Oh dear

De zwartharige man liep rustig door de stad heen, zijn houding zoals altijd zelfverzekerd en nonchalant. Hij zag eruit alsof hij precies wist wat hij deed en evengoed wat de mensen waarnaar hij keek deden. En dat was niet eens een leugen, de jongen had een enorme mensenkennis en maakte hier op alle manier misbruik van dat hij kon. Naja, misbruik wou het niet perse noemen. Voornamelijk gebruik. In zijn eigen voordeel, iets wat totaal anders was als je het hem vroeg. Maar jammer genoeg was er enorm weinig te doen rond dit tijdstrip. Oh hij was zich er enorm goed van bewust dat er een avondklok was, en dat hij hier absoluut niet behoorde. Maar simpelweg maakte dit hem niet uit. Hij wou aandacht van iemand hebben en dit moest dat zeker krijgen. Kort grinnikte hij in zichzelf, zijn grijns zoals altijd aanwezig. Hmm, wie zou hij vannacht tegenkomen~

En kijk daar eens, een prachtig doelwit voor zijn entertainment van de avond. Met een grijnsje vol charme en tevredenheid bekeek hij haar. Hij probeerde haar af te lezen, zowel als in persoonstype als fysieke staat. Zijn mensenkennis was groot genoeg om beiden met gemak te kunnen doen, al bleef het altijd leuk om uit te testen. Ontspannen als hij was rekte hij zijn lichaam even uit waardoor je zijn spieren voor een moment kon zien rollen. Natuurlijk was hij aan show off, het hoorde erbij. Maar blijkbaar had de ander hem ook opgemerkt, want ze liep al zijn richting op. Zonder een seconde twijfel kwam hij ook in beweging naar de jonge vrouw en haar vos. Zijn passen waren snel en verassend lichtvoetig, waardoor hij zonder problemen de ander bereikte. Eenmaal hier richtte hij zijn charmante lach op de meid terwijl hij zijn arm om haar schouder heen sloeg. Natuurlijk was ze van Team rocket, en was hij hier tegen de regeltjes. Maar hij deed er nu eenmaal niet aan. “Hello love~” Op een manier alsof ze elkaar al jaren kende op een zeer goede manier.

Het was altijd zo schattig als ze verward waren. Net een stel domme schaapjes, geweldig was het. Hij genoot hier gewoon van, al waren ze nog lang niet op het goede, nee hij had nog altijd dat holle gevoel in zijn borst die madame hier mocht opvullen. Haar eerdere houding en reactie leek dus ook vervangen te worden met verbazing. Bij de vraag grinnikte hij even geamuseerd, om hierna zijn blik terug te brengen in die van de ander, die duidelijk nuchter was. Maar hij werd van de ander afgeduwd. Dawww. Flauw. “Oh, helemaal niet” hij schudde zijn hoofd met zijn altijd charmante grijns, waarna hij weer een stap dichterbij deed en zijn armen rond het middel van de ander sloeg zonder pardon. Hij kende geen persoonlijke afstand, of algemeen een idee ervan dat sommige dingen niet mochten. “Ik heb het tegen een vreemde van Team Rocket, ongeveer mijn leeftijd, al gok ik iets ouder, fysiek gezond zover te zien is wat bouw betreft” Zelfverzekerd pakte hij de ander bij haar kin en liet haar zo naar hem kijken. “Ik mag je dan wel niet kennen maar ik weet al genoeg”

Hati vond zichzelf heel erg duidelijk in deze situatie. Echt om heen draaien deed hij niet. En hij moest toegeven dat dit al eindeloos leuker was dan alleen ronddwalen over de straten. Onbeschaamd aaide hij dus ook door haar haren heen, voornamelijk opzoek naar een grens, want tja, je moest weten waar die zat voor je hem kon overtreden. Hehe. Echt hoe hij nog niet vast zat was een raadsel. “De naam is Hati Hróðvitnisson~ aangenaam kennis te maken” voor een moment liet hij zijn witte tanden zien in een grijns, al ging het al snel over naar bedreigen. Kijk, dit werd al wat spannender. “Kom dan schoonheid, ik sta al te poppelen dat draakje van je te zien. Ik moet toegeven dat ik nog nooit eerder ben weggebrand, maar dat staat vast mooi op mijn cv” Je kreeg hem serieus nooit stil, geef het maar op. Hij vond alles leuk zolang hij maar aandacht kreeg. Daarbij had hij ook niet zoiets als angst of stres. Je weet wel, emotieloos enzo. Wat dus voor en nadelen meebracht. En dat lag meestal aan het persoon die ermee te maken had. “Aangenaam kennis te maken” Zei hij smooth, terwijl de ander nu van hem los kwam. Wat geamuseerd grinnikte hij naar het zicht van zijn voeten die vast zatten. “Schattig dat bontpelsje van je” Loog hij zonder enig teken ervan te laten zien. Hij had net echt een mening over pokémon, gewoon nutteloos voor hem,

Hij mocht de gedachten van de ander wel niet horen maar hij wist wel wat de algemene gedachte over zijn naam was. Zeker, zijn voornaam vond iedereen leuk en kort, maar zodra zijn achternaam betrokken werd gaven ze al snel op. Pfff. Watjes waren het ook. Gelukkig zou hij zichzelf wel wat naamsbekendheid geven hier, was ondertussen ook wel nodig als je deze reacties ziet. Al keek hij geamuseerd terug naar de sarcastische meid. “Ik ben blij dat ik dat uitstraal~” klonk er zonder enig probleem van hem. Nah hij vond het enkel leuk, een beetje rondkloten. Wat maakte hem nu uit dat sommige dingen tegen de wet waren. Maakte het enkel leuker. Meer mensen erbij betrokken betekende meer aandacht. Rustig stak hij zijn handen in zijn zakken, alsof hij dagelijks met zijn voeten aan de straat vastgevroren stond. Naja hij kon wel heel goed doen alsof dit enorm natuurlijk was, en hij dit bijna expres bedoeld had. Hij was daar goed in, gewoon nonchalant blijven. Bij de woorden van de ander kantelde hij zijn hoofd zodat zijn halflange haren even voor zijn ogen vielen. “Tuttuttut, dat is ook niet vriendelijk zeg, zou me al bijna gekwetst voelen” Sure, mooie grap. Maar bij de vraag zelf glimlachte hij even netjes. “Wat entertainment zoeken, samengevat”

“Ben ik natuurlijk ook, kost veel werk weet je, zo’n reputatie de wereld in brengen” Sprak hij met een zelfverzekerde knipoog, hier al het plezier in hebben. Dit was dus ook voornamelijk in de frustratie van de ander, die kon je over brengen naar een ander persoon en aangezien dit precies was waar hij op het was kwam het voor hem geweldig mooi uit. Maar de ander ging weer verder met praten waardoor zijn aandacht maar volgde. Was beleefd om een beetje te luisteren right? “Jammer nou, ik vond de ontvangst wel leuk, en ik zou het geen helaas noemen met dit uitzicht” Een knipoog volgde hierna en hij keek kort naar het ijs rond zijn voeten. Het smolt al een beetje en hij zou zichzelf wel los kunnen trekken, zijn kracht kennende, maar hij bleef voor de show nog even vast staan, gewoon voor de fun. De ander liep in ieder geval om hem heen, iets wat hij zonder probleem accepteerde, en stopte toen achter hem. Koeltjes bleef hij voor zich uit kijken. “Klinkt interessant. Nou dan pop, doe je best zou ik zeggen, ik wacht hier op m'n service naar huis toe~”

Wisten mensen wel hoeveel werk het allemaal kostte om zo’n reputatie te krijgen? Die kreeg je niet zomaar overnacht dat was een ding dat hij je kon beloven. Het kostte veel nachten, op vele locaties, dat was het hele punt. Moest je echt veel tijd in steken enzo. Hoe dan ook de zwartharige keek schuin achter zich naar de andere meid met een zachte grijns vol zelfvertrouwen en nonchalance. Hij vond alles goed, dat was duidelijk. En op dat moment trok hij zonder problemen zijn voet los van het ijs. Hierna stampte hij het in met een harde trap die ervoor zorgde dat het spul onder zijn voet wegsplinterde. Hij grijnsde even naar het zicht, en hierna ging zijn grijns naar de meid. “Nou schat, dat is wel een snelle claim om te maken” Maar toen liep hij met zijn grote stappen haar richting op en sloeg zijn arm weer rond haar heen, nu zijn diepere en zo dus ook aantrekkelijkere stem gebruikend. “Dommige mensen uiten hun enthousiasme iets anders” Zonder waarschuwing gaf hij een snelle zoen in haar nek, om haar meer naar zich toe te trekken en verder te lopen de goede richting op. Les een met Hati, daag hem nooit uit.