging aanpakken.. gleed ze zo naar beneden aan een van de touwen. Ze was sneller, dat moest ze haar nageven. Maar hij zou het haar niet na doen. Het was iets te onnodig voor hem. Tenzij hij er cool uit zou willen zien. Want ze zag er wel cool uit. Hij zag hoe ze naar de piraten jogde en besloot zelf ook maar door te gaan met naar beneden klimmen. Lucy had zich weer in zijn capuchon genesteld. Ze had er niet zo veel zin in om zich met de piraten te gaan bemoeien. Ze vond ze maar raar. Als Gys dit wilde doen moest hij het zelf maar aanpakken. Uiteraard zou ze hem helpen, mocht het nodig zijn. Maar dit was niet iets waar ze zich actief in wilde mengen. En tegen de tijd dat Gys met beide voeten op het dek stond, liep hij ook meteen naar de ruziënde piraten toen. Hij wilde er voor zorgen dat Arine eerder arriveerde dan hij. Dat leek hem wel zo respectvol voor de kapitein. Wat vreemd eigenlijk. Ze was een kapitein nu. Hij kon haar niet op die manier zien. En toch was het zo. Hij hield het voor nu maar gewoon even op Arine.



[Yeah!]

Gys was niet per se een man die snel verbaasd was. Maar Arine was toch wel een persoon die het voor elkaar kreeg. Hier stond hij dan, op een rivierpiratenboot.. te kijken naar twee piraten die ruzie hadden. En een vrouw van nog geen twintig die tussen hun in kwam en zich gedroeg als een schooljuf die twee ruziënde kleuters uit elkaar haalde. De rechter begon te knarsetanden. De linker balde één van zijn vuisten. Zo ging dat even niet op een piratenschip.. zelfs al was zij dan de kapitein. Gys zijn ogen werden groter uit ongerustheid toen hij zag dat de agressieve spanning tussen de twee dus echt nog niet was gaan liggen. "Ahem!" Kuchte hij toen. Hij kon misschien niet praten, maar kuchen was wel een mogelijkheid. De boze blikken werden nu op hem gericht. Op dat moment knikte Gys in de richting van de vorige kapitein. Schijnbaar was de boodschap duidelijk voor ze. En met de tegenzin van twee koppige ezels gaven ze elkaar toch maar.. snel.. een hand. Of Arine dit alles had gezien was nog maar even de vraag. Maar hij gokte dat ze het wel ging waarderen dat de situatie niet was geëscaleerd. Lucy ging weer terug op zijn schouder zitten. Ze keken elkaar aan. Hm, deze keer was zij niet degene die ervoor zorgde dat ze Gys dingen liet oplossen. Ging die Arine haar werk nu inpikken. Ze keek jaloers haar kant op. En Gys, Gys die begreep vrouwen niet. En keek nu vrij verward naar Arine.

Gaf ze hem nou.. een duim omhoog? Ze glimlachte er zelfs bij. Zo langzamerhand begon hij haar houding tegenover de situatie wel grappig te vinden. Hoe serieus ze ook ineens overging naar het stellen van vragen aan de bemanning.. Hoe kon ze zo snel switchen? Kon hij dat zelf maar. Dat zou het leven een flink stuk gemakkelijker maken. En toen vroeg ze aan hem of hij nog verder wilde kijken. Het ging van dit, naar dat, naar hier. Hij knikte en begon te schrijven. "Ik wil zien of ze wereldkaarten hebben." Psh, schatkisten waren saai. Schatkaarten waren saai. Maar topografie! Ja! Daar wil je achter aan gaan. Zelf dacht hij dat zulke kaarten in het kantoor van de kapitein te vinden waren. Heette dat een kantoor? Het had waarschijnlijk een speciale-boot-naam. Zou zij dat ook leuk vinden om te bekijken? Lucy hield zich in ieder geval verdacht stil. En hij begreep er helemaal niets van. Gaf hem maar een goed biologie boek. Of een dag van freerunnen. Die dingen begreep hij ten minste wel.

Ze ging eigenlijk vrij snel mee met zijn idee. Tja, het zal vast niet veel zin hebben om in discussie te gaan me iemand die niet kon praten. Of er was een andere reden ofzo, allemaal niet interessant. De kaarten daarentegen, die waren interessant. Arine liet hem voor gaan, en hij stapte naar binnen. Hij keek zo eens even naar de muren en naar het plafond. Hm, technisch gezien is deze ruimte, en alles wat er in zit allemaal van Arine nu. Dat was wel even boffen zeg. Maar waar Gys het meeste oog voor had was de enorme kaar die aan een van de muren hing. Alle regio's stonden er op. Zelfs een paar regio's waar hij nog niet eens van had gehoord. En er zaten op verschillende plekken pinnetjes in de kaart. Hij gokte dat dat was waar de piraten allemaal al heen waren geweest. En toen hoorde Gys het.. een ligt gesnurk. Gys draaide zijn hoofd langzaam opzij om te zien waar het vandaan kwam. Hij zag dat direct naast het bureau van de kapitein een schatkist lag. En daar op lagen twee grote Houndoom te snurken. O..kay. Hij was erg aan het twijfelen of hij het moest negeren, en doorgaan met de kaart te bestuderen, of dat hij moest maken dat hij weg kwam.

Hij hoorde Arine naar binnen stappen. Hij had zijn twijfels over wat hij zou moeten doen.. En hij twijfelde, of hij er eigenlijk wel over moest twijfelen. Naja, als je zelf de expert niet was, dan was het verstandig om een expert op te zoeken. En wie, die hij kende, wist nu het meest over belachelijk overdreven gevaarlijke situaties? Hij draaide zich naar Arine toe. En toen vroeg ze of ze mocht. Hij keek haar even vragend aan. Wat bedoelde ze? Wat zou ze mogen doen? Met tegenzin knikte hij, en liep voorzichtig naar de deuropening, gewoon om daar te blijven staan, mocht er iets mis gaan. Het was haar boot. Ze mocht erop doen wat ze wilde. Ofja, geen illegale dingen natuurlijk. En ongezonde dingen werden op zich afgeraden. Maar hey, doe je ding.