A New Beginning {Closed}

Silvie stond op, vandaag zou ze haar reis gaan beginnen, met haar ei. Langzaam liep het meisje naar onder, nadat ze haar ei had gepakt en zich de juiste kleding had uitgezocht om mee te nemen, de rest had ze gisteren ingepakt, kon ze gaan ontbijten en dan richting route 10 gaan. Na een stevig ontbijt besloot Silvie haar tante toch maar wakker te maken, gisteren hadden ze al uitgebreid afscheid genomen omdat ze graag vroeg weg wou, maar een laatste afscheid was wel fijn. Silvie liep naar de slaapkamer en klopte aan, na een paar minuten werd er iemand wakker en klonk. 'Kom maar binnen,' langzaam deed het meisje de deur open en liep naar binnen, haar tante zat rechtop in bed. 'Ga je nu weg lieverd?' Silvie knikte, 'ik ben gekomen om toch nog even afscheid te nemen.' Wat verlegen keek ze haar tante aan, 'dat is prima Silvie, ik ben je gisteren nog iets vergeten te geven.' Verbaast keek Silvie haar tante aan, wat vergeten? De vrouw rommelde in haar nachtkastje en haalde er een pokéball uit, 'deze is voor de pokémon die uit je ei komt.' Silvie keek naar het ei wat ze al de hele tijd vasthield, natuurlijk wel in de koker waar het veilig en warm is. Ze liep naar haar tante die haar de pokéball aangaf, 'veel plezier, succes op je reis.' Silvie gaf haar tante nog een laatste knuffel en liep toen naar de gang waar haar schoudertas klaar stond, die pakte ze op en deed de deur open.

Silvie ademde diep in en uit voordat ze de deur uit liep, hier begon haar reis, een nieuw begin. Glimlachend keek ze naar het ei, wat daar ook uit kwam, de pokémon zou haar maatje worden. Rustig, maar toch met een beetje knikkende knieën liep Silvie door het kleine dorpje, richting route 10. Hier en daar werd ze gegroet en beleefd zwaaide ze terug, het fijne van dit kleine dorpje was dat iedereen iedereen kent en dat als er iemand niet is ze het meteen merken. De uitgang van het dorp kwam in zicht, de plek waar ze zo vaak was was nu de plek waar de reis echt begon, waar zou ze heen gaan? Wie zou ze ontmoeten? Welke pokémon zou ze vangen? Silvie keek naar het ei, welke pokémon zou daar uitkomen? Het meisje liep rustig tussen de vreemde stenen door, dat was nog altijd een mysterie en het werd waarschijnlijk niet snel opgelost. Ze moest nu naar route 10 en dan naar het volgende stadje, maar waarschijnlijk zou ze kamperen in de natuur, want het was geen reis van een paar minuten. Resoluut liep Silvie door, glimlachend zag ze een Houndour die ze herkende en die haar nu ook nakeek, want ze kwam vaak hier spelen, niet vangen alleen spelen, en dat vonden veel pokémon leuk. De middag kwam en volgens Silvie had ze wel wat rust verdient, het meisje besloot haar kamp hier op te slaan en even uit te rusten.

Silvie zat op een boomstronk een boterham te eten, ze wilde zo vertrekken en kijken waar ze precies was. Kauwend op haar eten pakte Silvie haar map en bekeek ze de weg waar ze op liep, ze moest zeker één of twee nachten kamperen voor ze bij het volgende stadje was, Cyllage City. Het meisje stond op, pakte haar spullen in en liep verder, met de kaart in de zak voor het geval dat. Het ei gloeide in haar hand, verbaast keek Silvie naar het ei, het leek warmer te worden, maar kwam nog niet uit. Onzeker liep ze door, als het ei nu uitkwam... Maar het ei bleef alleen warm, na een tijdje lopen gebeurde er niks. Blij en een beetje teleurgesteld liep Silvie verder, ze had vaker voor pokémon gezorgd, maar de eieren had haar tante altijd gedaan, natuurlijk had die wat uitgelegd en ze wist wat ze moest doen als het uitkwam, maar toch. De hele reis keek Silvie toch verbaast naar de grote stenen, ze was hier opgegroeid, maar de stenen hadden wat... ze deden dat je wilde ontdekken waarom ze er waren. De nacht viel verrassend snel en de jonge breeder zette haar tent op en maakte avondeten. Die avond vroeg Silvie zich af wat een breeder zijn inhield, want je moest op dingen letten als potentials en je naar shows kon gaan, dat wilde ze graag een keer doen, maar misschien moest ze een keer een andere breeder vragen. Het meisje besloot te gaan slapen en morgen er nog eens over na te denken.

De volgende morgen stond Silvie op, haar eerste nacht in het 'wild', dat ze goed had geslapen kon ze niet echt zeggen, maar ach, dit is reizen. Met die instelling maakte ze zich klaar om verder te gaan, het ei wilde de breeder bij zich houden, dat leek binnenkort uit te komen. Met stevige pas liep Silvie door kijkend naar de steeds kleiner wordende stenen, vreemd, bij het huis waren ze veel groter. Met een glimlach dacht ze terug aan de pokémon die vaak standaard met haar speelden als ze er was, dat deed ze al zeker 10 jaar, er was een Houndour en een Electrike en soms een Emolga, jammer dat ze die niet kon meenemen. Tegen de middag kwam ze aan op een open plek, het ei dat ze de hele tijd had gedragen begon wit te gloeien, geschrokken keek de breeder naar het ei, kwam het uit? Voorzichtig nam Silvie het ei uit de koker en zette het op de grond, er verschenen barsten in, die werden scheuren en uiteindelijk brak het ei! De pokémon keek haar aan en Silvie keek terug, het was een draakje, dat wist ze zeker, een keer had het meisje er een gezien, maar toch pakte ze haar pokédex... 'Bagon, the Rock Head Pokémon. Dreaming of one day flying, it practices by leaping off cliffs every day. Its well-developed neck muscles and ironlike head can smash boulders into pieces.' De Bagon maakte een vrolijk piepend geluid en probeerde op te staan, er zat een stuk eischaal op haar kop. Voorzichtig kwam Silvie dichterbij, pasgeboren pokémon dachten dat de eerste die ze zagen hun moeder was, het meisje haalde het stuk schaal van de Bagons hoofd. 'Hey kleintje,' Silvie ondersteunde haar pokémon toen die weer wilde staan. 'Ik moet je een naam geven...' Nadenkend keek ze de pokémon aan. 'Nova,' de pokémon duwde haar hoofd tegen Silvie's hand, glimlachend keek ze naar de pokémon. 'Hoi Nova,' Nova keek Silvie met grote ogen aan, een nieuwsgierige blik zat in haar ogen. Het meisje keek naar de pokémon en haalde de pokéball uit haar tas die ze van haar tante had gekregen. Silvie hield die voor Nova's neus die naar een vallend blaadje keek, 'dit word je nieuwe huis.' Nova leek het niet veel te kunnen schelen, die keek naar een vallend blaadje en probeerde die onhandig te volgen, de baby pokémon viel om de paar stappen. Lachend liep Silvie naar Nova en pakte haar op, 'dat is wel genoeg.' Ze pakte de pokéball met haar andere hand en klikte hem aan. 'Ga maar slapen,' Nova gaapte en een rode straal trok de pokémon in de pokéball. Gelukkig ging Silvie zitten, ze had altijd al van draak soorten gehouden, die waren erg mooi, ze zuchtte, nu had ze praktisch een kind om op te voeden. De jonge breeder besloot Nova straks uit de pokéball te laten, maar uit een ei komen was een vermoeiende bezigheid en de baby had rust nodig.