Dear friends [Ranger Mission]

Terminator. Zo luidde de bijnaam die hij had op de Ranger Base. Een geniaal individu had gezegd dat Yancy waarschijnlijk een gebroken Terminator is die hier in deze tijd is blijven hangen zodat hij de hele dag snoep kan eten en Pokémon kan aaien. Het was ook niet zo gek. Het bruine haar.. en hij was zowat een reus. En van sporten zoals zwemmen kreeg je nu eenmaal spieren. Yancy kon ook niet zo gemakkelijk stil staan.. of stil zitten.. daarom was een richting zoals Area Ranger perfect voor hem. En hij ging er al eens mee oefenen. Hij zou samen met een andere Ranger Meteor Falls gaan onderzoeken, voor eventueel gevaar. En nu hij toch even aan het wachten was op zijn collega, besloot zijn handstand maar weer eens te gaan oefenen. Het was een echte kluns, die Yancy. Dus oefenen met de fijnere zaken in het leven was heel belangrijk voor hem. Hij plaatste zijn handen op de grond en zette zich af. Daar stond hij dan. Watervallen zagen er raar uit ondersteboven. "Net een fontein." Zei hij tegen zichzelf. Hij kon echt niet wachten om op pad te gaan. Het was dan wellicht een handstand, maar hij stond wel stil. Hopelijk zou hij een chille collega hebben. Niet zo'n bazerige baas. Hij wilde zijn schouders ophalen, maar dat lukte niet nu hij ondersteboven stond.

[Met Vinenteke]

"Hey ik zie dat je mijn navel al hebt ontmoet." Hij moest lachen. Hij zag enkel een shirt. Maar hij vond nu als dat de eigenaar van dat shirt okay was. Hij zakte door zijn armen en ging weer op zijn voeten staan. Pas toen hij rechtop stond kon hij de jongen eens wat beter aankijken. Met zijn vuisten in zijn zij, net zoals superman lachte hij de jongen toe. Hey, hij had ook een Ranger tuniek aan. Dan was hij misschien die collega. "Ben jij misschien mijn collega?" Hij stak zijn hand al uit naar de jongen. Collega of niet, deze gast was tof. Dat kon hij al wel zien. Niet zoals Boko. Boko was alleen maar vervelend. Boko zorgde voor hagel en Boko sloeg hem. Wees niet zoals Boko.

Wow hey, het hoeft niet zo formeel maat. Haha. Ze schudden de hand en er werd hem meteen een counter-vraag gesteld. "Je hebt het genoegen met Yancy Anderson. En als dat nog steeds niet genoeg is, dan meld je dat maar bij de grote baas." Grapte hij. Yancy maakte graag grapjes. Hopelijk was dit woordgrapje te begrijpen. En was niets zo vervelend als het moeten uitleggen van je grappen. Vervolgens plaatste hij zijn hand op de schouder van Vincent en zei: "Wat dacht je van een vriendschappelijk wedstrijdje? De eerste die gevaar vindt is de winnaar." Zijn benen waren al aan het tintelen, want hij wilde zo snel mogelijk kunnen beginnen met rennen als de jongen 'ja' zou zeggen. Hij zette een vastberaden glimlach op toen hij dat vroeg. Het moest wel duidelijk zijn zo toch?

Geen gevaar? Was dat hun missie dan niet? Achja, geen punt. Hij kon echt wel iets anders verzinnen om een spelletje van te maken. "Dan doen we een wedstrijdje wie er het langste uit gevaar kan blijven,
goed? Klaar voor de start.. Af!" Yancy had er moeite mee om lang stil te blijven staan en daarom begon hij al een bepaalde richting in te joggen. Dit wedstrijdje zou hij gemakkelijk kunnen winnen. Gewoon nergens tegen aan botsen, en niks boos maken. Easy peasy.

Hij keek een beetje verbaasd op naar de jongen die naast hem begon te joggen. "Er is niks aan als we allebei winnen toch?" Hey wedstrijdjes waren alleen leuk als er een winnaar was. Allebei winnen was gewoon saai. En nog een stukje over splitsen. Dat zou het wedstrijdje wel interessanter maken. Yancy stond er helemaal niet bij stil dat dat gevaarlijk kon zijn. Hij zag er enkel de lol van in en vervolgde zijn zin. "Ja splitsen is beter. Dan hebben we straks een échte winnaar!" Hij kreeg een vastberaden grijns op zijn gezicht.

"Yes, helemaal goed!" Had hij eigenlijk wel zijn Holo Caster bij zich? Geen idee. En toen zei Vincent iets over een grot. "Ja daar ben ik het mee eens kerel!" Zei hij terwijl hij steeds verder en verder weg van zijn mede Ranger rende. Ah wat heerlijk was dat rennen toch. De wind door je haren. De spetters water in je gezicht. En een klap voor je kanus. Ouch! Boko had zichzelf uit zijn Pokéball gelaten en had mid-air Yancy een klap tegen zijn gezicht gegeven. Hij viel voorover op de grond. Hij keek met zijn gezicht direct naar die van Boko. Wat was het toch een rotjoch.. Hij wilde nét iets ervan zeggen toen hij ineens hagel over zijn hele lichaam voelde vallen. Ohja.. die ability van Boko.. hij maakt hagel. Vet chill..

"Dit is geen Pokémon," Zei hij terwijl hij nog op de grond lag. "Dit is een Mo.." En toen kreeg hij weer een klap in zijn gezicht. Hij gooide zijn handen op zijn neus en begon boos en onduidelijk te mopperen. Hij ging rechtop zitten. Alsof de hagel al niet erg genoeg was.. het deed pijn weetje. Hij had gehoopt dat Boko zijn Pokéball niet had willen uit komen vandaag. Maar het werd hem nu, letterlijk, pijnlijk duidelijk dat dat niet het geval zou zijn. Hij stond op, nog steeds met één hand op zijn neus, en keek naar Vincent. Hij deed net zijn mond open om iets te zeggen, toen er achter hem een aantal rotsblokken naar beneden donderde.

Hij gooide zijn armen over zijn hoofd heen. "Oh nee!" Riep hij. Toen het vallen van het puin voorbij leek te zijn klopte hij het stof een beetje van zich af en zei: "Nu wint er niemand.." Doelend op het gevaar, waar ze vandaan hadden moeten blijven om de wedstrijd te winnen. Het enige voordeel van deze situatie was dat hij nu geen last meer had van Boko. Liever vallende rotsen dan die Snover. Hij zette zijn vuisten in zijn zij net zoals Superman en keek om zich heen. Ja poep man.. nu was deze plek gevaarlijk.. nu móésten ze het wel onderzoeken.