A Challenger Appears

De deur aan de andere kant van de zaal ging open en er liep een jonge dame in een dienstmeiden outfit. Ze ging aan de andere kant van de gevecht arena staan en maakte een nette buiging naar Jace. Hij glimlachte en maakte een buiging terug. Ze leek dit niet verwacht te hebben en bloosde een beetje. Een beetje afwezig wierp ze haar pokeball op. Uit het witte licht kwam een Swoobat tevoorschijn met een blije kreet. Jace glimlachte naar haar en ze zei wat stamelend: “I... Ik ben Alice... Uw tegenstander in deze uitdaging.” Jace knikte en wierp Abyss d'r pokeball op terwijl hij antwoordde met: “Aangenaam, ik ben Jace. Uw tegenstander.”
Abyss kwam uit de flits witte licht tevoorschijn en liep zelfverzekerd de arena op. Ze keek nonchalant naar de Swoobat en gromde intimiderend. Haar ogen brandde met vechtlust. Jace knikte naar haar en naar zijn tegenstander. De intercom ging aan en ze hoorden: “Het gevecht kan beginnen.”


Jace was sneller dan het dienstmeisje en riep: “Abyss val aan met Thunderbolt!” Abyss haalde diep adem terwijl bliksem om haar heen haar vacht rechtop liet staan. Ze schoot een straal van bliksem op de vliegende Swoobat af. Alice leek geschrokken en riep: “Snel Swoobat, ontwijk en gebruik Air Cutter!” De Swoobat dook naar beneden en haalde uit met zijn vleugels. Een gloeiende windvlaag schoot naar Abyss toe, maar de Swoobat werd daarna in de vleugel geraakt door de Thunderbolt. Hij viel naar beneden met een kreun. Byss probeerde ook te ontwijken, maar de windvlaag was te snel en raakte haar.
Het dienstmeisje had vast niet verwacht dat Abyss Thunderbolt kende. Tijd om de druk nog hoger te maken. “Abyss gebruik Ice Beam!” Ze keek nu nog bezorgder en riep: “Swoobat vlieg weg! Val aan met Air Slash!” De Swoobat vloog omhoog terwijl zijn vleugels lichtblauw begon te gloeien. Met een schijnbeweging haalde de Swoobat uit en er schoot een snijdende straal van lucht naar Abyss. Abyss nam de aanval gewoon en schoot een straal van koude energie en ijs op de Swoobat af. De aanval trof de Swoobat op zijn romp en met moeite bleef hij in de lucht.
“Val aan... Met Fly!” Riep Alice toen half stamelend. Haar Swoobat vloog omhoogmet enorme snelheid. Abyss keek grommend toe. Haar prooi was te hoog gevlogen om aan te vallen. Jace keek ook streng toe en zei: “Wacht maar Abyss.” Abyss stemde grommend in en keek omhoog. De Swoobat vloog hoog en keek omlaag naar Abyss. Ze ontblootte haar tanden naar de Swoobat. Jace grijnsde naar Abyss en zei: “Maak je klaar voor een Bite aanval.”
De Swoobat dook naar beneden met enorme snelheid. Hij maakte steeds meer vaart en sloeg met enorme snelheid in tegen Abyss. Abyss beet in de schouder van de Swoobat en weigerde deze los te laten. Met woedende razernij schudde Abyss de Swoobat heen en weer. Abyss was altijd al een strijdlustige pokemon geweest. Ze toonde nooit genade en Jace verwachtte dit ook niet van haar in een pokemon gevecht. De arme Swoobat was zwak tegen bijna alle aanvallen die Abyss in haar repertoire had.
Jace grijnsde en riep: “Abyss gebruik Dark Pulse!” Abyss liet de Swoobat los en meteen probeerde de pokemon weg te vliegen. Abyss brulde terwijl er duistere energie en een duistere aura van haar af vlogen. De aura was pikzwart en leek net een nest van slangen die naar voren schoten naar de vluchtende Swoobat. Alice keek paniekerig en riep stamelend: “Sn... Snel val aan met Energie Ball!” Haar Swoobat knikte en draaide om. De Swoobat tilde zijn hoofd op en voor zijn mond vormde een lichtgevende bal van groene energie. Hij schoot het af richting Abyss, terwijl de duistere aura van de Dark Pulse hem aan vielen. Zijn aanval trof Abyss hard, maar hij kwam ook niet weg van de Dark Pulse zonder wat schade op te lopen.
Abyss gromde geërgerd terwijl de duistere aura verdween. Abyss had altijd liever een fysiek gevecht in plaats van zo om elkaar heen te dansen. Ze had er een hekel aan. “Val hem aan met Shadow Ball!” Zei Jace rustig. Hij had geen probleem met van een afstand aan te blijven vallen. Zij hadden het type voordeel, maar hij had het idee dat Alice dat wel wist. “Swoobat, ontwijk en gebruik Air Cutter!” Abyss hief grommend haar hoofd en een duistere bal van zwart pulserende energie vormde zich in haar mond. Ze schoot de Shadow Ball af op de rond vliegende Swoobat. Jace herinnerde zich nog dat hij zo'n last had gehad van de eerste gym omdat de gym leader een vliegende pokemon had en hij niet. Nu had hij geleerd hoe hij er mee om moest gaan, maar vliegen bleef altijd een sterk voordeel. De Swoobat dook naar voren terwijl zijn vleugels blauw gloeiden en ging steeds sneller en sneller. Hij ging zo snel dat hij onder de Shadow Ball wist te duiken. De aanval schoot volop tegen de muur aan en Abyss wist nog chagrijnig te grommen voordat de Swoobat uithaalde met zijn licht gevende vleugels. Een snijdende windvlaag schoot naar voren en trof Abyss.
“Swoobat val aan met Steel Wing!” Riep Alice zelfverzekerd. Zo te zien had ze ook door dat op lange afstand blijven vechten niet echt een goede optie voor haar was door het type aanvallen die Abyss in haar arsenaal hebben. De Swoobat knikte en vloog door in haar duik richting Abyss terwijl haar vleugels zilverachtig aan het gloeien waren. Jace balde zijn vuisten en riep met een zekere vechtlust: “Abyss val aan met Night Slash!” Abyss knikte met een grijns. Duisternis reflecteerde in haar mes en een vechtlust brandde in haar ogen. Haar prooi kwam naar haar toe. De Swoobat schoot langs Abyss en trof haar met zijn vleugels, maar Abyss wist met een schijnbeweging de Swoobat raken met haar Night Slash. De Swoobat kreunde van de pijn en rolde over de grond nadat hij zijn balans in de lucht verloren was.
Abyss d'r ogen brandde met vechtlust en Jace knikte alleen maar terwijl hij een wuivend gebaar maakte. Abyss sprintte achter de Swoobat aan terwijl ze haar tanden ontblootte. Tijd om wild te gaan op deze arme Swoobat. “Val aan met Bite!” Riep Jace met een grijns. Abyss dook op de Swoobat en beet met volle kracht in de schouder van de hevig tegen stribbelende pokemon. Hij schreeuwde het uit van de pijn terwijl zijn trainer zenuwachtig heen en weer keek. Het arme dienstmeisje leek te stressen. “Ha... Haal die Absol van je af met... Met Gust!” Riep ze toen in frustratie. Haar bezorgde uitstraling was even duidelijk op te merken als de bezorgdheid in haar stem. Toch kon Jace geen genade tonen. Hij was hier voor een gevecht en voor de Battle Maison. De Swoobat haalde uit met zijn vleugels en een kleine tornado vormde zich onder Abyss en blies haar weg.
Ze gromde naar de Swoobat en blafte intimiderend naar hem. Jace grijnsde en riep: “Val die Swoobat aan met Sucker Punch!” Abuyss twijfelde geen moment en stormde weer op de Swoobat af terwijl haar ogen vuur spuwden. Jace stond er altijd weer versteld van hoe vechtlustig Abyss kon zijn. Haar klauwen krasten op de vloer van de arena terwijl ze steeds sneller en sneller renden. Ze sprong op de Swoobat af toen Alice riep: “Snel gebruik Fly!” De Swoobat keek geschrokken naar de furie die Abyss was en schoot omhoog de lucht in met enorme snelheid. Woest dat haar prooi weg probeerde te rennen sprong ze nogmaals en beet naar de Swoobat, maar kwam er onmogelijk bij. Ze slaakte een kreet van woede en frustratie terwijl ze ging zitten en omhoog keek naar wat de Swoobat ging doen.
De Swoobat klom en klom hoger en hoger. Abyss hield hem nauwkeurig in de gaten en gromde diep terwijl ze haar tanden weer ontblootte. Haar zeis-achtige staart schommelde heen en weer. Ze had hier echt geen zin in. Ze was enorm snel en sterk, dus snel aanvallen en rennen was haar ding... Ze kon er echter niet tegen als iemand het bij haar uithaalde. Jace glimlachte naar zijn pokemon. Abyss was altijd al zo geweest en hij had haar manier van denken leren waarderen. “Abyss wacht tot de Swoobat in range is en val dan aan met Thunderbolt.” Zei hij rustig tegen zijn woeste pokemon. Abyss grijnsde sadistisch en knikte. Ze wist dat Jace om haar gaf en dat ze hem blind kon vertrouwen. Ze was al sinds het begin van hun reis bij hem geweest en gebleven. “Nu!” Riep Alice. De Swoobat dook naar beneden met zijn vleugels laag over zijn lichaam hangend. In de duikvlucht ging hij steeds sneller en sneller. Een fluitend geluid was te horen terwijl de pokemon door de lucht schoot richting Abyss. Abyss grijnsde en schoot een straal krakelende bliksem op de Swoobat af. De Swoobat maakte een barrel-roll en ontweek de bliksem tot Abyss haar verbazing. De Swoobat smeet zich met enorme snelheid tegen Abyss aan. Abyss werd door de klap achteruit gesmeten en rolde woest over de vloer van de arena. Ze liet een stofwolk achter zich. Ze lag op de grond en gromde achtjes.
Jace z'n oog keek gespannen toe, maar hij ontspande zich snel. Hij wist hoe snel Abyss dit om zou keren. De Swoobat vloog weer omhoog. De Swoobat keek nieuwsgierig toe. “Val hem aan met Ice Beam.” Zei Jace rustig. Abyss sprong overeind en schoot een straal van koude lucht en ijs op haar tegenstander af. De Swoobat slaakte een verraste kreet en probeerde weg te vliegen. Maar werd geraakt door de ijzige straal. De koude straal taste ook de spieren van de Swoobat aan en wederom stortte de pokemon neer op de grond. Alice schoot meteen in paniek en keek over de arena of er misschien een manier was om uit deze situatie te komen. Jace had het met haar te doen. Het leek hem zo'n aardige meid, maar haar nervositeit hield haar tegen.
Jace keek kil toe en zei kalm: “Val de Swoobat aan met Sucker Punch.” Abyss maakte een kreet en sprintte op de Swoobat af. Alice wist zichzelf weer te herstellen en riep: “Val aan met Gust!” De Swoobat haalde uit met zijn vleugels en schoot een kleine tornado richting Abyss. Abyss spong er doorheen met wilde ogen. Ze leek er wat schade aan over te houden, maar het maakte haar niet echt veel meer uit. Ze was bij haar prooi. Ze haalde uit met haar mes, maakte een schijnbeweging waardoor ze onder de verdediging van de Swoobat kwam en stopte hem venijnig in zijn maag. De Swoobat werd naar achteren geduwd en rolde over de grond door het geweld van de klap. Hij kreunde moizaam en kwam overeind. Jace moest het wel toegeven, de Swoobat was wat steviger dan hij er uit zag. Toch was dit het eerste gevecht van de Battle Maison en hij zou niet verliezen.
“Blijf aanvallen Abyss! Gebruik Dark Ice!” Riep Jace met een grijns. Dark Ice was een combinatie aanval van Ice Beam en Dark Pulse, een aanval die deze Swoobat zwaar toe zou kunnen takelen. Toch liet Alice zich niet zomaar kisten. Ze balde haar vuisten en riep: “Swoobat gebruik Steel Wing!” De Swoobat vloog weer de lucht in en vloog richting Abyss terwijl zijn vleugels zilveren licht begonnen te geven. Abyss hief haar hoofd en de duistere aura om haar heen hief zich voor haar hoofd. Ze schoot haar Ice Beam af en de duistere energie voegde zich in de straal van ijs. Het ijs veranderde in een duister zwart en schoot met snelheid naar de Swoobat. Jace voelde hoe een zweetdruppel langs zijn voorhoofd rolde terwijl de straal ijs op de Swoobat af vloog. De Swoobat werd volop geraakt door de duistere straal ijs. Hij krijste het uit van de pijn, maar beet door de pijn heen. Hij schoot door en raakte Abyss met zijn zilver licht gevende vleugel.
Abyss kreunde en zakte door een van haar poten. Het was een vermoeiende strijd geweest. Ook de Swoobat kreunde, maar hij viel uit de lucht. Hij lag daar midden op de arena. Abyss keek over haar schouder naar de Swoobat en gromde. Was het voorbij?
Jace keek van Alice naar de Swoobat. Net toen hij iets wilde zeggen hoorde hij een kreun. De Swoobat kwam moeizaam overeind. Abyss gromde en stond weer overeind. Ze kraakte haar nek en draaide zich om zodat ze haar tegenstander aan kon kijken.
“Val aan met Aerial Ace!” Riep Alice met een bezorgde stem. Jace keek kil toe hoe de Swoobat zich af zette en met enorme snelheid op Abyss af schoot. “Gebruik Night Slash.” Zei hij rustig. Abyss sprintte op de snel voort vliegende Swoobat af met haar mes paraat. De Swoobat botste met enorme snelheid tegen Abyss aan en Abyss haalde uit met haar mes. Beide pokemon liepen door na de aanval. Abyss kreunde terwijl ze moeizaam hijgde. De Swoobat kreunde en viel neer.

Abyss hijgde en keek gespannen toe hoe de Swoobat op de grond lag. Opeens hoorden ze allemaal een toeter over de intercom van de Battle Maison. Jace, Abyss en ook Alice schrokken er overduidelijk van. Abyss gromde zachtjes. Naar geluid dat het ook was. De intercom luidde: “De uitdager heeft de eerste proef van de Battle Maison doorstaan.” Alice keerde haar pokemon terug en glimlachte naar Jace. Jace maakte een nette buiging en bedankte haar voor het goede gevecht. Ze liep weer weg door de deur achter haar, aan de andere kant van de gevecht arena. “Maak je klaar voor het volgende gevecht.” Luidde de stem van de persoon achter de intercom.
Jace keerde Abyss terug. Het was misschien het beste om haar nu uit te laten rusten zodat hij haar later nog in kon zetten. Nu was tijd om te zien wat hem te wachten stond. Hij keek afwachtend naar de open deur aan de andere kant van de arena. Hij kon niets zien in de duisternis van de gang. Opeens hoorde hij de intercom weer. Verrast keek hij op naar de intercom die in een hoek bij het plafond hing. Hij hoorde: “He, wat? Hoe bedoel je?... Ja dat snap ik... Hoe bedoel je ik? Maar...”
Even later liep er een man in een mooi net grijs pak met donker paars overhemd er onder de deur uit. Zijn haar was pikzwart met de uitzondering van een paarse streep in zijn haar. Hij had een zelfverzekerde grijns op zijn gezicht en naast hem kronkelde een grote Arbok. Hij maakte een buiging en grijnsde naar Jace. “Ik ben Mark, je kent me van de intercom. Ik doe ook radio werk. Aangenaam.” Zei hij met enorm veel zelfverzekerdheid. “Aangenaam Mark.” Zei Jace netjes terug, maar hij werd beantwoord door een sis van de Arbok. Ok als dat is hoe je dit wilt spelen, prima.
De Arbok kronkelde naar het midden van de arena en siste uitdagend. Jace snoof alleen maar terug. Het was een grote pokemon. Het was zelfs langer dan meeste Arboks, misschien wel drie meter vijfenzeventig. Gelukkig had hij ook een grote slang bij zich... Dat klonk fout.
Jace wierp een pokeball op en deed een grote stap achteruit. Uit het felle licht kwam Platinum tevoorschijn, zijn Steelix. De gigantische pokemon torende hoog boven alles uit en gromde met een diepe echo. Hij keek om zich heen en toen omhoog. Hij tikte met zijn neus tegen het plafond en snoof. Hij wilde wel eens buiten vechten... Het was ook weer hetzelfde geweest bij de vorige gym. “Ze maken de ruimtes niet echt op jou formaat, vriend.” Zei Jace met een lachje. Platinum snoof weer en schudde zich eventjes los. Zijn ogen dwaalden af en richtte zich nu op de Arbok voor zich. Het was een grote pokemon dat zeker, maar een dwerg vergeleken met hem. Mark keek omhoog met open mond. Hij was waarschijnlijk gewend dat zijn Arbok de grootste pokemon in het gevecht was. De intercom ging weer aan en zowel Jace als Mark keken om naar de intercom. “Ehm... Staat dit ding aan? Ik ga er maar van uit... Begin!” Zei iemand achter de intercom die in viel voor Mark. Mark zuchtte en zei gefrustreerd: “Iedereen hier moet mee doen aan de uitdagingen. Inclusief ik, maar ik denk niet dat ik Steve the intern weer dicht bij de microfoon laat.”


Jace knikte begrijpend en riep: “Platinum gebruik Iron Tail!” Het gevecht was immers begonnen. Platinum haalde zijn staart omhoog terwijl zijn staart zilver begon te gloeien. Hij smeet het neer met enorme kracht richting de Arbok. De Arbok werd volop geraakt. De klap was zo hard dat het een stofwolk veroorzaakte. Mark balde zijn vuist en riep: “Arbok val aan met Fire Fang!” Plotseling sprong de Arbok uit de stofwolk met vlammen om zijn tanden richting Platinum. Hij beet Platinumin zijn staart. De super effectieve aanval deed Platinum boos om kijken naar zijn tegenstander.
“Gebruik Slam!” Riep Jace. Platinum tilde zijn staart op, waar nog steeds de Arbok aan hing en sloeg het met grof geweld tegen de grond. Hij hoorde een kreun van de Arbok terwijl deze los liet. Mark keek op met een grijns. “Goed gedaan Arbok. Val nu aan met Bite!” Riep hij met een grijns. Jace z'n oog keek kalm toe hoe de Arbok naar voren kronkelde met enorme snelheid. Dus ze gingen aanvallen en weer ontwijken. Jace wist dat ze een gevecht van snelheid niet konden winnen. De Arbok beet in het stalen lichaam van Platinum. Platinum duwde de kleinere pokemon simpelweg aan de kant. Fysieke aanvallen deden hem bijna niets.
Jace grijnsde en keek naar de arena. Hij deed een zonnebril op en riep: “Platinum gebruik Sandstorm gevolgd door Dig!” Platinum gromde terwijl hij toestemmend knikte. Een luide brul van Platinum deed de grond schudden, vast niet de laatste keer dat Platinum dat zou doen, en een razende zandstorm laaide op. Ook Mark deed een zonnebril op ter bescherming tegen de zandstorm. Hij balde zijn vuist en riep: “Arbok val aan met Mud Bomb!” Jace z'n oog keek gefocust door de zandstorm heen. Platinum dook naar voren, klaar om de grond in te graven, maar werd eerst geraakt door de Mud Bomb van Arbok. Jace voelde hoe het zand tegen het zweet op zijn hoofd bleef plakken. Als de Arbok super effectieve aanvallen bleef gebruiken zou dit een lastiger gevecht zijn dan Jace al dacht dat het was.
Platinum dook de grond in met luid en gewelddadig geluid. Een gigantisch gat bleef over, maar het was bijna niet te zien door al het zand. De grond schudde hevig en het geluid was bijna verdovend. De Arbok leek gedesoriënteerd, maar Jace wist niet of dit kwam door het geluid of het feit dat de Arbok zijn tong niet kon gebruiken in deze zandstorm. Het schudden van de grond werd heviger en het geluid ook, maar toen was het plotseling stil. Het enige geluid dat er nog was was het sissen van het zand dat om hen heen waaide. De Arbok keek om zich heen. “Houd de grond in de gaten.” Zei Mark met een stoere blik achter zijn zonnebril. De Arbok werd afgeleid door het pijnlijk schuren van het waaiende zand. Plotseling schoot Platinum uit de grond met een luide, diepe brul die door de zaal heen kaatste. Hij kwam recht onder de Arbok tevoorschijn en raakte haar met al zijn kracht. De Arbok werd naar achteren geworpen door de kracht achter de Steelix. Hij was misschien zwaar en wat langzaam, maar een Steelix kon inslaan als een vrachtwagen.
De Arbok kwam overeind met een kreun. Mark snoof eventjes en riep toen: “Arbok val aan met Ice Fang!” De Arbok siste dreigend naar de Steelix die ver over hem heen torende terwijl er ijs damp uit zijn bek kwam. Jace moest toe geven dat de tanden van die Arbok er link uit zagen. De Arbok kronkelde naar voren en sprong omhoog. Jace was verbaasd dat zo'n grote pokemon zo'n afstand kon springen. Hij beet in op Platinum rond zijn midden. Platinum gromde en keek boos omlaag naar de Arbok die hem aan het bijten was. Jace keek toe en voelde een pijnscheut door zijn lichaam heen schieten. Hij gromde wat vloeken binnensmonds en riep: “Platinum val aan met Double-Edge!” Double-Edge was een enorm sterke aanval, maar deed ook pijn voor de gebruiker. Gelukkig had Platinum het voordeel van Rock Head en kreeg daardoor geen pijn door zijn eigen aanvallen. Maar Jace had zijn eigen problemen nu. Hij griste naar de pijnstillers in zijn tas. Ondertussen gloeide Platinum met een gouden energie. Hij brulde en gaf met al zijn kracht een enorme kopstoot tegen de Arbok.
De Arbok liet van schrik los en schoot door de kracht met grof geweld tegen de grond. Hij liet nog net geen imprint achter op de vloer van de arena. Mark liet nu voor het eerst een teken van bezorgdheid zien. Platinum en de Arbok hadden beide last van de zandstorm, maar Platinum had een groter uithoudingsvermogen dan de Arbok dacht Jace. Jace slikte de pijnstiller door en keek gefrustreerd naar de Arbok die weer weg kronkelde. De Arbok verdween in de zandstorm uit het zicht. Mark knikte goedkeurend en zei: “Goedzo Arbok val hem aan met Mud Bomb!” Een Mud Bomb schoot uit de zandstorm en trof Platinum in zijn gezicht. Platinum schudde verbaasd zijn hoofd en schudde de modder van zijn hoofd af. Hij brulde boos. Jace grijnsde pijnlijk en riep: “Val aan met Flash Cannon!” Hij zou wel iets raken, toch? Platinum hief zijn hoofd ademde in en blies een straal zilver gloeiende energie blind de zandstorm in. De Flash Cannon sneed door de zandstorm als een mes. Een verraste pijnlijke kreet was te horen en meteen ging Platinum nogmaals over dat gebied heen met zijn Flash Cannon.
Mark balde zijn vuisten en riep: “Arbok snel gebruik Crunch! Als afstand niet helpt dan vallen we aan!” De Arbok schoot naar voren door de zandstorm als een pijl. De Arbok siste en dook weer op Platinum af met zijn tanden klaar. Hij beet in op het stalen lichaam van Platinum. Het gegrom van Platinum werd steeds meer gefrustreerd. De Arbok beet echt door, maar Jace had al een antwoord paraat staan: “Snel Platinum gebruik Gyro Ball!” Platinum brulde en rolde zich op. Hij begon snel te draaien. De Arbok liet los en wilde weer weg kronkelen, maar zodra hij dat probeerde vormde er twee grote blauwe kringen van pure energie om Platinum heen. De kringen lieten de gigantische pokemon er uit zien als een gyroscoop, maar het vreemde was dat alles in de omgeving naar hem toe gezogen werd alsof Platinum nu een zwart gat van zwaartekracht was. De Arbok stibbelde tegen terwijl het zand om hen heen naar Platinum toe gezogen werd en de Arbok volop in het gezicht raakte. Met een mond vol zand werd de Arbok terug naar Platinum getrokken. De pokemon werd zo hard terug getrokken dat hij van de grond getild werd en volop tegen de snel draaiende Platinum botste. Met enorm geweld werd de Arbok heen en weer gesmeten rondom de draaiende bal die de Steelix gevormd was. Plotseling stopte Platinum en alles werd in een boog om hem heen weg geduwd door het momentum. Het zand lag overal, er was geen zandstorm meer. Alleen een laag zand op de arena vloer en een Arbok die weg gesmeten was.
Jace keek trots naar Platinum en zei: “Goed gedaan.” Mark keek bezorgd naar de Arbok die nu op de arena vloer lag. Jace hield zijn hand op en zei tegen Platinum: “Wacht even Platinum, het kan een valstrik zijn.” Jace wilde niet echt risico lopen bij de Battle Maison. Maar Platinum deelde deze mening niet echt. Hij hief zijn gigantische staart. De Arbok kroop overeind. Zonder twijfel ging Platinum tegen het order van Jace in en sloeg neer met een Slam aanval. Hij sloeg neer op de Arbok, maar zoals Jace al verwacht had riep Mark: “Nu!” De Arbok liet zich slaan, maar beet met een krachtige Fire Fang in de staart van Platinum. De Steelix schreeuwde het uit. Jace was bezorgd om zijn pokemon, maar het was wel eens zo'n lastige pokemon om mee te werken. Nu zat hij op de blaren, maar Jace wilde ook niet door die koppigheid verslagen worden.
“Platinum!” Riep Jace streng en meteen stopte de Steelix en keek om naar zijn trainer. Platinum keek hem boos aan, alsof hij iets verkeerd had gedaan. Jace zuchtte en riep: “Luister! Gebruik Dig!” Platinum keek hem vragend aan, maar de glimmer van Jace z'n Keystone in zijn ooglap en de vuur in zijn ogen maakte de gigantische pokemon stil. Platinum knikte, kronkelde zijn staart om de Arbok en dook naar voren. Hij groef diep de grond in en sleurde de Arbok mee. Een laatste kreet van verwarring en angst verlieten de Arbok voordat hij verdween in de tunnel die Platinum gemaakt had. Wederom schudde de aarde hevig en weergalmde het geluid door de zaal. Jace en Mark keken elkaar aan terwijl ze op beide benen probeerden te blijven staan. Even later verscheen Platinum uit de grond als een kind uit een zwembad. Hij smeet de nogal verwarde en toegetakelde Arbok weg. De Arbok rolde door het zand en bleef liggen.
Mark keek bezorgd naar zijn pokemon. Jace keek even gespannen naar de Arbok. Was het hun gelukt?

V/S

V/S

De Dragonair was uitgeschakeld. Hun tijd in de Battle Maison was nog niet voorbij. Abyss kreunde en kroop onder de Dragonair vandaan. Ze had enorm goed gevochten. Jace was trots op haar. Hij brak hun link met zijn keystone en meteen keerde Abyss terug in haar normale vorm. Het was minder uitputtend voor hen beide zo. Jace glimlachte trots naar Abyss terwijl zij trots terug keek met een grijns naar haar trainer.
De jonge man keerde zijn Dragonair terug en Jace besloot hetzelfde te doen voor Abyss. Ondanks dat ze het liefst door zou vechten tot er geen tegenstanders meer waren, had ze haar rust meer dan verdiend. Ze had twee tegenstanders verslagen. Nu was het tijd voor de rest om hun deel te doen.
De jonge man maakte een nette buiging, klopte wat stof van zijn pak af en liep weg. Het was een stille jongen, maar zo'n rustige tegenstander was soms heel lastig om tegen te vechten.
Jace keek rustig toe hoe de jonge man weer in de duisternis van de open deur aan de andere kant van de arena verdween. Hij vroeg zich af wat zijn volgende tegenstander zou zijn. Hij had gemerkt dat iedereen die hier werkte of aanwezig was als deel van de Battle Maison aangewezen konden worden als zijn nieuwe tegenstander.
De deur bleef eventjes rustig. De arena was leeg, met uitzondering van Jace. Net op het moment dat Jace dacht dat er iets verkeerd was gegaan liep er iemand door de deur. Een oude man met een grote grijze snor en een donker groene overal aan. Een kapotte strooien hoed op zijn hoofd werd vast gehouden met een rood lint. Zijn handschoenen en overal waren bedekt met modder. Hij glimlachde naar Jace en zei met een diepe maar rustgevende stem: “Aangenaam jonge man. Ik ben Gregor, de tuinier hier. Ik houd de grote tuin om de battle Maison in orde.” Jace maakte een nette buiging voor de oude man. “Mijn naam is Jace, trainer en uitdager van de Battle Maison.” Antwoordde Jace met een vriendelijke glimlach. Gregor deed zijn hoed recht en haalde een pokeball tevoorschijn terwijl hij zei: “Dan is het mijn taak om met jou te vechten, nietwaar?”
Gregor wierp zijn pokeball op en met een luide kwaak kwam er een Frogadier tevoorschijn. Rustig zat de pokemon aan zijn kant van de arena en hield Jace in de gaten. Jace liet zijn vingertoppen over zijn pokeballs glijden en wierp toen de pokeball van Chevell op. Zijn Gallade kwam tevoorschijn uit het witte licht en liet zijn messen over elkaar glijden. Het maakte een sissend geluid. Uitdagend kraakte hij zijn nek en hield zijn vuisten op. Hij was er klaar voor.
“Begin.” Luidde de intercom.


Jace grijnsde en riep meteen: “Chevell val hem aan met Leaf Blade!” Chevell haalde zijn messen over elkaar heen en ze gloeiden moet een groene energie. Met enorme snelheid schoot Chevell naar voren, sprong en maakte een salto voordat hij neerwaarts uithaalde met zijn messen. De snede was onverwacht en enorm raak. Van pijn en schrik deinsde de Frogadier naar achteren. De Sprongen van de pokemon waren indrukwekkend. Hij landde en Gregor riep: “Frogadier val terug aan met Water Pulse!” De Frogadier stond stevig op zijn benen en spuwde een kring van licht gevend blauw water op Chevell af. Chevell probeerde te ontwijken, maar werd geraakt door de snelle kring van water. Chevell stond op en grijnsde naar de Frogadier. Let's do this.
“Chevell val aan met Flash Combat!” Chevell veranderde in een kleine flits van licht en tot Gregor's grote verbazing verscheen Chevell recht achter zijn Frogadier met zijn vuist klaar. Flash Combat was een combinatie van Teleport en Close Combat, dus perfect voor een stand-off. De vuist van Chevell sloeg hard in op de rug van de Frogadier. De Frogadier slaakte een verraste kreet van woede en intense pijn. Gregor schudde de verbazing van zich af en riep: “Frogadier keer om en val aan met Bounce!” De Frogadier draaide op zijn hiel om, sprong, zette zijn voeten tegen Chevell's romp en zette zich af. De kracht was zo sterk dat Chevell weg gelanceerd werd. Chevell's voeten gleden over de grond en kijk werd bijna de vecht arena uit geduwd door die aanval. Gregor was duidelijk een ervaren trainer.
Jace grijnsde en Chevell teleporteerde weer aan zijn zijde. Jace zou willen dat hij zo kon teleporteren. Chevell keek rustig naar zijn tegenstander en haalde zijn ogen niet van hem af. Hij hield de Frogadier goed in de gaten. Het was een sterke tegenstander en Chevell was niet het type om iemand te onderschatten. Jace hield ook zijn tegenstander rustig in de gaten. “Chevell val aan met Magical Leaf! Riep Jace met zijn blik volledig gefocust op de Frogadier van Gregor. Chevell klapte in zijn handen terwijl hij lichtjes groen gloeide. Bladeren in allemaal kleuren materialiseerde zich om hem heen. De bladeren schenen en leken vlijmscherp. Dreigend draaide ze naar de Frogadier. Gregor glimlachte en zei kalmpjes: “Frogadier gebruik Smokescreen.” De Frogadier hief zijn hoofd en spuwde daarna een wolk dichte rook om zich heen. Je kon er niets doorheen zien. “Nu!” Riep Jace met een handgebaar alsof hij een generaal in een leger was. Chevell hief zijn handen en de vlijmscherpe fel gekleurde bladeren schoten naar voren. De bladeren doken de dikke rookwolk in en lieten net kogelgaten achter voordat de zware wolk weer zich dichtte.
Toen de rookwolk weer verdween stonden er een dozijn Frogadier. Dit was een Double Team aanval. Jace z'n oog schoot van de een naar de ander, maar wist echt niet welke nou de echte kon zijn. “Gebruik Double Team Chevell.” Zei Jace rustig. Tijd om vuur met vuur te bestrijden. Chevell sprintte naar voren en er veschenen schimmen om hem heen. Clones van hemzelf die net echt leken, maar na een paar behendige stappen en sprongen wist zelf Jace de echte Chevell er niet tussenuit te halen. Er stonden nu twaalf Gallades tegenover twaalf Frogadier. Het koor van rustig gekwaak vulde de kamer. Gregor keek Jace aan en Jace keek Gregor aan. Ze hadden beiden dezelfde gedachte. Bijna tegelijkertijd riepen ze: “Val aan!”
De twee groepen pokemon stormden op elkaar terwijl ze allemaal een strijdkreet slaakten. De twee groepen waren geen seconde later verwikkeld in een brute melee. Gallades smeten zich in op Frogadier. Chevell en de echte Frogadier waren vast elkaar aan het zoeken tussen de schimmen. Plotseling verdwenen alle schimmen. Midden op de arena stonden Chevell en de Frogadier met elkaars vuisten in de ander z'n gezicht. Chevell knarste zijn tanden en Jace riep: “Chevell val aan met Slash!” Chevell dook om de arm van de Frogadier en raakte hem venijnig in zijn zij. Gregor keek op van oder zijn lage hoed en riep: “Frogadier gebruik Lick!” De tong van de Frogadier schoot bliksemsnel naar Chevell en greep hem bij zijn been. Met een krachtige ruk van zijn hoofd wist de Frogadier Chevell te laten vallen.
Chevell lag nu languit op de grond vastgegrepen door de tong. Jace keek gespannen naar de arena, maar besloot even te wachten. “Frogadier val hem aan met Bounce!” Riep Gregor met een grijns. De Frogadier knikte en maakte een grote sprong op Chevell af. Hij kwam naar beneden met beide benen klaar om een flinke tik uit te delen. Jace grijnsde en riep: “Chevell gebruik Teleport gevolgd door Feint!” Chevell verdween in een flits van licht en verscheen recht voor de Frogadier. Hij hief zijn vuist, maar in plaats van hem een beuk te geven verdween Chevell weer en verscheen naast hem. Met gemene precisie sloeg Chevell in de zei van de Frogadier. De Frogadier slaakte een gebroken kreet. Plotseling greep de Frogadier Chevell's arm en stompte met volle kracht zijn poten tegen Chevell. Chevell werd weer achteruit geduwd door de kracht van die Bounce aanval. Jace hield zijn oog op de Frogadier. Hij was enorm goed getraind.
“Chevell val terug en gebruik Confusion!” Riep Jace wetend dat hij bij Chevell met een simpele Teleport weer midden in de actie kon zitten. Chevell knikte en sprong naar achteren. De Frogadier leek het niet erg te vinden dat zijn tegenstander verder weg van hem wilde komen. Chevell's ogen gloeiden met een roze gloed die steeds intenser werd. Hij schoot een straal van draaiende psychische energie richting de Frogadier. “Ontwijk en gebruik Bubble!” De Frogadier sprong opzij, maar de straal psychische energie was te snel en trof hem. Hij draaide zich naar Chevell toe en schoot een grote lichtgevende bubbel van pure energie terug naar de pokemon die hem pijn gedaan had.
Chevell werd volop geraakt door de bubbel en kreunde pijnlijk. “Snel Chevell gebruik Swords Dance.” Zei Jace terwijl hij rustig toe keek. Chevell had wel wat schade opgelopen tijdens dit gevecht, maar de Frogadier was ook redelijk toegetakeld. Jace was rustiger dan hij was met Abyss en hield nu constant de Frogadier en Gregor in de gaten. Het waren heel sterke tegenstanders. Chevell kruiste zijn armen en twee glinsterende zwaarden van puur licht verschenen in zijn handen. Maar Gregor liet Chevell niet zomaar terug trekken en zichzelf versterken. “Frogadier val aan met Scarld!” Riep Gregor vanachter zijn snor. De Frogadier haalde diep adem en liet zijn mond vullen met water. Een rode gloed was te zien in de Frogadier z'n nek. Hij spuwde een snelle straal kokend water op Chevell af. Chevell werd bedekt met het kokende water en schreeuwde het uit van de intense pijn.
“Nu!” Riep Jace toen terwijl hij zijn vuisten balde. Chevell knikte en teleporteerde weer weg. Hij verscheen recht achter de Frogadier met beide zwaarden klaar. De zwaarden waren alleen maar een projectie, een illusie van licht, maar het maakte Chevell wel sterker. “Chevell gebruik Night Slash!” Riep Jace met een gemene grijns. Chevell's messen werden omringd met duistere energie en hij haalde venijnig uit. Gregor zag hoe zijn Frogadier in zijn rug aangevallen werd en riep: “Frogadier gebruik Pound!” De Frogadier draaide om, maakte een sliding en sloeg met al zijn kracht tegen het been van Chevell.
Chevell werd stil, viel op een been en teleporteerde weg van de Frogadier. Chevell's ogen waren gericht op zijn been. Moeizaam kwam hij overeind en keek toen woedend naar de Frogadier. Hij ging recht staan en strekte zijn been. Hij had er een flinke klap op gekregen, maar de pijn begon weg te trekken. Jace dacht even na. Misschien een Heal Pulse? Nee dat ook de tegenstander genezen. Hij kon ook geen potion gebruiken, want dit was een gevecht in het Battle Maison, een uitdaging. Nee, ze moesten voorwaards. “Chevell...” Begon Jace met zijn blik van zijn pokemon af kerend richting de Frogadier. “Val die Frogadier aan met Focus Blast maar gebruik het pas wanneer ik het zeg.” Voegde jace er aan toe. Hij zou af moeten wachten wat de Frogadier en Gregor gingen doen. Hij moest even het tempo omlaag krijgen. Nu was niet de tijd om te vechten, maar om te wachten en observeren. Jace rechte ook zijn rug en stond rustig te wachten. Een fonkel verscheen in de ogen van Gregor en met zijn diepe stem bulderde hij: “Frogadier gebruik Quick Attack!” De Frogadier kwaakte zachtjes en schoot toen naar voren met geweldige snelheid. Hij stootte met enorme kracht tegen Chevell aan, maar omdat Jace niets zei deed hij niets.
Gregor grijnsde en riep: “Gebruik nu Hydro Pump!” Jace z'n oog opende wijd en hij riep: “Nu!!!” Chevell grijnsde naar de Frogadier die nu te dicht bij was gekomen. Hij deed zijn handen bij elkaar en focuste. Fel wit licht begon te gloeien in de palm van zijn hand. Het was zijn Focus Blast. De Frogadier opende zijn mond en een straal van snel ruisend water schoot naar voren. “Chevell gebruik Teleport!” Riep jace met een fonkel in zijn oog. Chevell verdween en meteen bewoog de Frogadier om en het water spoot alle kanten op, maar Chevell was niet achter hem geteleporteerd. Hij was boven hem. Chevell hield zijn armen uit en schoot een straal van pure energie af naar beneden. De Frogadier hoorde dit en schoot de rest van de Hydro Pump naar boven. De twee stralen metten elkaar. Een flits van wit licht volgde en het volgende wat Jace zag was regen.
Water viel over de hele arena naar beneden. Chevell stond overeind net als de Frogadier. Beide pokemon hijgden moeizaam van vermoeidheid. Jace en Gregor keken elkaar aan. Beide grijnsden. Jace riep: “Chevell gebruik Leaf Blade!” Terwijl Gregor riep: “Frogadier val aan met Smack Down!” Chevell schoot naar voren terwijl groene energie zijn messen verlengde. De Frogadier rende naar voren en sprong omhoog. Chevell sprong omhoog en haalde uit. De Frogadier maakte een salto en hief zijn hiel omlaag. De twee aanvallen metten. Voor een moment stond Chevell met zijn gekruisde messen tegen de krachtige benen van de Frogadier. Beide pokemon gaven hun alles om door de ander z'n verdediging te komen.
Jace vroeg zich af welke het zou halen. “Je kunt het Chevell!” Riep hij uit.

Chevell dook naar voren en landde de laatste aanval. De Frogadier viel met een kreun voorover. Het gevecht was voorbij. Chevell hijgde moeizaam, maar de Frogadier was knock-out. “De uitdager heeft nog een ronde overleefd, maak u klaar voor het volgende gevecht.” Klonk er door de intercom. Gregor glimlachte, zijn oude tanden vulden een brede glimlach vol. “Heel goed gevochten jonge man.” Zei hij met een bulderende lach. Hij keerde de Frogadier terug en zei trots: “Ik heb in tijden niet zo'n leuk gevecht gehad. Ze moeten me maar vaker vragen een tegenstander te zijn hier.” Hij zwaaide naar Jace, die vriendelijk terug zwaaide, en verdween weer door de schuifdeur die aan de andere kant van de arena stond. De schuifdeur waar al Jace z'n tegenstanders vandaan kwamen.
Toen Gregor weer weg was keerde Jace Chevell terug. “Bedankt Chevell.” Zei Jace rustig tegen de pokeball. Hij had wel wat rust verdiend na zo'n gevecht. Die Frogadier en Gregor waren geen gemakkelijke tegenstanders. Deze hele Battle Maison werd lastigere en lastiger. Het was precies waar Jace op gehoopt had. Nog een laatste grote oefening voor de volgende gym. Al moest hij wel echt de tijd gaan nemen voor de volgende gym, die zou enorm lastig worden...
Terwijl Jace in gedachten verzonken was gingen de deuren weer open. Een jonge dame met een zonnebril en een zwart pak liep de arena op. Ze zag er uit alsof ze bij de beveiliging hoorde. “Aangenaam, mijn naam is Jace.” Zei Jace na een ongemakkelijke stilte. “Aangenaam Jace ik ben uw tegenstander.” Zei de jongedame kortaf. “Ehm... Dit is Lya, ze werk voor onze beveiliging. Ze is nogal een serieus type, niet echt van de smalle praatjes.” Was er te horen over de intercom. “Daden spreken meer dan woorden.” Antwoordde Lya kortaf tegen niemand in het specifiek. Jace grijnsde en knikte.
Ze wierp een pokeball op en uit het felle licht kwam een Sandile tevoorschijn. Jace was deze pokemon al eens tegengekomen in de woestijn net buiten Lumoise. Hij hoefde daardoor niet al te lang na te denken over de pokemon die hij in ging zetten en wierp een pokeball op. De pokeball die hij opgeworpen had was die van Pebbles, zijn Torterra. Uit het felle licht verscheen de gigantische schildpad pokemon met een luide en enorm diepe brul die door de arena heen galmde. Lya leek niet onder de indruk, maar zij stond nog steeds kaarsrecht met de armen achter haar rug en een zonnebril op. Jace had geen idee wat ze aan het denken was.
“Begin!” Klonk er toen door de intercom en het gevecht kon van start gaan.


Lya was snel met in de aanval gaan en riep meteen: “Sandile val aan met Bite!” De Sandile sprintte naar voren en beet Pebbles in zijn been. Traag en dreigend keek Pebbles naar beneden. Jace grijnsde en riep: “Pebbles val aan met Tackle!” Pebbles leunde naar voren en liet zich met al zijn gewicht op de veel kleinere pokemon vallen. Jace hoorde een kreun ergens door al het lawaai van de doffe klap.
Hij had de Sandile nu al vast gepind tegen de vloer. Net toen Jace iets wilde zeggen riep Lya: “Sandile kom daar weg en val aan met Dig!” Pebbles stond op toen hij merkte dat zijn tegenstander zich had vrij gegraven. Een groot gat was in de plaats van de Sandile nu onder hem. Jace hield alle scenario's open en riep toen: “Pebbles gebruik Withdraw!” Pebbles knikte en trok zich terug in zijn schild. Pebbles leek nu op een klein eiland van overgroeid steen. De Sandile dook plotseling met enorme vaart uit de grond recht onder Pebbles omhoog. Hij botste met al zijn kracht tegen Pebbles en wist zowaar Pebbles een beetje opzij te duwen.
Pebbles kwam uit zijn schild en keek de boze Sandile rustig aan. Jace grijnsde en riep: “Pebbles val aan met Mega Drain!” Pebbles was een gigantische pokemon die heel veel schade op kon nemen, maar hij kon ook nog eens die schade herstellen met veel van zijn aanvallen. Plus veel van zijn aanvallen waren enorm schadelijk voor de Sandile. Pebbles stompte met zijn voeten en plantte zich goed in de grond. Lya riep plotseling: “Sandile gebruik Crunch!” De veel snellere Sandile sprong naar voren en beet Pebbles met enorme kracht in zijn andere been. Gefrustreerd probeerde Pebbles hem van zijn been af te schudden terwijl hij een groene gloed begon te krijgen. Kleine groene lichtbelletjes sijpelden de kracht van de Sandile af en droegen het mee naar Pebbles, die zelf de energie op nam.
De Sandile liet los nadat zijn energie getapt was en meteen duwde Pebbles de Sandile van zich af, maar Lya moest er niets van hebben. “Sandile val aan met Foul Play!” Riep ze streng. De Sandile knikte en dook onder de grond. Hij sprong met vaart weer tevoorschijn en wist met zijn snelheid op de rug van Pebbles te komen waar hij helemaal tekeer ging. Hij begon Pebbles te krabben en bijten terwijl hij helemaal woest om zich heen rolde. Pebbles kreunde met een diepe echo. Jace keek rustig toe en dacht na wat het handigste zou zijn om nu te doen. Jace balde zijn vuist en riep: “Pebbles val aan met Wood Hammer!” De boom op het schild van Pebbles begon fel groen te gloeien. De Sandile ging nog steeds tekeer op de rug van Pebbles. Jace grijnsde en riep: “Nu!” Pebbles zette zich af en liet zich op zijn zij vallen. De Sandile wist zich niet vast te houden en viel van Pebbles af. Kort daarna werd de Sandile geplet door de gloeiende boom op Pebbles' schild. Het kwam met enorm wat kracht naar beneden en plette de Sandile. Er zat zo veel kracht achter dat er een stofwolk oplaaide.
Lya en Jace tuurden beide in stofwolk, maar konden weinig zien. Lya keek kalm en emotieloos. “Snel Sandile gebruik Dig!” Riep ze toen. Jace z'n oren spitsten toen hij het geluid van nagels over aarde hoorde dat langzaam vervaagde. De Sandile was nu al lang weg gevlucht, maar hij zou terug zijn. Jace kon Pebbles niet zien terwijl het stof nog hing. Hij zag alleen maar een schaduw in de stofwolk. “Pebbles van aan met Earthquake!” Jace kon niets zien, maar het oorverdovende gedonder van Pebbles' zware poten die tegen de grond stompten was enorm herkenbaar. Scheuren vormde zich in de grond en de kracht blies de stofwolk weg. De grond schudde hevig en daarna was alles stil. Jace keek Lya met een grijns aan. Earthquake deelde dubbele schade uit als de tegenstander zich ondergronds bevond. Maar de triomfantelijke grijns van Jace werd onderbroken door een Sandile die plotseling op dook uit de grond en Pebbles een stoot tegen zijn hoofd aan gaf.
Pebbles schudde hevig met zijn hoofd en strompelde achteruit. Het was een zachte klap voor hem, maar alsnog een onverwachte. Pebbles bromde zachtjes en keek de Sandile boos aan. Jace keek rustig toe en riep: “Pebbles val aan met Leech Seed!” Pebbles schudde hevig met zijn massieve lichaam. Kleine zaadjes met kleine stekeltjes vielen naar op de Sandile en hielden zich stevig vast tegen het lichaam van de Sandile. Nu bleven er veel kleinere lichtbundeltjes energie van de Sandile naar Pebbles toe sijpelen. Het was geen sterke aanval, maar het was in een lang gevecht, wat vaak het geval was met zo'n stevige pokemon als een Torterra. Zolang Jace het een gevecht van uithouden hield werd dit makkelijk. Lya keek nog altijd rustig en riep: “Sandile van die Torterra aan met Thrash!” Thrash was een enorm sterke aanval die ook nog eens heel lang door bleef gaan. Het maakte de pokemon helemaal wild, maar maakte ze wel compleet gedesoriënteerd aan het einde. Waarschijnlijk was Lya van plan het gevecht af te laten lopen voordat zijn Torterra het zou winnen met zijn uithoudingsvermogen. Jace vernauwde zijn ogen toen plotseling de Sandile naar voren sprong en woest om zich heen ging bijten. Waar hij zich vast kon bijten begon hij te draaien in een death spiral. Pebbles kreunde pijnlijk door de woeste razernij van de Sandile.
Jace balde zijn vuisten en zag hoe ondanks het wilde geraas van de Sandile de Leech Seed zijn werk deed. Jace keek toe met zijn ene oog en riep: “Pebbles van die Sandile aan met Razor Leaf!” Pebbles hief zijn voorpoten, waar een Sandile aan hing op dit moment, en sloeg ze neer op de grond. Scherpe bladeren schoten van zijn schild af in een boog en sneden de belagende Sandile van alle kanten terwijl hij overdonderd werd door bladeren. De Sandile bleef door gaan met zijn Thrash aanval en ging woest tekeer tegen de voorpoot van Pebbles. Pebbles schreeuwde het nu uit van de pijn. Zijn brul weergalmde door de ruimte.
De Sandile liet Pebbles los nadat hij doorgerold was en tuimelde rustig de ander kant op. Moeizaam liep hij wankel naar voren terwijl de hele wereld om hem heen draaide. De Sandile was confused. Pebbles kreunde en zakte door zijn voorpoten. Jace schrok toen opeens zijn pokemon naar voren zakte. Hij had enorm wat schade opgelopen, maar Lya had alleen maar zijn voorpoten aangevallen. Was dit haar plan geweest vanaf het begin? “Gaat het?!” Riep Jace terwijl een zweetdruppel langs zijn hoofd rolde. Het was toch niet voorbij? Tot zijn opluchting brulde Pebbles terug. Jace knikte en riep: “Snel, Pebbles gebruik Synthesis!” Pebbles knikte en zijn hele schild begon een zacht groen licht te geven. Hij nam het licht in en herstelde zichzelf. Rimpels begonnen te vormen op het voorhoofd van Lya, het eerste teken van emotie dat Jace tot nu toe bij haar had gezien. “Onderbreek die Torterra snel met Foul Play!” Riep ze met een boze blik verborgen achter haar zonnebril. De Sandile knikte en sprong op Pebbles af met zijn tanden klaar, maar hij spong naar wat hij dacht dat Pebbles was. In werkelijkheid miste hij Pebbles met een paar meter en viel volop tegen de grond. Hij was echt helemaal verward. Ondertussen wist Pebbles zijn kracht terug te vinden terwijl de Synthesis en Leech Seed hem weer wat kracht terug gaven. Pebbles stond weer op alle vier zijn benen en brulde luid.
Nu dat Pebbles weer er bovenop stond en de Sandile met zijn snuit in de grond zat was het hun beurt om in de aanval te gaan. Jace balde zijn vuisten en riep: “Pebbles val aan met Absorb!” Het was misschien niet de sterkste aanval, maar het verschil zou groter en groter worden. Des te zwakker de Sandile zou worden, des te beter Pebbles er uit zou komen. De strijd voor het uithoudingsvermogen zou door gaan. Pebbles brulde naar de Sandile terwijl zijn bladeren fel groen begonnen te gloeien. Kleine lichtbundeltjes verlieten de Sandile en vlogen naar Pebbles toe. Wederom tapte Pebbles energie van de Sandile af om zichzelf te genezen. De Sandile kreunde moeizaam terwijl hij in zijn verwarring de gigantische Torterra probeerde te vinden. Lya riep: “Recht voor je! Val aan met Bite!” De Sandile rende schommelend op Pebbles af, maar wist hem te vinden. Met al zijn kracht beet hij in de kleine staart van Pebbles. Pebbles' ogen werden groot en meteen zette hij het op een rennen. De zware stappen van de Torterra waren bijna oorverdovend.
Jace keek toe hoe de Sandile heen en weer geschud werd op de staart van de gigantische Torterra. Jace keek toe en zag toen een kans. “Pebbles val aan met Mega Drain!” Pebbles draaide zich om, maar daardoor zwaaide de Sandile gewoon mee. Al zijn bladeren gloeiden groep op en wederom werd er energie in de vorm van lichtbundels van de Sandile af gesijpeld. Dat samen met de schade van de Leech Seed was genoeg om de Sandile van zich af te schudden. De Sandile viel neer, maar was nog niet uitgeschakeld. Hij was wel enorm toegetakeld. Lya schudde met haar hoofd en balde haar vuisten. “Sandile val aan met Thrash!” Riep ze en wees gedreven naar de Torterra voor haar. De Sandile grijnsde, knikte en sprintte op Pebbles af. Jace moest voorkomen dat dit hun laatste hoera zou zijn in de hoop Pebbles alsnog uit te schakelen. Hij kraakte zijn nek en riep: “Pebbles... Wood Hammer!” De Sandile stormde op Pebbles af af met enorme snelheid en wilde razernij. Pebbles daar in tegen zette zich schrap, stevig tegen de grond met zijn achterpoten, en hief zijn massieve voorpoten. Zijn voorpoten gloeien met een groene gloed en twee lichtgevende boomstammen vormden zich om zijn poten. Op het juiste moment haalde hij ze met al zijn gewicht er achteren de Wood Hammer naar beneden.

Pebbles sloeg in als een hamer. De doffe klap galmde door de lege ruimte. Pebbles hief zijn poten van de Sandile af en keek nieuwsgierig naar beneden. De Sandile was uitgeschakeld. “De Sandile is uitgeschakeld, de uitdager heeft deze ronde doorstaan. Gefeliciteerd, maak je klaar voor de volgende ronde.” Klonk er door de intercom. Jace keerde de triomfantelijke Pebbles terug zijn pokeball in tegelijkertijd dat Lya haar Sandile terug keerde. Jace knikte naar haar en ze knikte terug. Ze was een waardige tegenstander geweest. Ze verdween even snel als ze gekomen was met haar handen streng achter de rug. Jace bedankte Pebbles voor het goede gevecht en wachtte af. Wie zou zijn volgende tegenstander zijn?
Jace keek op toen de deur open ging en er een jong meisje uit liep. Ze leek hier niet te weerken zoals de rest van de mensen die hij hier tegen was gekomen. Ze had een heel duur uitziende jurk aan en een bloemenkrans om haar nek heen. Ze keek blij om zich heen en leek overal nieuwsgierig om, zoals alle kinderen. Ze reden de arena op en maakte een blije sprong. Jace glimlachte en zei lief: “Hallo jonge dame. Mijn naam is Jace. Ben jij mijn volgende tegenstander?” Ze danste heen en weer, maar keek glimlachend om naar Jace. “Nee.” Zei ze vrolijk. Jace glimlachte en hurkte eventjes. “Wie is dan mijn tegenstander als jij dat niet bent?” Vroeg hij glimlachend. “Mijn zus.” Zei het meisje vrolijk. “Je zus?” Vroeg Jace rustig terwijl hij weg keek naar de deur. En ja hoor. Uit de deur kwam een jonge dame in een prachtige witte jurk die golvend langs haar heen viel.
Ze liep rustig naar haar kant van de arena. Ze stond zo kaarsrecht dat Jace zich bijna slecht over zichzelf voelde. Hij ging overeind staan en het kleine meisje rende naar haar grotere zus en sprong blij om haar heen. Jace maakte een nette buiging naar de twee meiden. Beide maakte ze een nette buiging terug. De oudere zus zei rustig: “Mijn naam is Glynda Gwynthrin de vierde.” “En ik ben Missy!” Riep het kleine meisje vrolijk. Jace glimlachte en antwoordde: “Mijn naam is Jace Maximillian Thorn, uw tegenstander. Aangenaam.”
“Het gevecht kan beginnen.” Klonk er dor de intercom. Glynda glimlachte naar haar zusje en haalde de bloemenkrans van haar nek en wierp deze op. Halverwege de worp bleef de bloemenkrans zweven in de lucht. Jace keek verrast naar de vliegende bloemenkrans en realiseerde dat het een pokemon was. Snel haalde hij zijn pokedex er bij en scande de pokemon. Hij had werkelijk geen enkel idee wat dit ding was.
Een Comfey. Een fairy-type pokemon uit Alola. Geen wonder dat hij niet wist wat voor een pokemon dit was. Glynda glimlachte en zei: “Dit is mijn Comfey, een cadeau van mijn vader uit zijn reis in Alola.” Jace grijnsde en wierp een pokeball op. De pokeball klikte open en uit het felle licht verscheen Pyre, Jace z'n Volcarona. Ze vloog fladderend rond de ruimte hoog boven de arena. Ze landde naast Jace en keek naar de Comfey met een schuin hoofd. Jace aaide haar en wachtte op het begin signaal. “Good luck.” Zei Glynda glimlachend. Jace glimlachte terug en zei: “U ook, laten we er een goed gevecht van maken.”
Ze werden onderbroken door de intercom die klonk: “Het gevecht kan van start gaan. Begin!”


Jace zwaaide met zijn ene arm alsof hij een commando gaf en riep: “Pyre, val aan met Heat Wave!” Het was altijd handig om met Pyre sterk te beginnen en nooit de tegenstander ook maar een moment van rust te gunnen. Pyre's vleugels gloeiden een diep rood en met een krachtige klap van haar vleugels schoot een windvlaag van schroeiende hitte naar voren. De hitte van de windvlaag was zo intens dat de grond waar het langs kwam zwart blakerde. De sissende windvlaag schoot snel naar voren richting de Comfey. De Comfey werd overrompeld door de hitte en wild met de brandende lucht mee geduwd. De verschroeide Comfey schudde zich uit en het roet viel weg. Met een kleine kreet herstelde de Comfey zich en keek boos naar Pyre. Glynda liet dit niet zomaar gebeuren en riep: “Comfey val aan met Play Rough!” De Comfey vloog naar voren en schoot langs de verdediging van Pyre. Ze omringde zichzelf met gloeiende roze energie en stootte zichzelf tegen de rug van Pyre.
Pyre gaf een kreet en vloog weg van haar belager. Jace keek rustig toe en riep: “Pyre herstel jezelf door Fly te gebruiken!” Pyre knikte en vloog omhoog. Ze klom hoog en bleef ver buiten het bereik van de Comfey vliegen. Ze vloog zo hoog dat ze bijna bij het plafond van de hoge arena zaal kwam. Glynda liet deze tijd niet vergaan en riep meteen: “Comfey gebruik deze tijd voor Flower Shield!” De Comfey knikte en omringde zichzelf met een groene energie. Een hoop roze bladeren begonnen om de Comfey heen te vliegen. Ze leken de pokemon wel te beschermen.
“Nu!” Riep Jace met gebalde vuist. Pyre gaf een kreet en begon haar duikvlucht. Ze maakte enorme vaart en ging steeds sneller en sneller. Ze dook zo snel naar de Comfey toe dat er windvlagen om haar heen zichtbaar werden. Pyre dook snel en sloeg in op de Comfey als een bom ondanks dat de bladeren haar hinderde. De Comfey werd volop geraakt en naar achteren geslagen tegen de grond. Glynda balde ook haar vuisten terwijl haar zusje, die duidelijk onder de indruk was van het gevecht, toe keek. Glynda keek bezorgd naar haar Comfey, maar riep plotseling: “Snel gebruik Wrap!” De Comfey vloog snel op Pyre af en liet haar ronde lichaam om Pyre's nek heen glijden. De Comfey trok zich strak en begon Pyre vast te grijpen om haar hek.
Blinde paniek overvielen Pyre en meteen vloog ze omhoog terwijl de Comfey stevig vast hield. Jace voelde hoe hij begon te zweten. Als hij die Comfey niet snel af schudde zou dit gevecht snel voorbij zijn... Hij overwoog alle opties, maar er was weinig ander dat hij kon doen zonder Pyre ook schade toe te dienen. Jace balde zijn vuisten en keek omhoog. Zijn ene oog intens starend naar de Comfey om Pyre's nek. Hij schudde zijn hoofd en riep: “Pyre gebruik Flare Blitz!” Pyre omringde zichzelf in fel brandend vuur. Het vuur om haar heen pulseerde en ze schoot omlaag. Zij en de Comfey leken op een komeet die ten aarde stortte in een gigantische vuurbal. Pyre zette er vaart in en smeet zich met al haar kracht tegen de grond met de Comfey onder zich. Het deed Pyre enorm veel pijn om dit uit te voeren, maar het effect was het gewenste, de Comfey had haar hals los gelaten. Glynda balde haar vuisten en riep: “Comfey val aan met Dazzling Gleam!” Jace gromde wat binnensmonds. De trainers bij het Battle Maison waren genadeloos. Hij zou al zijn instincten optimaal moeten benutten. De Comfey omringde zichzelf met een roze gloed en plotseling schoot het naar voren. Het licht was intens en bijna verblindend. De Comfey leek net een roze zon. Jace en Pyre konden er niet recht in kijken. Het energie gevulde licht trof Pyre en deed best wat schade, maar de Comfey zag er ook nogal toegetakeld uit.
Jace had geen idee hoe dit gevecht ging verlopen, maar wist wel dat als hij het tempo niet hoog hield ze zouden verliezen. Met een fonkel in zijn ogen riep hij: “Pyre houd die Comfey op afstand met een Fiery Dance!” Pyre's vleugens gloeiden diep rood. Ze schoot naren voren en heen en weer terwijl er zes vuurballen uit haar vleugels naar voren schoten. De barrage aan vuurballen was voor de kleinere Comfey niet te ontwijken en die werd dus volop geraakt door de Fiery Dance. Glynda leek er geen erg in te hebben en dat maakte Jace nogal nerveus. Ze glimlachte en riep: “Comfey gebruik Synthesis!” Muk. Daar was Jace al bang voor. De Comfey sloot haar ogen en begon licht uit de omgeving in zich op te nemen terwijl ze een licht groene gloed om zich heen kreeg. Jace kon zelfs zien hoe de schade zichzelf aan het herstellen was.
Jace balde zijn vuisten terwijl zijn oog vuur spuwde. “Pyre houd haar tegen voordat ze zich compleet weet te genezen. Val aan met Flame Wheel!” Pyre gaf een toestemmende kreet en dook op de Comfey af. Vuur omringde Pyre en meteen begon ze salto's te maken. Het vuur volgde en al snel leek Pyre op een draaiende bal vuur. Ze vloog laag over de grond en liet een streep van verschroeide aarde achter. Met al haar snelheid smeet ze zich tegen de Comfey. Woest uit haar trans gerukt schreeuwde de Comfey boos. Ze had wat schade opgelopen, maar had enorm wat schade hersteld. Jace z'n oog keek scherp toe. Hij moest dit gevecht niet lang door laten gaan. Dan hadden herstellende pokemon het voordeel. Glynda keek niet al te blij dat Jace er snel bij was geweest. Haar zusje daar in tegen keek haar ogen uit. Het was altijd leuk om kinderen te zien die interesse toonden in pokemon gevechten, maar Jace kon zich niet veroorloven afgeleid te raken. Glynda stond even recht als ze de hele tijd had gestaan, maar had nu een wat strengere blik dan in het begin. “Comfey val aan met Petal Blizzard!” Comfey werd omringd door groene energie. Roze bladeren verschenen als een wolk om haar heen. Even leken ze wel stil te staan in de lucht, tot opeens een windvlaag de grote hoeveelheid bloemen veranderde een in heuse cycloon van bladeren. De snijdende bladeren belaagden Pyre, maar velen van ze verbrandde simpelweg kapot voordat ze aanzienlijke schaden konden veroorzaken. Toch wisten er een paar venijnig te snijden.
Jace keek toe hoe de bladeren Pyre aan vielen en de bladeren om de Comfey heen haar nog aan het bechermen waren. Het was tijd om alles weer terug bij af te brengen. “[i]Pyre val aan met Heat Wave!” Pyre knikte terwijl haar zes vleugels een diep rood begonnen te gloeien. Met een krachtige klap van haar vleugels schoot weer zo'n vernietigende windvlaag van brandende hitte naar voren. De bladeren om Pyre heen veranderden tot as en vielen zachtjes omlaag terwijl de vernietiging op de Comfey af denderde. Glynda keek toe hoe de gloeiende hitte op haar pokemon af kwam. Ze balde haar vuisten terwijl een zweetdruppel langs haar hoofd heen gleed. Jace wist niet of dit kwam door de hitte of door de zenuwen. Hoe dan ook riep Glynda: “Comfey gebruik Protect!” Comfey knikte en schreeuwde. Een scherm van groenig blauwe energie vormde zich om haar heen. De Heat Wave knalde letterlijk als golf tegen het schild van energie, maar wist er niet doorheen te breken.
Jace z'n plan was niet gelukt. Glynda was een ervaren trainer, net als al zijn tegenstanders waren geweest hier. Hij zou de Comfey niet verslaan in een langdradig gevecht. Zijn enige redding tot nu toe was geweest dat Pyre nogal resistent was voor de aanvallen van de Comfey. Toch moest hij een plan bedenken om de Comfey te verslaan. Jace knikte en keek omhoog naar zijn Volcarona. Ze zouden purr door kracht door de Comfey's verdediging breken.
“Pyre gebruik Quiver Dance!” Pyre schoot omhoog en in het heen en weer terwijl er doorzichtige schimmen van haar achter d'r verschenen. Quiver Dance deed geen schade, maar het maakte haar wel een stuk sterker. En dat was juist wat Jace nu nodig had. Een definitieve klap. Anders zou de Comfey snel genoeg zichzelf genezen. Glynda blies wat haar uit haar gezicht en hervatte zichzelf. Haar zusje keek met grote ogen toe naar de dans van Pyre. Glynda daar in tegen werd niet afgeleid en riep: “Comfey val aan met Draining Kiss!” De Comfey gaf een kreet en blies een zoen naar Pyre toe. De zoen werd werkelijk roze gloeiend en trof Pyre. Het deed blijbaar wat schade, maar Jace grijnsde. Pyre moest nu echt haar alles geven anders hadden ze die aanval voor niets volop genomen.
Jace maakte een snijdend gebaar met zijn arm en riep: “Nu Pyre! Val aan met Hurricane!” Pyre omringde zichzelf met een licht blauwe gloed van pure energie. Ze sloot haar ogen en liet zich vallen. Ze opende langzaam haar ogen, trok schep op en haalde volop uit met haar vleugels. Een tornado van snijdende windvlagen schoot naar voren. Een heuse mini orkaan schoot naar voren richting de Comfey met oorverdovend lawaai. Het scheurde de grond kapot en overviel de Comfey bijna. Glynda balde haar vuisten en riep: “Comfey val aan met Petal Dance!” De Comfey omringde zichzelf met energie en schoot een draaiende windvlaag aan snijdende bladeren de naderende orkaan in...
Nu was het afwachten.

Jace keek rustig toe hoe de orkaan de Comfey overweldigde. De Comfey verdween samen met Pyre in de orkaan. Plotseling met een krachtige windvlaag schoot de orkaan uit elkaar terwijl de bladeren van de Comfey's aanval heen en weer geworpen werden. De Comfey werd tegen de grond gesmeten voor de voeten van Glynda. Haar pokemon was uitgeschakeld. Glynda's kleine zusje keek naar de pokemon en school achter Glynda's rug.
De intercom ging aan en luidde: “De uitdager heeft gewonnen en gaat door naar de volgende ronde.” Glynda glimlachte zachtjes en keerde haar Comfey terug. “U hebt goed gevochten.” Zei Jace met een nette buiging. Glynda glimlachte en maakte een keurige buiging met haar zusje terwijl ze antwoordde met: “U ook. Bedankt voor het gevecht en succes.” Kort daarna waren Glynda en haar zusje weer weg.
Jace aaide Pyre rustig en gaf haar een zacht klopje op haar borst. “Goed gedaan meid.” Zei hij vriendelijk. Ze had werkelijk enorm goed gevochten. “Jij hebt wel wat rust verdiend.” Voegde hij er rustig aan toe, waarna hij Pyre terug keerde in haar pokeball. Nu was het wachten op wat voor een nieuw kleurrijk figuur en uit de deur zou komen. Al zijn tegenstanders waren goed geweest. Een grijns kroop op zijn gezicht. Hij kon het niet helpen om trots op zichzelf te zijn en op zijn pokemon.
Plotseling ging de deur open. Het schuivende geluid van de automatische deur trok meteen Jace z'n aandacht. Een oude man met een grote grijze snor die bijna de helft van zijn gezicht bedekte. Hij had een net pak aan en zijn hele houding straalde autoriteit af. Hij maakte een nette buiging die Jace na deed. “Mijn naam is Edward, een butler van deze Battle Maison.” Zei hij vervolgens met een diepe stem. Jace glimlachte vriendelijk naar de man en antwoordde met: “Aangenaam Edward. Mijn naam is Jace, uw uitdager.” Een grijns verscheen onder de man z'n snor en hij wierp een pokeball op terwijl hij zei: “Laten we het dan maar niet te lang op zich laten wachten.” De zelfverzekerdheid van de man was een beetje verontrustend. Jace vroeg zich af wat voor een sterke pokemon deze man wel niet moest hebben als hij zo zeker was van zijn zaak. Uit het felle licht van de pokeball stapte een Snubbull... Een Snubbull. Jace glimlachte, maar wist dat hij de trainers hier niet moest onderschatten. Tot nu toe waren ze allemaal slimme vechters geweest.
Jace liet zijn hand over zijn riem met pokeballen glijden en dacht even na. Hij kon uiteraard Platinum inzetten en dan was dit gevecht zo voorbij, maar nee. Hij wilde een van zijn pokemon een echte uitdaging geven. Hij glimlachte toen hij over een van zijn pokeballs bleef hangen. Hij wierp deze rustig op met een zelfverzekerde grijns. Uit het witte licht van de pokeball kwam Chevell, zijn Gallade, tevoorschijn. Chevell schraapte zijn messen over elkaar en keek naar zijn veel kleinere tegenstander. Chevell torende een meter uit boven de Snubbull. Jace glimlachte naar Edward en kreeg een glimlach terug. De intercom ging aan en riep: “Het gevecht kan beginnen!”


Chevell stond klaar om meteen in de aanval te gaan en stond dreigend, maar Edward was vliegensvlug. Hij riep vrijwel meteen: “Snubbull val ham aan met Dazzling Gleam!” De Snubbull deed haar pootjes bij elkaar en begon licht te geven. Stralen van roze energie schoten vliegensvlug naar voren in een kronkelend patroon richting Chevell. Jace wist dat dit een lastig gevecht ging worden vanwegen de typing, maar het was precies de uitdaging die hij zocht voor Chevell en riep: “Chevell snel gebruik Protect!” Gelukkig hielp de grote move pool van Chevell hem ook in een gevecht waar hij niet aan de winnende hand was. Chevell deed zijn handen samen en liep rustig richting de lichtstralen. Net voor de lichtstralen hem bereikten haalde hij uit. Een dunne laag energie vormde een beschermend schild voor hem. Het stralende roze licht ketste af van het schild en kwam met een sis rond Chevell tegen de grond. Chevell keek de Snubbull dreigend aan en grijnsde.
Jace wist dat Chevell niet hoogmoedig was, maar dat hij de vaardigheid had om zo te zijn. Toch was Chevell nooit arrogant en altijd rustig. Jace glimlachte rustig en riep toen: “Chevell volg het op met Aerial Ace!” Tijd om in de aanval te gaan. Chevell schoot naar voren met z'n snelheid dat de lucht om hem heen woelde. Ondertussen begonnen zijn messen lichtblauw te gloeien. Edward leek iets te mompelen onder zijn snor en zei vervolgens: “Snubbull val hem aan met Thunderbolt.” De Snubbull opende haar mond en een straal van krakelende energie schoot naar voren. Deze Snubbull zat vol verrassingen. Chevell ving de straal energie op, want er was geen mogelijkheid meer om van zo dichtbij te ontwijken. Toch schoot hij er doorheen en passeerde hij de Snubbull terwijl hij venijnig met zijn licht blauw gloeiende messen uithaalde. Hij maakte een draai en stond weer tegenover zijn tegenstander. De Snubbull gromde en draaide zich om naar Chevell en ontblootte haar tanden.
Jace keek rustig toe en riep toen: “Chevell gebruik Leaf Blade!” Chevell opende zijn armen en fel groen licht omringde de messen bij zijn armen. Chevell schoot naar voren met zijn messen klaar voor de aanval. Edward daar in tegen was niet van plan zich in het defensieve te dwingen en riep: “Snubbull val hem aan met Play Rough!” Play Rough was een fairy-type aanval die Chevell flink wat schade kon toedienen. Toch schoot Chevell met enorme snelheid naar voren. Hij sprong hoog, maakte een draai en haalde flink uit met zijn groen gloeiende messen. De Snubbull werd flink geraakt door de messen en gromde diep in woede, maar wist terug te krabbelen. Ze sprong op Chevell af en begon woest te bijten en te krabben. Ze was zo woest aan het aanvallen dat het een stofwolk oplaaide. Chevell kreeg wat rake klappen en werd een paar keer flinke gebeten. Hij sprong naar achteren en maakte de afstand tussen beide wat groter.
Misschien was het toch beter om wat van een afstand de Snubbull te belagen. Chevell zou waarschijnlijk meer tegen een stootje kunnen dan de Snubbull. Voor nu dacht Jace maar dat ze afstand zouden houden en riep dus: “Chevell houd de Snubbull op een afstand met Magical Leaf!” Chevell's ogen gloeiden met pure energie en gloeiende bladeren met een scherpe glinstering materialiseerde zich om hem heen. Met een kort streng gebaar schoot hij de bladeren richting de Snubbull. De snijdende bladeren sneden de Snubbull, maar Edward riep: “Val aan met Flamethrower!” De Snubbull opende haar mond en spuwde een straal van vuur op Chevell af. Haar aanval verschroeide zijn bladeren en baande zich een weg naar hem toe. Hij werd geraakt door de vlammen en haalde met zijn armen uit om ze uit de weg te wapperen.
Jace grijnsde en riep: “Chevell gebruik Double Team gevolgd door Confusion!” Chevell knikte en begon te sprintten in een boog ver om de Snubbull heen. Waar hij rende vormde zich schimmen en na een tijd wist Jace zelf ook niet meer welke de echte was. De Snubbull was compleet omringd door clones van Chevell. Edward gromde wat onder zijn snor en zei: “Snubbull gebruik Thunderbolt om je heen.” Ze knikte en opende haar mond. Kronkelende bliksem schoot uit haar mond en met een draai van haar hoofd begon ze de schimmen kapot te maken. Alle schimmen en de echte Chevell hielden hun armen uit. Een gloeiende psychische energie schoot in een kurkentrekker patroon naar voren richting de Snubbull. De Confusion trof de Snubbull en meteen wist ze waar Chevell was. Ze keerde haar hoofd en schoot een Thunderbolt in de richting van Chevell. Chevell werd getroffen door de kronkelende bliksem en sprong naar achteren. De Snubbull was verdomd achterbaks.
Jace keek rustig toe. De Snubbull leek hun op een afstand te houden, maar Jace wist wat Chevell kon weerstaan. Hij keek naar zijn pokemon en zei: “Val aan met Aerial Ace.” Des te dichter ze bij de Snubbull waren, des te minder last ze van zijn Thunderbolt aanval zouden hebben. Chevell knikte, hurkte en sprintte toen met aanzienlijke snelheid richting de Snubbull. Zijn messen gloeiden met een felle lichtblauwe gloed. Hij sprong omhoog en haalde neerwaarts uit met zijn messen. Hij trof haar en wist best wat schade toe te dienen, maar Edward liet dit niet zomaar gebeuren en riep: “Snubbull gebruik Thunder Fang!” Bliksem omringde de bek van de Snubbull en meteen sprong ze op Chevell. Ze beet hem flink in zijn schouder terwijl de elektriciteit door hem heen pulseerde.
Chevell kreunde van de pijn en zakte op een knie. Jace voelde hoe een zweetdruppel langs zijn hoofd naar beneden viel. Hij zat in een lastige situatie, maar hij moest er maar het beste van maken. Hij balde zijn vuisten en riep: “Chevell val haar aan met Slash!” Chevell stond op, greep de Snubbull vast en trok haar van zich af. Ze werd door hem op de grond gesmeten alleen maar om vervolgens een flinke snee te krijgen van de messen op zijn armen. De Snubbull gromde diep en keek woest naar Chevell. “Snubbull val aan met Headbutt!” Riep Edward plotseling. De Snubbull sprong overeind en stormde op Chevell af. Ze sprong naar voren, greep hem vast en knalde met al haar kracht haar voorhoofd tegen het gezicht van Chevell. Hij was zo van zijn stuk geslagen door de plotselinge furie van de kleine pokemon dat hij naar achteren strompelde.
Jace dacht heel even na. De Snubbull was gevaarlijk van dichtbij, maar ook door toegevoegde TM's gevaarlijk van veraf. Ze was dus net zo divers als Abyss was. Hij knikte bijna met zichzelf instemmend en zei: “Chevell naar achteren. Houd haar op een afstand met Magical Leaf.” Chevell leek heel even te twijfelen, maar sprong behendig naar achteren. Hij sprintte in een brede bocht om de Snubbull heen terwijl hij de afstand tussen hen steeds groter maakte. Hij maakte een gebaar met zijn armen terwijl zijn ogen groen gloeiden. Vlijmscherpe bladeren vormde zich om hem heen. Met een streng gebaar schoten de naar voren. Ze sneden de Snubbull over haar hele lichaam door er langs te vliegen met enorme snelheid. Jace hield Chevell niet eens in de gaten, zijn ogen waren gefocust op zijn tegenstander z'n pokemon. De Snubbull schudde haar hoofd in woede en gromde. Edward glimlachte en zei rustig: “Snubbull val aan met Thunder!” De Snubbull stampte woest met haar voeten terwijl er zich duistere wolkenboven de gevecht arena begonnen te vormen. Ze maakten geluid als een drumset die van een trap af viel en met een verblindende flits schoot een dikke bliksemstraal naar beneden richting Chevell. Chevell keek verbaasd omhoog en werd volop geraakt door de bliksem. Chevell was helemaal zwartgeblakerd door de bliksem en wankelde naar achteren.
Het leek heel even of Chevell naar achteren zou vallen. Hij had zo veel doorstaan, maar bleef op beide benen staan. Hij klopte het as van zich af en kraakte dreigend zijn nek. Hij was nog niet klaar. Jace knikte instemmend. Hij was ook nog niet klaar hiermee. Niet voordat ze hun geheime wapen konden gebruiken. “Chevell...” Zei Jace kalm.Chevell keek om naar zijn trainer. Jace kreeg een brede grijns en zei: “Gebruik Leaf Blade.” Chevell knikte en zijn scherpe messen begonnen met groene energie te pulseren. Hij maakte een kruis gebaar met beide messen diagonaal over elkaar en schoot met enorme snelheid naar voren. Edward balde zijn vuist en riep: “Houd hem tegen met Play Rough!” Zijn Snubbull had ook heel wat schade opgelopen en hij wist het. Beide pokemon waren uitgeput. Dit was de beslissende aanval. De Snubbull ontblootte haar tanden en stormde woest richting Chevell. Chevell en de Snubbull naderden elkaar. Jace keek rustig toe hoe beide pokemon dichter en dichter bij elkaar kwamen. Plotseling riep hij: “Nu!!!” Chevell werd omringd door roze licht en verdween. Plotseling rende hij in de zij van de Snubbull en haalde uit. Zijn onverwachte Teleport had een opening gecreëerd. De Snubbull slaakte een gepijnigde kreet, maar wist Chevell mee te slepen op het laatste moment. Een stofwolk laaide op toen beide pokemon neer gingen. Het was een pijnlijke melee van stoten en krabben. Nu nog zien wie aan ehet einde overeind zou staan.