Here's a little lesson in trickery

_{Nyx was een figuur dat altijd optimistisch leek te zijn. Hij deed niet moeilijk over de vuile jobjes die hij zou moeten doen, zoals patrouilleren. Er waren leuke zaken die je kon doen wanneer het avond was, maar ook een patrouille moest gebeuren. Zolang het niet alleen was, zou hij er nooit echt veel over klagen. Een gesprekspartner was leuk om te hebben, maar iemand tegenkomen die er niet hoorde was alleen maar leuker.
Speciaal voor zijn patrouilles had Nyx ook iets nieuw aangeschaft; een echte baseball bat. Hij droeg het ding op zijn rechter schouder terwijl hij zacht fluitend door de straten wandelde. Door het voorwerp bij zich te hebben hoopte hij indruk te maken op eventuele regelbrekers. Dan kon hij laten zien dat ze niet op straat hoorde te zijn.
De persoon waarmee hij patrouille moest doen vond hij al snel op de afgesproken plek. ‘Een hele goede avond,’ sprak hij op een energierijke toon. Voor het meisje bleef hij staan en zo keek hij op haar neer, doordat ze op een bankje zat en daardoor kleiner oogde. Kleiner dan ze al was. Maar Nyx was ook gewoon groot.}

_{Nyx wist nog niet goed wat hij van de baseball bat moest vinden. Hij had de feeling er nog niet echt mee, maar je moest alles in je leven een hebben gedaan. Daarbij was het voor hem beter als met zijn vuisten in het rond beginnen kloppen. Dat was het niet en daarmee ging hij enkel zijn handen breken. Niet iets waar hij altijd op stond te wachten.
Het meisje wist hem in elk geval toch te begroeten met een grijns op haar gezicht. Natuurlijk grijnsde mensen als ze hem zagen aankomen. Dat was ook precies iets wat hij zou doen. Ze zei hem dat het zeker een goede avond was en daarop knikte hij kort. Wanneer ze zichzelf voorstelde, wilde hij zijn hand uitsteken naar haad, wanneer er beweging kwam in haar armen. Enkel deed ze dat alleen om haar vos op te kunnen pakken. ‘De naam is Nyx,’ stelde hij zichzelf voor. Vervolgens keek hij naar de eigenaardige Vulpix, maar schonk er niet al te veel aandacht aan. Zo hard interesseerde het hem namelijk niet. Hij hoopte in elk geval dat de avond wel interessant zou worden. Iets saai, daar had hij een hekel aan.}

_{Nyx moest toegeven dat het meisje niet zo veel voor leek te stellen. Met haar paarse en blonde haren, haar hoge hakken waar je onmogelijk ver mee kon lopen. Liet staan snel. Of voor zover Nyx het toch kon inbeelden hoe het moest zijn om op die stelten te wandelen. Maar als een vrouw ermee rond wilde lopen, moest ze dat maar doen. Hij was er enkel zeker van dat zijn baseball bat net wat meer indruk ging maken.
Naast hem had Nazgûl zich weer teruggetrokken en stond hij met zijn rug naar de bende toe, terwijl Sauron braaf naast zijn trainer stond. ‘Een heel goede keuze bedoel je,’ verbeterde hij de woorden van het meisje. Even bekeek hij de baseball bat nog een keer en er vormde zich een grijns op zijn gezicht. ‘Hier wil je ab-so-luut geen klap van krijgen.’ Hij had al op filmpjes gezien hoe pijnlijk dat het kon zijn.
‘Maar zullen we beginnen? We hebben niet de hele nacht de tijd,’ zei hij met een knipoog voor hij zich omdraaide en verder begon te wandelen. Iemand moest even de leiding nemen.}

_{Schijn kon natuurlijk bedriegen, maar ook weer niet altijd. Bij Nyx ging het er dan eerder om of mensen interessant waren of niet, terwijl het normaal ging over dat ze schattig of juist stoer waren. Dat boeide hem niet. Mensen wilde altijd stoer en krachtig zijn, maar dat maakte je niet interessant en daar ging het bij hem allemaal om. Je moest uniek zijn om interessant te zijn. ‘Misschien dat ik dan maar lessen moet nemen.’ Een glimlach stond op zijn gezicht. Hij ging niet liegen om iets stoms. Nyx kende weinig van baseball bats, maar waarom zou hij dan doen alsof hij alles wist. Dat je er geen klop van wilde krijgen, was Arianna het in elk geval mee eens.
Nyx wilde gelijk beginnen aan de patrouille en het meisje leek te denken dat het was omdat hij wat beters had te doen. ‘Iets beters? Als in de zetel hangen en tv gapen iets beters te doen is, dan ja.’ Nyx had er niets op tegen dat hij een patrouille moest lopen, want iets anders had hij dus niet te doen. Meestal bestonden zijn avonden uit het zien van films en niets meer. Soms ging hij uiteraard ook de straat wel op in de hoop iemand interessant tegen te komen. Helaas gebeurde dat zelden. Mensen waren zo voorspelbaar.
Ondertussen was er nog een pokémon bij gekomen, één waarvan hij moest zeggen dat het er interessant uit zag. Hij knikte dan ook enkele keren goedkeurend. Zijn twee Rockruffs leken het even interessant te vinden.}

_{Terwijl dat Nyx begon met wandelen, ging hij ook zachtjes een deuntje fluiten. Het meisje besefte zelf ook dat hij niets beter had te doen dan op patrouille gaan. In tegenstelling tot Nyx, leek zij een patrouille helemaal niet zo aangenaam te vinden. Dat was haar probleem echter. Ze moest het toch allemaal maar ondergaan, want je kon er helaas toch niets aan veranderen.
Eerst vroeg het meisje of Nazgûl een shiny was en bijna meteen nadien zei ze nee. Even verward draaide Nyx zijn hoofd naar haar om. ‘Jawel, het is wel een shiny,’ sprak hij. Eigenlijk was hij zich er helemaal niet van bewust, dat ze niet daarop nee had gezegd. Het was ook niet zo dat Nyx heel de tijd naar haar en haar pokémon zou kijken.
Sauron had al snel besloten dat hij niet in de buurt wilde blijven van de grotere pokémon. Daarom bleef hij dicht bij zijn trainer wandelen en plakte hij haast tegen zijn been. Nazgûl daarentegen hield zijn hoofd hoog en had zijn ogen heel de tijd uitdagend gericht op de andere pokémon. Hij zocht altijd problemen en dacht altijd dat hij sterker was als wie dan ook.}

_{Ze was geïnteresseerd geweest in de Rockruff en had hem gevraagd of dat hij shiny was. Als je keek naar de twee pokémon, was het misschien logisch. twee dezelfde soorten, maar allebei met een andere kleur? De vraag die ze had gesteld was een klein beetje onnodig geweest, maar goed. Het meisje gaf een korte uitleg over de pokémon die naast haar liep en Nyx probeerde zo geïnteresseerd mogelijk te klinken. Daarbij knikte hij enkele keren, maar eigenlijk maakte het hem allemaal heel weinig uit. ‘Niet gelijk een pokémon voor een schattig meisje als jij,’ zei hij plagend tegen haar. Ze zag er mee iemand uit die rondliep met een horde ghost types. De pokémon zag er in elk geval een heel pak krachtiger uit dan zijn twee kleine baby pokémon. Hij moest er echt eens wat mee gaan doen. Aan een baby had je niet veel.}

_{Nyx keek vanuit zijn ooghoeken naar het meisje dat naast hem liep toen ze tegen zijn woorden in ging. In haar ogen was ze geen klein schattig meisje. Natuurlijk reageerde ze er zo op. Als je in Team Rocket zat, mocht gen geen schattig meisje zijn als meisje. ‘Okay luister.’ Nyx zetten enkele grote passen naar voor en draaide zich vervolgens om naar het meisje, zo begon hij achterwaarts te wandelen, terwijl hij voor haar liep. ‘Je bent kleiner als mij, wat je dus schattig maakt. Plus gewoon je uiterlijk,’ begon hij met spreken. ‘En je bent een meisje, met andere woorden dus een klein schattig meisje,’ concludeerde de jongeman. Was het zo erg om schattig te worden genoemd als meisje? Blijkbaar wel en dus vooral als je in Team Rocket zat.}