Where are you going?[Alexander]

Langzaam opende Robin zijn ogen. Hij kon zijn Combusken naast hem voelen slapen en daarom probeerde hij ook niet al te veel te bewegen, voor het geval de Combusken daardoor ook wakker zou worden. Het enige wat wel minder was, was dat hij op dit moment op de grond sliep en dat het niet echt warm was zo vroeg in de ochtend. Even bewoog hij wat, want hij wilde toch wat warmer wezen, maar dat maakte natuurlijk meteen de Combusken wakker en toen hij zich omdraaide kreeg hij overduidelijk een dodende blik van de Combusken, omdat hij hem had wakker gemaakt. Hij zette zich met zijn handen van de grond af en stond op, waarna hij naar de Combusken keek. "Sorry, maar het werd een beetje koud." Hij hoopte maar dat de Combusken het excuus zou accepteren en het leek erop dat hij het gelukkig deed, want anders zou hij het waarschijnlijk de rest van de dag nog aan moeten horen en daar had hij niet echt zin in als hij eerlijk was.
Even strekte hij zijn lichaam uit en keek hij om zich heen. Hij was de vorige dag aangekomen in de Santalune Forest en nu moest hij er nog doorheen zien te geraken. De vraag was nu alleen of het hem zou lukken en ook nog hoe lang het zou gaan duren, want als hij zou verdwalen zou het langer duren en veel zin had hij daar niet in. Hij liet zijn blik even naar de Combusken glijden en wenkte hem toen. "Laten we gaan." Het enige wat hij nu nog moest hopen was dat waar hij naartoe ging ook de goede kant zou zijn en anders moest hij uiteindelijk maar een andere manier vinden om de goede weg te vinden. Hij liep wat door en hield ondertussen de Combusken in de gaten of hij hem wel bleef volgen, want wie weet waar hij naartoe zou gaan als hij ineens iets in zijn hoofd haalde. Plots leek de Combusken iets te horen en schoot hij weg, waardoor Robin achter hem aan kon gaan rennen, want hij had geen idee waar de Combusken naartoe ging en ook niet wat er zou zijn.

[Alexander]