Theodore deed de deur van zijn werkkamer open in de Team Rocket base. Hij deelde een werkkamer met twee andere Agents. Van der Sanden en Bufkens. Bufkens was niet de hardste werker en Van der Sanden niet de slimste. Maar ze stoorden Theodore in ieder geval niet. Niet vaak dan.. Ze hadden wel de plagerijtjes gehoord van andere Team Rocket leden over de man met de Lunatone, maar als je daadwerkelijk in een kleine afgesloten kamer bent samen met Meneer Harvey dan houdt je gewoon je smoel. Je weet maar nooit hoe snel hij pissig is. En vandaag dus ook.
Theodore ging aan zijn bureau zitten en opende de folder van zijn nieuwe opdracht. De opdracht had geen codenaam. Dat viel hem meteen op. Geïntrigeerd las hij verder. Ook zag hij dat het geen normale Agent opdracht was. Het ging hier om een stapje hoger. Ze vonden dat ze hem moesten testen voor promotie schijnbaar. En toen hij de rest van de opdracht las merkte hij dat Team Rocket hem zelfs nog meer verantwoordelijkheid toevertrouwde. Hij moest een Mol vinden. Iemand had zich schijnbaar bezig gehouden met het saboteren van de basis. Hij las dat bepaalde items op de basis waren verdwenen. En ook dat sommige shipments niet binnen kwamen, of niet aan kwamen op hun bestemming. Import en export problemen. Daar wilde Theodore dus als eerste eens naar kijken. Hij las zijn opdracht nog een laatste keer door en legde de map vervolgens in een van zijn afgesloten lades. Die hadden ze allemaal. De lades hadden 6-cijferige codes.
Theodore stond op en keek zijn collega’s aan. Ze hadden afgesproken elkaar in te lichten als ze een opdracht kregen. Maar Theodore had het gevoel dat hij beter niks kon zeggen. Als de Mol er achter zou komen dat zijn collega’s ervan wisten dan zouden ze in gevaar kunnen komen. Hij knikte dus kort naar ze en maakte zijn weg de deur uit. Het import export gedeelte bevond zich in de kelder. Team Rocket gebruikte een tunnelstelsel onder Lumiose City voor de import export buiten de stad. Maar hij liep eigenlijk direct al tegen een probleem aan. Hij wilde eigenlijk een van zijn Pokémon uit hun ball laten ter verdediging. Maar.. dat kon ook weer te veel opvallen. En dat kon hij nou net weer niet hebben. Maarja, als het écht gevaarlijk zou worden zou het niet slim zijn om alleen rond te lopen. Zelfs als je een beer van een vent bent. De titaan genaamd Theodore. De Oger van Lumiose. Maar uiteindelijk besloot hij zich gedeisd te houden totdat hij de situatie beter begreep.
Hij nam de lift naar de kelder. Hij was de enige die op dat moment in de lift stond. Het rustige lift muziekje liet de hele situatie heel raar aanvoelen. Het paste niet echt bij de mate van serieusheid van zijn opdracht. Maar hij kwam weer helemaal terug in de realiteit toen de liftdeur weer open ging. “ID.” Het Team Rocket Identiteits bewijs werd bedoeld. Security was hier in ieder geval al prika. Hij liet zijn pasje even zien en hij mocht verder lopen. Hij hield zijn ogen open voor alles dat er ook maar een beetje vreemd uit zag. Maar hij kon nog niks zien. Het enige dat hem opmerkte was hoe smooth alles ging. Iedereen had een taak. De vrachtwagenchauffeurs. De mensen die de wagens in laden. De mensen die de wagens uit laden. De mensen die de dozen en kratten klaarzetten. En nog de mensen die het magazijn managen. Om niet te veel op te vallen besloot Theodore om maar gewoon eens rond te kijken. Als Agent heeft hij hier genoeg rondgelopen. De opdrachten van leveringen die te gevaarlijk waren voor Grunts werden vaker door Agents gedaan, dus hij was op z’n minst hier al geen onbekend gezicht. Hoe kan dat ook anders als je zo’n beer bent. “Yo Theo! Je staat helemaal niet op voor vandaag!” Werd er geroepen. Theodore kon wel door de grond zakken. Hij herkende die stem. Het was Klaas Huntjens. Een van de weinige Team Rocket leden die daadwerkelijk plezier in zijn werk had, en daadwerkelijk gezellig met alle collega’s liep te doen. Zelfs met de ongezellige collega’s. Vandaar dat hij hem Theo noemde. Theodore draaide zich om en liep naar hem toe. Huntjens had een schrijfblok bij zich waar hij alles op bijhield. Wacht.. waar hij alles op bijhield..? Als hij dat blokje in handen kon krijgen.. dan kon daar misschien wel een aanwijzing in staan! “Weet je het zeker? Laat mij eens kijken.” Een casual zoals Klaas vertrouwde zijn collega’s. Vooral van die droge types als meneer Harvey. Het schrijfblok werd overgedragen en Huntjens ging lekker met iemand babbelen terwijl Theodore het blok doorspitte. Het zag er eigenlijk allemaal heel normaal uit. Niet anders dan hij gewend was in ieder geval. Drommels. Hier had hij dus niks aan uiteindelijk. Gevaar voor niks dus! Het volgende plan was dus om clues te vinden over de gestolen goederen. “Je had gelijk Huntjens. Ik sta er niet op.” Waarna hij weg liep. Hij kreeg nog iets naar zich toe geroepen. “Noem me nou gewoon Klaas!” Dat informele gedoe altijd..
Hij stapte de lift weer in, maar ging dit keer naar een van de hogere verdiepingen. De verdieping nét onder de laboratoria. Daar werden de items geplaatst die net vers van de pers gemaakt waren. Hier waren volgens zijn opdracht map een aantal spullen gestolen. Vooral Black Balls. Het was zijn doel om een kijkje te gaan nemen en te zien hoe een dergelijk item gestolen kon worden. Makkelijk moest het niet gaan zijn in ieder geval. Maar misschien als hij heel goed keek kon hij, net als de mol, een manier vinden waarop het zou kunnen. En uiteindelijk kwam hij dan aan op de goede verdieping. Het was een kale verdieping. Er hing niks aan de muren. Op de andere verdiepingen hingen vaak posters met propaganda of bedreigingen dat je harder moest werken. Maar hier was er niks. Enkel gangen met enkele en dubbele deuren. Er stond op z’n minst wel bewegwijzering. Er stond niet letterlijk ‘Black Ball magazijn’ maar er werd gebruik gemaakt van letter en getal combinaties. Gelukkig had Theodore onthouden waar hij moest zijn. Ook dat stond namelijk in zijn map. Kamer 17B-112C. Dat was waar hij moest zijn. Het was een waar labyrinth van gangen, maar het lukte onze favoriete Oger dan toch echt om op de goede locatie te komen. Er stond niemand bij. Dus hij kon zomaar binnen lopen. Maar was dat wel verstandig? Hij kon nú nog kiezen, want hij liep enkel nog door de goede gang en had niet verraden welke kamer hij in moest. Waarom was het zo verlaten hier? Theodore besloot verder te lopen. Langs de goede kamer. Hij kreeg het gevoel dat hij beter terug kon gaan naar zijn kantoor. Het duurde even.. maar hij kwam weer bij de lift aan. Hij stond voor de lift. En hij had er geen goed gevoel bij. Hij besloot de trap te nemen. Eenmaal een aantal verdiepingen omlaag hoorde hij ook een keiharde knal. Toen hij er navraag over deed bleek dat de lift naar beneden was gestort. Dat was de beste keuze die Theodore had kunnen maken vandaag. Ok, iemand wist ergens van. Dit kon geen toeval zijn. Iemand moest met opzet die lift hebben gerigged. En dat kon eigenlijk alleen de Mol zijn. De Mol wist dat iemand achter hem of haar aan zat. Die wist ook nog eens dat het Theodore was die dat was. Maar hoe? Zo opvallend was hij niet geweest vandaag? Toch? Hij had juist extra moeite gedaan om níet opvallend te zijn! Of was dit helemaal geen aanslag? Was dit gewoon een waarschuwing. Misschien was de Mol aan het testen of Theodore van hem of haar wist? En dan hoefde de Mol nu enkel naar zijn reactie te kijken. Dan zou de Mol het zeker weten. Theodore besloot dus om zich maar kalm te houden. Gewoon doen alsof hij geloofde dat dit gewoon een bedrijfsongeval was. Maar dat zou dus ook betekenen dat hij niet terug zou kunnen gaan naar de plek waar de Black Balls waren gestolen. Kon hij de lift onderzoeken? Zou dat te veel opvallen? Het kon ook weer eens een keer niet makkelijk gaan ofwel? Naja, hard werken dan maar. “Harvey. Hier komen.” Het was de stem van Dafraise. “We hebben sterke mensen nodig om die troep op te ruimen. Naar de kelder jij en wacht op verdere instructies.” Dafriase was een vrouw die haar mannetje wel kon staan. Maar goed, Theodore had nu een alibi om bij de plaats delict te zijn. Of de organisatie hem daar nu expres bij hielp of niet. Hij kon niet tegen orders in gaan. Daarnaast zou hij daar staan tussen alle andere gespierde Team Rocket leden. Het zou totaal niet opvallend zijn dat nu net hij daar juist moest zijn.
Daar stonden ze dan. De meest gespierde mannen en vrouwen van Team Rocket. Allemaal met brokstukken van de lift slepen. Iedere keer als Theodore een nieuw stuk moest halen probeerde hij te achterhalen of hij iets van sabotage kon vinden. Maar hij vond niks. Niks, totdat hij het idee kreeg dat het wellicht slimmer was om naar de kabels te kijken. Die zagen er doorgesneden uit. Maar dan ook echt clean. Hoe kan dat met zulke stevige kabels? Die konden niet van te voren zijn gesneden.. want dan waren ze af gescheurd in plaats van in één keer mooi afgehakt.. Dit vroeg om verder onderzoek. Maarja, eerst opruimen. Hij kreeg ook altijd de Cloysterklusjes.. Maar deze keer was hij ten minste niet de enige. Want de anderen schenen er dus ook helemaal niks aan te vinden.
Nadat het opruimwerk voorbij was besloot Theodore dan daadwerkelijk terug naar zijn kantoor te gaan om alle feiten onder elkaar te zetten. Hopelijk kon hij via die weg achterhalen waar of wie de Mol is. Maarja, heel erg veel informatie had hij niet. Dat vond hij zelf ten minste. Maar dat weerhield hem er niet van om tóch zijn best te doen. Eenmaal binnen begonnen zijn collega’s direct tegen hem te praten over het voorval. “Ey, heb jij dat ook gehoord daarnet?” “Het was nogal moeilijk te missen.” Reageerde Theodore. “Ik hoorde dat ze een Zangoose hadden onderschept.” “En wat heeft dat er mee te maken?” Hij hield zich nog even van de domme. “Ze denken dat die de kabels heb doorgesneden.” Kijk, en dat was nu nog eens een goede hint. Hier kon Theodore wel wat mee. Die Zangoose moest dus zijn aanval verkeerd hebben getimed en vervolgens een fatsoenlijke vluchtroute hebben gehad. Maar drommels. Hij kon niet gaan kijken.. Dan zou hij alsnog opvallen en een target worden. Hij wilde al haast door het systeem gaan om te kijken welke Team Rocket leden allemaal een Zangoose in bezit hebben.. Maar zo dom zou de Mol niet kunnen zijn. Al helemaal niet na hoe goed het de Mol was gelukt om de basis te saboteren.
Na wat planwerk en wat ordening van de feiten achter zijn bureau koos Theodore er voor om de Zangoose op te zoeken. Iedere eventuele clue die hij kon vinden zou helpen. Beter iets dan niets. Hij wist dat dergelijke indringers nog dieper ondergrond werden vastgehouden. Zowel mensen als Pokémon. Hij nam de trap. Maar hij nam ook Llira mee. Na die aanslag maakte het hem niet meer uit of het opvallend was. Want zolang de Mol niks zeker wist zou die pogingen doen om hem om te leggen. Dat leek hem een feit. Dus backup bij zich hebben leek hem het enige verstandige om te doen. En zijn vertrouwde Llira was zijn absoluut eerste keuze daarvoor. De andere Team Rocket leden konden zeggen wat ze willen.. maar hij heeft altijd op haar kunnen bouwen. Anyway. Helemaal beneden hier was het echt niet fijn. Het was koud. Het was donker. Geen zonlicht. Enkel wat knipperende kleine ledlampjes, want zelfs Team Rocket doet aan groene energie jwz. Theodore liep met gemak langs alle bewakers. Die bewaakten sowieso enkel de kooien. Hij deed dan ook zijn best om zelfverzekerd over te komen. Alsof hij helemaal wist wat hij deed. Zo gaf hij de bewakers geen argwaan. Het was wel zo dat zijn aanwezigheid werd doorgegeven, maar hij ging er van uit dat dat enkel protocol was. En uiteindelijk kwam hij aan bij een kooi waar de Zangoose in zat. De bewaker stond erbij. Maar er was nog iemand in de kooi. Een scientist. Die was de, onder narcose gebrachte, Zangoose aan het bestuderen. Ze nam monsters van bloed, van vuil onder de nagels en nog wat andere dingen. Het scheen dus dat de hogere mensen van Team Rocket ook nog moesten onderzoeken wat hier aan de hand was. Als zelfs zij geen idee hadden, dan wat moest hij zelf dan? Gewoon de dader pakken? Dat zal wel verstandig zijn. De Zangoose hadden ze al, misschien kon die wijzen naar de dader. Maarja, vragen of hij de kooi in mocht zou wel raar zijn ineens. Het was al best raar dat hij zo stond te kijken. “Rotbeest..” Gromde hij. Even een dekmantel maken. “Ja vetrel mij wat, ik ziet hier helemaal beneden, moet ik straks steeds al die trappen gaan lopen.” Zei de bewaker. “Hoe heeft dat beest dat überhaupt gedaan?” “Wat? De lift? Gewoon gesneden en mission impossible stijl zich laten zakken naar de ventilatie.‘’ Dus ze hebben dat beest weten te vangen toen die ofwel in de ventilatie zat, of er net uit was gekomen. Dus de mensen hogerop hadden dus toch wel íets door.. Als hij nu gewoon kon uitvinden waar security is opgevoerd, dan kon hij achterhalen wat iedereen wist. En dan kon hij zijn dader pakken. De menselijke dader.. de Zangoose hadden ze al..
De trap weer op dus. Maar ineens gloeide Llira op en stopte ze met vooruit gaan. Theodore was meteen gealarmeerd. Hij stond ineens in de schaduw. Wat? Hij keek omhoog. Een container hing boven hem. Llira was die aan het optillen met Psychic. “Goed werk.” Zei hij kort en rende de trap verder op. Met een rotvaart ging hij omhoog. En nu zou je denken dat zijn gespierde benen lekker hard gingen, maar hij is ook heel zwaar door alle spiermassa. Dus hij was geen Usain Bolt. Maar extra hard kon hij wel. Na een paar verdiepingen kreeg Theodore de dader in zicht. Een man. En de man rende verder en verder de trappen op totdat hij op de tweede verdieping een afslag nam de tweede verdieping op. Ondertussen had Llira de container veilig weten neer te zetten en maakte ze zo ondertussen ook haar weg naar de tweede verdieping. Die gedachtelink was wel heel handig aan die Psychische Pokémon. Maargoed, dit was de kantine dus. Een hele grote kantine that is.
De dader rende langs de etenswaren af. Theodore dacht dat dit zonder twijfel de Mol moest zijn. Er was maar één Mol. Zonder handlangers. Dus als iemand hem iets aan wilde doen, voor de tweede keer, dan kon enkel deze persoon de Mol zijn. Theodore greep naar een braadworst en gooide het tussen de enkels van de dader. Maar die was te squichy, misschien als die bevroren was geweest dat het had geholpen. Plan B dan. Theodore nam een van zijn Pokéballs in zijn handen en wierp die tegen het hoofd van de dader. De Pokéball klapte open en Cain kwam er uit. Gelukkig was er niemand aanwezig buiten het keukenpersoneel. Maar die stonden nog allemaal in de keuken. En wat was hier de bedoeling van. “Grijp zijn hoofd!” Cain was namelijk iets sneller. Daarnaast werd de dader even wat tegen gehouden door de klap tegen zijn hoofd. Dus Cain ging op het gezicht van de man zitten en greep zich eens stevig vast. Dit gaf Theodore tijd om de man bij de kraag te nemen en hem in de vriezer te gooien. Cain werd eruit gelaten en de deur werd op slot gedaan. En toen zag Theodore het.. Het was Huntjens! Natuurlijk! De Mol heeft overzicht en macht nodig! De man die alles regelt! Daarom zag zijn schrijfblok er zo goed uit! Hij kon alles naar zijn eigen hand zetten op die manier! Hij kon zichzelf voor zijn kop slaan dat hij het niet eerder had gezien. Hij was ook degene geweest die die Zangoose bij de lift kon plaatsen toen hij Theodore had zien aankomen. En de Container, nouja, Klaas zijn afdeling lag daar een verdieping boven. Het was maar een kwestie van die container regelen en de rest is een peulenschil. Nu stond Llira ook bij hen. Cain en Llira kregen de opdracht de diepvries te bewaken terwijl Theodore de mensen van hogerop belde dat hij de Mol te pakken had weten te krijgen. Binnen vijf minuten stonden er drie stevige kerels met regenjassen bij Theodore en het keukenpersooneel. Huntjens werd in de boeien geslagen en meegenomen. Van een van de regenjassen kreeg Theodore een kaartje. Er stond een locatie in dit gebouw op. Waarschijnlijk moest hij hier zijn rapport gaan inleveren.
Hij ging naar zijn kantoor en legde de laatste hand aan zijn rapport. Niet lang daarna had hij zijn rapport ingeleverd bij de juiste persoon en trad de kamer uit. Een kleine zucht verliet zijn mond. Hij had daadwerkelijk een leuke dag gehad vandaag. Hij wist welke richting hij binnen Team Rocket op wilde gaan. De zoektocht, de chase, het bevredigende gevoel als je iemand oppakt. Perfect. Nu was het enkel nog even de vraag of hij alles goed had afgehandeld. Er was iemand opgepakt die vrij zeker de dader was. Maar was alles goed genoeg afgehandeld. Was er ergens iets waar hij geen rekening mee had gehouden? Misschien iets met die Zangoose? Misschien wel iets met de dader? Het feit dat al het keukenpersoneel nu weet dat er een Mol was? Of was het juist goed dat die nu wisten dat Team Rocket goed genoeg was om alle Mollen uit hun bedrijf te filteren? Het viel nog te bezien.
