Beginning a new lifestyle?

Zo. Hij was dus veilig aangekomen in Petalburg city. Het verbaasde hem hoe makkelijk het eigenlijk was om tussen Oldale en Petalburg te reizen. Altijd had hij het pad als iets engs gezien. Misschien ook omdat hij nog nooit echt had gevochten met een pokémon aan zijn zijde. hij keek zwijgend naar Rora die naast hem liep. trots liep ze met opgeheven hoofd en staart naast haar maatje en baasje. De rest zou wel jaloers zijn. dacht ze. Het was wel een komisch gezicht vond Björn. Zon klein welpje dat erbij loopt als een volgroeide leeuwin. zijn moeder vroeg altijd aan hem of Rora überhaupt wel door had of ze nog zo klein was. ‘’Misschien weet ze het en is dat juist de reden om zich groot te maken.’’ Zei Björn dan.

Een poosje later kwamen de eerste gebouwen in zicht en ook direct het vrolijke rode dak van een pokemon center. En naarmate ze dichterbij kwamen kwam een frisse geur hen tegemoet. ‘’zout?’’ vroeg Björn zich af, en Rora keek hem met een schuin hoofd aan. ‘’T zal wel.’’ en ze liepen verder. Toen het bos zich een grote opening toonde merkten ze dat ze in Petalburg waren aangekomen en keken eens rond. Het zonnetje scheen vrolijk op alle huisjes en je kon gerust zeggen dat het best warm was. Niet dat hij zijn muts af zou doen ook al was het 30 graden. Hij liep op het pokémon centrum af en wilde net naar binnen gaan toen hij wat rumoer hoorde iets verderop. ‘Hoezo kan ik niet de pokémon gym uitdagen? Ik ben al veel sterker dan vorige keer hoor!’ Riep een jong jochie met zwart haar. Een lange magere man met grijs haar stond tegenover hem en glimlachte zachtjes terwijl hij de jongen probeerde te kalmeren en hem aanspoorde nog iets sterker te worden. Björn besteedde er verder geen aandacht aan en liep naar binnen. Hij zag op een muur de kaart van Hoenn en hij werd bijna bang van het idee dat hij die grote regio zou rondtrekken… Of was het wel angst? Hij kreeg kippenvel. Misschien was het wel excitement. Hij rustte even, at wat, en liep weer naar buiten. De jongen van net was teleurgesteld op een bankje gaan zitten. Björn besloot toch maar naar hem toe te gaan. ‘’Hey.’’ Begon hij. Waarna de jongen hem aankeek. Björn haalde adem om wat te zeggen.. Maar stagneerde. Wat. Dacht hij. Waarom zeg ik niks. Hij haalde nog eens adem, terwijl de jongen hem beduusd aankeek. ‘’Kijk’’ Sprak hij.. ‘’Zie je.. Wil je.. Een pokémon. Battle houden?’’ Verdorie dat kwam er lastig uit dacht Björn. Waarom was dat zo lastig? ‘Ehm. ja hoor? Weet je het zeker?’ Vroeg het jochie. Waarna het weer even stil bleef. ‘’Sure.’’ Antwoord Björn daar nog op. Well dat was awkward.

Ze gingen beiden klaar staan bij een trainingsveldje en toen pas drong het tot Björn door. Hij had nog nooit gevochten. Met zijn pokedex richtte hij op Rora die een beetje vragend naar hem keek en op haar kont zat, en al snel sprak een stem: ‘’Shinx aanvallen zijn: Tackle, Leer, En Charge.’’
Aha. Dacht Björn. Misschien was dit toch niet zo verstandig, Dacht hij nog. Hij knielde bij Rora neer en zei “oke Rora, wij gaan vechten tegen die jongen zijn pokémon.’’ Rora keek hem raar met grote ogen aan alsof ze zei: huh wat? vechten? wat heeft hij misdaan? ‘’nee niks maar dit is voor de lol.'' Haar ogen werden zowaar nog groter en keken hem ongelovig aan. ‘’Ugh, doe gewoon wat ik zeg oke?’’ Daar kon Rora mee leven.
“weet je zeker dat je wilt vechten? je pokémon ziet er niet heel zeker uit.’’ riep het kind nog. ‘’Ja ja is goed hoor. laten wij starten, jij mag beginnen.’’ sprak Björn.

‘Ik kies jou Mudkip!’ schreeuwde de jongen terwijl hij een pokebal de lucht in gooide. met een felle lichtflits kwam Mudkip naar buiten en keek vrolijk de wereld in. ‘’mudkip’’ gromde Björn. hij richtte zijn pokédex op mudkip. ‘’The fin on MUDKIP’s head acts as highly sensitive radar. Using this fin to sense movements of water and air, this POKéMON can determine what is taking place around it without using its eyes.’’
Oke. volgens mij was dat een starter pokemon bedacht Björn zich.

‘oke mudkip doe Mud-Slap!’ er spoten bruine modderballen uit Mudkips mond en kwamen razendsnel op Rora af. Björn stond aan de grond genageld. ‘’Ehm, ehm..’’ *boem* het was al te laat. de modderballen raakten Rora die al met doodsangst had staan kijken, maar al zijn vertrouwen in Björn had gelegd dat die wist wat te doen.
bij de inslag werd Rora op de grond geslingerd en keek met toegeknepen ogen naar Björn
alsof ze zei: is dit ‘’fun’’??
‘’Rora doe Charge!’’ riep Björn maar. Rora lichte op terwijl alle energie in haar trok. Björn zat gespannen toe te kijken wat er ging gebeuren (net zoals zijn tegenstander) maar.. er gebeurde niks na het oplichten. ‘’is dat het?'' vroeg Björn zich af. Beide trainers keken
teleurgesteld terwijl Rora zich kiplekker leek te voelen.
‘’Tackle nu!’’ riepen beide trainers in koor, en beide pokemon stormden op elkaar af. ze knalden hard tegen elkaar aan en keken beide met een heel hard hoofd naar hun trainers. nu wilde Björn het voordeel nemen. hij merkte dat zijn tegenstander heel lang nadacht over wat te doen. ‘’dan doe ik de eerste stap steeds wel.’’ gromde Björn.
‘’Leer, nu’’ Rora’s ogen lichtte op en de Mudkip keek er gehypnotiseerd naar. ‘Mudkip wat doe je?’ riep de trainer geschrokken.
‘mudkip, tackle.’ ‘’Jij ook Rora!’’ beide pokemons stormden nu weer op elkaar af. maar deze keer was het geen gelijkspel. Mudkip schoof tijdens de botsen weer naar achteren. ‘’Alright, nog een keer Rora.’’ riep Björn vol enthousiasme. waarna Rora weer snel op de vijand af stormde.
‘Mudslap’ werd er weer geroepen. en Björn keek toe hoe Rora weer voltreffer werd geraakt. ‘snel watergun erachteraan.’ blijkbaar had de jongen nu wel snel een keuze gemaakt. en Rora werd als een lappenpop naar achteren gegooid. ‘’oh nee.’’ riep Björn terwijl hij zijn geliefde pokémon gewond en hijgend weer overeind zag krabbelen. ‘’jij hebt gewonnen, Rora kan niet meer.’’ riep Björn, maar Rora liet zich horen. Met een grom keek ze Björn aan dat ze totaal niet van plan was te stoppen. ‘volgens mij wil shinx nog niet.’ riep de trainer.
Ondertussen waren er een paar mensen om het veld heen verzameld. er werden dingen gezegd als: ‘altijd leuk om beginners te zien sparren.’
er was zelfs een man die aanbood om te scheidsen. ‘’geen zorgen, als een van de pokémon echt niet verder kan zal ik het zeggen.'' zei de man vriendelijk. vooruit dan maar dacht Björn.
“Rora, Tackle.” riep hij. en weer stormde rora op de vijand af. ‘watergun’ was daarop het antwoord. ‘’Probeer te ontwijken Rora!’’ riep Björn. en zowaar. Rora sprong aan de kant en stormde sneller op Mudkip af. met een voltreffer werd Mudkip an de kant geslingerd. en even leek het gevecht over te zijn. maar Mudkip stond toch weer op. Ook die wilde niet verliezen. ‘’Leer!’’ ‘Growl’ werd er tegelijk geschreeuwd en beide pokemon deden de aanval. Weer tegelijk een tackle. Beide pokemon zagen eruit alsof ze met het eerste vlaagje wind zouden neervallen. ze keken elkaar strak aan totdat uiteindelijk Mudkip toch neerviel. ‘’Mudkip is uitgeschakeld. Shinx wint. De trainer met de muts wint!!’’ Er werd gejuicht en geklapt door de omstanders en tegelijk rende de zwartharige trainer op zijn mudkip af met tranen in zijn ogen. Ook Björn rende naar Rora toe. ‘’Hey, goed gedaan maatje. Ons eerste geve-’’ Rora viel terwijl ze hem aankeek omver, maar Björn kon haar nog net vastpakken. Terwijl ze in zijn armen lag, drukte Björn zijn gezicht in haar vacht. ‘’Ik houd van je, je bent de beste. Wij zullen de beste worden.'' Ook bij hem kwam er een enkel traantje vrij. Van de spanning. de traan bleef in Rora’s vacht vastzitten en die keek hem heel blij aan. er kwamen mensen dichterbij en ze gaven hem klopjes op zijn schouder. De man die als scheids had gespeeld kwam ook naar hem toe en herinnerde hem eraan, dat hij uit sportiviteit ook nog een hand moest geven aan de jongen. ‘’oh ja.’’ sprak Björn hardop en met Rora nog in zijn armen rende hij naar de jongen. ‘’hey, goed gedaan. wat was je mudkip sterk zeg, ik schrok echt van die mud-slap aanval.’’ sprak Björn. ‘echt?’ vroeg de jongen die zijn tranen aan zijn mouwen afveegde. ‘als ik niet eens een trainer die zo klunzig is als jou kan verslaan, hoe moet ik dan ooit een gym gevecht winnen.’ Björn wist niet goed hoe te reageren want hij was wel zojuist een soort van beledigd. aan de andere kant was het waar. hij had nog nooit eerder gevochten. In de stilte die volgde keken mudkip en Rora elkaar aan. zowel vriendelijk als uitdagend. ‘’ik vermoed.’’ begon Björn. ‘’dat er zojuist een rivaliteit is ontstaan tussen die 2.’’
‘rivaliteit?’ vroeg de jongen aan hem? ‘’hey. wat is je naam?’’ vroeg Björn. ‘Joeye.’ sprak de jongen. ‘’Joeye. vanaf dit moment ben je zowel een vriend als mijn rivaal.’’ sprak Björn. de jongen keek hem met grote ogen aan en het publiek klapte en lachte beide jongens toe. want er was niks mooiers dan het begin van een mooie vriendschap.
Ook van iets verder weg keek de man toe die eerder had gezegd tegen de jongen dat hij nog iets sterker moest worden en hij grinnikte. ‘jullie komen er beide nog wel jongens.’ sprak die.