Hell's Hounds

_{De straat was volledig rustig geweest tot dat er op een gegeven moment een Houndoom een steegje uit kwam gelopen. Veel mensen hadden verschrikt opgekeken en sommige liepen zelfs al weg uit paniek. Ace keek echter enkel maar om zich heen naar alle mensen en met een geamuseerde blik keek hij weer naar de Houndoom. Met één tik tegen de enige pokébal aan zijn riem liet hij de Gengar uit zijn bal komen. ‘Hou hem bezig,’ beval Ace rustig en nadien viel zijn blik al snel op iemand die boven op het dak had gezeten. Zo zo die had wel een heel mooi uitzicht.
Zonder verder te twijfelen ging hij een steegje in en via de brandladder kwam hij ook op het dak terecht om het meisje vervolgens langs achteren te benaderen. ‘Is het leuk hier?’ vroeg hij met een brede onheilspellende grijns op zijn gezicht. Ondertussen liep hij op de andere persoon af om naast haar op de rand van het dak te gaan staan. Beneden was er nog meer paniek ontstaan door Bolton die zich er ook mee aan het moeien was en tegelijkertijd wat mensen aan het pesten was.}

_{Het meisje was niet verschoten wanneer dat Ace haar langs achter had benaderd, maar dat kwam door de ladder waar hij mee naar boven was gekomen. Die had verraden dat hij er was. Wat er zich beneden afspeelde vond het meisje geweldig en kort knikte Ace. 'Natuurlijk vind je dat,' zei hij al grijnzend.
Vervolgens vroeg ze of het zijn Gengar was. 'Hmhm,' maakte hij als geluid om duidelijk te maken dat ze gelijk had. 'Denk niet dat iedereen het daarmee eens is,' zei Ace en hij knikte naar de mensen beneden. Hij was slecht in het lezen van mensen, maar de mensen leken niet zo blij te zijn met de pokemon.}

<sub>Ace vond heel de situatie wel amusant om naar te kijken, zeker omdat niemand leek te weten wat hij moest doen. Iedereen wilde enkel in een grote boog gillend weg lopen en sommige deden dat ook. Soms begreep Ace echt niet waarom iemand zo zou reageren, met kalm te blijven ging de situatie niet erger worden. Maar het gebeurde vaker dat hij gedrag niet begreep.
Het meisje melde dat niet iedereen blij moest zijn en daarbij knikte Ace. Zolang hij maar niet gemengt zat in het schouwspel was hij blij.
Eenmaal het beneden weer rustiger werd, keerde Bolton braaf weer terug. Vlak achter het meisje was hij verschenen, in een poging haar te doen verschieten. Ace zelf schonk er niet veel aandacht aan. In plaats daarvan stak hij zijn hand naar het meisje uit. 'De naam is Ace,' stelde hij zichzelf voor.



Sorry voor de niet zo geweldige posten, is met mijn gsm gemaakt :p</sub>

_{De pogingen van Moriarty (Bolton, maar veranderd) om de andere te laten schikken, waren gefaalde pogingen. Het zorgde voor een verdrietige blik in de pokémon zijn ogen, maar hoeveel was daarvan was. Hij kon wel in tranen uitbarsten, maar hapte naar de hand toen het meisje hem wilde aanraken. Al zou hij er sowieso voor zorgen dat het niet raak was. Hij hield ervan om mensen te plagen en schrik aan te jagen, maar ze echt verwonden behoorde daar niet bij.
Ace had de nieuwsgierigheid van de andere naar zijn pokémon, maar ging er niet echt op in. Wat maakte het hem uit dat het interessant was? In de plaats daarvan stelde hij zichzelf voor en had hij beleefd zijn hand uitgestoken. Zijn hand werd echter maar losjes aangenomen dus verstevigde Ace zijn greep. ‘Nao,’ liet hij de naam over zijn lippen rollen. Ondertussen had hij nog steeds de hand niet los gelaten en hij was niet van plan om dat snel te doen. Hij hield stevig beet. ‘Wat een aparte naam,’ was Ace zijn besluit, maar hij liet nog altijd niet los. Hij kneep enkel nog harder en trok het meisje wat dichterbij wanneer hij zijn armen over elkaar wilde slaan, maar niet los wilde laten.}